Vaker huilbaby voor depressieve vader Gepubliceerd op dinsdag 23 mei 2006 Vaders die tijdens de zwangerschap van hun vrouw depressieve klachten hebben, krijgen vaker een huilbaby. En is het een jongetje, dan is de spruit na zes maanden vaker angstig. Dat concludeert Mijke van den Berg, psychiater van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam in een proefschrift waarop ze woensdag promoveert. Dat het gedrag van de moeder veel invloed heeft op het ongeboren kind, weten we natuurlijk allang. Maar naar de invloed van de vader op het ongeboren kind is nog niet eerder onderzoek gedaan, aldus het EMC. Van den Berg heeft in haar onderzoek geen relatie aangetroffen tussen de depressieve problemen van de vader en angstklachten bij hun dochters. De arts onderzocht vaders die voor de zwangerschap al psychiatrische klachten hadden. Het is al langer bekend dat psychiatrische klachten van de moeder een rol spelen bij de ontwikkeling van het ongeboren kind. Mogelijke verklaringen De psychiater noemt een aantal mogelijke verklaringen voor het effect van de klachten van de vaders op de kinderen. Vaders kunnen met hun klachten de psyche van de moeders beïnvloeden, die de verschijnselen vervolgens weer doorgeven aan hun ongeboren kind. Het zou volgens de promovenda ook zo kunnen zijn dat het gezin, door de problemen van de vader, meer maatschappelijke problemen heeft zoals een laag inkomen of slechte huisvesting. Deze problemen zouden op hun beurt weer impact kunnen hebben op de psychische gesteldheid van de moeder, die de problemen vervolgens doorgeeft aan haar ongeboren kind. Een derde verklaring zou volgens Van den Berg kunnen zijn dat de kinderen de verschijnselen genetisch van hun vader hebben meegekregen. Van den Berg pleit voor verder onderzoek naar de invloed van vaders op de ongeboren kinderen. Postnatale depressie Overigens is er al wel vaker onderzoek gedaan naar de invloed die de vader op een pasgeboren kind uitoefent. Zo bleek vorig jaar al uit een Brits onderzoek dat ook vaders last kunnen hebben van een postnatale depressie, en dat dat vaak een slechte invloed op het pasgeboren kind heeft. Ook hier geldt de negatieve invloed vooral bij jongetjes: zij hebben twee keer zoveel gedragsproblemen als kinderen zonder depressieve vader. Mij meisjes is dat verschil veel kleiner. Zodra het kind wat ouder is, gaat de relatie tussen de beide ouders een grotere rol spelen. Als ouders niet goed met elkaar op kunnen schieten, hebben zij een vergrote kans dat hun kinderen later met de politie in aanraking komen.
Hmm als ik dit zo lees ben ik blij dat ik niet meer bij met mn ex ben.. Hij was ook depressief en had een vorm van autisme (welke zijn we niet achter gekomen) Nou hopen dat t ik optijd weg was met de kinderen. Of dat t bij mij niet zo is.
Gelukkig dat mijn ventje nooit depri is. Wel raar wilma dat ze nooit de goede vorm hebben kunnen vinden heb ik eigenlijk nog nooit gehoord.
Ze hebben het bij hem niet geconstateerd toen hij jong was. Zijn er pas achter gekomen toen we er eigenlijk achter kwamen dat ons oudse zoontje het had en hij allerlei dingen herkende bij zichzelf toen we er over begonnen te lezen. Maar ...naja om n lang verhaal kort te maken. Hij is dood gegaan voor ze verder konden kijken naar n goede diagnose.
hmm das naar wilma overigens.. ik zei tegen job dat ie dan maar vooral blij lief vrolijk gezellig en allerlei andere eigenschappen moest gaan ontwikkelen voor als ik zwanger zou zijn zegt ie doodleuk: maar ik ben helemaal niet lief? lekker hoor zo'n vent...