Je kind weerbaar maken

ik heb hier een heel erg gevoelig kind.
ze trekt zich alles aan, en wordt vaak erg verdrietig van opmerkingen....die kinderen gewoon maken, die gewoon bij kinderen horen.

Zo erg dat ze gewoon ziek werd van school.
en het was niet eens tegen haar gericht, want ze ligt goed in de groep kan met alle kinderen leuk spelen, op 1 kind na, en dat is dan het kind die vaak begint met de *stomme* opmerkingen

Ik probeer haar te leren dat ze niet moet laten zien dat ze van streek raakt, en dat ze ook best terug mag roepen.
En dat als ze straf krijgt van de juf, als ze een keer voor zichzelf opkomt, dat dat haar geen ondeugend kind maakt.

En door haar dat iedere keer uit te leggen, lijkt zijn vruchten af te werpen.
Ze word al vrijer.

We blijven doorgaan met uitleggen over hoe en waarom.
En ze vind het heel belangrijk hoe ik over dingen denk, dus dat maak ik vaak duidelijk aan haar.
En ik leer haar ook , dat ze altijd naar mij kan komen hoe moeilijk dat misschien kan zijn, Ik ben er voor haar!!

 

Ik ben ook altijd bang dat mijn dochter ook word gepest als ze dan iets verteld dan gaan mijn nekharen rechtop staan.
mijn zoon ben ik er niet bang voor die kan heel makkelijk van zich af slaan.

ik zeg dan altijd maar als een kind haar slaat dat ze van mij keihard maar terug slaan dan doen ze het niet meer moet in deze maatschapij wel

 

Ik zeg niet dat ie een vreemde eend is omdát ie de lucht in geprezen wordt. Maar hij ís het wel, dat merk je aan reacties in de omgeving.
Kan het niet goed uitleggen.

 

Zo'n kind heeft mijn nicht dus ook, heel gevoelig en creatief en lief. Mijn nicht is lerares basisonderwijs en heeft er daarom uiteindelijk voor gekozen om haar naar de vrije school te doen, omdat een reguliere school eigenlijk gewoonweg te hard voor haar was.

 

Dat zeggen we tegen onze oudste ook eigenlijk. Als kindjes niet lief zijn of wat dan ook, dan mag ze ze wegduwen. Een soort van afweer reactie/zelfbescherming en tevens even laten zien dat ze niet helemaal over zich heen laat lopen, zonder er gelijk op te slaan/schoppen...

 

Mijn dochter is ook heel gevoelig en zachtaardig. Ze huilt snel en als ze bijv in een rij staat te wachten, en kinderen kruipen voor, laat ze hun maar. Soms doet ze zelfs nog een stap opzij.
Ik probeer haar weerbaarder te maken maar ik weet gewoon niet hoe.
Ik leg haar uit dat ze best mag huilen maar niet om van die kleine dingen

 

ik vind het wel moeilijk hoor, verschilt ontzettend per kind denk ik.
Mijn zoontje is ruim 3 en kan soms best snel huilen om iets, als een ander kindje iets afpakt bijvoorbeeld.
Wat ik dan doe, als hij naar mij toekomt, dan zeg ik " dan moet je zeggen dat je dat niet wilt" soms zegt hij dan " nee mama dat moet jij doen" maar ik stuur hem toch zelf, en dan gaat hij het ook zelf zeggen.
Ik merk ook dat hij dat steeds vaker zelf doet, en hij komt ook steeds minder vaak naar me toe.
Dus op die manier probeer ik hem weerbaar te maken.
Hij moet met een paar maanden ook naar school en daar is mama ook niet aanwezig.
Hij doet het trouwens ook prima op het kdv hoor, hoor nooit klachten over hem, of dat hij niet weerbaar zou zijn.

Vandaag nog was ik helemaal trots op hem toen hij vertelde dat tijdens het buiten spelen, een ander kindje in zijn been gebeten had (zag niks op zijn been dus zal niet hard zijn geweest) en dat hij toen gezegd had " hou op dat wil ik niet" Ander jongetje had toen sorry gezegd.

En verder positieve aandacht, dat hij zelfvertrouwen krijgt.

 

Weerbaar worden en weerbaar maken begint vrij vroeg merk ik. En het ligt natuurlijk ook erg aan het karakter van het kind, maar ook zeker aan de opvoeding.

Ik ben zelf ook maar een beetje bezig met het zoeken naar de juite weg, maar dit zijn mijn ideeén erover:
- een peuter mag af en toe ook Nee zeggen. Ik leer de kinderen dat hun mening echt wel telt en dat ze inspraak hebben. Daarmee creeër je meer zelfvertrouwen en beter eigendunk bij je kind.
- ik laat de kinderen kleine conflicten nu al oplossen onderling. Ik zie namelijk overal om me heen moeders die constant naast hun peuter staan en alles dirigeren. Als een speeltje wordt afgepakt in de speeltuin springt de moeder al op en gaat het probleem oplossen.
Zolang ze niet gaan krabben/ haren trekken/ slaan, mogen ze het hier zelf oplossen als iemand voorschiet of speelgoed afpakt oid.
- straks op school mogen ze zich echt wel verdedigen van mij. Hopelijk eerst verbaal, maar als dat niet lukt mag fysiek ook wel. Tot een jaar of 16 is een kind heel moeilijk in staat om pesterij koelbloedig uit de weg te gaan. Of heel neutraal te reageren met een scherpe opmerking. Dat zou de beste oplossing zijn, maar dat is echt te ver gezocht bij een kind.

 

Adi, dat vind ik heel goed dat je ze het een beetje zelf op laat lossen, zeg maar. Ik vind dat heel moeilijk als mijn oppasjongetje van net 4 hier speelt. Echt samen spelen doen ze niet, hij schermt zijn dingetjes af en mijn dochter snapt dat niet. ze snapt ook niet dat iets wat papa voor haar gebouwd heeft door hem gebruikt wordt, op een andere maniet dan zij samen deden. heel moeilijk. ik ben zo iemand van meteen er heen en niet laten schreeuwen. Bepaalde kids krijgen anders alleen hun zin terwijl de andere steeds zich er bij neerlegt. Ik zie dit bij ons in een jong gezin met 4. Dat lijkt me niet goed, dan moet je toch zorgen dat de één niet steeds met zich laat sollen. Of is dat bij jouw anders, ivm leeftijd misschien?

 

Ben zelf heel erg gepest vroeger dus heb altijd tegen mn dochter gezegt om niet over zich heen te lopen en altijd je antwoord klaar te hebben.
Dit heeft zeker geholpen want bij alle kinderen proberen ze het een keer maar bij mn dochter krijgen ze gelijk de wind van voren en dan is het ook klaar,zelf komt ze ook op voor kinderen die wel gepest worden.
Ze zit nu in de brugklas(bijna een maand)en dat is ook heel spannend maar alles gaat goed ondanks dat ze niemand kende daar.

 

Hoi,

Ik herken je gevoel wel. Ik ben vroeger ook veel gepest en maak me ook wel eens zorgen over onze meid later. Als ik eerlijk ben denk ik wel dat ik snap waarom ik gepest werd. Ik was verlegen en durfde niet goed voor mezelf op te komen.

We willen onze meid weerbaarder maken door haar thuis al te leren omgaan met grapjes en plagerijtjes (niet vals, natuurlijk, gewoon grappig) en haar niet alleen vertellen dat ze voor zichzelf op moet komen, maar het thuis ook uitdragen. Komt ze bij ons op een goede manier voor zichzelf op dan willen we haar daarvoor belonen (dat betekent niet perse dat ze haar zin krijgt, overigens). Is ze thuis op een goede manier assertief, dan willen we dat stimuleren.
Ze zit nu 2 dagen per week op het kdv waar ze ook leert om met andere kindjes om te gaan.

Ik hoop dat onze aanpak genoeg is, want het spookt ook wel door mijn hoofd. Het lijkt me echt heel naar als je kindje gepest wordt!

 

Ik ben nooit gepest vroeger, en ook ik maak me enorm zorgen om mijn zoontje. Lijkt me vreselijk als anderen hem doen of kwetsen.

Mijn zorgen zijn ontstaan toen ik een kind van 4/5 jaar mijn zoon (2 jaar) zag slaan. Die jongen sloeg wel meerdere kinderen, maargoed. Het is zo dat mijn kind meer naar oudere kindjes trekt en te sociaal is. Hij vindt zijn leeftijdsgenoten niet interessant. Ook denkt hij dat iedereen wel aandacht voor hem heeft. Maar oudere kinderen hebben meestal geen interesse in zo'n klein ukkie en dan gaan ze hem duwen wanneer hij aan hun speelgoed zit. Maar mijn klein engeltje is zo naief dat hij denkt dat iedereen wel met hem wil spelen en hij snapt die reacties dan ook niet. Gisteren was dit ook weer het geval dus. Werd die weer geduwd door een iets ouder kind, omdat hij met zijn bal wilde spelen. Mijn hart breekt als ik dit zie. Nu ben ik er om hem te beschermen en troosten maar wat als hij later naar de peuterspeelzaal of naar school gaat. Het liefst houd ik hem voor altijd bij me, thuisschool ofzo

 

Ik weet eigenlijk niet of er hier 1 in de buurt zit
En heb daar ook nooit over na gedacht.

En pas in groep 3 ging zich dit openbaren, toen is ze echt 6 weken thuis geweest, omdat ze gewoon ziek was, toen heb ik goede afspraken met school gemaakt, en ik moet zeggen ze gaat nu naar groep 5 alle leerkrachten zijn er van op de hoogte, als ze het niet ziet zitten op het schoolplein mag ze gewoon naar binnen, en in de klas zit ze in een groepje waar ze zich goed in voelt
En tuurlijk komt ze nog wel eens thuis, dat ze verdrietig is, maar het gaat een stuk beter
Ik vind dat de school er goed op ingesprongen is
Zij vinden ook dat een kind niet lichamelijk ziek hoort te worden van school

 

ik heb dus zo'n kindje.

Het is een heel erg lief en rustig kindje. Tevens ook ontzettend slim (leest al sommige woordjes met 3 jaar en kan alle letters in hele zinnen opnoemen). Het is ook echt een muisje om te zien.

Op de peuterspeelzaal krijgen wij de vraag of ze uberhaupt wel met andere kindjes speelt. Binnen het gezin soms en buiten het gezin eigenlijk niet. Ze is heel erg op zichzelf en sluit zich ook echt af van de buiten wereld.

Ze kan niets hebben wat negatief is, een standje omdat ze iets stouts heeft gedaan, een standje omdat ze ruzie had met haar zus of zusje, een time out, alleen slapen, ze is wat bangerig. Kan ook echt overdreven veel verdriet hebben als een anders kindje met haar samen de puzzel wil maken of samen de kinderwagen wil duwen en zo kan ik nog veel meer dingen noemen.

Ze is gewoon echt heeeeeeeeeeeeeel erg gevoelig. De eerste weken na de vakanties op de PSZ zijn ook altijd drama. Daarbij, er zit een kindje op school die haar zegt: Jij mag niet met de klei/pop oid spelen. Nou daar kan ze weken van slag van zijn.

We vertellen haar altijd heel veel dat we zo trots op haar zijn, dat zij wel mee mag spelen, dat ze ons lieve kleine scheetje is etc... Maar wij vertellen haar ook niet zo snel te moeten huilen als daar geen echte reden voor is, dat ze best tegen een ander kindje mag zeggen als ze iets niet wil of leuk vind.

De juiste aanpak lijken wij nog niet gevonden te hebben, doch waren dit onze zorgen al toen zij als huilbaby geboren was.

Haar zussen daarintegen kunnen wel echt van zich af bijten.

dus iemand die hier hulp kan bieden is erg welkom, het duurt tenslotte geen jaar meer voor ze naar de basisschool gaat en ik vrees dat zij een hele nare jeugd zal krijgen door haar gevoeligheid.

 

Is idd een lastige situatie (heb alleen ts starttopic gelezen)

Ik ondervind het ook wel zo af en toe.. Ieder kind heeft wel eens een mindere dag op school.. Onze oudste is niet zo weerbaar en is zich heel bewust van het feit dat kinderen heel hard zijn tegenwoordig.

Gelukkig doen scholen hier vaak ook een boel aan.. Bij ons is er een speciale Kanjer training die ieder jaar wordt opgepikt vanaf groep 3. Het maakt de kinderen bewust van hun eigen gedrag maar ook wat pestgedrag doet bij iemand die gepest wordt. Ook wordt hen geleerd weerbaar te worden.. dus niet als een huilebalk steeds naar de juf rennen, maar eerst zelf zeggen dat het echt niet leuk is en dat ze moeten stoppen bijv.

Ook heeft ieder gedrag een kleur pet (figuurlijk gezien dan) .. Pestkop draagt een zwarte pet en dat wil natuurlijk niemand op zijn geweten hebben. Als iemand pest wordt er door de juf/meester dan ook gevraagd:" welke pet heb je nu op?" Dan is het antwoord geven natuurlijk niet zo fraai...

Bij ons op school heeft dit een geweldig goed effect... Maar dat dit je zorgen baart snap ik maar al te goed.. niets is zo erg en raakt je moederhart meer dan dat je kind verdrietig thuis komt omdat het gepest wordt.. gelukkig is het hier geen regelmaat..

 

Onze oudste.. ook huilbaby.. is/was precies hetzelfde.. nu is hij 8 jaar en is het wel degelijk beter geworden, maar is altijd een gevoelig jongetje geweest.. erg beinvloedbaar ook.. lastig.. en snel van slag.. als iets niet is/gaat zoals het in zijn hoofd zou moeten zijn/gaan gaat ie soms helemaal door het lint... Ook hij is erg snugger, praatte al heel vroeg, liep snel, en las al boekjes voor aan klasgenootjes in groep 2.

Wij hebben hem laten testen en er kwam uit: meer begaafd (niet hoogbegaafd). Hij is erg gevoelig voor muziek, kan geweldig tekenen, heeft levensvragen waar je soms bang van wordt, maar kan zichzelf inmiddels wel redden op school.

SOms heeft ie vlagen dat ie heel dwars is.. hoort bij de leeftijd, maar ook bij zijn karakter.. dan heeft hij vooral veel duidelijkheid nodig.. even pas op de plaats..Dan gaat het daarna weer heel lang goed..

Zeker een oudste kind beleeft alles voor het eerst.. en zo ook jullie als ouders.. bij een tweede of volgend kind is dat anders voor jullie, maar ook voor dat kindje.. zij moeten vaak opboxen tegen het oudere kind en leren al snel van zich af bijten.. dat zien wij hier ook....

Of wij speciale methodes hebben.. denk het niet.. we hebben altijd op school aangekaart hoe hij is, waar hij mee zit, en wat er in hem om gaat. Zo weten leerkrachten hoe of wat..

Succes...

 

Onze dochter is ook getest, maar niet voor hoogbegaafdheid, maar meer sociaal emotioneel.
Het is een kind wat goed kan leren, maar wat vrij weinig met andere kinderen speelt en het liefste bij mama is , want dat is veilig

Uiteindelijk weten we door de testen waar we op moeten letten en is het voor 99,9 zeker dat ze high sensitive is, maar omdat dit niet medisch erkent is, kunnen ze dit niet voor 100% vaststellen.

Bij hsk (high sensitive kids) komen de dingen anders binnen en kunnen ze ergens enorm overstuur van raken, wat voor andere kinderen niet eens opvalt.
Licht gevoelig, en niet tegen harde geluiden kunnen, en als ze zich iets in het hoofd halen, dan is het ook echt waar, ook al is het echt niet waar.
Scherp eten en bubbels in de limonade zijn taboe
En hebben ze enorm veel angsten

En wat ik in de vorige reactie ook las, levensvragen en piekeren over de dood.

het is een lief, gevoelig, en heel creatief kind.
Die gewoon goed begeleid moet worden, en dat doen we ook samen met de school.

 

Bij de laatste 2 reacties zie ik mijn 3 jarige meisje! Gevoelig voor licht: met haar 1 jaar riep ze mamma ik ga naar binnen want de zon is niet fijn. Vuurwerk taboe. De trein die hier snachts voorbij dendert (wonen hier pas een jaar) is angstaanjagend, het donker is gewoon uit den boze!
Ook om het minste geringste in paniek raken of om het minste geringste als een baby staan krijsen (waarvan wij als volwassenen denken: why??????? doe eens rustig want als je dit op school/speeltuin gaat doen krijg je echt een heel nare jeugd!)

Wij zelf hebben het idee dat ze een vorm van meer/hoog begaafdheid heeft alsmede een heeeeel lichte vorm van autisme (omdat ze zo afgesloten is).

Hoe en waar kun je kinderen laten testen? Het zou fijn zijn als we een handvat hebben 'wat ze heeft' en hoe daar het beste mee om te gaan.

Fijn zeg, een beetje erkenning!

 

Ik zou het in ieder geval aankaarten bij de huisarts
Die kan je dan misschien een advies geven.

Bij ons is het via school gegaan, dus ik kan je verder niet helpen sorry