Nu is mijn schoonfamilie er voor me maar dat zal straks heel anders zijn. Op een man kan je eigelijk niet bouwen al hadden we samen de keuze gemaakt voor het kindje. Mijn pleegmoeder die mij heeft gehad van mijn 4e t/m mn 18e en mij heeft opgevoed zegt ook dat het te zwaar voor mij zal zijn. 2 kinderen, naar school en de andere dingen die erbij komen als ik in mijn eentje zal zijn. Zei is iemand die mij het beste kent.
Ik denk dat hij daar niet zoveel zeggenschap over heeft. Mijn eerste keuze is altijd geweest om het kindje samen op te voeden, daarna om co ouderschap te doen en als laatst het af te staan. Als ik de beslissing neem om het af te staan wat waarschijnlijk niet zal gebeuren dan heeft hij daar niks op in te brengen.
Lees net dit topic. Lees ook dat er iemand schrijft dat TS niet moet toegeven aan zwakke gedachtes.Maar ik vind het juist heel sterk als je voor jezelf inziet dat het alleen opvoeden van nog een kindje te zwaar voor je is. Heel veel sterkte met alles en ik hoop dat je tot een wijs besluit komt voor jou en je kindje.
Maar waarom heb je hier niet over nagedacht voordat je zwanger raakte, ik begrijp dat niet. En lekker egoistisch om zo te praten zeg, het is net zo goed het kindje van je vriend. Bah
Waarom geef je je vriend dan niet de kans op voor het kindje te zorgen, ik kan me niet voorstellen dat hij dit zo toe kan laten. Je beslist toch niet alleen over je kind, kom op zeg
Waarom zal je schoonfamilie er straks niet meer zijn? En hoezo kun je niet op een man bouwen? Wat voor relatie heb je? --> Normaal ga je er samen voor.. Als ik lees dat je vriend thuis werkt, en de zorg van je zoontje regelmatig overneemt zodat jij met vriendinnen enzo kunt afspreken... Ik weet het niet hoor: Wat doet hij dan verkeerd dat je niet op hem kunt bouwen? Je doet net alsof je alleen bent, terwijl je dat absoluut niet bent.. Je koos samen voor dit kindje, hoe kan het dan dat je in paar maanden omgeslagen bent van "We gaan ervoor!" naar "Kan het niet aan, pleegzorg".. ? Je bent toch niet alleen.? En waarom zou je het niet aankunnen? Zijn zoveel alleenstaande moeders..
Wat ik ervan begrijp is dat TS samen met haar vriend besloten heeft een kindje te krijgen.Dat er nu het gevoel bij haar overheerst dat vriendlief er niet helemaal zal zijn.Dat komt vast niet uit het niets dat gevoel.Dat iemand die haar heel goed kent ook denkt dat het te zwaar voor haar is.Vervolgens trekt ze vrij op tijd aan de bel en vraagt hier om advies.Ze heeft nog helemaal niets besloten.Vervolgens wordt ze hier alleen nog maar afgebrand omdat ze met dat idee speelt. Het zal allemaal wel aan mij (en mijn hormonen) liggen hoor.Maar ik zie 10 x liever een aanstaande mama die op tijd aan de bel trekt dan een mama die het straks echt niet aankan en dan helemaal zonder hulplijnen zit. En of ze nou wel of niet zwanger had moeten worden.Dat kind komt er nou eenmaal aan en dat is de situatie waar ze nu mee moet dealen.En in mijn ogen doet ze niets raars,maar vraagt ze gewoon om hulp.
Want? Hij heeft de kids niet erkend ofzo? Sorry maar ik snap er niet zoveel meer van, ga je weg bij je vriend?
Sowieso met die hele instelling moet je wel een prutrelatie hebben.. Misschien is die beste vriend van je een betere optie? Je schrijft overal dat je met hem wel op een lijn zit, en met je vriend niet.
Helemaal mee eens!!! Kim11 beetje jammer dat je TS helemaal nacheckt en haar compleet afbrand!! De dingen die ze schrijft zijn ongetwijfeld niet haar hele leven dus wie ben jij om haar zo te veroordelen... En dan ook nog je gelijk willen halen en haar inpeperen dat ze je stukje tekst die je al eerder schreef nog maar eens goed een paar keer moest lezen en het op haar in moet laten werken?? Met negatieve kritiek bereik je niet het doel wat je misschien zou willen bereiken. Ik weet ook eerlijk gezegd niet welk doel je wil bereiken? Wil je TS in laten zien dat ze het desondanks dat ze het nu allemaal zwaar vind (of gaat vinden) het wel red, of wil je gewoon 10x laten weten dat je het comleet niet met haar eens bent?? Desondanks vind ik dat je haar ietswat te hard aanpakt/spreekt
Misschien zou je vanaf het eerste bericht moeten lezen. Dan lees je dat ik mij eerst verzet tegen pleegzorg/jeugdzorg in het algemeen. Daarna toon ik begrip, en bied ik aan te helpen. Vervolgens kom ik erachter dat het verhaal van geen kant klopt en waarschijnlijk de grootste onzin is waar wij allemaal voor niets onze energie in gestopt hebben. Beetje jammer. En dat ze dat bericht door moet laten dringen: Ja dat moet ze zeker. Want ik lees iemand die nogal wat zelfmedelijden heeft, terwijl er wel mensen klaar staan voor haar. Het lijkt wel alsof ze het niet waardeert. Schoonfamilie kookt en poetst voor haar en besteed tijd aan de kleine, vriend zorgt smiddags voor het kindje zodat ze kan afspreken met vriendinnen en dergelijke, nu gaat haar pleegmoeder structureel helpen. Ja ik denk dat ze een verkeerd beeld van zichzelf heeft en van hoe het zou moeten zijn.
Dit is je eerste reactie.....niet bepaald begripvol of behulpzaam... Alhoewel ik wel begrijp dat je zelf wel denkt behulpzaam te zijn.Maar als iemand tegen mij zegt dat ze geen respect hebben voor mijn (nog niet eens genomen) keuzes,zou ik er persoonlijk ook erg weinig voor voelen om dan nog te pben met die persoon.(dat biedt je een berichtje later aan)
Mijn schoonfamilie licht in scheiding, mijn schoonvader is vanwege de crisis ontslagen en mijn schoonmoeder heeft zelf nog 2 zoons die niks in huis doen. Jer is ontzettend druk. Heb het gevoel nu al dat we soms wat te veel zijn al zijn ze gek op hem hoor. Mijn schoonmoeder heeft ook vaak het idee dat ze er aan onderdoor gaat met alles erbij. Straks met 2 kindjes zou ik dus echt alleen komen wanneer ze naar ons vragen. Mijn vriend en ik wonen nog niet samen. Hij zegt steeds dat hij bij me komt wonen maar het word telkens uitgesteld. Als ik straks naar school ga heb ik hem dus juist in de ochtend en avond nodig maar ik weet dus niet of hij daadwerkelijk er gaat zijn. Hij zegt van wel. Ik heb maar 1 keer gezegd dat ik met mijn beste vriend zo goed op 1 lijn lig maar ik hou niet van hem en hij is totaal niet knap. Daarin tegen hou ik wel ontzettend van mijn vriend al is het niet de makkelijkste relatie.
Grappig.. Als ik op /quote druk zie ik opeens een hele andere tekst als dat er op het scherm staat. Tjah, ik lees hier ook genoeg reacties dat het goed is dat ze erover nadenkt, en dat ze het volledig begrijpen. Ik denk dat die mensen zich niet voorstellen dat ze het zelf zouden kunnen zijn. Ik denk dat je altijd jezelf moet proberen te verplaatsen in de situatie van een ander. Nee ik heb, had, en zal geen begrip hebben voor de overweging van pleegzorg in dit geval. Inmiddels heb ik een heel ander beeld van TS. Zoals ik in mijn eerste berichtje schreef: Tis wel makkelijk.. Dat is bevestigd zo langzamerhand.
Wat een triest verhaal het gaat dus om het kindje dat nog geboren moet worden ?Ik word er wel een beetje verdrietig van. Ik ken ongetwijfeld niet je hele situatie. Maar als jij dit echt denkt dat jij je kindje niet kan geven wat het nodig heeft en beter af is in een pleeggezin, gaat het niet helemaal goed met je (en dit bedoel ik niet vervelend) Ik zou deze gedachtes delen met je huisarts, want dit zijn geen normale gedachtes misschien is er wel psychisch niet in orde. Er zijn toch heel veel andere oplossingen voordat je aan pleegzorg hoeft te denken? Sta je op het punt om te bevallen?
Maar denk je echt dat het met 2 kindjes onmogelijk gaat zijn? En waarom heb je je vriend per se in de avond en ochtend nodig?
Een maand geleden kookte en poetste ze nog voor je.. Anyhow: Zorg zou niet bij haar moeten liggen. Ten tweede: Je pleegmoeder gaat je nu toch helpen zometeen? Je moet toch van je vriend op aan kunnen? Afspraken maken en nakomen? Stabiel zou ik het helaas niet willen noemen, is daar niet aan te werken? Stel hem ultimatums. Je gaat er eigenlijk al vanuit dat hij er niet is, maar dat zou ie wel moeten zijn, en misschien zal hij er ook wel zijn. Stel nu dat hij inderdaad niks meer met jou en de kids te maken zou willen hebben, waarom denk je dan alsnog dat je het niet zou redden? Je schoonmoeder helpt je, er bestaat kinderopvang.. Zou moeten kunnen hoor.. Bovenal: Snap ik echt niet dat je BEWUST voor je kindje gekozen hebt een paar maanden geleden en nu zegt dat je het allemaal niet aan zult kunnen en zelfs pleegzorg overweegt. Wat veranderd er zoveel in een paar maanden? Of was het dan misschien toch niet zo'n weloverwogen besluit?
.... Je kunt altijd nog in verscheidene wegen hulp krijgen.. Pleeggezin is een laatste station. Je gaf net aan, dat je het liefst samen zou willen opvoeden, dan co ouderschap, en dan pas pleeggezin.. Ik heb je nog niet gehoord over co ouderschap. En al helemaal niet over alleen.. Waarom denk je dat je het niet alleen kunt?