Meis, daarvoor overweeg je toch geen pleegzorg? Ik herken mij wel in het beeld dat je schetst. Je bent overspannen.. Misschien zelfs depressief.. Dat kan even duren, maar gaat echt wel weer weg. Bij mij duurde dat ook meer dan een jaar.. Als je iemand nodig hebt om mee te babbelen of je wilt affentoe de kids even kwijt.. Of misschien eens een kopje thee drinken.. Stuur dan even een berichtje.. Ik woon in Amsterdam.. Zo ver is dat niet.
Beste Ruby, Als ik het zo hoor dan zou je je kinderen liever bij je houden. Heb je je zorgen al besproken met maatschappelijk werk? Ik kan geen oordeel vellen over pleegzorg, maar ik ken ook mensen die het puur uit liefde doen. Familie van me heeft 2 kinderen die erg veel aandacht vragen door hun problematiek. Haar kinderen gaan 1x per 2 weken een weekend uit logeren bij een pleeggezin en dat gaat supergoed. Waar is eigenlijk de vader van de kinderen in dit verhaal? Ben je nog samen met hem? Ik ben trouwens geen voorstander van de corrigerende tik: je slaat het koren eruit en het kaf houd je over. Bovendien leren kinderen niets van een tik als je het niet goed uitpraat. Aan de andere kant heb ik makkelijk praten: onze dochter is best gemakkelijk op haar tegendraadse momenten na. Ik hoop dat je eruit komt meid. Het belang van je kinderen is natuurlijk het belangrijkst, maar daarvoor hebben ze wel een stabiele basis nodig.
Ik heb niet veel gelezen, alleen TS haar stukjes even opgezocht, dus misschien ga ik dingen dubbel zeggen... Lieve TS wat ontzettend goed van je dat je zelf aan de bel trekt. Als jij het idee hebt het even niet meer aan te kunnen of bang bent voor wat misschien zou kunnen gebeuren in de toekomst, dan vind ik het gewoon super knap dat je daarmee naar buiten treedt! Om nou meteen aan pleegzorg te denken... daar twijfel ik dan weer een beetje over. Je omschrijft zelf eigenlijk dat het vooral gaat om praktische redenen. Ik ben zelf werkzaam als Intensief Ambulant Gezinsbegeleider en ik denk dat jou vorm van hulp misschien ook wel hierbij past. Ik zou dus in ieder geval wel eens contact opnemen en je verhaal doen en kijken wat ze voor je kunnen betekenen. Ik wens je heel veel sterkte!
En ik denk dat bovenstaande ook al heel veel wonderen kan verrichten! Een luisterend oor en iemand die je af en toe kan ondersteunen... ik zou haar gewoon even een berichtje sturen
Ruby, je spoort werkelijk voor geen meter.....je zei bij ons op het forum dat jij en je vriend er helemaal klaar voor waren, we hebben je aan alle kanten gewaarschuwd...en dan dit???! Werkelijk....je moet worden opgenomen!
Sorry naar omdat je kindje soms vervelend is overweeg je pleegzorg? Wat een onzin. Dat zijn kindjes die zijn druk zo ontdekken ze de wereld en als de andere baby er is zal hij vast wel na een tijdje rustiger gedragen. Sorry maar wat een slap excuus om dat wondertje wat nu in je buik groeit de rug toe te keren.
ik wil je in ieder geval de tip geven het eerst zelf goed uit te zoeken (daar ben je volgens mij al mee bezig) en niet te vroeg JZ in te schakelen... Bij sommigen duurt het heel lang voor er iets gebeurt vanuit JZ en sommigen zijn zo ineens hun kind kwijt. JZ is een goede instantie maar handelen soms te langzaam en soms te rigoreus.
ik mag hopen dat je hier nog goed over nadenkt mischien moet je het probleem bij jezelf zoeken en daar een oplossing voor bedenken en hulp zoeken. want hier heb ik ABSOLUUT geen respect voor dit vind ik triest met andere worden jij hebt het moeilijk en je kinderen mogen lijden.
let op, dit is geen aanval... ....ook een corricerende tik mag niet, echt niet, dit is zo het vertonen van machteloosheid! En daar ben je volwassen voor, om dat binnen te houden. ...je baby afstaan voor pleegzorg?? Je hebt er toch zelf voor gekozen? Je schrijft dat je het financieel stabiel hebt, een huisje met genoeg ruimte hebt en slim bent. Als ik jou was zou ik thuis hulp proberen te regelen en niet je kindje uit huis laten plaatsen. ...er zijn zoveel mensen die het zwaar hebben, die onzeker zijn, bang zijn dat ze een tweede, derde, vierde, vijfde etc kindje niet net zoveel liefde kunnen geven, die hele nare dingen meemaken, die financieel zwaar in de knel zitten en niet weten of ze de volgende dag nog brood kunnen kopen of hun kindje een nieuwe broek kunnen geven als er een gat in de knie zit, die nog studeren terwijl ze een kleine krijgen, die het helemaal alleen moeten doen met de afkeuring van de omgeving, die in een zware (postnatale) depressie zitten... en voor die mensen? Juist, hun kinderen: het mooiste geschenk van het leven, iets wat letterlijk en figuurlijk van hen is, hun vlees en bloed, de vreugde en het verdriet in hun leven, de grootste liefde, die zijn de motivatie om door te gaan, om er weer bovenop te komen, om over problemen heen te stappen, om hulp te zoeken, om de schouders er weer onder te zetten en lief te kunnen hebben. En jij wil de baby, je eigen vlees en bloed, het meest onschuldige ter aarde, afstaan voor pleegzorg omdat haar broer druk is en jij je niet in de hand kan houden? Zou het niet meer in de lijn der logica liggen om zelf hulp te zoeken voor je zelfbeheersing, opvoedingstechnieken en hulp voor het gedrag van je zoontje?
Ik wil ook even reageren Ik las het 1e stukje en dacht gelijk "je staat je kindje toch niet af" Maar goed heb de rest ook gelezen en snap niet dat je er over denkt om je kindje op te geven Hier was onze oudste mannetje ook heel druk en erg aanwezig,ook elke dag weer zijn grenzen opzoeken,slecht slapen en erg vervelend aan het doen Echt hij haalde ons het bloed onder de nagels vandaan en ik heb ook echt wel eens met mijn handen in het haar gestaan (hij was ook vaak heel lief hoor) Wij hebben bewust voor een 2e kindje gekozen en was ook best wel bang van hoe dat zou gaan straks 2 kindjes Maar ik moet je zeggen dat het me reuze meevalt,onze oudste gaat nu 3 dagdelen naar psz en is echt veranderd,het is gewoon een mannetje dat zich snel verveelt en uitdaging moet hebben Hij luistert nu een stuk beter en begrijpt ons en wij hem nu veel beter en dat scheelt een heel stuk frustratie bij hem Ik weet niet hoe oud jou zoontje is maar,echt geef niet op zoek idd hulp die jou hierin kan begeleiden en ik weet niet of jou zoontje ook ergens heen gaat (psz,kdv) maar echt dat scheelt al heel veel Want ik heb de ervaring idd ook (bij kennisen ) als je je kindje eenmaal uit huis hebt laten plaatsen het nog moeilijker word hem terug te krijgen En ons 2e kindje is nu al zo anders en ik ben een ervaring rijker door de 1e en ben nu veel relaxter als bij de 1e en nu loopt het allemaal Dus kijk het eerst allemaal eens aan voordat je zulke drastische maatregelen neemt! Sterkte met jullie keuze!
Jemig, wat zitten er toch veel kortzichtige en onnadenkende figuren hier op het forum! Pleegzorg is slecht omdat je er slechte ervaringen mee hebt gehad. Dus die, laat ik zeggen, 5 slechte pleeggezinnen die jij gehad hebt representeren de 15.000 pleeggezinnen die er in Nederland zijn? Natuurlijk zijn er slechte pleeggezinnen, maar om nou te zeggen dat de meesten slecht zijn is echt onzin. De meeste gezinnen doen het met de beste bedoelingen en uit mijn eigen ervaring weet ik dat pleegkinderen niet de makkelijksten zijn! En daar kunnen ze niets aan doen, ze zijn zo geworden door de dingen die ze hebben meegemaakt. Niet alle pleegouders beseffen van te voren wat het betekent om te zorgen voor een kind met hechtingsproblematiek. Het is erg lastig om grip te krijgen op deze kinderen en er zijn inderdaad genoeg mensen die daarom stoppen met de pleegzorg; ze beseffen dat ze het toch niet aan kunnen. Dit betekent niet dat ze slechte pleegouders zijn. Misschien heeft de topicstarter wel psychische of psychiatrische problemen, dan is het toch juist goed dat ze aan de bel trekt? Het merendeel van de ouders waarvan hun kind in de pleegzorg zit heeft last van psychiatrische stoornissen en/of verslavingsproblematiek. En het is wel erg makkelijk om Jeugdzorg overal de schuld van te geven. "Je leest het toch in de krant?" Tja, de slechte verhalen halen de krant, niet de succesverhalen. Ook hoor je niet de enorme werkdruk waaronder deze mensen moeten werken, ze kunnen niet elke week bij de gezinnen op de bank zitten. Het merendeel doet gewoon heel erg zijn best. Dat jullie slecht ervaringen hebben met jeugdzorg zegt misschien wel meer over jullie dan over jeugdzorg....
Goed van je dat je aangeeft het zwaar te hebben. Ik lees ook dat je goed weet wat je nodig hebt, namelijk praktische ondersteuning voor jou als moeder. En dus niet per definitie voor je zoontje. Ik werk als Praktisch Gespecialiseerde ThuisBegeleider bij een tthuiszorginstelling. Eén van de vele vormen ondersteuning die je thuis kunt krijgen. Mijn tip: Ga naar de dokter, naar Centrum Jeugd en Gezin (als er dat bij jullie is) of bespreek met je MW welke zorg je nodig hebt. Dit kan gewoon geindiceerd worden. Maar idd, ga eerst aan jezelf werken in je thuissituatie voordat je je kindje 'zomaar' de jeugdzorg in gaat doen. Ik denk dat je deze beslissing (al dan niet of je nog twijfelt) wel erg snel neemt, zonder eerst te onderzoeken welke tussenliggende mogelijkheden er nog zijn, en geloof me, die zijn er genoeg!!
En sorry, maar ik zit een beetje je berichtjes te lezen.. je hebt zoveel hulp van je vriend die je zoontje meeneemt, schoonfamilie die voor je kookt en schoon maakt, je eigen familie waar je kunt verblijven en heb je een bugaboo donkey besteld.. hoe serieus is die gedachte van je kind afstaan, ik kan daar als moeder namelijk echt niet bij? Sorry maar je moet gewoon aan jezelf werken, kijken waar je woede vandaan komt, zoek een goede psycholoog en een gezinshulp.. geef niet je kindje de schuld die voelt alles haarfijn aan en maakt gebruik van jouw zwakheid, JIJ bent de ouder die het nu gewoon moet oplossen ipv een kind maar 'weg te doen omdat je het gewoon zwaar vind.
Echt, ik kan niet begrijpen dat je hier over nadenkt. Ieder kindje is volgens mij wel eens druk en onhandelbaar Je hebt er zelf voor gekozen om weer zwanger te worden, en nu wordt dat kindje weggedaan.... Wat zegt de vader hier nou over, dat vertel je niet. Echt, ik vind dit heel sneu....
Meiden jullie schrijven allemaal dat t zielig is voor dit kindje, dat je zoiets toch niet doet, dat je je kind toch niet afstaat. Wat jullie lijken te vergeten is dat jullie niet weten wat de situatie van ts is. Mss spelen er wel psychiatrische problemen mee of andere probemen waar wij geen weet van hebben! Wie zijn jullie dan om te oordelen?! Natuurlijk wil je t beste voor je kindje en natuurlijk wil je hem!/haar t liefste thuis houden. Maar als je zelf merkt dat t niet lukt, als je t niet trekt, en ervoor kiest om je kindje uit huis te laten plaatsen omdat dat t beste is voor t welzijn van t kindje, wie zijn wij dan om te veroordelen?! Echt hoor, velen hier oordelen maar zonder te weten wat er precies speelt. Ik vind dat écht niet kunnen! Ze schrijft zelf dat ze corrigerende tik toepast e dat ze zich soms niet kan inhouden. Wat betekent dat dan?? Misschien kiest ze juist voor de veiligheid van haar kindje en t enige wat veel van jullie hier doen is oordelen. Onbegrijpelijk!!!
Het is jammer dat ts in Almere woont, anders had ik graag bijgesprongen zonder dat het kindje afgestaan zou moeten worden.
Daar is ze nu toch mee bezig?! Ik zeg absoluut niet dat ze pleegzorg moet doen, maar ze is nu blijkbaar haar opties aan het uitzoeken en overwegen. Wie ben jij dan om te oordelen... Ze heeft dan helemaal niks aan dit soort uitspraken!
Ik mag toch ook mijn mening geven? Ik oordeel niet over de situatie maar het is zo jammer dat ze straks spijt krijgt en dan is er geen weg meer terug. Op mij komt dit allemaal nogal makkelijk over in dit topic namelijk. Het kind is nog niet eens geboren en ze denkt er al over om het weg te doen.. Het lijkt nogal dat jij pro-pleegzorg bent maar ik ben zelf van mening dat je echt werkelijk allleeee opties moet aangrijpen/onderzoeken voordat je uberhaupt nadenkt over de optie pleegzorg. Ze is nog zwanger.. ga als een gek achter alle hulp aan die je maar kan krijgen.. meld dit bij je huisarts, verloskundige, maatschappelijk werkster enz. Als ik lees dat ze regelmatig bij haar schoonfamilie logeert, dat ze voor haar koken en schoonmaken etc.. Kunnen die mensen dan helemaal niks voor haar betekenen wat betreft die baby?