Hoi Dames, Gisteren de aflevering van zembla gezien over de vechtscheiding. Heel interessant om te zien, maar vooral ook erg triest. Triest in de zin dat een vader zolang moet vechten om zijn dochtertje te kunnen zien. Wie heeft het ook gezien?
Vind het te triest voor woorden dat je als 'volwassenen' niet uit een scheiding kunt komen. Maar dat je volledig over de rug van je kind gaat vechten. Te triest voor woorden vraag me dan af of je goed voor je kind kunt zorgen. Eigenlijk jammer dat de vrouw altijd de macht lijkt te hebben en een man zo uitgeschakeld wordt.
Het probleem is vaak dat men wel beseft dat er een strijd gaande is en dat de kinderen daar de dupe van zijn/last van hebben, maar....... ze vinden dan dat dat komt door de andere ouder en dat zij daar zelf geen aandeel in hebben. Als die ander maar eens veranderde, dan......
Het is zoals jeugdzorg zegt: " emotionele mishandeling van het kind" En de effecten ervan waren zichtbaar op dat meisje (dana volgens mij). Dat ze nu al nadenkt over de mooie gebeurtenissen zoals haar huwelijk of de geboorte van haar kindje en dat ze deze momenten nooit zal kunnen delen met beide ouders. Hoop dat haar ouders ook gekeken hebben. Wat ik ook wel apart vond, was de blonde vrouw, die om de haverklap een nieuwe procedure opstartte. Financieel kon dat allemaal omdat ze een toevoeging kreeg en daardoor maar een klein bedrag betaalde. En dan zie je de andere kant: en papa die geen toevoeging krijgt en al 160.000 euro kwijt is. En de procedures blijven maar doorgaan en hij moet maar blijven betalen.
Gelukkig dat dat straks allemaal wat moeilijker word. per 1 oktober zijn de bedragen wat betreft de familierecht vors duurder 320 voor een minimaal inkomen per 1 januari moet je eerst naar het juridisch loket en die stellen een selectie zo kunnen zij bijvoorbeeld alternatieven bedenken.
Inderdaad. En dat alleen maar om later aan het kind te laten zien dat ze gevochten hebben voor hun kind...😔 En ondertussen word het kind emotioneel mishandeld maar dat zien de ouders niet...!
Hmm... het een staat natuurlijk volledig los van het ander, het goed kunnen zorgen voor een kind heeft niks met een vechtscheiding te maken... Verder geloof ik niet dat je zo´n opmerking kunt maken als je niet alle ins en out weet. Vechtscheiding of niet, de kinderen zijn ALTIJD de dupe van een scheiding. Geen enkel kind vindt het leuk als papa en mama niet meer bij elkaar willen zijn.
Ik vond het een weinig verdiepende uitzending, vooral qua beeld dat van de ouders werd gegeven. Ik ben het helemaal met de observaties van de rechter eens. Het is mij ook opgevallen dat bij rechterscheidingen zo'n beetje alle vrouwen zogenaamd aan borderline lijden en alle mannen aan narcisme, terwijl dit allemaal geen mensen zijn die echt naar hulpverleners toe gaan. Toevallig zijn mensen die daadwerkelijk aan deze stoornissen lijden meestal lang niet zo berekenend en gemeen als de ouders elkaar neerzetten, maar zijn het mensen die vooral zichzelf erg in de weg zitten. Verder ben ik het er ook mee eens dat je beter één ouder het gezag kan geven dan de ouders door te laten vechten als ze daar niet mee op kunnen houden. Het beschadigt meer om in een (verbaal) gewelddadige situatie op te groeien dan om een ouder nauwelijks gekend te hebben. Dit hangt natuurlijk ook heel erg van de leeftijd af en van de band die je met je ouders hebt, maar er zijn situaties waarin zó veel ruzie is dat die band nauwelijks te vormen is. Op het moment dat je elkaar voor de rechter sleept komt het niet meer goed. Je gaat dan hard tegen hard. Mensen zouden wat vaker dit soort dingen persoonlijk op moeten proberen te lossen in plaats van er een derde partij bij te halen. Is ook geen garantie, maar naar de rechter gaan is wel garantie voor het tegenovergestelde. (En ja, nu gaan er natuurlijk mensen zeggen: "Ja maar ik heb een heel lieve, onschuldige vriend die anders zijn kind niet zou zien terwijl hij de beste vader van de wereld is." Dat verandert mijn mening niet. Natuurlijk mag je als vader je best doen om je kind te zien, heel terecht, daar heb je recht op, daar mag je als het écht écht niet anders kan ook voor naar de rechter, maar op een gegeven moment moet je weten wanneer je op moet houden. Als een kind je eenmaal 3 jaar niet heeft gezien en zich je niet eens meer kan herinneren, hoe pijnlijk het ook is, doe je je kind geen plezier door steeds stress in het gezin te veroorzaken door naar de rechter te gaan. Ik snap serieus niet dat die ene vader doorgaat met als enige reden dat hij een keertje een gesprekje zou hebben waarin zijn kind zou vragen "Waarom heb je niet geprobeerd contact met mij te krijgen." Er zijn trouwens vet veel manieren om contact met iemand te krijgen. Brieven, facebook, e-mail, enz. Nagenoeg gratis. Dat vergeten ze in de loop van de tijd omdat het allemaal gaat om wat de rechter denkt. Dat betekent niet dat het niet verschrikkelijk is voor de ouder die geen contact heeft he, maar ik heb het hier puur over "het belang van het kind" dat er steeds aan de haren bij wordt gesleept.)
Ik snap niet dat er ouders zijn die hun kind bij de andere ouder weg willen houden ( uitzondering daar gelaten wanneer er sprake is van mishandeling oid) Dat een ouder wil vechten voor (helaas veel te vaak zijn) kind is logisch maar net zo min wenselijk. Maar verplaats je ook eens in de ouder die buitengesloten wordt. .. zou jij je kind kunnen missen? ?
Daar heb ik me ook in verplaatst. Natuurlijk zou ik mijn kind absoluut niet kunnen missen, natuurlijk is het, zoals ik al zei, verschrikkelijk, en mag je daar voor vechten. Alleen niet ten koste van alles, is wat ik bedoel te zeggen. Ik denk dat er een lang proces aan vooraf gaat dat een ouder een kind bij de andere ouder weg wil houden. Bijvoorbeeld dat het moeilijk is om je kind los te laten en doordat je niet meer altijd toezicht hebt op wat er gebeurt, er een hele kritische houding ontstaat naar de andere ouder waardoor je spoken kan gaan zien. Ik denk dat zelden wraak en gekwetstheid het motief daarvoor is. Bovendien, het beëindigen van een relatie haalt bepaald niet het beste in mensen naar boven, waardoor je een persoon ook anders kan gaan zien. Daar zijn mensen zich denk ik onvoldoende bewust van wanneer ze gaan scheiden. En soms is het ook gewoon terecht en is een ouder echt niet goed voor een kind.