wij missen ook beide een ouder. Ik mijn vader, hij zijn moeder. 2 Jaar geleden is zijn moeder na 3jaar aan kanker overleden, we waren destijds verloofd en hadden de bruiloft al vervroegd maar ze heeft het niet meer gehaald. 3 Maanden later overleed mijn vader plots, tijdens het grasmaaien kreeg hij een accute hartstilstand. Wij waren op dat moment net een week op huwelijksreis in Amerika. Reis direct afgebroken, maar uiteindelijk heeft het nog bijna 3 dagen gekost om thuis te komen. Onze relatie is wel sterker geworden doordat je nu allebei een ouder mist, we heben nu beide situaties meegemaakt: lange weg van aftakeling en steeds meer inleveren maar met ook uitgebreid afscheid nemen, en plotseling overlijden zonder afscheid. We zijn het er met elkaar overeens dat het ene niet erger of minder erg is dan het andere. Het blijft moeilijk om in de tijd van zwangerschap daarmee geconfronteerd te worden. Je wil van alles vertellen, zeggen en je weet vaak al hoe ze zouden reageren, alleen zul je de reactie nooit zien. Beide overgebleven ouders hebben er ook moeite mee, om nu alleen oma en opa te worden, dus zonder hun partner. Het zal altijd wel confronterend blijven, maar we proberen het een plekje te geven.
Mijn kleine man is op mijn pappas verjaardag geboren... Gelukkig heeft hij hem wel gekend.. 2 maanden en een paar dagen later is pappa overleden...