Hoi! Ik heb door mijn bevalling (ernstige PE) bij mijn oudste een jaar bij de psych. gelopen. Toen wij uiteindelijk het aandurfde om voor nog een wonder te gaan heb ik 2 keer een miskraam gehad.Toen ik uiteindelijk zwanger was van onze 2e kindje ben ik weer onder behandeling gekomen bij de psych. Ik was zo bang voor een miskraam dat ik er continue mee bezig was, 24 uur per dag. Zij vertelde mij dus ook dat het absoluut niet kan dat zodra je er niet mee bezig bent je sneller zwanger zult zijn. Dit heeft volgens haar geen invloed op het zwanger worden! Ook gaf zij aan dat zodra je gaat voor een wondertje gaat je dit sowieso niet uit je hoofd kunt zetten, ongeacht wat een andere ook zegt en beweerd. Dus meid, je zinnen kun je even verzetten maar uit je hoofd gaat het toch niet. Maak je niet druk, laat je gedachte lekker je gedachte.
grrrrr mijn haren gaan recht overeind staan bij die opmerking. Lekker makkelijk om te zeggen. Zijn zeker mensen die geen kinderwens hebben of zelf lekker makkelijk zwanger zijn geraakt. Ze hebben geen idee waar ze over praten.
Wat dacht je van: "je weet nu tenminste wel dat je zwanger kunt worden." (En dat niet eens door een onwetende nobody, maar door de ha! ) Als het zou helpen om even je zinnen te verzetten, zouden stellen waarbij het niet lukt niet worden doorverwezen naar de gyn/fertiliteitskliniek, maar het reisbureau.
Als je er niet zo veel mee bezig mag zijn, zou ik niet al 4x zwanger zijn geworden De buitenwereld heeft het niet door, maar in mijn hoofd ben ik er echt veel mee bezig. De hele dag zit het in mijn gedachten.
Ik wil hier enkel even de reactie zin posten die de gyn zei waar we destijds bij waren toen mijn vriend vroeg of ik er niet te veel mee bezig was: "zwanger worden zit tussen je benen en niet tussen je oren" Nou denk ik dat als het een obsessie wordt en je er stress van hebt het niet bevorderlijk is, maar verder is t ook een kwestie van geluk hebben.
Ook die ja!! Zo ontzettend kwetsend. Meestal laat ik het gaan, maar toen het allemaal nog vers was heb ik een keer gezegd "dan doen we dit nog 6x en dan?" Dan ben ik toch niks rijker:x
Ik zit me tijdens het lezen van jullie berichten helemaal op te fokken. Zo ontzettend herkenbaar! Van de week een vriendin nog een uitbrander gegeven.....ik had net allerlei testen ondergaan, waaronder het HSG onderzoek (wat allemaal niet in 1 keer wilde lukken) en alle uitslagen zijn goed. Dus ik opgelucht, maar aan de andere kant baalde ik stiekem een klein beetje omdat we nu nog 6 maanden zelf moeten aanklooien. Afijn, zegt m'n vriendin..:"misschien moet je het nu maar even loslaten, alles werkt dus dan word je vanzelf wel zwanger". GRRRRRR ik dacht dat ik zou gaan ontploffen!! Dus ik kon het ook niet na laten om te zeggen: "Goh, makkelijk l*llen hè, terwijl je hier staat met je dochtertje aan je zij". Loslaten is helemaal geen optie.....tuurlijk zou ik willen dat ik dan nu 6 maanden me zinnen op iets anders kon zetten. Maar ook hier geldt dat er niet zomaar een zaadlozing tot stand komt Concreet houdt dat in dat er geïnsemineerd moet worden......en ja, lijkt me toch wel handig om dat te plannen..... Maar goed, dat weet immers niemand. Ja hoor.....dit lucht op haha. @GeoLilly: maken jullie ook gebruik van de methode ZI?
Bij ons is dit toch echt wel een beetje zo gegaan. Wij wisten dat het zaad van manlief niet prima was en elke maand tempte ik en hield alles goed bij. Ik was er enorm mee bezig, dacht elke maand zwanger te zijn maar werd dan weer keihard teleurgesteld. Toen we dan uiteindelijk werden doorgestuurd naar de gyn om de mmm in te gaan, dacht ik "het zal dus echt nog wel ff duren" en serieus... Ik was die maand zwanger!!!
Nou t lijkt precies hoe het bij ons was, 26 rondes, helemaal gezond , 1 mk met 7 wkn, een jaar zelf aanknoeien omdat het al eens gewerkt had en we nog jong waren.. Opgelucht en teleurgesteld, die maand was ik er echt even helemaal klaar mee, hadden een trouwfeest ben ongelovelijk aan de zuip geweest en echt even niet... En Toen... Zwanger!!! Dus ik zal het nooit nooit zeggen, want het is vaak genoeg tegen mij gezegt, maar toch... Maar het is niet wat iemand tegen je kan zeggen, maar zelf moet geloven..
Hallo dames! Ik ben helemaal nieuw hier.. Mijn verhaal 3 sept 2013 een curettage gehad na een zwangerschap van bijna 9 weken! Daarna flinke bloeding gehad tot 17 sept.. Wat een gedoe! Op 16 okt 2013 weer 5 dagen een menstruatie gehad.. En nu tot nu nog helemaal niks, donderdag 19 dec langs de gynaecoloog voor onderzoekje! Ben zo onzeker nu! Heb dus helemaal geen idee wat mijn cyclus is, verbeeld me soms dat ik kwaaltjes heb.. Zoo niet fijn!
@fidel2010 Tuurlijk weet ik dat er verhalen genoeg zijn waarbij de vrouw een eventuele zwangerschap even uit haar hoofd zette en toen zwanger werd. En tuurlijk weet ik ook zelf dat ik er veel te veel mee bezig ben! Maar als je aan ZI doet, moet je wel gericht zijn want anders zit een zwangerschap er sowieso niet in. Maar aangezien we tot juni moeten wachten voordat we hulp gaan krijgen hebben we wel besloten dat we niet meer gaan tempen en ook geen ovulatietesten meer gaan gebruiken. We insemineren nu op 2 vaste dagen in m'n cyclus (heb een vrij regelmatige cyclus) en daarnaast gaan we enkel nog plezier hebben.....losser dan dat, kan ik het niet laten
Misschien een leuke reactie om terug te geven als iemand dat tegen je zegt (dat je er niet zo mee bezig moet zijn): "Je hebt helemaal gelijk! Natuurlijk klopt dat! Ik stop gelijk met seks hebben, dan ben ik volgende maand zwanger!"
Hier ook zo vaak alle opmerkingen gehad die jullie ook kregen...en idd wat een pijn! Daarentegen heb ik zelf ook weleens tegen mijn moeder gezegd over vroege miskraam van schoonzusje (had al 1 zoontje), ja maar zij weet tenminste dat ze wel zwanger kan worden en ik ben dat nog nooit geweest! Als ik er nu op terugkijk denk ik op dat moment voelde dat zo, en natuurlijk was ik jaloers..schandalig? Jazeker maar op zo'n moment kon ik dat niet relativeren... Maar dan moet ik eerlijk bekennen dat ik na 3,5 jaar ineens zwanger was.. Wij hadden paar weken daarvoor laatste gesprek gehad met gyn over wel of geen icsi..en ik kon het geestelijk allemaal even niet meer aan. Wij hadden besloten om even pauze te nemen, ik ging een week naar Londen met beste vriendin en een weekje latere testte ik positief! Dus misschien was ik er toch teveel mee bezig..
Wij hebben gewoon seks en dan gaat manlief even zelf aan de slag, tegen het moment dat hij voelt klaar te komen doen we terug verder met seks. Manlief is besneden wegens erfelijke ziekte en daardoor minder gevoelig. Maar het is al één keer zo gelukt dus ja maar inderdaad zoals je zegt, koppels in onze situatie kunnen het niet loslaten want anders worden we nooit zwanger.
Oké ja zo kan het ook Bedankt voor je reactie. Laten we hopen dat wij ook snel aan de beurt zijn....en dan.....ja hoor, dan zullen we het los laten
Ik wil even op jouw berichtje reageren....ik kan me heel goed in jou verplaatsen. Ik ben nu wel zwanger maar daar is ook een hoop stress aan vooraf gegaan. Ik heb zelf vroege 2 miskramen achter de rug, zonder precieze redenen. In die tussentijd zat t zwanger worden continue in mijn hoofd. Het was mijn grootste wens om weer zwanger te raken. Ik stond er mee op en ging er mee naar bed, gewoon omdat ik het zo graag wilde. Als ik dan weer ongi werd was ik echt even chagie en zeer teleurgesteld. Kon wel janken!! En ook in mijn omgeving werd gezegd: ben er niet zoveel mee bezig, daar schiet je niks mee op en t werkt je tegen. Als t komt dan komt t wel....ja ja dacht ik, jullie hebben makkelijk praten. Je kunt het inderdaad niet zo maar uitschakelen...en ik zal je zeggen dat gevoel bleef totdat ik een positieve test in handen kreeg. Ik heb het ook geprobeerd..om er niet mee bezig te zijn maar het lukte mij echt niet. Ik wil daarmee zeggen dat t echt een fabel is dat als je er teveel mee bezig bent je niet opeens zwanger kan raken. Kan dus zeker wel! Meid het is een hele gezonde en sterke wens een kind. Daar is zeker niks mis mee. En dat het je zoveel bezig houdt is echt heel normaal hoor. Ik hoop zo voor jou dat t ook raak is, echt waar. En dat je even je frustratie van je af wilt schrijven begrijp ik maar al te goed. Als jou dat oplucht doe dat dan. Zeker hier, want hier zijn allemaal meiden in vergelijkbare situaties. Heb t ook veel gedaan Ik zie trouwens dat mijn verhaal langer is geworden dan ik wilde typen hahahah maar goed wilde je gwn een steuntje in de rug geven! Ennnnnnn een dikke knuf!
Hier ook ja, huisarts (in opleiding) zei meermaals: komt goed, je bent nog jong.. Dus halverwege de 20 is 'jong', sure En: als je er minder mee bezig gaat wordt je vast wel ongesteld en gaat je cyclus normaal doen /yeahright/