Ik ben mijn kinderen nog nooit vergeten en dat zal ik nooit doen ook. Laat ze nog geen minuut alleen in de auto,of het nou -10 is of +30 buiten. Ik snap het gewoon echt totaal niet dat er ouders zijn die gewoon,zeker met het extreme hete weer,een kind ''even'' in de auto laten zitten en dan ook nog eens vol in de zon. Wat is nou de moeite om je kind(eren) even mee te nemen in de winkel? Om gezeur te voorkomen? Dat het net even wat sneller gaat dan wanneer je je kind(eren) wel bij je hebt? Ik snap het niet,zal het nooit snappen en ik wil het ook nooit snappen
nee nog nooit gebeurd. heb weleens dat ik dan wegrij en paar minuutjes onder weg ben en dan even in de spiegel kijk van: jeetje heb ik ze toch allemaal bij? ( heb er 3)
Ik ben nog nooit mijn kind ergens vergeten. Al kan ik me heel goed voorstellen dat je uit je werk komt, onderweg gaat naar huis terwijl je al laat bent en dan al met je hoofd denkt wat je nog meer moet doen als je thuis komt, en vervolgens i.p.v. Afslaat naar de opvang, linea recta door naar huis rijd.
Om heel eerlijk te zijn vrees ik dat het mij ook kan overkomen. Ik ben momenteel hoogzwanger, een tikkie oververmoeid omdat ik superslecht slaap en zit gerust achter de computer in zombiemodus en hoor vervolgens de baby van de buren verderop huilen. Vervolgens raak ik binnen 30 seconde weer in een soort van trance en zit ik weer te computeren. Na een minuut of vijf baby-gehuil kijk ik verschrikt op en ben ik er voor heel eventjes er HEILIG van overtuigd, dat het mijn baby is en sta ik op en ga ik kijken of het toevallig toch uit mijn huis komt. Dan zou ik heel de bevalling en kraamtijd hebben vergeten op dat moment, maar de gedachte dat het mijn baby zou kunnen zijn maakt dat ik direct in actie kom, en daar schrik ik mij helemaal rot van! Net alsof ik tijdelijk alzheimer heb gekregen of een kortsluiting ofzo. Ik weet dat het niet mijn kindje is, maar met slaaptekort en zombiemodus lijkt mijn geest zich echt voor de gek te houden.
Haha ik zie dit helemaal voor me. Op de automatische piloot iedereen klaar gemaakt en in de auto gezet en dan denken: heb ik ze alledrie wel???
Ik vind het een beetje dom en naïef van de mensen die roepen: "Mij zal dit NOOIT overkomen!" Hoe weet jij dat zo zeker Ik DENK en HOOP dat het mij nooit overkomt, maar iets ZEKER weten kun je niet, of hebben die dames thuis een glazen bol Hardroepers overkomt dit juist vaak Zelfde als die mensen die zooo hard roepen " als die van mij homo/lesbisch blijkt te zijn, dan ..... Of mijn Pietje zou nooit iets stelen, of onze Nel is toch zo'n nette meid die mag pas een vriendje op der 18 (terwijl ze er al 10 gehad heeft ) En wie overkomt het??..... Juist! Mij is het nog NOOIT overkomen, maar zeg nooit nooit!! Vergeet het verhaal nooit meer van die ouders wiens kind overleden werd gevonden in de auto na een werkdag omdat papa of mama het kindje was vergeten af te zetten op het KDV en overleden is op de parkeerplaats van papa's of mama's werk. Die mensen zouden dagen daarvoor vast ook hebben gezegd " ons gebeurd dat nooit!" Nooit te hard roepen dus!! Die ouders hebben dat ook niet expres gedaan en speelde waarschijnlijk meer zoals extreme oververmoeidheid of een bepaalde geestelijke toestand, ze hebben echt niet met hun volle verstand bewust het kind achtergelaten in de auto. Je weet nooit wat jou zal overkomen of je moet een glazen op hebben waarmee je in de toekomst kan kijken!
Hahaha en hoe raar voelt dat dan als je naar beneden kijkt en je dikke buik ziet en bij jezelf denkt 'duhhh dat dat niet mijn baby is'. Maar then again, niet-slapen is niet voor niets een effectieve martelmethode.
Ik snap dat het weleens kan gebeuren. Je kunt het je nu niet goed voorstellen maar als je inderdaad slaapgebrek ofzo hebt! Dan is het wel anders. Vaak ben je ook druk aan het regelen en de kids op tijd wegbrengen dat het echt niet gek is dat het een keertje zou kunnen gebeuren. Ik roep in ieder geval ook niet dat het me nooit zou gebeuren want dat vind ik raar. Ik ben straks bijna 3 jaar met Y. alleen geweest, en als haar zusje straks geboren is is dat best een omschakeling. Ik ben me er erg van bewust en hoop natuurlijk nooit dat ik haar nooit vergeet. ik zou ook niet oordelen over mensen die het wel is gebeurd. Wat ik erger vind is dat mensen hun kinderen in een snikhete auto laten! Dat doe je WEL bewust.
Nou, ik was pre-zwangerschap al een beste dikke buik gewend wegens een hormoonafwijking waarbij ik gezegend ben met flink wat overgewicht, dan te bedenken dat een zwangere-vrouwen-buik ook niet zomaar direct zichzelf oplost na de bevalling... Geloof me, met slaapgebrek en een huilende baby die inspeelt op het moedergevoel kan je jezelf echt heel wat wijsmaken. Gelukkig heb ik medicatie (een lekkere stevige bak koffie met een schepje suiker en wat melk!) waar ik echt wakker van word.
ben nog nooit een van mijn kinderen vergeten nergens niet kan me dat ook niet voorstellen dat het kan gebeuren je kijkt toch of iedereen er is in de auto of met wandelen geen benul eigenlijk wie weet zal het mij ooit gebeuren in de toekomst ook al kan ik me daar totaal geen voorstelling bij geven
Helemaal mee eens! Ik vind het echt superdapper dat mensen zo'n ervaring hier neerzetten, zeker omdat het zo'n gevoelig onderwerp is. Het is mij gelukkig (nog) nooit overkomen, maar het zou me zomaar kunnen gebeuren, net als iedereen. Ik ben zelf als kind overigens wél een keer vergeten... Niet echt eigenlijk, maar toch. Was met mijn oma op bezoek bij een tante in Amsterdam, met de trein. Toen we weer op het station waren, stapte mijn oma de trein in en ik stond nog op het perron en toen gingen opeens de deuren dicht! Paniek bij m'n oma joh! Ik ben met vriendelijke mensen in de volgende trein gestapt en zij is in Utrecht uitgestapt (was de trein van ams naar Eindhoven) en daar zijn we weer herenigd, en dat allemaal in het pre mobiele telefoon tijdperk. Kan gebeuren... Ik kijk er nog steeds op terug als een avontuur, geen trauma.
Ik ben mijn kinderen nooit vergeten. Ik ben vroeger wel vergeten in de speeltuin . Mijn ouders hebben 5 dochters en ik was de 2e. Altijd erg rustig en ik ging ergens zitten en kon daar uren in me uppie spelen. Ben zelfs getest op autisme zo stil was ik en in mijn eigen wereld. Onderweg naar huis merkte mijn ouders op dat ik niet in de auto zat, terug in de speeltuin was ik nog steeds aan het spelen en had niks door gehad .
Ben mijn dochter nog nooit vergeten, maar ik kan me perfect voorstellen dat dit gebeurt. Ze heeft maanden verschrikkelijk slecht geslapen, toen waren mijn vriend en ik echt zombies. Ik ben toen ook een keertje vergeten de maxicosi vast te klikken op de achterbank. Iets waarvan ik daarvoor ook dacht 'hoe kan je dat nu vergeten?' Maar als je zo op je tandvlees zit, kan dat dus echt wel. Voelde me daarna zo'n slechte moeder... Maar ik vind het bovenal ook erg dat hier zo'n veroordelende reacties komen. Leuk dat die mensen zo'n perfecte moeders zijn, maar the rest of us maakt echt al wel eens fouten. Vaak inderdaad van oververmoeidheid. Al hoop ik uiteraaaaaaard dat ik mijn kinderen nooit ergens vergeet, dag lijkt me logisch.
Dit gelukkig nog niet eerder gebeurt. Wel een keer dat ik een dutje was gaan doen en de wekker vergeten was te zetten. Om zoon van school te halen. Gelukkig bracht een bevriend vriendje hem thuis( zijn ouders haha).. Oeps. Die moeder was ook eens haar zoontje vergeten ze was net bevallen en was ook door de tijd heen geslapen. Dat jongetje heb ik toen weer thuis gebracht. Op dit na gelukkig dus niet.
Het is mij nog nooit overkomen. En dat is, al zeg ik het zelf, een topprestatie voor een adhd-er. Nu moet ik zeggen dat het mij niet waarschijnlijk lijkt dat het me overkomt, maar ik zou nooit zo stellig durven zeggen 'ik weet zeker dat het mij nooit gebeurd'. Omstandigheden kunnen veranderen. Als je door bijvoorbeeld burn-out, ptss o.i.d. geveld wordt kan het ineens allemaal heel anders zijn. Ik heb wel mijn telefoon ingesteld zodat hij rinkelt op het moment dat ik onze zoon moet ophalen bij de gastouder. Ik denk niet dat ik dat echt zou vergeten, maar de kans op te laat komen zit er anders bij mij wel in.
Ik kan me eigenlijk best voorstellen dat je soms zo druk bent, dat je in je haast je kind vergeet uit bedje te halen of van het kinderdagverblijf. Maar ik snap niet dat je moedwillig je kind in de auto laat zitten met dit soort temperaturen.
Niet mijn verhaal. Maar mijn vriend is vroeger wel is vergeten, ze papa haf haast en met scouting hadden ze allemaal pakjes aan iedereen inladen en me vriend perongeluk laten staan. Me vriend is netjes blijven wachten totdat ze papa erachter kwam haha Maar denk dat het ook wel beetje normaal is om iemand even te vergeten, je komt rr snel genoeg achter. Wij zijn mensen hoord het beetje bij, al is het niet leuk en ik wil mijn kind ook zeker niet vergeten, ben alleen beetje bang dat me dot wel gaat overkomen..
Jep vergeten op te halen van school. Ik was aan het werk en kijk op de klok en zag dat ik nog wel ff had ... totdat de tel ging en ik de juf aan de lijn had met de vraag of ik nog kwam ... OEPS
Het is mij nog nooit gebeurd, als we weg gaan hebben we een heel ritueel.. kan me niet voorstellen dat ik mn zoontje zou vergeten! Dan zou ik wel echt heel erg van slag moeten zijn!! Maarja ik ben ook maar een mens, zeg nooit nooit. Mijn moeder is me trouwens wel eens vergeten op te halen van de basis school op woensdag, omdat ik alle andere dagen wel zelf naar huis fietste. Kan ik best begrijpen dat je dan in de war bent