Lieve Delano het was gister alweer 2 jaar geleden dat we afscheid van je hebben moeten nemen. Elke dag denken we nog aan jouw. Het is zo oneerlijk dat je zo jong van ons bent afgenomen. Dit is zijn verhaal. Delano is geboren op 14-05-2010 met een zwangerschap van 38 weken en 1 dag. Delano was kern gezond en alles ging super goed. De borstvoeding ging super, hij kwam goed aan, hij sliep goed en lachte al. Maar op de nacht van 17 en 18 juni was het mis. Hij werd rond 2:00 uur wakker om gevoed te worden ik haalde hem uit bed en hij moest overgeven daarna heb ik hem gevoed, maar dit hield hij niet binnen en alles kwam er weer uit. Dit was nog nooit gebeurd dus hebben we de huisartsenpost gebeld en we moesten maar even langs komen. Daar aangekomen hebben we ons gemeld en de vrouw achter de bali vroeg of het ons eerste kindje was en begon ons daarna letterlijk en figuurlijk uit te lachen. Al lachend zij ze dat dit erbij hoorde. De arts heeft hem nagekeken en stuurde ons weer naar huis met de medeling dat het er alemaal bij hoorde?! Eenmaal thuis weer geprobeerd te voeden, maar hij hield niks binnen. Dus gingen we naar onze eigen huisarts hij stuurde ons door naat het ziekenhuis in Zevenaar. De kinderarts nam Delano op om te kijken of hij een infectie had. Er werd bloed afgenomen en we moesten hem ORS geven met de fles, maar ook dit hield hij niet binnen en werd er een sonde aangelegd waarna hij het wel binnen hield. Maar na elke voeding krijsde hij het uit en ik kreeg hem niet meer stil. Ik vroeg of dit normaal was, want ik kreeg hem altijd stil. Ze zeiden dat het er allemaal bij hoorden DARMKRANPJES!? Op 18 juni om 18:00 uur was er wissel van dienst van de kinderartsen, zij vertelde mij dat er geen infecties waren gevonden waarop ik vroeg of er niet verder gekeken moest worden met scan ofzo. Dit vond zijn niet nodig en wilde nog op wat uitslagen wachten. Delano werd om de 2 uur gevoed, rond 22:00 uur begon hij te kreunen en had een dik oog. Ik zei tegen de verpleging dat dit niet normaal was maar zij zeiden dat het erbij hoorde. Om een lang verhaal kort te maken, want ik kan er wel 100 A4'tjes over kwijt. Om 4:00 uur kreeg hij een epileptische aanval en na het geven van medicijnen stopte hij met admenen, maar door zuurstof te geven en prikkels bleef hij ademen. De kinderarts zij dat er hier de zorg niet gegeven kon worden en dsat hij naar Nijmegen moest. Toen de arts van Nijmegen er was zei hij voordat ze vetrokken dat hij erg geschrokken was en niet door had gekregen dat het zo ernstig was!? En dat we rekening moesten houden met het ergste. Wat bleek dus Delano heeft een hersenbloeding gehad, maar die was al zo groot dat zijn hersenen waren verplaats en verkleurd. Op 20 juni om 4:00 uur snachts hebben ze besloten om de behandeling stop te zetten en Delano is op 21 juni om 5:30 uur snacht gestorven, omdat hij kerngezond en sterk was heeft hij ons nog 24 uur de kans gegeven om afscheid te nemen! Hij is 5 weken en 3 dagen oud geworden. Dag Delanotje, ik mis je zo!
Heb met tranen in m'n ogen je verhaal gelezen, wat een verdriet. Wat was het een mooi mannetje... Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
ik was toen al zo aangegrepen door je verhaal! wat een nachtmerrie dat ze je niet geloven en dat je prachtige zoon daarom niet heeft gered waren ze er maar eerder bij geweest pffff!! heftig hoor! Heel veel sterkte! Je hebt echt een prachtige zoon meid! daar mag je trots op zijn het is niet eerlijk dat hij al zo vroeg moest gaan
Pff zit gewoon te janken achter me pc. Wat erg meid , ik ben er echt even stil van. In iedergeval een knuffel.
Poeh, ik voel mijn ogen ook prikken. Vooral ook door de foto erbij, daar wordt het verhaal zo 'echt' van. Wat verschrikkelijk wat jullie is overkomen...een kerngezonde zoon zo snel alweer kwijt te raken. Echt het ergst mogelijk denkbaar. Veel sterkte op moeilijke dagen!
Wat een prachtige foto van jullie kindje. Zit hier met tranen je verhaal te lezen en ben er erg stil van, wat hebben jullie een nachtmerrie gehad. Dikke knuffel en sterkte.
hoi lieverd ik heb huilend jouw verhaal gelezen,wat erg zeg en wat een prachtig mooi kereltje. een hele dikke knuffel voor jou
Verschrikkelijk je verhaal. Vooral omdat je eerst ook helemaal niet serieus werd genomen. Vind het kanp dat je het zo opkunt schrijven. Veel sterkte nog. Elke dag doet het weer pijn.
Wat vreselijk zeg! Dit is het ergste wat een moeder kan overkomen. Wat is het een prachtig mannetje om te zien. Heel veel sterkte.
Ik heb dit met pijn in mijn hart gelezen. Mijn meisje is overleden aan de gevolgen van een hersenonsteking. Ook ik werd uitgelachen bij de huisartsen post. Wel 3 x geweest incl spoedeisende hulp... Ze nemen ouders niet zo serieus daarom is het sterftecijfer in nl groot. Alles word met een korrel zout genomen... Zucht.. En wat was hij prachtig!!
och meid dit wens je niemand toe. Wij zijn dit jaar in april ons meisje Nina* verloren en het doet zo'n pijn (ze is geboren met hernia diafragmatica en wisten dit niet op voorhand). Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ze zeggen dat de pijn slijt, maar ik kan het me echt nog niet voorstellen. Ik MOEST hier gewoon reageren, want ik wou je eigenlijk vooral zeggen.. Wat een ongelooflijk mooi manneke was het! Echt waar! Het leven is zo immens oneerlijk. Ik ben er nog steeds kwaad om. De waarom vraag zal altijd blijven... Heel veel sterkte. Jullie mooie manneke zit zonder twijfel voor altijd in jullie hart.
Ik heb er geen woorden voor. Wat verschrikkelijk dat jullie dit is overkomen. De allergrootste angst van elke ouder. Tranen branden achter mijn ogen. Ik kan niet meer dan je heel veel sterkte wensen en veel kracht. Liefs dakota
Ik herken je verhaal nog heel goed van 2 jaar geleden. Het greep mij heel erg aan, ook omdat onze zoontjes maar 2 weken verschillen. Toen tranen....En nu weer... Wat zullen jullie gevoeld hebben om zo niet serieus genomen te worden....
Ooooh wat erg! Ik lees het met tranen in m'n ogen, en kippenvel over mijn hele lichaam! Heel veel sterkte !!!!!! Het is een prachtig mannetje !!!
Oh meid, wat verschrikkelijk wat jullie overkomen is. De nalatigheid van de artsen maakt me ontzettend kwaad! Zo'n klein mannetje, gezond geboren, door zoiets overleden. Twee jaar alweer voorbij, maar de pijn, het verdriet en het gemis blijft. Veel sterkte
:'( :'( kan wel janken als ik dit lees weet hoe het is om je kindje te verliezen maar dat zooi iets gebeurt vind ik echt schofterig