Toch is het in de katholieke kerk wel zo dat als je daar getrouwd bent, je ook voor de kerk moet scheiden wil je een nieuw huwelijk aangaan. Of dat ook geld bij overlijden weet ik eigenlijk niet. Dat word er dan weer niet bij vermeld. Als ik of mijn man zou komen te overlijden, verbieden we elkaar niet om ander geluk te vinden. Alleen of ik met diegene zou trouwen, weet ik niet.
Ik zou niet opnieuw kunnen trouwen. Ik zit niet in de situatie, maar zie mezelf niet voor mij met een andere man.
Ik ook niet, maar toch gebeurde het... Sorry, maar ik kan er echt niet tegen als mensen dat zeggen zonder dat ze ook maar enig idee hebben hoe het werkelijk voelt.
Vind het zoals hier ook al werd gezegd een heel gevoelig onderwerp, want je wil er het liefst niet bij stilstaan maar ja die dingen gebeuren helaas wel...
Scheiden kun je niet als je man is overleden hoor. Dan is het huwelijk direct ontbonden. Klopt dus niet... (en als je het over de katholieke kerk had, had je het er meteen bij moeten zetten. Als je zo'n vraag stelt, gaat iedereen er van uit dat je het over de wettelijke regeling gaat) Overigens vind ik het wel een beetje een raar verhaal dat TS zegt dat het "echt niet zou kunnen". Wat moet je dan als je 25 jaar jong bent, je leven stil laten staan de rest van je leven?! Als je het geluk krijgt om weer opnieuw verliefd te kunnen worden en met die andere man weer gelukkig kunt worden, zie ik niet in waarom je die kans niet zou grijpen. (of het in iedergeval een kans zou geven) Je doet je overleden ex-man daar echt niet mee tekort namelijk hoor, ik weet zeker dat een groot deel van alle mannen juist zou willen dat hun vrouw weer gelukkig word. Vind het heel raar.. Maargoed dat is mijn mening. Je mag dus WEL gelukkig worden met een ander, maar wel tot op zekere hoogte.
Sorry het was niet mijn bedoeling je te kwetsen. Ik ben blij voor jou dat je je geluk opnieuw hebt gevonden en ik hoop dat dit voor een lange tijd zo zal blijven (F). Ervaring heeft jou geleerd, ik reageer vanuit ontwetendheid want ik weet idd niet hoe het voelt. Maar zo ervaar en zie ik het nu.
@Saskia, dit soort situaties zoek je niet uit. Het overkomt je. Het overkwam je dat je man kwam te overlijden en dat je je huidige partner hebt gevonden. Dat betekend idd niet dat je niet om het verlies van je man rouwt, maar dat je dit nu samen doet. Ik wens je alle geluk toe, met elkaar. Maar wat zal het moeilijk geweest zijn voor je. Ik kan me ook indenken dat je misschien moeite had de liefde toe te laten uit angst voor reacties van anderen.
Je hebt me niet gekwetst meid. Maar het is erg voorbarig om te zeggen dat je het niet zou kunnen. Ik snap dat het nu zo voor je voelt, zo voelde het voor mij ook. Heb het er zelfs met mijn toenmalige vriend over gehad en hij zei dat als het ooit zou gebeuren hij hoopte dat ik weer gelukkig met iemand zou worden. Ik moest er niks van weten. Maar uiteindelijk gebeurde het veel sneller dan ik me in had kunnen denken. Bizar hoe het leven ooit loopt. En gelukkig reageer je vanuit je onwetenheid Want ook al heb ik nu mijn geluk weer opnieuw gevonden, ik heb een heel groot litteken op mijn hart.
Ja, klopt. Mensen zijn heel erg hard. Daar ben ik wel achter gekomen. Na 5 jaar gaan er nog steeds hele roddels rond hier in het dorp. Je wordt sterker, maar leuk is het niet. Je hebt genoeg meegemaakt en toch zijn er mensen die het graag een stuk erger maken en je een schuldgevoel of iets dergelijks aan willen praten. Maar zij weten niet hoeveel verdriet je nog elke dag hebt en hoeveel angst dat het je misschien nog eens overkomt.
Ik begrijp je heel goed, dank je wel dat je het nog even voor mij wilde toelichten. Ik ben ook blij dat je begrijpt dat ik het nu zo zie, ik wil ook niet aan de toekomst moeten denken mbt dit onderwerp. Want je hoopt dat dit niemand zo op deze manier hoeft te overkomen. Ik wens je alle geluk toe, en hoop dat je pijn wat verzacht zal worden ondanks dat het nooit helemaal weg zal gaan lijkt mij.
Ik snap het wel, want ik kan me nu ook geen andere man voorstellen dan die ik nu heb. Moet er niet aan denken, want dan slaat de paniek echt toe. Dus nu heb ik eigenlijk weer hetzelfde gevoel als toen, voor mijn gevoel wil ik nooit meer een andere man dan die ik nu heb en ben ik liever alleen dan dat ik een nieuwe relatie aan zou gaan. Maar door die ervaring weet ik dat je het nooit weet. Ik zeg altijd tegen mijn man: You've been send by an angel!
Nu moet ik er niet aan denken, maar mijn man zou niet willen dat ik de rest van mijn leven alleen blijf. En dat zou ik voor hem ook absoluut niet willen! Ik hoop juist dat als ik vroeg overlijd, hij snel een nieuwe vriendin heeft. Liefde en verliefd zijn maken het leven mooi.
Zo sterk van jullie. Ben je dan niet 'bang' mbt eventuele kinderen? Dat daar een nieuw soort moederfiguur bij in het leven komt? En je gunt je kinderen het beste, maar wij zullen er dan geen inspraak niets in hebben. Brr ik wil er niet aandenken echt niet.
Heb niet alles gelezen maar wil wel even reageren.. Ben zelf namelijk getrouwd met een weduwnaar, MET kinderen. Scheiden van zijn eerste vrouw hoefde niet hoor, maar denk dat dit afhankelijk kan zijn van geloof. De overleden vrouw van mijn man was een vriendin van mij, onze liefde is pas na haar overlijden gaan groeien.. Dit maakte de kennismaking van mij en de kids heel wat gemakkelijker, maar het bleef moeilijk omdat hun moeder overleden was.. en ik niet de moederrol over wou nemen. Maar dit gebeurd uiteindelijk toch.. je krijgt langzaam een andere positie.. Gemakkelijk is het zeker niet geweest (en nogsteeds niet altijd!) maar als ik zie hoe gelukkig ze nu allemaal zijn met het feit dat er nog een broertje/zusje bijkomt.. ja, dan weet ik dat het goed is geweest!
Is zeker geen situatie waar je voor kiest.. manlief hier is ook heel boos geweest dat zijn overleden vrouw zei dat hij weer gelukkig moest worden, ook voor de kinderen! maar toch hebben we gemerkt dat het kan.. Je kan nieuwe liefde vinden, nooit te vergelijken.. maar zeker net zo mooi!
Waarom zou dat niet kunnen?? Rouwen is belangrijk, vooral de tijd ervoor nemen. Maar om de rest van mijn leven alleen door te moeten mocht mijn man overlijden...Nee daar moet ik niet aan denken. Mocht mij wat overkomen dat wil ik ook dat hij ooit weer kan liefhebben en gelukkig word. En ik hoop, mocht hem wat overkomen, dat ik daar ook de kracht voor kan vinden om de boel weer op te pakken en weer liefde te vinden. Een leven zonder liefde is geen leven.
pfoee een situatie waar ik liver niet over na denk maar denk nu op dit moment dat ik niet met een ander zou willen trouwen.. misschien dat ik er in zo'n situatie anders over denk maar nu zou ik het niet kunnen denk ik..
eh... je hoeft helemaal niet te scheiden van een overleden partner. Dus.. dat je het niet vindt kunnen om te scheiden van de overleden man hoeft dus ook helemaal niet. Wat dat betreft staat je gevoel gelijk aan dat van de wet. Handig toch? Hoef je je daar helemaal niet druk om te maken. stél dat het wel moest.. want daar gaat het je om, dan vind ik daarvan dat ik daar niet over kan oordelen, ik gun iedereen het geluk en liefde in zijn leven. Moet daarbij wel opmerken (gezien de laatste pagina's) dat mijn vaders vrouw plotseling overleed kort geleden en dat hij 3 weken later een nieuwe vriendin had (en z'n poes wegdeed etc). En dáár kon ik met mijn verstand niet bij, althans, dat kan ik emotioneel niet zo snel verwerken, al heeft iedereen recht op geluk.
tuurlijk heeft iedereen recht om opnieuw gelukkig te zijn. maar IK PERSOONLIJK vind dat je niet opnieuw hoeft te trouwen en IK zou het ook NOOIT doen. ik vroeg naar jullie mening, die respecteer ik. Wat ik vind is ook een mening en dat is geen feit.