Het is gek hoe snel je 'went' aan 'zwanger zijn'. De eerste weken zei ik het wel 10 keer tegen mezelf, hardop, om het door te laten dringen; 'ik ben echt zwanger'. Later ging dit over in 'ik word echt moeder'. Ik was hartstikke blij dat ik zwanger was maar tegelijkertijd waren de eerste weken/maanden niet zo leuk. Ik was doodmoe, mijn werk liep niet lekker, mijn beiden ouders lagen in het ziekenhuis, en ik voelde me ronduit klote Ik keek vreselijk uit naar de 1e echo, en toen naar de 20 weken echo en de pretecho..... Naar het moment dat ik mijn kleintje voor het eerst zou voelen, dat mijn man het voor het eerst zou voelen........ Dat ik een echte 'BUIK' zou krijgen, dat ik naar zwangerschapsgym 'mocht'.... Nou, en daar zit ik nu dan..... Vandaag bericht gekregen dat ik de 'blije doos' kan ophalen. De echo's zijn geweest, we weten dat we een zoontje krijgen die voor zover te zien is gezond is Ik voel mijn kindje elke dag, en duidelijk ook! En ja, ik heb een echte BUIK! Vandaag ben ik precies 28 weken zwanger, weer een mijlpaal....vanaf nu is mijn kindje officieel 'levensvatbaar'....... Hoogstwaarschijnlijk houd ik ergens tussen de 10 en 14 weken mijn zoontje in mijn armen en is deze zwangere periode alweer iets waar ik op terugkijk Vaak heb ik in depri buien gewenst dat het zo snel mogelijk voorbij zou zijn zodat ik me weer goed zou voelen, en nu lijken de laatste weken inderdaad voorbij te zijn gevlogen. Dus ga ik nu optimaal genieten Voor dat ik het weet lig ik te persen, haha Dus aan alle meiden die net zwanger zijn, geniet zo veel mogelijk van alle mooie momenten, ook al voel je je misschien niet optimaal. Voor je het weet is het voorbij Groetjes Lilly, in een melancholische bui
Ik herken het Lilly ! Ik dacht laatst nog : wat zal het raar zijn om straks niet meer zwanger te zijn, geen schopjes meer voelen enzo Dus ik probeer nu ook zoveel mogelijk te genieten van het hele zwanger zijn!
ook ik snap je helemaal! Ik heb ook nu zoiets van laat de baby maar komen. Vanavond word het kamertje en de baby wagen en maxi cosy geleverd . Dus nu nog ff alles inruimen en volgende week nog een weekje werken en dan heb ik mijn verlof. Ik vind zwanger zijn heel leuk en vooral de schopjes enz van de baby maar merk nu dat het lichaamlijk echt zwaar begint te worden. Ik hoop dat de komende weken net zo snel voorbij zijn als de afgelopen weken zodat ik over een 8 weken een gezond beebje op de wereld mag zetten. Ben heel dankbaar dat dit wondertje bij ons mag komen , ik hou er ook al zo zielsveel van! Iedereen ook nog een fijne zwangerschap en geniet ervan! liefs caroline
Ik herken het ook hoor! Nog maar even en dan is het zover! Ik heb vannacht ook gedroomd over onze aankomende dame. Bevalling met 37 wkn, 5 uur durende bevalling, zonder knip of scheur, mooie meid met wat langer donker haar! Hihi.. Bij de eerste droomde ik ook over de bevalling en deze kwam toevallig uit! Dus tsja... ik teken ervoor hoor! Ik voel de dame ook behoorlijk en mijn buik is nu al een golfslagbad aan het worden! Mijn buik was al snel aanwezig, maar ik nu ook duidelijk ronder dragen. (waarschijnlijk omdat ik nu ook iets meer eet).. Nog maar even en dan is het zover.. Ik heb echt vreselijk zin in de bevalling!
Waar kan ik tekenen? haha Helaas zijn mijn dromen over de bevallign iets minder positief maar ik laat me er niet door uit het veld slaan, en kijk er ook naar uit!
Leuk! Hier wilde ik gister ook eigenlijk al een topic van maken, maar vind t zo moeilijk te omschrijven. Dit heeft Lilly blijkbaar 'gehoord' hihi. Maar ik vind t ook heerlijk allemaal, maar t gaat zo supersnel. Nog 2 en een half maandje.. Maar aan de andere kant kan ik niet wachten t ukkie in mn armen te houden!
Ja erg herkenbaar Soms denk ik... wat duurt dat toch allemaal lang, maar aan de andere kant heb ik over maximaal 15 weken als alles goed is 2 kleine ukkies in m'n armen! Wat ik wel zo jammer vind is dat het allemaal maar zo 'gebeurt' voor m'n gevoel. Effe denken hoe ik dat goed moet uitleggen, toen ik nog niet zwanger was dacht ik dat ik 24 uur per dag in de wolken zou lopen als ik eenmaal een dikke buik zou hebben en de kleine zou voelen. En nu geniet ik er wel van hoor! Maar het besef is er nog steeds niet helemaal. Af en toe ff zo'n moment van... WAUW, ik ben zwanger en dat is m'n buik en daar zitten 2 kindjes in! Maar ik wil dat volle besef gewoon de hele dag hebben zeg maar
ik vind het ook zo snel gaan. gister was ik bij de vk en die zei o je bent al over de helft nou de tweede helft gaat sneller dan de eerste helft. en ik vond de eerste helft al snel gaan
Dat herken ik ook hoor Caithlin! Het leven gaat ook gewoon door en het is niet zo dat je in de rij bij de suup staat te stralen van kijk mij nou eens zwanger zijn, haha! Maar vandaag had ik dus ineens zo'n moment van, WOW nog maar 12 weken en dan is ie er.....Het is als het ware eindelijk tot me DOORGEDRONGEN!
ik had dit niet zo zo erg met mijn eerste zwangerschap moet ook zeggen dat ik vanaf 20 weken bekkeninstabiliteit had , maar ik heb het wel heel erg gehad toen mijn zoontje net geboren was ik miste hem heel erg moest er zelfs om huilen de hele tijd en dat terwijl ik hem nu kon zien , aanraken enz dat was echt heel raar ...
wat ik nu wel veel beter kan verkroppen dan de eerste keer is dat het niet om MIJ en de ZWANGERSCHAP draait. De eerste keer voelde ik me zo onbegrepen als iemand niet echt geinterresseerd naar me luisterde. Of een beetje laconiek deed over mijn klachtjes. Ik vond het verschrikkelijk irritant als iemand zei dat ik nog helemaal niet gegroeid was, terwijl ik dan al 15 kg aangekomen was en 2 maten groter was... Nu, nu hoor ik die opmerkingen helemaal niet eens! Ze gaan aan me voorbij en ik ben ook helemaal niet zo met deze zwangerschap bezig als met de eerste. Ik heb het nu ook gewoon veel drukker. Toen werkte ik nog en nu zit ik thuis met mijn dochter.. Zij vraagt niet constant, hoe voel je je, voel je al wat enz enz...
Ik ken het gevoel! Zo was ik net zwanger en was er een heleboel chaos en nu ben ik alweer 18 weken zwanger!
Dat kan ik me voorstellen moesje78, je hoeft ook nog maar heel eventjes te wachten. Nog 10 weken en dan sta ik in jouw schoenen Gisteren las ik in de ouders van nu een verhaal van een meisje dat met 28 of 29 weken geboren was, EN het gered heeft overigens, ze is nu een maand of 9 Er stonden fotoos bij en ik dacht; zo is mijn kleine knulletje nu ook. Al een heel echt kindje, met aller erop en eraan alleen nog heel klein. Het maakte het eventjes heel 'echt' voor mij....
Ik herken het ook allemaal... Het gaat zo verschrikkelijk snel! Het beangstigd mij wel eens op sommige momenten. In het 'begin' van de zwangerschap denk je dat je zeeen van tijd hebt, maar eigenlijk valt dat vies tegen! 40 weken is niks! Ik verheug mij erg op de komst van de kleine, maar zoals ik net al zei, heb ik ook wel eens angstige momenten. Juist doordat het gevoelsmatig zo snel gaat, heb ik soms het idee dat ik niet voldoende tijd heb om mij op alles voor te bereiden. Die bevalling komt steeds meer in zicht (ENG!) het ouderschap zelf... eigenlijk alles wat er bij komt kijken. En als het echt waar is dat de tweede helft van de zwangerschap sneller voorbij vliegt dan de eerste helft... jee...