Wat ik tegen mijzelf vaak zeg: het maakt mijn kinderen niet uit dat ik dikker ben dan voor dat ik ze kreeg. Dat ik er ben, dat is belangrijk. Ik wil zelfs dat mijn man ook foto's van mij maakt als ik een badpak draag (bikini begin ik niet meer aan) en lol heb met de kinderen. Ook al vind ik mijzelf dan niet mooi: het is wél een mooie herinnering. Ze kunnen later zien: he mama was leuk met ons aan het zwemmen! Na de 1e had ik mijn figuur vrij snel weer terug: maar hij kreeg flesvoeding. Helaas met borstvoeding geven kom ik juist aan en val ik echt onwijs moeilijk af. Mijn lichaam omarmt t vet. Behalve op de billen.... ben toos kontloos. Ik geniet nog even dat de borsten nu mooi vol zijn, ze staren leeg al naar de grond maar als er stuwing is dan zien ze de zon weer
Mijn moeder zonde altijd topless in de tuin en haar motto: als je t niet wil zien, kijk je maar niet. Mijn man geschokken over hoe ze eruit zagen. Ik zei: maar lieverd.... dit is ook mijn toekomst Dus hij moet er maar van genieten dat ze de zon nog wel af en toe zien, want meestal staren ze triest naar de grond