ik heb me op m'n 18e aangemeld, in navolging van m'n vader en broer. Maar helaas vanaf m'n 19e mocht ik al niet meer vanwege ziekte. Ook m'n vader is om die reden 'uitgeschakeld in 2004 ofzo. Maar ik vond het wel bijzonder en mooi om te zien wat hij gekregen had in die jaren en kreeg toen hij moest stoppen. Ik geloof dat hij iets van 20 jaar donor is geweest. Ik had het hem graag na gedaan.
ik geef nu zo'n 3 jaar bloed, in een bloedbus. sinds een jaar of zo is er een nieuwe superdeluxe bus. echt geweldig! ik heb mijn dochter van (toen) 7 jaar eens meegenomen, toen hadden ze nog een kleine bus. ze mocht mee, maar alleen omdat het op dat moment niet druk was in de bus (ruimte was erg klein!) ze vond het erg indrukwekkend, als ik nu weer een keer een oproep in een vakantie krijg, mag m'n andere kind een keer mee. ik sta altijd trouwens zo weer op na het prikken, alleen de volgende dag ben ik zoooooooooooooooo moe! kan dan echt de hele dag niks. en verder vind ik de vingerprik vervelender dan het echte bloedprikken, die vingerprik heeft me lang tegengehouden om bloeddonor te worden.
Ik ben orgaandonor, ze mogen bijna alles van me hebben maar bloedtappen is niets voor mij. Ook ik heb geen speciale bloedgroep, mocht ik nou wel een speciale hebben gehad dan had ik misschien wel gedoneerd. Mijn man geeft plasma maar geen orgaandonor.
Respect voor de mensen die geven!!! Helaas mag ik niet geven, ik heb een bloedtransfusie gehad na mijn bevalling. Als er geen bloed was geweest, dan had ik hier niet meer gezeten (6 liter bloed gekregen).....
hier idem en als ik dat eerder had geweten had ik zeker al jaren geleden boeddonor geworden. ik ben overigens wel orgaandonor
Ik denk niet dat ik je echt gerust kan stellen. Behalve door te zeggen dat in mijn ervaring de mensen op de afname súper aardig en zorgzaam zijn, en er alles aan doen om je op je gemak te stellen en om het goed te laten verlopen.
ik heb bloed gegeven 2x.. maar doordat ik er heel erg van flauwval endergelijk en me dan 2 dagen niet goed voel ben ik gestopt..
Wat ik mij afvroeg he, waarommag je eigenlik geen bloed geven na transfusie? En ik las over aids ed..het is dus niet zeker te weten dat de bloedgever geen aids heeft? En dus de kans bestaat dat de ontvanger met aids (of iets anders) geinfecteerd wordt? Te tweede,prikken ze waar ze met standaard bloedprikken ook prikken? In de elleboog? Of doen ze het op de infuusplek? Ten derde, hoeveel groter is die naald, die ze gebruiken, dan de standaard afname naald?
Waarom geen bloed na transfusie: die moet ik je even schuldig blijven. Als ik een antwoord vind, laat ik het je weten. Ik vermoed dat dit is omdat het altijd mogelijk is dat er tóch iets in dat bloed heeft gezeten wat niet goed is, of dat de ontvanger iets heeft aangemaakt als reactie op dat bloed. Maar zeker weten doe ik dat niet. AIDS: al het bloed dat is afgenomen wordt gecontroleerd op aanwezigheid van HIV (en syfilis, HepB en HepC, HTLV I/II). Er bestaat echter altijd een heel kleine kans op een vals-negatieve test: dan zegt het onderzoek dat er geen HIV in zit terwijl dit wel zo is. Ook als iemand zeer kort geleden besmet is, of maar een zeer kleine hoeveelheid virus in het bloed heeft, kan de aanwezigheid niet altijd worden aangetoond. Daarom moeten donoren altijd een batterij aan vragen beantwoorden over hun achtergrond en leefgewoontes. Hoor jij of je seksuele partner tot een risicogroep, dan mag je géén bloed geven, ook al mankeer je helemaal niks. Dit geldt ook voor Creutzfeld-Jacob: deze ziekte (zeg maar de mensenvariant van 'gekkekoeienziekte') kan niet worden aangetoond in het bloed. Hoor je tot een risicogroep voor deze ziekte, dan mag je ook geen bloed geven. We zijn natuurlijk wel afhankelijk van de eerlijkheid van mensen die bloed komen doneren. Maar je hebt als donor ook geen enkel belang bij valse antwoorden: je geeft je bloed belangeloos en hebt er dus niets bij te verliezen als je wordt afgekeurd. Deze strikte maatregelen zijn er om zo veel als mogelijk uit te sluiten dat er ooit een besmette zak bloed bij een (toch al zieke) patiënt terecht komt. Prikken gebeurt in de elleboog. Het is een wat dikkere naald dan die wordt gebruikt voor gewone afname van een paar buisjes.
Ik ben al 12 jaar donor, ben begonnen met bloeddonor en toen ze overgingen om ook plasma af te tappen ben ik plasma gaan geven (is in mijn bloedgroep b+ meer behoefte aan). Ik heb 6x keer echt bloed gegeven en iets van 10 keer plasma. Met 5 kinderen in die 12 jaar ben ik totaal natuurlijk ook al meer dan de helft van de tijd niet beschikbaar geweest en dan ook nog reizen gemaakt naar bijv de VS en Canada, dan mag je daarna ook 9mnd niet geven (ivm het west-nile virus). Ik heb trouwens ondanks 2x zware fluxus nog niet zelf bloed ontvangen. Toen ik helemaal high van het bloedverlies het ziekenhuis werd binnengereden heb ik geroepen: ik wil geen bloed hoor! Ik ben donor! Hahaha absurd eigenlijk maar toen was dat blijkbaar erg belangrijk voor mij.
Ik zou wel graag het medische vragenformulier willen invullen, maar op de site van Sanquin alleen een sample. Ik heb wel de online donortest gedaan en zou NU geen bloed mogen geven.
En nu heb ik ook het antwoord op de vraag over de transfusie. Als je na 1/1/1980 een transfusie hebt gehad met iemand anders' bloed, mag je geen bloed geven. Hieronder de toelichting van de site van Sanquin. Het is dus een voorzorgsmaatregel tegen het risico dat er een veroorzaker van een overdraagbare (ernstige) ziekte in het bloed zit, die (nog) niet aangetoond kan worden. Tekst Sanquin: Op 1 februari 2005 heeft Nederland, in navolging van meerdere landen, de voorzorgsmaatregel getroffen om iedereen die sinds 1 januari 1980 een bloedtransfusie heeft ontvangen, uit te sluiten van het donorschap. Deze maatregel is getroffen om te voorkomen dat er een mogelijke overdracht van infecties via een transfusieketen ontstaat. Aanleiding voor deze maatregel is de ' gekke-koeienziekte' (BSE) en de menselijke variant hiervan, de ziekte van Creutzfeldt-Jakob (vCJD). In het Verenigd Koninkrijk is bij twee patiënten die in het verleden een bloedtransfusie hebben ontvangen, vCJD geconstateerd. De donors van deze bloedtransfusies bleken jaren later te zijn overleden aan vCJD. Sanquin wil benadrukken dat het om een voorzorgsmaatregel gaat. Er zijn dus geen aanwijzingen dat het bloed dat u ontvangen heeft niet veilig is geweest.
hihihi, dat is nog eens toewijding! Zou toch fijn zijn als ze een paar van je eigen zakjes in de vriezer zouden hebben liggen, zodat je díe kunt krijgen als je het ooit nodig hebt.... Dan mag je gewoon blijven doneren.
Had me al een aantal keer aangemeld,alleen is sanquin hier niet zo heel erg snel. Dus toen ze eindelijk contact genomen hadden had ik net een tatoeage laten zetten en dan mag je even tijdelijk niet geven. Zouden ze me terug bellen. Toen dit gebeurde was ik zwanger van mn dochtertje. Tijdens de bevalling ruim 2 liter bloed verloren en een bloedtransfusie moeten ondergaan. En nu mag ik niet meer geven, iets waar ik behoorlijk van baal. Ze zeiden misschien in de toekomst wel als ze kunnen testen op Creutzfeldt-Jakob. Dat is namelijk de reden dat je niet mag geven. Manlief heeft zich wel aangemeld en is getest om te gaan geven en wacht op zn eerste oproep. Wat ik overigens wel raar vind dat ze je niet mededelen (of aan je familie) dat er een risico in zit van met de gekke koeien ziekte besmet bloed, te krijgen tijdens een transfusie. Maar goed dit is offtopic.
Dank je Bri, de antwoorden zijn luid en duidelijk Toch maar eens over na denken. Ik ben meestal makkelijk te prikken en ook niet bang voor naalden. Heb geen rare landen bezocht of een buitenlandse vriend. Mijn vriend is nooit homo geweest en ik heb geen wazige ziektes. Ben boven de 50 kilo heb bij standaard en bloeddruk van 120/70. Heb nog nooit een transfusie gehad. Dus eigelijk geen reden om het niet te doen. Naja misschien 1... Met de controle van mijn bloed, toen ik zwanger was, bleken er Irregulere antistoffen E in mijn bloed te zitten. Heb nu ook een kaart in mijn portomonaie zitten die ik altijd bij me moet hebben mocht er wat gebeuren. Dus wellicht daarom niet, of juist wel
Het risico dat je besmet bloed hebt gekregen is ook minimaal. Er zijn welgeteld 2 gevallen van bekend, vanuit het Verenigd Koninkrijk (waar BSE een véél groter probleem is geweest dan hier). Er zijn daar veel meer mensen ziek geworden door het eten van besmet vlees, dan door het ontvangen van een transfusie. (en mensen die in de tijd van de gekkekoeienziekte een jaar of langer in het Verenigd Koninkrijk hebben verbleven, mogen hier ook geen bloed geven, dus de kans dat jij besmet bloed hebt gekregen is echt kleiner dan klein) De reden dat geen enkele ontvanger mag doneren, is dan ook wat breder. Er kunnen andere ziektes zijn, die nu nog onbekend zijn en niet kunnen worden aangetoond in bloed, die via bloed kunnen worden overgedragen. Om te voorkomen dat deze ziektes zich (net als in die 2 gevallen in Engeland) via de transfusieketen zouden kunnen verspreiden mag geen enkele ontvanger nog donor zijn.
Oeps....ik heb per ongeluk voor "nee" gekozen, terwijl het "Ja, maar ik mag het niet" moet zijn. Ik heb na mijn eerste bevalling een bloedtransfusie gehad. Het leek mij daarom mooi, om iets terug te doen. Maar nee, als je ooit een transfusie gehad hebt, mag je dus geen bloeddonor meer worden (je mag ook niet meer mee doen met moeders voor moeders). Ene kant jammer, maar aan de andere kant denk ik; dat bloed wat ik gekregen heb, is toch uitvoerig getest? Daar kan (en hoop ik!) toch niets mis mee zijn? Maar goed, beter het zekere voor het onzekere!
@draak: ik weet dat ze van sommige irregulaire antistoffen juist héél graag bloed willen ontvangen omdat er medicijnen uit gemaakt kunnen worden. Of dit ook voor die van jou geldt weet ik niet (hier heb ik écht geen verstand van en kan zelfs niet doen alsof). Ik zou zeggen: meld je aan, dan hoor je het vanzelf! Meiden, ik ben blij met alle reacties hier. Zelfs als je ervoor kiest om het niet te doen (wegens angst, of te veel gedoe aan je lijf of om andere redenen) of als je het niet mag, ik vind het een zó belangrijk onderwerp waarover af en toe gesproken moet worden. Zelf heb ik die 18 donaties in een periode van bijna 20 jaar gegeven, dus ik heb érg vaak verstek laten gaan. Soms omdat ik werd afgekeurd (te lage bloeddruk, te laag Hb, niet fit) Soms omdat ik zwanger was of net was geweest en dus niet mocht En een tijdje omdat ik het niet wilde ivm wedstrijdsport En ook wel eens omdat ik geen zin had, geen tijd kon of wilde vrijmaken, of omdat ik na m'n verhuizing een tijdje uit beeld ben geweest. Maar na iedere donatie voel ik me zo trots op mezelf, dat ik het tóch weer even gedaan heb... dan tellen die keren dat ik wel geweest ben, zwaarder dan al die keren dat ik wel had kunnen gaan maar het niet deed. Iedere halve liter is er weer een, toch?
Dat bloed is inderdaad uitvoerig getest. Maar er kunnen altijd nieuwe ziektes ontstaan, die nu nog niet bekend zijn of opgespoord kunnen worden. En daar willen ze geen enkel risico mee nemen, dat het via donoren verder wordt doorgegeven. Een bloedtransfusie kent, net als iedere andere behandeling of medicatie, ook risico's. Daarom wordt het alleen gegeven als het noodzakelijk is en de gevolgen van niet-geven ernstiger zijn dan de risico's van een transfusie.