ik ken iemand waarvan haar man is overleden op jonge leeftijd, sinds een tijdje heeft ze een relatie met een man waarvan zijn vrouw op jonge leeftijd is overleden...beide geven ze elkaar de ruimte voor elkaars verdriet, en weten van elkaar dat diegene die overleden zijn, eigenlijk de ware voor hun waren...maar ze zijn dolgelukkig met elkaar, en ik vind dat heel mooi om te zien
mijn vader is 22 jaar geleden overleden, aan een gescheurd hartzakje. En hij liet mijn moeder en 2 jonge kinderen achter. Mijn moeder is een jaar of 12 later wel hertrouwd, maar is +- 5 jaar geleden gescheiden van deze man. en sinds 3jaar heeft zij een nieuwe vriend, die voor mijn meiden ook echt Opa is, terwijl de oudste ook wel weet van haar overleden opa(wat ze nog niet begrijpt overigs) maar ze weet dat als we naar het kerkhof gaan dat we naar de papa van haar mama(mijn vader dus) gaan.
Ik zou het niet over mijn hart verkrijgen om dan te gaan scheiden, dan maar niet trouwen. wist niet dat het moest trouwens.
t is alleen voor de kerk toch dat je moet scheiden?? kan ze dat niet laten staan en gewoon niet nog een x voor de kerk trouwen maar alleen voor de wet? zoals ik t bekijk, zou ikzelf niet scheiden maar ik kan wel begrijpen dat iemand dat zou willen om toch door te kunnen gaan.
Ben het helemaal met je eens. Mijn man en ik hebben het hier ook wel eens over gehad. En we zijn het er beide mee eens dat je verder moet met je leven en als je in dat verdere leven een andere man/vrouw treft er zeker voor moet gaan.
Je hoeft niet te scheiden en gelukkig heb ik niks met een kerk te maken dus daar weet ik niks van. Zo'n iemand moet DOOR met haar leven ookal is haar man overleden. Kijk dat alles binnen een half jaar na de dood, dan snap ik dat het kan steken hoor. Maar met alle respect.. ze hoeft niet op haar 25ste achter de geraniums gaan zitten omdat haar man is overleden. Er zijn echt wel meerdere mannen in je leven waar je gelukkig mee kunt worden.. en dat moet je zo'n iemand ook gunnen! Al met al, als ik haar was had ik schijt aan mensen die commentaar hebben.. want ze gaat gewoon voor haar eigen geluk.. en dat verdien je na zoveel verdriet..!
Brrr moet er niet aan denken dat ik mijn man zou verliezen....Ik zie mezelf dus echt niet met een andere man....misschien dat het wel zo loopt ja mocht ik nog jong zijn, maar zou dan geen kinderen met die man willen of trouwen nee echt niet....en andersom net zo ik wordt misselijk van het idee dat mn man aan een ander zit en een kind krijgt met een ander en een andere vrouw aan mijn zoon zit. Ben ik nou de enige die zo denkt Voor mij is hij echt mn soulmate....
Ik heb het trouwens ook aan mijn vriend gevraagd wat hij vond en hij zegt: Je zal het niet zeggen, maar ik denk dat mannen moeilijker een nieuwe start zullen maken dan een vrouw. Hij denkt niet dat hij na 2 jaar al genoeg heeft gerouwd om opnieuw te beginnen.. maar hij is dan ook al bijna 40. Ikzelf ben 20 en denk daar toch anders over. Misschien ook leeftijd wat meespeelt.
Je hoeft voor de wet niet de scheiden als een partner overlijdt. Dat gaat vanzelf. Ik zou opnieuw trouwen, geen moeite mee. Manlief doet dat hopelijk ook als hij dat wil.
Juist in de termen van 'soulmate' moet je 'weten' dat liefde niet 'vasthouden' is maar juist loslaten. (Echte) liefde is loslaten ... "Liefde draait meer om loslaten dan om vasthouden. Natuurlijk moet je dik vasthouden en innig liefhebben, maar meer nog moet je volgens mij loslaten. Echte liefde kan dat. Loslaten vergt meer liefde dan krampachtig vasthouden"
Mijn moeder is 15 jaar geleden overleden en eindelijk is mijn vader een nieuwe liefde tegen gekomen. Hij voelt zich schuldig maar ik hoop dat hij er voor gaat en doet wat hem gelukkig maakt (al is het scheiden en opnieuw trouwen, hoewel nog nooit van gehoord hoor!!). Weet zeker dat mijn moeder dit ook zou willen!
Hoe kan je van iemand scheiden die niet meer leeft? Je bent gescheiden door het overlijden van je partner. Dus je kunt gewoon opnieuw trouwen ook als je christelijk bent en in een gereformeerde gemeente kerkt. Ik ga niet oordelen over mensen die een nieuwe partner ontmoeten nadat hun huidige partner overleden is iedereen is daar op een andere tijd aan toe sommige na een paar maanden al sommige na 20 jaar nog niet.
Ik heb even rondgeneusd, maar een echtscheiding is het niet. Een kerk mag alleen nietig verklaren van een huwelijk voor de kerk zelf, niet voor de wet. Echter kan ik 5 dingen vinden waarom. En dat is niet bij overlijden. (R.K.) Ook in de R.K. Kerk geldt tot de dood ons scheidt. Als ik geloven zou, mijn man zou komen te overlijden en ik zou weer opnieuw willen trouwen en,dit mag niet van,de kerk, dan denk ik dat ik de,kerk in die zin zou laten voor wat het is. je kunt niet weten of het daadwerkelijk de liefde van,je,leven is. Dat kun je pas beoordelen op je sterfbed. Je kunt trouwen en tot de conclusie komen dat iemand totaal anders is dan hij zich voor gedaan heeft. Iemand die je mishandeld, kan, lijkt mij, niet de liefde van je leven zijn. Gearrangeerde huwelijken,evenmin. Als je geloofd, ik denk niet dat het Gods wil is om mensen te laten wegkwijnen, en er dus meerdere liefdes kunnen zijn. Ik heb maar 1 echte ware liefde in mijn leven, hoeveel ik ook van mijn vriend hou, en dat is de onvoorwaarlijke liefde voor mijn kind(eren). Maar al met al is dit mijn mening. Na rondneuzen denk ik dat dit een "eigen regel" van die kerk alleen is.
Als je christen bent hoef je echt niet te scheiden van een overleden partner.. Geloof me.. Ik weet niet wie dat jullie heeft verteld maar dat is gewoon niet waar. Voor de rkkerk mag je inderdaad 1 keer voor de kerk trouwen.. Daarna erkennen ze geen huwelijken die ontbonden zijn door scheiding. Als je patrner echter is overleden mag het daar wel. (denk ook aan charles en dianne.. Charles kon niet voor de kerk met cammila trouwen terwijl dianna nog leefde. Na haar dood werd het een ander verhaal) Bij de protestanten ligt het nog anders. Daar mag je zowel bij scheiding al overlijden gewoon met een ander trouwen. Nou over het onderwerp.. Ik bekijk het anders. stel je voor ik kom te overlijden en mijn man moet verder leven/. Dan hoop ik vanuit het diepst van mijn ziel dat hij weer iemand vindt waar hij van houdt. En dan mag hij daarmee trouwen..Dat is absoluut geen ontrouw en het zal niks afdoen van de liefde die wij voor elkaar hebben.. Als mijnman overlijden zou ( o dat is 1 van mijn ergste nachtmerries.. moet al huilen als ik daar over nadenk) dan hoop ik voor mijzelf ook dat ik weer liefde zal vinden.. En mijn liefde voor mijn man is dan niet minder..
ik heb niet alles gelezen.. Ga ook niet in op het wel of niet scheiden want daar heb ik geen kaas van gegeten.. Wel wil ik even zeggen dat ik t heel raar vind dat het zo neer gezet word dat omdat je voor iemand kiest, omdat je trouwt.. en die persoon helaas (heel erg natuurlijk!!) komt te overleden je de rest van je leven maar alleen moet blijven en niet verder kan gaan zoals je zou willen? Oftewel dus niet kan/mag trouwen? ik ben van mening dat als iemand overlijd, degene die achterblijven door moeten gaan met hun leven, zoals zij dat het beste vinden, kunnen en willen...
Voor de wet hoef je niet te scheiden want je partner is overleden dus huwelijk over Voor de kerk eigenlijk hetzelfde, als je weer opnieuw voor de kerk wilt trouwen kan en mag dit maar wordt er wel eerst een gesprek vooraf gehouden door de pastoor/dominee/etc om het "verleden" door te nemen Maar scheiden is in geen van beide gevallen nodig Wat betreft opnieuw trouwens, als mijn man overlijd zal ik een hele tijd nodig hebben om dit te verwerken maar ik hoop wel dat ik daarna nog gelukkig kan worden met een ander. Andersom trouwens ook hoor. Ik zou niet willen dat als ik morgen neerval, hij nog 50 jaar alleen achter blijft :s Ik wil dat hij gelukkig is
Waarom is het niet respectvol om opnieuw te trouwen? Rare redenering vind ik, maar ieder z'n eigen mening natuurlijk Als je hertrouwt lijkt het mij dat je bewust een periode afsluit en een plekje hebt kunnen geven en echt een nieuwe start kunt maken. Waarbij je je overleden partner niet vergeet! Heb wel eens zo een bruiloft meegemaakt en daar werd de overledene ook aangehaald in de ceremonie, dat vond ik juist heel erg respectvol! Veel gasten waren ontroerd, het was heel duidelijk dat de overleden partner altijd een plekje zou hebben! Er maar op los leven en bijv.beeld de ene na de andere vriend(in) te verslijten zou in mijn ogen veel minder respectvol zijn.