mijn vriend moet er bij zijn van mij. hij gaat niet uitgebreid kijken, als hij bloed ziet gaat hij onderuit
wat een mooie verhalen allemaal, mijn vriend zal er ook bij zijn (als hij op tijd is maar dat zal wel) ben benieuwd hoe hij eronder zal zijn, hij is altijd wel rustig en helpt me nu ook al goed dus dat komt vast goed.
Mijn vriend is had van te voren verwacht dat ie het moeilijk zou vinden dat ik zoveel pijn zou lijden. Daarom hadden we gevraagd of zijn moeder er ook bij wilde zijn. Maar op het moment dat ik weeen had, wilde ik er helemaal niemand anders dan mijn vriend bij hebben. En hij kon het goed aan, dus daarom hebben we het met z'n 2-tjes gefixt Hij wilde ook niet kijken hoe de baby eruit kwam, maar in het ziekenhuis heb ik met mijn voeten tegen zijn zij aan gesteund, dus tja, toen moest ie het haast wel zien. Achteraf vond ie het niet eens eng of vies of vervelend. Ik denk dat mannen op zo'n moment ook een stuk sterker zijn dan ze zelf denken van te voren hoor! Die van mij wel in elk gaval. Zonder hem weet ik niet hoe ik het had moeten redden!
ondanks dat ik em nog een paar aardige woorden heb toegeworpen tijdens de bevalling van de 1e vondt hij het het ergste dat ik zoveel pijn had, omdat ik ingeleid was was het gewoon niet meer te stoppen, en bleven ze maar achter elkaar komen.... bij de 2e was het iets makkelijker ondanks de pijn was ie echt een steun voor me en wederom af en toe weer wat uit mijn mond gegooid wat niet voor herhaling vatbaar is, maar dat vondt hij het ergste dat hij niets aan mijn pijn kon doen.... het moment dat ze ter wereld kwamen staat steevast bovenaan van het mooiste moment in zijn (ons) leven en hij zou het ook niet gemist willen hebben...als je een partner hebt vindt ik toch wel dat ie er bij moet zijn, dan stapt ie maar even over zijn angst heen toch.. succes
Ik ben zwanger van mijn eerste, voor mijn vriend wordt het zijn vijfde kind. Bij de vorige vier is hij door verschillende oorzaken niet bij de geboorte geweest. Hij kijkt er nu enorm naar uit om deze geboorte mee te maken. Hij moet ook niet het lef hebben er niet te zijn! In mn eentje red ik die ramp nooit van mn leven.
bij de geboorte van marki is mijn schoonmoeder er bij geweest ook voor mezelf het is zo een geweldig mens zou het niet zonder haar willen doen. Ze is ook altijd vrolijk en weet je ook op de gekste momenten aan het lachen te maken. Mark was heel erg rustig tuurlijk hij vond het erg dat ik pijn had maar daar heeft hij me echt heel goed door heen geholpen. Elke keer met een wee fluiterde hij dingen in mijn oor en dat deed me echt goed. Maar toen marki er bijna was toen zijn hoodje ging staan zeg maar raakte ik in paniek want het voelde zo anders als met rick en kim en ook hij schrok daar van maar bleef kalm en steunde me. Hij heeft ook alles gezien dat wou hij zelf ook graag en vind het ook wel fijn dat hij het gezien heeft allemaal. Als deze kleine geboren wordt weet ik voor 100% zeker dat hij er bij is en me door dik en dun zal steunen. Vind dat een vader er wel bij moet zijn is voor hem ook een belangrijk moment in het leven.
Voor alle meiden waar de man van zegt dat hij er niet tegen kan als je pijn lijdt en er bloed is: gewoon zeggen dat jij er ook niet tegen kan en jij er toch ook bij moet zijn!! Zij hoeven alleen maar te kijken/steunen en jij moet het ook nog eens allemaal doen.
Mijn man was bij m'n bevallingen helemaal niet zo nerveus. Bij m'n dochter duurde het 10 en een half uur (ingeleid) en toen ging ie nog wel is aan de wandel in het zh. Ik wou ook niet dat hij de hele tijd naast me zat want hij kon toch wenig doen. Wanneer ik 'm wel echt nodig had was hij er ook wel. Tijdens de bevalling wou hij precies voor mijn neus gaan staan om mee te kijken en heb ik 'm weg gejaagt hihi Zodra ik hem voor me zag staan (tijdens persen) kon ik me nergens meer op concentreren. Het eenige wat mijn mannetje tegenviel (nou ja tegenviel ) is dat ik 'm niet uitschold enz.. tijdens de weeen enzo (te veel tv gekeken) En dat ik niet z'n hand wou vast houden. Tja dat kon ik ook niet want ik had z'n hand gebroken dat weet ik zeker. Bij m'n zoontje was het ietsjes anders. Heb mijn man maar heeeeeel afentoe gezien tijdens de weeen. M'n moeder en beste vriendin waren er ook al bij (thuis bevalling) Hij was ondertussen bezig om nog even snel een kledingkast voor de kleine in elkaar aan het zetten en inte richten met babykleding haha Tijdens de bevalling lag hij bij me op bed en koelde me af met een koud washandje. Heb een moeilijke bevalling gehad van me zoon en mijn man was dan ook nerveuser dan normaal. (m'n zoon zat klem met z'n schouders) Maar ik weet zeker dat hij er nu weer koeltjes mee omgaat totdat ik weer lig te bevallen Hij is echt een schat hihi
mijn mannetje heeft eigenlijk nooit aangegeven of hij er wel of niet tegen opzag zenuwachtig was hij wel ik heb erge steun gehad aan hem , hij stond namelijk achter het bed (ik lag met me hoofd op voetenend ivm rechtshandige verloskunde ) en ik trok me op aan mijn hubbie zijn armen hierdoor kon ik mijn kracht putten om me op te trekken aan zijn armen arme hubbie want je hebt oerkrachten tijdens je bevalling ik moet er niet aan denken om te bevallen zonder je hubbie of vriend je hebt zoveel steun aan elkaar
Die van mij ziet er wel een beetje tegenop volgens mij. Hij gaat er wel bij zijn, maar wil niet kijken als het naar buiten komt zeg maar, dan zit hij liever bij mijn hoofdeind zegt hij. Maar ja hij heeft het ook nog nooit meegemaakt. Misschien wil hij het toch wel graag zien als het eenmaal zover is....
Mijn man was echt een grote steun voor mij tijdens de bevalling. Mijn vliezen zijn om 10 uur smorgens gebroken en toen moest ik naar het ziekenhuis. Ik heb mijn man gebeld en we zijn samen er naar toe gegaan. Maar ik kreeg geen weeen dus ik heb hem savonds naar huis gestuurd. Ik kreeg om 12 uur snachts weeen en ik heb het alleen uitgezongen tot een uur of 3 toen heb ik hem zijn bed uitgebeld. Toen is hij de hele tijd bij me geweest. Ik heb zijn hand helemaal fijn geknepen, maar ik moest hem gewoon vast houden. Hij was helemaal niet zenuwachtig. Dat was wel erg lekker. Hij hielp me ook met tellen bij de weeen, met wegpuffen en zo Was echt heel lekker dat hij zo mee deed. Hij pufte niet mee maar telde mee.... Tijdens de bevalling keek hij ook echt hoe het hoofdje naar buiten kwam, maar het lukte niet om geboren te worden omdat hij ook klem zat. Ewout is geboren met een vacuum en toen stond mijn man naast mij omdat de gyn. dat beter vond om het vanaf daar te volgen. Want het is niet zo'n leuk gezicht om het vanaf de onderkant te bekijken......