Wij zijn eind vorig jaar getrouwd. Nog helemaal in de wolken van onze bruiloft vertelde ik mn man dat ik het gevoel had dat we niet met zn 2-en getrouwd waren... De avond voordat ik een test wilde kopen kreeg ik ineens heel erge krampen in mn buik. Zo erg dat ik gewoon over een stoel moest hangen om de krampen op te vangen en weg te puffen. Ik wist dat dit niet goed was, want van mn ongesteldheid heb ik nog nooit last gehad. De volgende dag bleek dat ik gelijk had met alles... Ik was idd zwanger en de vreselijke buikkrampen waren idd niet goed. Ik had een miskraam gehad, precies 2 weken na onze bruiloft We waren tussen de 5 en 6 weken zwanger. Ik voelde me echt vreselijk verdrietig omdat ik ons kindje was verloren. En ik voelde me vreselijk schuldig dat ik me verdrietig voelde. Op dat moment was ik nog niet aan een kindje toe en ik dacht dus dat ik daarom geen verdriet mocht hebben om ons kindje. Gelukkig hebben mn man, moeder, zusje en vriendinnen mij al snel duidelijk kunnen maken dat ik echt wel verdriet mocht hebben om ons kindje. We zijn nu bijna een half jaar verder en nog altijd vind ik het moeilijk...
Hey meid! Ik kan me heel goed voorstellen hoe rot je je voelt... Ook al is het nog zo pril en ben je net zwanger, he tis toch je kindje wat in je buik zat... Vanaf het moment dat je weet dat je zwanger bent stel je je in op een kindje, en als er dan iets mis gaat verlies je toch iets, je dan wel nog geen echt kindje, maar je verliest een stukje hoop en vreugde, een stukje toekomst... En het is dan ook alleen maar logisch dat je verdrietig bent! Heel veel sterkte ermee, en als je eraan toe bent wordt je ongetwijfeld weer zwanger, van een gezond kindje! Groetjes Cossy
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het nog erg moeilijk hebt...ook het verlies vroeg in de zwangerschap van je kindje is een groot verlies...helaas weet ik dat uit eigen ervaring Neem de tijd om je verlies een plekje te geven Ik wens je heel veel sterkte! Dikke knuf naatje
Natuurlijk mag je verdriet hebben om je kindje. Sterker nog, ik zou het raar vinden als het je helemaal niets deed! Veel sterkte!
Dank jullie wel. Het verhaal ging nog verder, maar het lukte me even niet om verder te schrijven. Drie weken na mijn miskraam vertelde mn zusje me heel vrolijk dat ze zwanger was. Toen ik vroeg hoelang bleek het dat ze even lang zwanger was als ik had geweest. Ik moest meteen huilen Heel egoistisch, maar ik kon op dat moment niet blij zijn voor mn zusje. Ik kon alleen maar denken aan ons kindje en dat ik nu voor altijd herinnert zou worden aan hoe het had kunnen zijn. Daarbij waren de omstandigheden voor mn zusje absoluut niet goed voor een kindje (ze heeft al een kind, woont bij mn ouders, geen werk, geen inkomen, geen vaste vriend .. ) Een maand nadat ze het verteld heeft, heeft ze besloten dat ze het kindje weg wilde laten halen. Ik heb het zo vreselijk moeilijk gehad hiermee. Vind het zo oneerlijk allemaal. Haar kindje was kerngezond! Ze was nog net op de grens van toelaatbaarheid voor abortus. Wij hebben geen keus gehad. Au De tranen branden in mn ogen, elke keer wanneer ik eraan denk. Ik heb nu een heel mooi beeldje van een baby engel liggend in engelenvleugels. Dit geeft me wat troost en helpt me met de verwerking. Ik vond het zo moeilijk dat ik niets tastbaars had. Het is en blijft moeilijk