Het enige wat ik echt een nadeel vind aan een leven met kindjes is dat je je altijd wel een beetje zorgen maakt. Over grote dingen: Waar gaat het heen met de wereld, waar moeten mijn kinderen in opgroeien, wat voor toekomst hebben ze... tot krijgen ze wel genoeg vitamines binnen, ontwikkelt ze zich wel goed, als ze maar niet valt, als mijn man er maar aan denkt het traphekje dicht te doen, als ze op het kdv maar een beetje op haar letten...etc etc etc Niet dat ik daar nou echt de hele dag mee rondloop, maar het is sinds de geboorte ergens in mijn gedachte gaan zitten om er nooit meer uit te komen.
Nou, ervaar zelf niet dat het leven over is met kinderen, maar ik ervaar ook niet dat het leven pas begonnen is met kinderen. ik vind mijn dochter een verrijking van mijn leven, maar vind ik zeker dat er nadelen zitten aan ouderschap hoor, ben ik heel eerlijk in, vrijheid blijheid en doen waar je zin in hebt en wanneer, is er minder gauw bij. Maar het is mij uiteindelijk wel absoluut waard!! even iets anders, TO: wat een schattige profielfoto van jouw dochter! Moest erg lachen, maar dochter heeft hetzelfde kapsel met die haartjes recht overeind haha! Wat een schatje!
Mijn leven voorbij door de komst van mijn dochter? Nee, eindelijk ben ik gelukkig! Oke, het is ff organiseren en plannen als je wat leuks met je partner wilt ondernemen, maar om nou te zeggen dat je leven voorbij is...? Dát vind ik zo'n bizarre opmerking. Hoort echt thuis in het rijtje met kansloze opmerkingen
Ons leven voorbij? Nee. Ons leven compleet anders? Ja! Maar dat vind ik geen slecht iets. Als je vind dat je er aan toe bent om je 'oude leventje' (als je daar aan gehecht bent) vaarwel te zeggen, is het toch oké? Ik was altijd nogal een onrustig typje. Altijd de hort op. Geen avond thuis willen zitten, maar altijd de kroeg in, of ergens dansen, of naar een festival. Die dingen vind ik nog steeds leuk, maar ik doe ze in mindere mate, omdat het lastiger te plannen is én omdat ik het ook gewoon lekker vind om 's avonds thuis te zijn. (en ok, omdat ons zoontje nog niet doorslaapt, ben ik gewoon hondsmoe 's avonds op de 4 dagen die ik werk ) We gaan nog regelmatig naar de schouwburg, naar concerten en naar festivals (dat doe ik zonder vriend, want hij houdt er niet zo van) en ik ga deze zomer ook weer fijn op zomerkamp als vrijwilliger, maar we spreken ook vaak met een hele groep vrienden met kinderen in een kindvriendelijk restaurant af, of het park, of bij iemand thuis. Supergezellig! Dus ja, m'n leven is best veranderd, maar vind ik dat erg? NEE!
Ons leven is zeker niet voorbij, maar wel een stuk drukker geworden. Je kan niet ff snel naar de winkel, eer dat ik alles in de auto of op defiets heb, ben ik zo eenkwartier of langer verder.
ach ja.... is vaak ook een beetje gewichtig doen.... ze luiden je in bij de club van! denk ik.... en ja je levert wat vrijheid in maar je krijgt ook een heleboel terug!
Mijn leven is er alleen maar leuker op geworden hoor. Tuurlijk, ik ben minder vrij, heb het drukker en ben af en toe best een beetje moe, maar ik vind het zo heerlijk om moeder te zijn dat dat allemaal prima is. Ons nieuwe gezinnetje is heerlijk, ik zou nooit meer anders willen.
ik heb geen leven... nee idd het is anders maar er wordt zeker geleefd, en hoe! ik geniet elke dag van mn meisje/gezinnetje! ken mensen die echt denken dat het ophoudt omdat je dan niet meer kunt stappen etc..
Oke je kunt niet zomaar ff spontaan met zn tweetjes weg, maar de komst van onze zoon is echt een verrijking van ons leven en heeft ons nog meer geluk gegeven, kan me niet voorstellen dat iemand het als een last kan zien.
Wat betreft de opmerking die in onze kerstkaart stond... geniet maar van je laatste kerst met zijn tweeen, dat ik er bij had gezet, heeft te maken met nog een andere opmerking die er achteraan kwam. En ook van de persoon van wie hij afkwam.. maar ik kan niet alles hier neerzetten, maar genoten van onze laatste kerst met zijn tweetjes heb ik zeker wel, maar de kerstdagen met kinderen daar geniet ik nog meer van...
Lekker cliche maar mijn leven is pas begonnen sinds dat ik kinderen heb, het is zo'n andere wereld en ik vind het geweldig. ( dit bedoel ik persoonlijk he, bedoel het niet rottig tegenover andere die bijvoorbeeld geen kindjes hebben ) Nee je kan niet meer spontaan weg met ze tweetjes maar goed als dat '' je leven opgeven is '' dan hoor je mij niet klagen. Ik vind het zowieso wel een heftige uitspraak, ik vind juist dat mijn leven rijker is geworden, we doen zoveel andere dingen die je normaal zonder kinderen niet zo snel zult doen. Heb ook nog nooit terug verlangd naar mijn leven toen ik geen kinderen had. Ik vind dit een heerlijk leven..
Wij hebben nog geen kinderen, maar ik hoor geregeld van: "weet waar je aan begint". Heeft eerder te maken met de ervaring van degene, er is een hoop gebeurd en verre van wat "normaal" is. Ik wil hierover niet te veel uitweiden maar wij zijn er van overtuigd dat het bij ons anders zal lopen omdat de basis anders (stabieler) is. Als ik kijk naar vrienden in onze omgeving waarbij alles "normaler" verloopt dan zie je dat het alleen maar een verrijking is en dat ze er zo van genieten, ongeacht wat er gebeurd. Wij kijken er in elk geval ontzettend naar uit en kunnen niet wachten tot dat het allemaal zo ver is voor ons. Natuurlijk wordt alles anders! En je wordt wat beperkter in bepaalde zaken, maar het is niet anders. Ik weet nu al dat ik het allemaal voor geen goud zou willen missen!
Ach ik zie ze ook vaak om me heen, de vrouwen van wie hun leven echt over is na de kinderen. Maar daar werken ze zelf hard aan mee. Ik heb ook nog een leven naast m'n kids, ik heb m'n eigen zaak, ga stappen met vriendinnen en vind het leuk om mezelf te verwennen met een paar nieuwe schoenen oid. Het is maar net hoe je er zelf in staat. En hoeveel kids? Dat maakt niks uit (vinden mijn man en ik). Het is beide aanpassen maar dat gaat ons hier goed af. Manlief sport iedere avond in de sportschool als de kids op bed liggen, ik ga dan meestal gitaar spelen of op de bank hangen, bellen, etc. (heerlijk!). En heb ik wat, dan is hij thuis.
Ik heb dr helemaal geen behoefte aan om te gaan stappen met vriendinnen, en ik heb ook geen baan, ik zit de hele week thuis dus waarschijnlijk is mijn leven in jou ogen voorbij Maar ik ben blij met mijn burgelijke leventje, ik haal mijn voldoening uit mijn gezin...
Ja voor mij (bezig bijtje) zou mijn leven dan inderdaad voorbij zijn. Ik heb ook zo nu en dan iets voor mezelf nodig. Ff lekker los gaan met vriendinnen en/of partner vind ik heerlijk! Of uit eten met m'n vriendinnen, lachen, gieren, brullen. Daar kan ik echt energie uithalen. Werken, zonder werk zou ik knettergek worden. De muren zouden op me af komen. Heerlijk is het dat ik als eigen baas m'n tijden en dagen zelf kan invullen. Ook het gevoel financieel niet afhankelijk te zijn van m'n man geeft me voldoening. Nu moet ik ook eerlijk bekennen, ik heb van m'n hobby's m'n werk kunnen maken. Tja, we zijn nou allemaal niet hetzelfde. Ik heb m'n eigen bezigheden naast m'n gezin. Voldoening haal ik uit alles wat ik doe en wie ik ben. En daar plukt ons hele gezin indirect ook weer de vruchten van.
Ja mijn stap,uit de band spring, lang leve de lol leven is voorbij. Ik heb nu verantwoordelijkheden die ik niet had. Moet in mijn dagen rekening houden met mijn meisje. Kan niet meer uitslapen en tot midden in de nacht weg blijven. En weet je.......het kan me niet schelen want ik heb er een geweldige dochter waar ik mega veel van hou en enorm veel voor terug krijg.
Mijn leven is veranderd, ongelooflijk veranderd, anders dan ik ooit had kunnen vermoeden. Nu ben ik echt helemaal gek van mijn schatjes, ik doe alles voor hun geluk en houd zielsveel van ze. Ik zou niet meer zonder ze kunnen.. MAAR, als ik dit van tevoren allemaal had geweten, dan zou ik nog wel een paar jaartjes hebben gewacht.