ik probeer van jamie een stoer jongetje te maken dat zich zeker niet mag laten doen. ik deed mijn vroeger altijd heel stoer voor, alsof ik heel sterk was en dat ik al o zoveel gevochten had en van niemand bang was... hielp wel want ik was best populair al zeg ik het zelf.... pesten deed ik niet aan. maar ik hielp wel vaak de meiden uit mijn klas die gepest werden... zo wil ik jamie ook opvoeden... hem niet perse zo maken dat hij denkt dat hij alles is tegenover alles en iederen. maar hem wel zelfzeker maken zodat hij weet dat hij niets te vrezen heeft. snap je? ik wil ook nog even melden dat mijn ouders mij niet de duurste kleding konden geven enzo. dus dat was opzich al een reden om gepest te worden. in de tijd dat ik 14 - 15 was, waren de buffalo's (schoenen) helemaal in! maar ik heb ze nooit gehad, daar was geen geld voor....toch heb ik altijd staande weten te houden zonder al die merk kleding, dure gsm's, schoenen etc...
Ik ben ook erg gepest op de middelbare school, en kan nu al slapeloze nachten hebben van de zorgen om mijn zoon. Over anderhalf jaar moet hij naar school, en ik ben nu al heel intensief alle sites van de scholen hier in de buurt aan het afspeuren, pestprotocollen aan het lezen en klassenfoto's aan het bekijken (om te zien wat voor 'volk' er op die scholen zit). Mijn zoon is ook gevoelig, net als ik. Hij is behoorlijk slim en opmerkzaam, en erg voorzichtig. Hij heeft wel veel meer zelfvertrouwen dan ik op die leeftijd. Ik ga momenteel elke week met hem naar zo'n indoor speeltuin. Dat is goed voor zijn motorische ontwikkeling (hij liep pas heel laat en daardoor ben ik weer bang dat hij later niet mee kan komen met sport etc.). en hij komt daar met andere kinderen in contact. Daarnaast zit hij 2 dagen per week op het kinderdagverblijf waar hij ook van zich af moet bijten. Dat had ik zelf allemaal niet toen ik 2,5 was. Eerlijk? Als hij vertelt dat een jongetje op het kdv hem geslagen heeft, en hij vertelt dat hij teruggeslagen heeft, is mijn reactie: GOED ZO! Het is niet pedagogisch verantwoord, maar mijn ervaring is: als je jezelf ook maar 1 keer tot zondebok laat maken als kind, blijf je dat vaak ook. Het is heel moeilijk om uit die rol te komen. Dus ik vind het prima dat hij zo van zich afbijt (alleen uit zelfbescherming natuurlijk...nooit uit eigen initiatief slaan). Verder geven wij hem heel erg veel complimentjes, dat hij zo knap is, dat hij mooie haren heeft, dat hij mooie kleren heeft, dat het een grote jongen is, etc. Maar we vertellen hem ook dat hij niet overal om hoeft te huilen en dingen ook gewoon kan vragen in plaats van een keel op te zetten. We doen stoei- en plaagspelletjes met hem zodat hij leert te 'incasseren'. En ik praat heel erg veel met hem, voor zover je een goed gesprek kunt voeren met een peuter van 2,5. Als hij naar het kdv is geweest hoor ik hem daarna helemaal uit. Met wie heeft hij gespeeld? Wie was er lief? Wie was er niet lief? Wat vond je het leukste vandaag? Ik hoop eigenlijk dat hij daardoor leert dat hij altijd met alles bij ons terecht kan, en dat hij weet dat zijn ouders oprecht geïnteresseerd zijn in hem en voor hem klaar staan. Dat heb ik zelf nl. gemist bij mijn ouders. Een blinde kon zien dat ik getreiterd werd op school, maar ik durfde het thuis niet te vertellen en mijn ouders deden net of ze niets zagen. Tot de dag van vandaag bagatelliseren ze dat verleden. Heel erg vind ik dat. Ik hoop ook heel erg dat scholen tegenwoordig wat wijzer zijn dan toen ik op de middelbare school zat. Want bij ons deden de docenten net zo hard mee aan het treiteren....
Ja, daar maak ik me inderdaad al wel zorgen over. Mijn dochter word nu al geregeld gekoeioneerd door oudere kindjes vooral. 1x mocht ze niet in dat speelhuisje van dat oudere kindje, deur werd dichtgeduwd etc. Ze stond er een beetje verloren bij. Nou ik was echt woedend, ben er op een gegeven moment ook naar toe gegaan en heb gezegd dat Laura nog klein is en dat ze best mee mag spelen. (Onderwijl sterk de neiging hebbend dat kind eens even goed de waarheid te zeggen.) Anyway, ze bleef gewoon genegeerd worden, als Laura eraan kwam liepen ze met z'n allen weg. Tranen in mijn ogen en heb nu een lichte aversie tegen het meisje in kwestie. Ook in Frankrijk, Laura wou meerennen met een paar Franse kindjes, alleen zij zaten te wijzen en gemene dingen te zeggen (niet wetende dat Laura ze niet verstond.) Ook heel intimiderend heel dichtbij haar staan. Laura begreep heel goed dat het niet aardig was en begon te huilen. Ik heb het een tijdje aangekeken en ben er toen op een gegeven moment naar toe gerend, in het volle oog van het hele dorp. En op mijn beste Frans perste ik eruit (elle ne parle pas francaise.) (Ze praat geen Frans.) Kindjes geschrokken, deze mama geschrokken en Laura weer blij want ze werd niet meer gepest. Ze bijt dus totaal niet van zich af. En iedereen zegt dus dat dat wel komt als ze naar school gaat, maar ik maak me toch zorgen, vooral ook, omdat ik vroeger ook flink gepest ben.
Wij willen onze zoon op judo/boksen doen over een tijd. En toen ik hoorde dat er bv een jochie uit z'n klas tegen hem zegt ah jij hebt nog zijwieltjes, en ik niet meer... Dan zei ik; ja en ....kan dit weer beter als jij. Kinderen zijn idd keihard, maar als ik het hoor dan grijp ik meteen in. ook een buurjongetje die als stopwoordje heeft, nou als jij dat niet wilt ga ik naar huis. Dan vraag ik hem; waarom zeg je dat? Is dat leuk om te zeggen? Zeg het dan ook niet en ga leuk samen spelen.
Mijn ouders hebben mij deze dingen geleerd - Als iemand je wil slaan, moet je diegene net voor wezen en zoo hard meppen dat diegene het wel laat. - Negeren is bijna het pijnlijkste wat je iemand aan kan doen. Doet iemand gemeen of zegt iemand gemene dingen.. gewoon negeren. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk ook nooit ben gepest en deze dingen altijd heb toegepast..