Hallo allemaal, Mijn vriend heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij een grote kinderwens heeft. We hebben het er de laatste tijd veel over. Hij is er eigenlijk wel aan toe, maar zelf twijfel ik ontzettend over het 'juiste' moment. Daarom de vraag: wat vinden jullie? Onze situatie is aardig stabiel. We zijn 6 jaar samen, waarvan we er 2 samenwonen. Dit gaat super. Mijn vriend werkt 40 uren in een vast contract. Zelf ben ik bijna klaar met mijn opleiding en ik heb uitzicht op een (0- uren) contract bij mijn huidige stage adres. Daarnaast heb ik een vast contract (8 uren) bij mijn bijbaantje dat ik al jaren doe. Hier heb ik het prima naar mijn zin. In onze omgeving is er één stel wat een kindje heeft, verder nog niemand. Vanuit familie worden er tussen neus en lippen al opmerkingen gemaakt dat tante/oom/opa/oma worden hen ontzettend leuk lijkt. We wonen ruim genoeg om een kindje en eigen plekje in huis te geven. Goed om te weten: vanwege een familiaire aandoening waren zowel mijn moeder en oma voor hun 30e al onvruchtbaar. Zelf ben ik 23 en mijn vriend 27. In die zin hebben we nog geen haast, maar nog 10 jaar wachten is geen optie. Wat ik nu lastig vind: - Financieel zou het in de huidige situatie voornamelijk op mijn vriend aankomen, aangezien ik straks op 0-uren start en hij al een volledige baan heeft. Daarnaast ben ik bang dat het lastig voor mij gaat worden om tijdens eventuele zwangerschap aan uren te komen. We zouden het wel redden, maar ik vind het best lastig om afhankelijk te zijn. Wat zijn jullie ervaringen hierin? - Leeftijd. 23/24 is een stuk jonger dan de gemiddelde leeftijd voor en eerste kindje. Zijn er meer die op mijn leeftijd een eerste kindje kregen of overwogen hebben om te stoppen met anticonceptie? Wat zijn jullie ervaringen? Ik ben heel benieuwd naar jullie reactie en ervaringen. Alvast Bedankt! April
Hallo, Ik was 22 toen ik stopte met de pil en 23 toen onze kleine spruit werd geboren. Dit was voor ons een bewuste keuze. Mijn man is 7 jaar ouder al mij. Ook vonden wij het heel prettig om jong ouders te worden. Mijn ouders waren ook 23 toen ze mij krijgen en ik vond het altijd heerlijk om zn hippe jonge ouders te hebben. Zijn ze nu nog steeds. We hebben vorige maand besloten om voor een tweede te gaan. De planning was eigenlijk om dit 2 jaar geleden te doen maar door gezondheid van mijn man is dit niet gelukt. Ik zou zeggen doe wat je hart zegt en volg je gevoel. Wij zijn er super blij mee dat we toen de keuze hebben om al zwanger te worden terwijl we toen pas anderhalf jaar samen waren. Nu inmiddels bijna 7 jaar samen en bijna 5 jaar getrouwd.
Ik ben nu 23, was nog net 22 toen we besloten te stoppen met de pil. Voorwaarde hiervoor was dat ik mn opleiding afgerond zou hebben, en 14 februari ben ik geslaagd. Zijn nu bijna 1 jaar getrouwd en al ruim 5 jaar samen. Ik heb een vast contract en werk parttime, mijn man fulltime. Hier is het dus zeker welkom! Als het voor jullie goed voelt, waarom niet? doe wat goed voelt en waar je helemaal achter staat.
Ik ben op mijn 22ste bevallen van een dochter (16 maanden nu). Volgende maand wordt ik 24 en we gaan nu voor de tweede. We zijn 4,5 samen waarvan 1,5 getrouwd. Wij wisten beide dat we jong ouders wilde worden (man is 5,5 jaar ouder) en onze situatie was er ook goed voor. Koophuis, financieel goed. Waarom dan wachten? Ik vind het heerlijk om jong moeder te zijn. Het enige wat ik jammer vind is dat mijn vriendinnen er nog totaal niet mee bezig zijn. Ik zou er gewoon voor gaan als jullie er aan toe zijn. Helemaal nmetndie aandoening in je familie. Wat maakt het nou uit dat de meeste later zijn met kinderen? In Nederland zijn de vrouwen vaak ouder, maar in heel veel andere landen is het een normale leeftijd.
Ik ben op mijn 23e met de pil gestopt, gauw zwanger geraakt en dit jaar op mijn 24e bevallen. Genoeg jonge mama's hoor Enige 'nadeel' vind ik dat wij de eerste in onze vriendengroep zijn, dus op momenten weinig begrip voor het feit dat we niet als voorheen 1x p week mee uit eten gaan enzo Voorwaarde voor ons was om alles goed op orde te hebben: we hebben beide een goede baan met vast contract, we zijn getrouwd en we hebben een koopwoning. Zelf ook jonge ouders (21 en 25 toen ik werd geboren) en ik heb het altijd heel fijn gevonden. Ook nu vind ik het fantastisch: mijn dochter kan - als het goed is - nog erg lang van haar opa en oma genieten en ze zijn doen nu al veel leuke, actieve dingen met haar (wat bij oudere opa's/oma's natuurlijk ook kan)