@cherrylein: ik heb ook altijd geroepen dat ik weer aan een studie zou gaan beginnen zodra ik iets zou vinden wat ik echt zeker weten heel leuk zou gaan vinden. Heb het helaas nog steeds niet bedacht. Weet gewoon niet zo goed wat ik nu wil.. Sommigen mensen hebben echt een passie, ben daar wel jaloers op. Zou ik ook wel graag hebben qua opleiding.
Is niet gek dat je verandert, dat hoort bij je leeftijd Ik ben ooit begonnen met een hbo opleiding, mee gestopt, begonnen met andere hbo opleiding (pabo ), mee gestopt, weer begonnen met de 1e opleiding, mee gestopt na het 2e jaar, even universiteit gedaan en uiteindelijk toch weer voor de 3e poging met de 1e opleiding begonnen en afgemaakt Nu weet ik eindelijk welke richting ik op wil en dat is niet de opleiding die ik heb gehaald en ga ws in september weer studeren (universiteit). Je hoeft geen voorbeeld aan mij te nemen, kost een hoop geld en energie maar laat je ook niet tegenhouden als je weet dat je geen pabo wilt doen. Meid, je bent nog 'maar' 23, je kan alle kanten nog op! En door te doen leer je weer een hoop. Wie weet kom je ergens terecht wat je wel heel leuk vindt en kan je daar een opleiding in doen.
Oh, maar toen ik eraan begon dacht ik dat het de job van mijn leven ging worden! Maar inderdaad, je kan veranderen. En als dat zoals bij jou in de positieve richting is, is dat goed he! Ik ken de opleiding niet die je afgemaakt hebt, maar ik zit ook met een middelbaar diploma waar ik niets mee ben behalve verderstuderen... Daarom heb ik die kantooropleiding gedaan. En ik heb er nog geen spijt van! Ondertussen heb ik ook nog een opleiding 'medisch secretariaat' gedaan, maar daar doe ik nu voorlopig nog niets mee... En ik ben een opleiding via mijn werk aan't volgen, waardoor ik hogerop kan geraken (maar uiteindelijk zijn de wetten veranderd en heb je die opleiding niet meer nodig... ) Het stomme is dat ze tegenwoordig vragen naar diploma's of jarenlange ervaring. Maar uiteindelijk krijgen die diploma's toch de overhand. Het is dus inderdaad moeilijk om een job te zoeken!
Ik heb ook de pabo gedaan, maar uiteindelijk maar 1 jaar voor de klas gestaan daarna. Met als reden dat er toen bijna geen werk te vinden was. Ik ben toen de kinderopvang ingerold met het idee dat dat heel tijdelijk zou zijn. Nu, 5 jaar later, heb ik een vaste baan op een kinderdagverblijf, ga elke dag met plezier naar mijn werk en zou écht niet meer terug willen naar het onderwijs! Zo zie je maar hoe je van gedachten kunt veranderen in een paar jaar tijd. Ik wens je veel succes met je beslissing!
Ja he! Dat heb ik dus ook! Nou ik weet ook eigenlijk wel welke kant ik op wil, maar hoe ik dat moet realiseren, weet ik niet. Ik wil eigenlijk héél graag richting therapie en dan in combinatie met bijvoorbeeld shiatsu therapie, of iets in de alternatieve richting. Maar ben zo bang dat als ik dat eindelijk aan het doen ben, het ook niks is haha. Vind je dat er té veel aanbod is? Of juist nét niet wat je wil? En waar zit je aan te denken?
Nou, ik begrijp helemaal wat je bedoelt. Ik dacht twee keer achter elkaar dat ik de beste studie voor mij had gekozen en dat was dus niet zo. De tweede keer durfde ik het ook niet tegen mijn ouders te zeggen. Ik voelde me zo'n oen. Zo zonde van het geld ook. Ik heb eerst psychologie gestudeerd, maar vond dat toen te theoretisch. Ook was ik toen net met mijn vriend, waardoor ik alleen maar met hem bezig was en niet met gedisciplineerd zelfstandig studeren. Ik was gewoon te jong denk ik (18). Toen dus een jaar CMV (Culturele Maatschappelijke Vorming, kan je zeg maar buurthuismedewerker mee worden of iets organisatorisch in de culturele sector met vrijwilligers enzo). Nou, niks voor mij. Veel te praktisch weer... En veel te geiten-wollen-sokken... Dus toen dacht ik: misschien maar weer terug naar de universiteit. Maar ja, dat was eerder al niet zo'n succes. En ik wist ook niet zeker wat. Uiteindelijk heeft die test me net de zekerheid gegeven die ik nodig had. Want ik was heel erg bang dat ik weer de verkeerde keuze zou maken. En ik vind studeren echt leuk, dus dat is het niet. Maar de verkeerde studie is echt verschrikkelijk. Uit de test (die inderdaad zeer uitgebreid was, twee dagen testen invullen en een paar gesprekken) kwam bestuurskunde. Dat is aan de UvA een specialisatie van Politicologie, dus ik ben dat gaan studeren. Net iets breder en uiteindelijk heb ik ook geen bestuurskunde gekozen, maar meer de onderzoeksrichting. En dat is wat ik nu ook doe. Ik zou me niet druk maken om het geld. Wat je zegt: je gaat straks toch geld verdienen en dan betaal je gewoon terug. Het is niet anders. En het is ook een investering in jezelf. En als je de juiste keuze maakt en je vindt de studie leuk, is het het geld dubbel en dwars waard. Nou, ik wens je veel succes! Gewoon doorstuderen hoor. Is veel te leuk!
gewoon stoppen, als je nu al zeker weet dat je niet voor de klas wilt. ik heb heb een diploma voor internationaal directiesecretaresse. ik wist in mijn laatste jaar ook dat ik het niet wilde doen, wel mijn diploma gehaald. ik ben bij de kruidvat en later bij de thuiszorg gaan werken. groetjes, Miranda
Hier ook gedaan. Ik was toen wel jong nog. Ik deed een opleiding als doktersassistente. 1 jaar gedaan, toen einde van het jaar een snuffelstage. Zoo hé dat was niet wat ik ervan verwacht had! Vond het echt niets. Dus ik heb de knoop doorgehakt, eigenlijk net iets voor het nieuwe schooljaar. Toen heb ik even niets gedaan (gewerkt) en daarna ben ik een opleiding voor rij instructeur gaan doen. Dit doe ik nu al 6,5 jaar. (heb nu even pauze gehad van een jaar) Maar eigenlijk..... wil ik een foto-opleiding gaan doen. Lijkt me zoo leuk
Je bent op dit moment bijna 33 weken zwanger, een hormonenbom. Is het wel het juiste moment om deze beslissing te maken?
Heel herkenbaar, ik ben ook al een paar keer gestopt met een opleiding. Na het VWO werd ik uitgeloot voor de studie die ik wilde gaan doen en ben toen aan een andere studie begonnen. Dit vond ik eigenlijk gelijk al niks en ben toen na 2 maanden al gestopt. Toen de rest van het jaar gewerkt en het jaar erna kon ik wel aan mijn eerstekeuze opleiding beginnen. Dit vond ik het eerste jaar geweldig maar het tweede jaar ging het me steeds meer tegen staan (ik ben niet zo'n studentikoos type) Ik zat slecht in mijn vel en kreeg uiteindelijk zelfs een depressie . Ben dus gestopt met die studie na twee jaar (heb dus mijn propedeuse ook) Daarna ben ik nog via de LOI kinderopvang gaan studeren maar tijdens de stage kwam ik erachter dat dat écht niks voor mij was! (Nu betaal ik ondertussen nog steeds voor die studie terwijl ik al lang gestopt ben) Tja... wat zal ik er van zeggen. Ergens voel ik me verplicht om een papiertje te halen omdat ik de hersenen wel heb. Een beetje spijt dat ik gestopt ben met die tweede studie heb ik wel. Alhoewel het ook wel erg meespeelt dat ik nu een enorme studieschuld heb. Soms denk ik erover om die studie weer op te pakken, maar voorlopig is dat nog met de verkeerde argumenten. (papiertje, studieschuld, niet omdat ik zo gemotiveerd ben) En als je de stage niet leuk vind zou ik sowieso stoppen want als je iedere dag ongemotiveerd naar je stage moet dan ben je op een dag helemaal gesloopt volgens mij. Ik zou het iig niet op kunnen brengen.
CMV is zo geitenwollensokken in de praktijk zoals je het zelf maakt hoor LindAngel... Al snap ik dat je dat het misschien wat van de opleiding vond (=afgestudeerd CMV'er) Ligt er trouwens heel erg aan welke HSAO je de opleiding doet...
Ik heb eigenlijk vrij weinig last van mijn hormonen. Bovendien loop ik hier al langer mee (al een jaar). Maar ik maak nu direct ook nog geen beslissingen hoor
Ik geloof je direct als je zegt dat je weinig last hebt van hormonen. Dat zei ik ook tijdens de zwangerschap en borstvoedingsperiode. Achteraf zie ik het toch iets anders Verder mag je het natuurlijk helemaal zelf weten
Nee, het is ook niet heel erg geitenwollensokken. Maar mijn mentor was wel verschrikkelijk geitenwollensokken. Met zelfreflectie-verslagen tot je erbij neerviel en dan de hele tijd maar: als je naar de universiteit gaat, zit je daar maar in je ivoren toren. Je moet tussen de mensen staan. Blabla... Naja, het was gewoon niks voor mij. (Hogeschool van Amsterdam trouwens...) Trouwens, de stagebegeleider die ik had (buurtwerker op een buurthuis in centrum van Adam) zag ik laatst bij 1Vandaag toen het over langdurig werklozen ging. Ik kreeg tijdens de studie al het idee dat het niet makkelijk is met CMV een leuke baan te vinden. Dus dan moet je echt uitblinken en het dus echt leuk vinden.
Ik heb het ook gehad. 1 jaar HBO gedaan, de opleiding voor mij dacht ik al jaren, maar was eigenlijk toch niet zo, gestopt, een jaar gewerkt bij een winkel. Toen bedacht ik me dat ik een geweldige kraamverzorgster zou zijn, maar geen zin meer in HBO, dus mbo niveau 4 gaan doen. Beviel in eerste instantie heel goed, alleen gingen er steeds meer dingen spelen en uiteindelijk was ook ik helemaal overspannen, en ben ik eind 3e jaar gestopt. Het was zeker de goede beslissing, maar ik heb altijd nog een schuldgevoel dat ik allebei de studies niet heb afgemaakt. Gelukkig heb ik alles in 1 keer af kunnen betalen. Ondertussen nog steeds geen papiertje en nog steeds geen idee wat ik nu echt wil. Ik vind alles leuk, maar niets leuk genoeg. Ik werk nu in een delicatesse zaak voor een aantal uur per week, en dat vind ik leuk. Ik houd mezelf altijd voor dat ik ooit nog wel ga studeren, mijn diploma haal en een goede baan krijg, maar of het echt zo is weet ik niet. Ik vind het ergens ook wel lekker zo.
Ik zou het afmaken. Je hoeft nog maar 1,5 jaar, dat is echt zomaar om. En inderdaad wat Jopie zegt, je voelt het misschien niet zo op dit moment maar zwanger zijn kan echt zo veel met je doen. Ik merkte daar tijdens de zwangerschap niet veel van, maar daarna wel. Ik stond anders in het leven en voelde dingen anders. Ik kon ook niet meer naar Jensen kijken, dat vond ik ineens verschrikkelijk ( of is het gewoon verschrikkelijk, ) Mijn studie heb ik ook even iets op de lange baan geschoven. Ik had er even niks meer mee. Maar nu ben ik er weel helemaal van overtuigd dat dit goed is.
Nogmaals: het heeft niks met mijn zwangerschap te maken, ik had deze twijfels ook al heel erg voordat ik zwanger raakte. Al halverwege het 2e jaar dus, en ik zit nu halverwege het 3e jaar. Ik voel mij overigens niet anders dan voor mijn zwangerschap qua hormonen. Ik weet dat er veel meiden zijn die dat wél hebben, maar zelfs mijn vriend zegt dat er aan mij niets anders te merken is dan voor mijn zwangerschap. Dus een rationele beslissing zal het wel worden hoor Bovendien heb ik nog tot september om te beslissen, dus ik heb nog even. Bedankt in iedergeval iedereen voor jullie adviezen, opmerkingen en verhalen! Ik heb daar veel aan!
Joh, ik ben 30 en weet nog steeds niet wat ik nou wil. Ik heb de havo gedaan, directiesecretaressediploma en dat werk jaren gedaan, pedicurediploma op zak en dat nog 3 jaar erbij gedaan, maar het zijn toch allebei beroepen waar mijn hart toch niet ligt. Ik had het toch fijn gevonden als ik op mijn achttiende echt wist wat ik wou gaan doen, dan was ik nu ook veel verder gekomen dan als ik nu nog met iets totaal anders begin. Moeilijk hoor, maar wie weet kun je daarna gewoon een totaal andere kant op met de Pabo. Mijn zus heeft ook CMV gedaan, had inderdaad een hoog geitenwollensokkengehalte, vond zij ook, maar ze is er totaal andere dingen mee gaan doen, PR in de theaterwereld en marketing en communicatie bij een bedrijf.