Ohh ik heb het mijn ouders meteen verteld die waren dolblij mijn moeder belt me maar de hele tijd en vraagt heb je al een test gedaan heb je al een test gedaan Ja mam net of ik dat door de telefoon ga vertellen als het raak is Mijn schoonouders weten er ook van, maar die vragen er echt noooit naar. Helemaal niet belangstellend. Ik probeer ze erbij te betrekken maar ze doen er helemaal niks mee. De vrouw van mijn broer die heb ik gisteren aan de telefoon gehad, en die heeft mij een aantal tips gegeven, hoe ik moet tempen en zo. Nou dat heeft mijn super veel goed gedaan. Maar weet je wat het is, ik denk toch dat iedere ouder toch anders reageren, je zou zeggen dat ze gewoon blij moeten zijn. Gelukkig kan ik altijd terecht bij mijn ouders broers en zus en ook mijn schoonbroer en zusjes.
Hoi, Ik heb het onze ouders niet verteld. Mijn (inmiddels) man en ik waren nog niet zo lang bij elkaar en waren wel een beetje bang voor reacties. We wilden gewoon erg graag een kindje en we vonden dat dit onze keuze was. En ik had gewoon geen zin om elke week te horen of ik al ongesteld was of al zwanger was. Ik kan me voorstellen dat je bang bent dat het misschien een verkeerd moment is. Je weet nooit hoe het met hem gaat, wie weet is hij er over 2 jaar nog en heeft hij zijn kleinkind even kunnen meemaken. Misschien raak je wel moeilijk zwanger, dan is elke maand weer een nieuwe kans. Veel sterkte met je vader en veel succes met zwanger worden. Groetjes Saskia
Ik heb het niet aan mijn moeder verteld en ik heb zeker wel een goede band met haar... Het leek mij gewoon leuker om een keer langs te gaan met "ma ik ben zwanger"! Ik kan me wel voorstellen dat ik het haar zou zeggen als we wat langer hadden moeten wachten op een zwangerschap. Mijn ouders en schoonouders leven allebei gelukkig harstikke mee altijd dus ik weet wel zeker als we het hadden verteld ze dolblij zouden zijn geweest meteen maar goed nu waren ze dolblij toen we met het goede nieuws kwamen dat we in verwachting zijn!
Haai Consider, Ik las dat je twijfelde omdat je de reactie van je moeder niet weet. Ik denk dat alle dames dit hebben; het is je moeder en die is erg belangrijk! Ik ben al 1,5 jaar bezig en heb het na 6 maanden voorzichtig verteld. Was ook bang voor een negatieve reactie en het moment was ook alles behalve goed gekozen; ze zat midden in een scheiding. En nog erger; ik was zo bang om het te vertellen, dat ik het de avond van een feestje heb gedaan (wat een stoere ben ik hè :s) na een paar glaasjes wijn. Ik kan me haar reactie niet eens meer echt herinnneren haha De volgende ochtend nog eens over gepraat en nu ben ik zo blij het gedaan te hebben! We zijn dus nu een jaar verder en als het binnenkort zou lukken heeft ze in ieder geval genoeg tijd gehad om aan het idee te wennen! En het is stiekem toch wel fijn om met je verhalen en vragen bij je moeder terecht te kunnen.. Natuurlijk is de keuze aan jou, succes! Knuff Sofie
Hoi Iedereen, Ik heb het mijn ouders ook verteld. Maar het is een beetje hetzelfde verhaal als bij farfan. Ze reageerde niet of nauwelijks en vragen er nooit naar. En als ik wel eens bij ze kwam dat ik zo baalde dat het steeds maar niet lukte zeiden ze dat ik me niet zo moest aanstellen dat ik nog wel heel jong ben. Wat een onzin he. Terwijl mijn vriend en ik in april gaan trouwen en allebei een leuke baan hebben. Ik vond het nogal jammer van hun reactie. Wil mensen niet ontmoedigen, want bij anderen is het wel leuk, lees ik, gelukkig maar. Veel liefs, en snel zwanger worden, Groetjes Elba
hoi hoi Ik heb het mijn ouders ook verteld . Reageerde super positief..peste me alleen dat ik geen wijn meer mag maar waren echt heel blij!
Tsja, wat zal ik zeggen... Mijn vader is overleden, mijn moeder is dement en herkent me niet meer. Ik zou willen dat ik het kon zeggen, helaas dat heeft geen zin meer. Mijn schoonouders, met wie ik overigens een goede band heb, hebben we het wel verteld. De reactie viel me erg tegen, eigenlijk net als mij Farfan... Een kind kost veel geld, ik wil een nieuwe baan, mijn vriend begint volgende maand voor zichzelf (fotograaf) etc. etc. Het "fijnste" argument was nog wel dat als wij uit elkaar gingen dat we dan nooit van elkaar af zouden komen omdat een kind je altijd blijft verbinden... We hebben het pas verteld maar ik ga er niet meer over beginnen. Ik hoop gewoon ze snel voor een voldongen feit te stellen... Gr. Benthe
Jeetje dat komt ook hard aan voor jullie. Niet echt aardig van je schoonouders om zoiets te zeggen, in plaats van dat ze blij voor jullie zijn.
Jeetje Benthe, wat eeen verhaal. Als eerste natuurlijk vreselijk dat je vader er niet meer is en dat je moeder dement is. Lijkt me vreselijk om een zwangerschp niet te kunnen delen met je moeder. En dat je schoonouders zulke dingen zeggen, willen ze soms dat jullie uit elkaar gaan? Hopelijk ben je snel zwanger, hopelijk reageren ze dan anders
Bij onze eerste wist niemand dat we bezig waren en was het dus één grote verassing. Bij de tweede was mijn moeder wel op de hoogte. Door een miskraam wist daarna dus bijna iedereen dat we bezig waren.
Wat lijkt me dat een heerlijk gevoel. Aan je ouders vertellen dat je zwanger bent. Maar helaas zijn beiden mijn ouders overleden en zal ik dat nooit kunnen beleven. Ik zal nooit weten hoe zoiets voelt
Hey meid Ik ken dat gevoel mijn vader is overleden al enkele jaren en met mijn moeder al enkele jaren geen contact meer. Is niet leuk maar dat vind ik met elke leuke gebeurtenis ook de kleinere dingen.
Ik heb het mijn moeder wel verteld en ze vond het heel erg leuk. Wij zijn thuis met 4 kinderen en mijn broer en zussen hebben allemaal al kinderen. Ik wist nooit of hiet hier wel zou gaan gebeuren en mijn moeder vond het heel leuk om te horen dat we er voor gaan. Wel zegt ze elke keer als ik ongesteld ben geworden dat het niet bij iedereen zo snel gaat en dat ik rustig moet afwachten. Dat vind ik dan wel weer schattig!
Hoi iedereen, Ik heb het mijn moeder vrij snel verteld... Kon het simpelweg niet voor me houden! Ze wist dat ik bloed had geprikt (wilde het e.e.a. bij de HA checken voordat ik zwanger mocht worden), en toen kon ik er ook niet meer onderuit. Ik ben blij dat zij het weet. Veel dingen kan ik wel bij mijn vriend kwijt, maar van mijn moeder krijg ik meer respons. Is ook logisch natuurlijk, zij heeft al twee kinderen op de wereld gezet. Ik heb gewoon veel steun aan haar. Overigens, mijn ouders zijn niet meer bij elkaar, maar mijn vader en schoonouders hebben we het bewust niet verteld. Mijn vader en zijn vrouw hebben al meerdere laten weten dat ze ons nog te jong vinden, mijn schoonmoeder zou zich alleen nog maar met een eventueel kleinkind bezig kunnen houden, en mijn schoonvader heeft er voorlopig nog niks mee. Zij horen het dus wel als het zover is. Ik kan me echt niet voorstellen dat niemand, behalve mijn vriend en ik, hiervan op de hoogte zijn. Aan mijn moeder en een vriendin heb ik heel veel. Ik hoop dat iedereen iemand heeft om dingen bij kwijt te kunnen! Gr. Kirstin
Ik heb het aan mijn moeder verteld. Haar commentaar: ´ga er maar van uit dat het een aantal maanden gaat duren´. En ze heeft nog gelijk ook. Mijn cyclus ligt na tig jaar pil helemaal in puin tot nu toe. @tirtilisko, *knuffel* Hopelijk lukt het bij jou snel!
Mn vriend en ik wonen bij mijn moeder thuis. En toen ik haar vertelde dat ik zwanger wilde worden was ze daar heel blij. Ik kan haar ook dingen vragen en vind het ook fijn dat we niet zo geheimzinnig hoeven te doen.
Ik heb het mijn moeder ook niet verteld, ondanks dat ik een erg goede band met haar heb. Ook weet ik heel zeker dat ze het fantastisch zou vinden. Maar ik wil het graag voor mijn man en mij houden. We delen nu samen de teleurstelling als het niet gelukt is. Tot voor kort was ik helemaal niet baby-minded, dus de verrassing zou alleen maar groter zijn voor haar (en voor mijn schoonouders). Ben zo nieuwsgierig naar hun reactie als we in verwachting zijn!
Ik wilde het eigenlijk niet aan mijn moeder vertellen, maar toen ik een paar maanden geleden flink overtijd was en tóch ongesteld werd, was ik zo teleurgesteld, dat ik enorme behoefte had er met haar over te praten. Dus nu weet ze het. Maar eigenlijk had ik het liever voor me willen houden. Mijn moeder zou zo graag oma willen worden dat ik zeker weet dat ze met me mee hoopt en er telkens op let of er geen tekenen zijn dat ik zwanger ben.... Maar goed, da's ook niet zo erg, als ik andere reacties lees mag ik me gelukkig prijzen.
Ik wou het eigenlijk niet vertellen maar net was ik op de verjaardag van mijn zusje en op een of andere manier kregen we het over kinderen krijgen en toen vroeg mijn zusje of ik al naar de dokter was geweest om mijn spiraal weg te laten halen en ik kreeg het niet voor elkaar om met een poker face te zeggen van niet dus nu weten ze het mijn moeder en zusjes dan . Mijn vriend probeerde me nog te redden maar het was te laat ze hadden het al door. Ze waren meteen allemaal blij met de mogelijkheid dat ze mischien dit jaar tante en oma zouden kunnen worden en dat is wel fijn . Mijn moeder riep meteen dat als ik zwanger was ze de kinderwagen zou betalen haha