Mee eens. Ik gebruikte vanalles, buggy, draagzak, tuigje en gewoon de hand. Gewoon net wat handig was in die situatie. Kreeg ook wel eens de opmerking van ‘het is toch geen hond’, maar goed, ik ga mijn energie niet verspillen aan zulke mensen, dus lekker laten gaan. Sommige mensen hebben altijd wat te zeuren.
Hahahaha als iemand dat tegen mij zou zeggen zou ik Mn zoontje vragen om te blaffen , hij zou het nog doen ook Ik gebruik wat handig is in de situatie, en als het kan gebruik ik niks. Mijn jongste gaat nu beter maar is vliegensvlug en veel bezig met alles om hem heen. Dus wij hebben een tuigje gebruikt, toen we in Amerika waren op drukke plaatsen en op het vliegveld. Moet er niet aan denken dat ik hem kwijt zou raken. Ik heb zeker geen moeite met een tuigje, buggy of wat dan ook.
Nee persoonlijk ben ik geen voorstander van tuigjes. Wij hebben onze dochter wel in een buggy vervoerd, maar daar zat ze, vanaf het moment dat kon, ook los in. Maar iedereen moet vooral doen waar hij of zij zich goed bij voelt.
Ik heb jaren geleden een polsband gebruikt en alleen maar positieve reacties op gehad. Gebruikte hem vooral voor dingen als de kermis etc.
Ik gooide dochter (ook zo'n sprint-kind dat zo ineens bedacht dat ze ergens naartoe moest rennen) altijd in de drager op mijn rug als we ergens waren waar ik het niet prettig vond als ze los liep. Zij werd woest in een buggy, dus die ging al vrij vlot de deur uit. Ik vind tuigjes/polsbandjes prima, en die zie ik mezelf ook echt wel gebruiken icm de drager als zoontje over een tijdje net zo'n avonturier blijkt te zijn. Ik ben zelf niet zo'n buggy-fan, maar dat is simpelweg omdat ik niet hou van iets duwen. Kinderwagen, wandelwagen, buggy, winkelwagentje... Ik heb mijn handen graag vrij, maar dat is echt persoonlijk.
Ik vind het vreselijk dat mensen er commentaar op hebben. Liever kind aan de lijn dan dood lijkt me... Vroeger (jaren 70 ) hadden ze toch ook tuigjes.. Echt waar bijna iedereen heeft kinderen dan weet je toch ook dat ze er ineens vandoor kunnen kunnen gaan?
Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar over het algemeen is het opvoeden en je kind leren luisteren. M. Moest in de buggy als hij niet netjes naast ons kon lopen en luisteren. Toen hij 3 was nam ik alleen maar voor verre uitstapjes een buggy mee (dagje Efteling bijv). Een riempje past wel in deze tijd waar kinderen met fluwelen handschoenen worden opgevoed zonder genoeg regels en grenzen. Dan krijg je van die irritante blagen die zich op de grond storten en hysterish gillen of weg lopen.
Ik vind het geen gezicht maar liever dat dan een dood of vermist of wat dan ook kind toch? Het is hier nog niet nodig geweest, maar wie weet moet dat ooit nog wel. Je kunt niet alles voorkomen met opvoeden.
Leren luisteren ja, dat betekent niet dat een kind van 2 al kan luisteren en dat altijd doet. Iets met peuterpuberteit enzo.
Oh ja, de ‘ze zijn gewoon niet goed opgevoed!’-reactie Trust me, allebei zeer consequent behandeld met zelf lopen en daarbij moeten luisteren, en bij de oudste werkte dat perfect. Maar de jongste? Nee, die rent nu na 2,5 jaar oefenen en consequenties bij niet luisteren nog steeds soms gewoon weg. Ze denkt er niet bij na, voor haar is het gewoon een leuk spelletje.
Shit wij hebben iets fout gedaan. Onze puber luistert nog steeds niet altijd misschien kan zij ook aan een tuigje.
Weet je, je doet het als ouder nooit goed. Verdrinkt je kind of loopt het onder een auto, dan had je beter moeten opletten Is je kind te dik, dan moet het meer bewegen. Als je kind een keer niet (goed) luistert, dan moet je beter opvoeden Zit je kind van bijna vier nog in de buggy, dan ben je lui en gemakzuchtig Doe je je kind een tuigje om om alle bovenstaande te voorkomen, dan ben je een slechte moeder want je kind is toch geen hond?? Schiet mij maar lek! (3 jongens, bij middelste en jongste regelmatig tuigje gebruikt, zij hadden een redelijke vrijheid, ik had drie kinderen onder controle win-win!)
Het is dat het hier (nog) niet normaal is om een tuigje te gebruiken, anders zou ik het ook dolgraag willen voor zoonlief Maar daar zijn ze hier in the middle of nowhere nog niet klaar voor...mensen zouden spontaan jeugdzorg bellen, denk ik Ik ben getrouwd met een Brit en als we in Engeland zijn, is het echt hartstikke normaal om peuters aan tuigjes of polsbandjes te zien. Ik weet niet of dat puur in mijn man zijn deel van Engeland is of overal, maar ik wou dat het hier ook zo mainstream was
Gewoon doen! mensen wennen er vanzelf aan. Één keer zeggen dat je liever een kind aan een tuigje hebt, dan een kind op de bodem van de sloot/vijver is genoeg. En ik vermoed dat de oudere generatie er zeker geen moeite mee heeft. Op boerenbedrijven zaten vroeger bijna alle kinderen aan een touw zodat ze niet in de gierput of de dorsmachine vielen.
Het lijkt mij beiden prima. Een tuigje/rugzakje is super handig. Maar ook eens vastsnoeren in de buggy zie ik geen enkel probleem in. Soms is dat een consequentie die nodig is.
Fijn dat je een meewerkend kind hebt en een reserve hulpmiddel mocht hij dat niet doen. Feitelijk geef je dus toe dat je ook een kind had die niet altijd luisterd. En dan kan vastsnoeren in een buggy heel handig hulpmiddel zijn. Hier ook gedaan maar ook vaak zat een schoppend en schreeuwend kind aan de hand of over de schouder gehad ( vooral de middelste) of in een buggy gezet. En ook vaak zat gedacht aan het tuigje dat net een zo handig hulpmiddel is om een kind te leren luisteren. Net zoals mijn schoonbroer die dat om kreeg in de jaren 80. Bij hem was dat echt nodig. Zelfde opvoeding als bij zijn 2 broers.en een ander hulpmiddel dat hielp. Een buggy is trouwens meer van deze tijd dan een riempje, dat gebruiken ze dus al ruim 50 jaar (of nog langer). Vroeger gebruikte je namelijk een kinderwagen totdat de volgende zich aandiende. Toen moest het oudere kind gewoon meelopen en luisteren want anders kreeg je een oplawaai of een touw om. Dan vind ik die rugtasjes met een riempje toch echt een beter idee.