Het laatste stukje wat je schrijft ben ik het mee eens. Ik vind dat ook maar voor mezelf zou ik het niet kunnen opnieuw trouwen, maar een relatie met een ander dat zou er misschien wel in zitten ja, heel je leven alleen is ook maar alleen, dat kun je pas ervaren als je het echt meemaakt....maar ja ook al wil iemand wel altijd alleen blijven (collega van mij is na 10 jaar nog alleen ze is nu 40 en heeft er echt geen behoefte aan) dan moet je dat ook respecteren zoals zij en misschien wel talloze anderen op deze wijze verder willen leven...
Ow dat respecteer ik zeker! Mijn vader is ook al ruim 6 jaar alleen nu, heeft het prima en is gelukkig. Dat is voor mij belangrijk, dat mensen gelukkig zijn, hoe ze dat doen, is hun goed recht!
Tuurlijk hoef je niet te scheiden van iemand die overleden is!! Haha, dat zou een mooie zijn! Dan wordt is het huwelijk toch al verbroken. Maar als het wel zo was zou ik het doen ook. Wat maakt dat nou uit? Het is een formaliteit om verder te kunnen met je leven. Alsof je overleden partner blij zou zijn dat jij maar eeuwig en altijd alleen door het leven gaat omdat je zó trouw bent...
wat een gezeik zeg...... pfff ik was dan wel niet getrouwd, maar werd op 26 jarige leeftijd weduwe..... 4 maanden later kwam ik mn huidige partner tegen en bleek n maand later zwanger....... pleuris die toen uitbrak..... mn psych zei: rouwen die je n de ogen van een ander altijd verkeerd.... blijf je achter de geraniums zittem, "moet je door met je leven"..... ga je door "dan ben je hem vergeten".... veel mensen vergeten dat rouwen en nieuwe liefde naast elkaar kunnen gaan........ ps. dat van dat scheiden is bs... weduwe zijn is nl geen burgerlijke staat.... je bent dan ook nl ongehuwd...
Sterker nog, als mijn vriend en ik getrouwd zouden zijn, en ik kom te overlijden wil ik JUIST dat hij een ander vind die goed voor hem is en als die daar mee zou willen trouwen omdat ze veel van elkaar houden zou dat geweldig zijn! Het zou mn laatste wens op mn sterfbed kunnen zijn! Of ik het ook kan weet ik niet, maar ik vind wel dat het moet kunnen!
dat zei mijn vriend ook de laatste dagen.... kon het me toen niet voorstellen.... dingen gebeuren..... gevoelens heb je niet in de hand
Jeetje meid wat erg! Maar idd wat je zegt, gevoellens heb je niet in de hand en ik ben heel blij voor je dat je een nieuwe liefde hebt kunnen toelaten!
eigenlijk was het hele gedoe er omheen...... onderhand net zo pijnlijk...... reacties van de omgeving, etc,etc.... problemen waar je tegenaan loopt als je jong je partner verliest...... nouja niet voor niets dat er een lotgenoten groep is..... word iig nog steeds pissig als mensen zo (ver)oordelen..... laat ieder zijn/haar eigen leven leiden.......
Ik zou niet weten waarom je dan niet meer zou 'kunnen' trouwen. En als er wel een hemel is en hij/zij kijkt en het was echte liefde zouden ze het toejuichen. Je kan vaker in een leven verliefd worden. Ik vind het dom en te ver gaan om daar over te oordelen. Zoiets moet je jezelf doormaken om het te begrijpen. En hopelijk hoef ik hem nooit te maken. Maar ik hoop dat mijn man zou hertrouwen en gelukkig word.
Heb niet alles gelezen, maar vindt niet dat je hierover kunt oordelen als je niet in die situatie hebt gezeten. Ben zelf op mijn 29 weduwe geworden, we hadden samen 1 kind. Volgens de wet ben je dan single... voor je gevoel absoluut niet. Zelf heb ik wel weer het geluk mogen ervaren en opnieuw getrouwd, maar dat wil absoluut niet zeggen dat ik niet meer/minder om mijn (eerste) man geef, en als hij niet was komen te overlijden had ik nooit mijn tweede man ontmoet en opengestaan voor liefde. Je kunt vind ik ook geen tijd geven aan rouwen, de een heeft misschien 10 jaar nodig en de ander mischien maar 10 dagen. Mensen hebben en houden er altijd een oordeel over, maar nogmaals als je het niet hebt meegemaakt kun je ook niet voorstellen wat je in die situatie zou gaan doen want de werkelijkheid is 1000x anders dan je zult verwachten.
Natuurlijk hoef je niet te scheiden van je overleden partner, dat is echt grote onzin! Dit soort dingen liggen altijd erg gevoelig. Wanneer doe je het nou goed? Als je weer vrij snel een nieuwe liefde vindt is het niet goed, als je te lang alleen blijft is het niet goed, trouwen, samenwonen.... tja. De vrouw van mijn broer is haar vorige partner verloren door een auto-ongeluk, ze was toen 27 jaar. Verschrikkelijk en haar vrienden wensten haar toe dat ze niet lang alleen hoefde te blijven en ook weer de liefde zou vinden. Totdat het zover was en ze dus vrij snel (half jaar later) na de dood van haar vriend een relatie kreeg met mijn broer. Toen was het opeens te snel en daardoor is ze ook vrienden kwijtgeraakt... Ik zou iemand van 25 jaar alle geluk van de wereld toewensen, getrouwd of samenwonend of wat dan ook. Kan me niet voorstellen dat ik een vriendin van me vanwege de liefde zou veroordelen.
Ik vind het wel normaal dat je hertrouwd als je weduwe of weduwnaar wordt. Als je opnieuw een liefde vind waar je de rest van leven mee samen wi zijn, waarom niet. Maar scheiden als je man of vrouw al overleden is vind ik wel een beetje vreemd.
Ik zou er ook echt geen probleem mee hebben om te hertrouwen als je man komt te overlijden. Dan doe je echt je overleden man geen onrecht mee aan hoor. Zijn overlijden heeft de hele situatie veranderd. Hij is er niet meer, jij moet verder. Daar kan een nieuw huwelijk ook bij horen. Dat betekend niet dat je zomaar je 1e huwelijk vergeet of weggooit toch?
Hier is een bekende van mij ook opnieuw getrouwd in de kerk nadat zijn vrouw was overleden aan kanker. Hij is niet gescheiden van zijn vrouw want dat zou hij nooit doen ivm zijn geloof. Hij kon gewoon in de kerk trouwen samen met zijn nieuwe vrouw. Je kan ook helemaal niet scheiden van iemand die overleden is lijkt mij, want er zijn 2 handtekeningen nodig voor een scheiding en aangezien een overleden persoon niet kan tekenen en ook niet voor de rechter kan worden gesleept lijkt me het meer dan logisch dat dit onzin is.
Als ik zou overleiden dan gun ik mijn partner zeker een andere partner. Zo ego ben ik nu ook weer niet, Tot de dood ons scheid is gevoelig maar niet te voorkomen, Het leven loopt zo als het loopt. En om nu de andere verder geluk te ontzeggen nee zo hoop ik niet in elkaar te steken.
ik ben 2 keer getrouwd... van beide heb ik kinderen en ook bij mijn 1e man dacht ik dit is voor altijd.. na een aantal jaren bleek dat niet zo te zijn... na bijna 10 jaar ben ik opnieuw getrouwd.. wederom met iemand waarvan ik hoop dit is voor altijd.. ik vind dat als iemand al jong zijn/haar partner verliest, best opnieuw kan trouwen.. je trouwt niet zomaar, het is een bezegeling van.. en als jij een nieuwe partner vind.. waarom zou je dan die stap niet nog een keer mogen zetten? het is geen verraad naar je overleden partner toe.. het huwelijk met diegene is niet minder belangrijk.. maar ik vind dat je dus best een nieuw huwelijk kan aangaan..
Mijn moeder is hertrouwd, mijn zwager nadat mijn zus is overleden. Ik ben blij dat ze beide weer iemand gevonden hebben waar ze het nog een keer mee wilde beleven. Mijn zus wilde heel erg graag dat hij een vrouw zou ontmoeten, voor hun 6 kinderen. Hij had gewoon iemand nodig bij die zorg. Ik vind het stukje trouw beloven echt heel mooi en ik ben blij dat er een vrouw was die hem en dus ook hun kinderen die trouw wilde beloven. Dat zij wilde zeggen 'ik blijf bij je/jullie, zorg voor jullie, beloof trouw aan jullie'. Dat hebben ze verdiend. Maar ik mis mijn zus, vreselijk, ik zou willen dat zij was blijven leven en dat het nooit aan de orde zou zijn geweest. Alleen die keuze was er niet, want zij ging gewoon dood. Daarmee kwam er een einde aan hun huwelijk. Gelukkig zag mijn zwager daarna wel weer een nieuw leven voor zich in dat opzicht. Ook ik kom uit een gelovige kring. In hun geval was samenwonen ook absoluut geen optie geweest. Ik ben daar wel genuanceerder in. Maar ik zou ook nooit meer willen samenwonen. Door ervaringen die ik heb opgedaan, wil ik gewoon dat een man voor mij kiest en niet een slag om de arm houdt. Ik ben iemand om voor te gaan. Voor mij voelt samenwonen "ik wil wel bij je zijn, maar wel makkelijk van je af kunnen als het niet lukt". Daar hou ik niet van.
Ik vind het een beetje een raar verhaal. Want je hoeft echt niet te scheiden van iemand die al is overleden!! En ja, misschien was degene die overleden is degene met wie je je leven had willen delen. Maar zo is het nu eenmaal niet gelopen en je moet toch verder met je leven. Ik vind het persoonlijk echt niet kunnen wanneer je hier min of meer schande over praat.
ik vind dit onderwerp erg gevoelig en geef ook daarom MIJN mening en reageer maar liever op niemand. als je 25 bent en je word weduwe weduwnaar en wel of geen kindjes vind IK dat je best een ander huwelijk aan mag gaan trouwen is maar iets formeels mijn moeder is overleden en mijn vader wou zijn trouwring na een tijdje af(ze waren op 2 dagen na net geen 30 jaar getrouwd) mijn vader heeft hele lieve vriendin wil niet meer trouwen maar is al 65 maar ik weet niet wat je doet als je 25 bent ik kan er geen zinnig woord over zeggen