Wat is precies plasmadonor? en kun je dat kiezen? kun je ook beide doen? ik ben wel bloeddonor geweest maar is alweer een poos terug, ga het nu weer oppakken! waar ZP al weer niet goed voor is enne, youv'e gotta practice what you preach
@Tesske: klopt, er worden ook veel andere producten van gemaakt. Zoals de antiD prik, bijvoorbeeld. Ongeveer 15% van de moeders zal daar een of twee van gehad hebben (namelijk degenen die rhesus negatief zijn). Zonder bloeddonors bestond er geen antiD prik. Overigens wordt die niet uit zo maar bloed gemaakt, maar uit bloed van mensen die geïmmuniseerd zijn. Aan deze prikken heb ik dus geen bijdrage geleverd (maar er in totaal wel 4 van gekregen).
Ik ga me hier verder in verdiepen al ben ik bang dat het met mijn bloeddruk en HB wel lastig zal worden.. Bloeddruk is eigenlijk nooit boven de 100/55.. HB is snel te laag.. Maar goed, zal het vanavond eens goed doorlezen.. Hier is het in het dorp elke maand een zaal verhuurd aan de bloedbank..
Ik ben geen plasmadonor, maar dit is wat ik ervan weet. Meer vind je op de site van Sanquin. Bij plasma wordt er bloed afgenomen, wat in een apparaat wordt gescheiden in plasma en 'de rest'. Die rest wordt teruggepompt in je arm, die krijg je dus terug. het plasma wordt gebruikt. Omdat je veel minder bloed verliest, mag je vaker plasma doneren dan volbloed (volbloed 3x per jaar voor vrouwen, plasma volgens mij iedere maand). Een plasma-afname duurt langer; daarom wordt deze alleen op afspraak gedaan en je krijgt nóg meer aandacht van de afname-verpleegkundigen In principe mag je het kiezen; en van alle bloedgroepen behalve 0- hebben ze het graag. (ik heb 0- en dan willen ze liever volbloed hebben; dat is het ideale donorbloed omdat ze het ook kunnen geven aan (trauma)patiënten van wie de bloedgroep niet bekend is). Beide geven kan bij mijn weten niet, maar dat heeft vooral administratieve redenen; het is te ingewikkeld om de verschillende intervallen bij te houden.
Ik zit er heel vaak over na te denken, maar iets houdt mij tegen. Nu dacht ik: ik ga mij aanmelden, maar ik mag dus geen bloed doneren. Heb een tattoo laten zetten afgelopen jaar (en ik zet eigenlijk best vaak tattoo's) en ivm zwangerschap. Jammer. Respect voor iedereen die het wel doet.. en mocht ik klaar zijn met tattoo's en kinderen, dan zal ik best wel bloed willen geven.
Volgens mij heeft het ermee te maken dat er erg veel afrikaanse mensen met aids zijn. Maar mijn man was al in Nederland voordat hij de leeftijd had om seksueel actief te zijn. Hij bezoekt zijn geboorteland ook nooit. Het lijkt mij ook dat een medische test genoeg zou moeten zijn. Volgens mij mogen homo's ook geen donor zijn.
Ik zou wel willen doneren, maar het mag niet. Had de papieren thuis om in te vullen, maar 1 van de regels kon ik niet aan voldoen, omdat mijn man hemofilie patient is en dus voor 84 een bloedtransfusie heeft gehad.. Daarom mag het niet? Hij is al lang en breed getest op ziektes natuurlijk en heeft niets, dus ik snap er niets van. Nu zou het niet mogen trouwens vanwege medicatie maar een aantal jaar eeder en over een tijd zou het geen probleem zijn.
Er worden heel veel groepen uitgesloten die (een licht) verhoogd risico hebben op aandoeningen als HIV, Creutzfeld-Jacob, HepB, andere soa's, malaria. Sommige van die uitsluitingen zijn voor het leven, andere voor een bepaalde periode. Dit betekent dat je niet mag doneren als je afkomstig bent uit Afrika ten zuiden van de Sahel (of het afgelopen jaar seks hebt gehad met iemand uit dat deel van de wereld); als je als man seks hebt met mannen, of als je het afgelopen jaar seks hebt gehad met een man die seks heeft met mannen; als je drugs hebt gespoten; als je het afgelopen jaar seks hebt gehad met iemand die drugs heeft gespoten; als je hebt of bent betaald voor seks; als je recente tattoos hebt; als je in de jaren 80 meer dan een jaar in Groot-Brittanië hebt verbleven; als je de afgelopen 3 jaar in een malaria-land bent geweest, en ga zo maar door. Bij iedere keuring moet je opnieuw een hele vragenlijst invullen waar daarnaar wordt gevraagd. Het donatiebloed wordt gekeurd, maar die uitslag is niet altijd 100% betrouwbaar. Er bestaat bijvoorbeeld zoiets als een vals-negatieve uitslag (er zit wel HIV in, maar het wordt niet aangetoond). Met name bij een recente besmetting is dit een probleem. Om al dit soort risico's uit te sluiten voor de ontvanger zijn er Europese regels voor wie wel en wie niet mag doneren. Met name over het donatieverbod voor homo's is in NL veel te doen. De NL bloedbank zou dit verbod willen opheffen, maar er zijn andere europese landen waar ze dat niet willen, en als je dan je eigen koers gaat varen ben je uitsluitend nog aangewezen op de nationale bloedvoorziening. En dan liggen tekorten sneller op de loer dan nu. @consider: ik vind het in jullie geval ook heel vreemd uitpakken. Je man heeft toch niet meer kans op HIV dan willekeurig welke man in Nederland? De achterliggende reden zal wel zijn dat ze liever te voorzichtig zijn, dan één keer te onvoorzichtig.
hmmm, zal me tijdens de nieuwe intake, ga er vanuit dat die wel weer nodig is na een aantal jaar, er wel in verdiepen, mijn tattoo is inmiddels meer dan een jaar oud, zou dus ook geen probleem mer kunnen zijn? enige medicijn dat ik slik is de pil...
Als je meer dan 2 jaar niet bent geweest krijg je inderdaad weer een meer uitgebreide keuring. De pil is geen enkel probleem. Op de site van sanquin staan ook alle checklists, zodat je thuis kunt kijken dat je niet voor niets komt (bijvoorbeeld: minder dan 4 dagen na pijnstiller, of heel kort na tandartsbezoek - afhankelijk van wat ze gedaan hebben). Succes!
Ik geeft geen bloed. De drempel is voor mij te hoog om het te doen. Ben erg slecht te prikken en ga daardoor al bijna van mijn stokje. Voor sommige mensen klinkt dit misschien als een slecht smoes maar als je bij een bloedpriksessie 3 verschillende mensen hebt die proberen bloed af te nemen ga je het echt niet "voor de lol" doen...
Ik ben geen bloeddonor, maar denk er door dit topic nu wel over na. Momenteel mag ik het nog niet worden (pas 6 maanden na de bevalling), maar ik overweeg serieus om me over een tijdje aan te melden.
Dit klinkt niet als een slechte smoes hoor, echt niet. Ik ben ook wel eens verkeerd geprikt en mán wat doet dat een pijn en wat kun je daar naar van worden. Ik ben ook niet altijd makkelijk te prikken, althans dat vinden ze in het priklab. Bij de bloedbank hebben ze er bijna nooit moeite mee; daar lopen naar mijn mening de beste prikkers van NL rond. Tip: laat in je goede arm prikken (bij mij rechts), daar gaat het vaak makkelijker dan in je 'minder goede arm'. Maar sommige mensen zijn écht moeilijk te prikken, ook met de beste prikker van NL en alle trucjes die je kunt bedenken. Dan ga je dat zeker niet voor de lol doen, en ook niet voor het goede doel, anders dan directe medische noodzaak.
Ik ben geen donor, maar heb nogal een gewilde bloedgroep geloof ik ( o negatief dacht ik?) Toen ik bevallen was van onze 2de was de verpleegster zo happig op mijn bloed, dat t gewoon eng werd Ze bleef er maar over bezig dat ik bloed zou moeten geven omdat ik zo'n gewilde bloedgroep had.. Ik had zoiets van "mens hoepel op.. ben net liters verloren heb net een kind gekregen!" Misschien dat ik t ooit nog eens ga doen.. maar voorlopig even niet. Ben wel orgaan donor trouwens.
Helaas mag ik door mijn medicatie geen donor zijn. Wel super goed van je om dit topic te openen! Zet mensen toch weer aan het denken.
Wat goed! Ik ben wel donor als ik dood ben, maar bloed doneren ben ik huiverig voor. Ik ben wel nieuwgierig: Ik ga standaard 'out' als er bij mij een buisje bloed afgenomen wordt . Is dat erger/minder erg als je bloed doneert? En ik ben ook moeilijk te prikken, tenminste voor mijn zwangerschap wel, tijdens niet . Ook geen hele blauwe arm tijdens de zwangerschappen, wat een verademing was dat. Na mn zwangerschappen heb ik het bloedprikken nog niet uitgeprobeerd, maar zou dat verbeterd kunnen zijn door mijn zwangerschappen? Als iemand me gerust kan stellen wil ik het nog eens in overweging nemen.
Ik ben een aantal jaar geleden bloeddonor geworden, toen bleek dat mijn zus een chronische ziekte had. Op een of andre manier voelode ik daardoor de stimulans om iets ' goeds' te doen. Helaas mag ik geen bloed meer doneren, wat ik wel erg jammer vind, anders had ik het zeker nog gedaan!
Ik wilde me ook aanmelden, maar door de MMM, is er steeds niks van gekomen. Kreeg al onderzoeken genoeg vond ik. Als ik ooit bevallen ben ga ik me zeker aanmelden, ik vind t ook belangrijk!
Raar misschien voor een redelijk fanatieke bloeddonor, maar ik ben bang voor prikken. Ik zie ook altijd op tegen de naald die ze erin zetten. En ik ben wel eens verkeerd geprikt, tegen de aderwand aan, jakkes dat doet echt vies zeer. Ik ben tijdens de zwangerschap en geboorte van mijn dochtertje zo vaak geprikt voor bloed en infusen dat ik er helemaal bang van werd. Maar ik ken mezelf, als ik dit niet blijf doen wordt mijn angst alleen maar groter. Dus eerlijk gezegd laat ik me niet voor mijn lol prikken, want ik ben er doodsbang voor, maak me altijd zorgen, leef altijd weer terug naar de tijd dat ik met HELLP en infusen en weet ik wat in het ziekenhuis lag en ben altijd weer blij dat ik toch gegaan ben om bloed te geven. Omdat het in de realiteit altijd weer meevalt. In mijn hoofd is het veel erger, en mede daarom blijf ik het doen, anders wordt de angst alleen maar groter. En natuurlijk omdat het voor een goed doel is