Even me gedachten van me af schrijven, wellicht verlicht het wat en het is lekker anoniem. Mijn schoonmoeder heeft sinds 2 jaar borstkanker. Er is een borst afgezet en sindsdien is ze eigenlijk wel wat blijven sukkelen met haar gezondheid. Ze heeft een jaar lang met een ontstoken open wond gelopen bij de betreffende afgzette borst. Uitzaaiingen waren er niet. Toch een hele opluching. Maar die wond bleef sluimeren. Naar een jaar vonden ze een knobbel in haar nek, een kwaadaardige tumor. Ze heeft trouwens de agresiefste soort kanker. Met bestralingen en chemo is deze te lijf gegaan en gelukkig ook deze slonk aanzienelijk en heeft ze in februarie te horen gekregen dat alles stabiel was en dat ze 2 maanden vrij kreeg van alle onderzoeken en chemo's. 10 dagen geleden werd ze opeens angstig, misselijk en kreeg ze verschrikkelijke hoofdpijn. Huisarts gebeld en deze is langs gekomen vorige week donderdag. Kijk het even aan werd er gezegd en slik wat paracetamol. Maandag was het nog erger en kwam ze ook haar stoel niet meer uit. Wat heel bijzonder is want ze is een ongelooflijk actief bezig en druk mens. Huisarts maar weer opgetrommeld en in de middag naar de neuroloog! Sinds dat bezoekje aan de neuroloog ligt ze dus in het ziekenhuis. Uitzaaiingen in de hersenen. Bestraling is geen optie. Het vocht rondom de tumoren drukt op de kleine hersens waardoor ze nu dingen ziet die er niet zijn. Kortom het ziet er gewoon slecht uit. Vandaag mri scan gehad waar we morgen de uitslag van te horen krijgen ofdat er eventueel nog een behandel plan wordt opgesteld ofdat het cru gezegd einde oefening is. Morgen is tevens de sterfdag van me schoonvader, stom toeval?! Al met al geen leuke vooruitzichten wat de uitslag ook is, het zal een pittige tijd worden. Zelf gezinsuitbereiding: verbouwen spulletjes kopen, voorbereidingen! Gaat ze het nog meemaken? Veel vragen spoken door je hoofd, maar niks kun je doen dan................. afwachten.
Jee wat naar allemaal! Heel veel sterkte, ook voor je familie! (en nog van harte met je zwangerschap, hopelijk kun je er ergens toch een beetje van genieten!)
Jeetje wat verschrikkelijk zeg! Ik hoop dat ze het allemaal nog mag meemaken... sterkte... ik weet niet wat ik anders moet zeggen...
Heel veel sterkte in deze zware tijd!! Ik hoop dat ze er nog bij kan zijn bij de voorbereidingen van de gezinsuitbreiding en dat ze niet al teveel pijn heeft.
jee sterkte meid...... Je hebt wel een foto dus zo anoniem ben je nu niet, of hoe bedoelde je dat? Maar veel sterkte!!!
Meid, ik weet niet wat ik hierop zeggen moet. Sterkte in deze tijd, ik hoop echt dat er een behandelplan uit komt rollen. knuffel....
mamvannu: mijn man gaat er goed mee om. Die is vrij nuchter in dat soort dingen en berust daar in. Als de uitslag er eenmaal is zal het nog moeilijk worden maar hij weet dat op zijn manier te verwerken. cindy24: met anoniem bedoel ik meer dat je rustig je verhaal kunt doen. Mensen weten dikwijls niet goed hoe te reageren of gaan hun eigen verhaal vertellen. Daarbij hebben we het nog stil gehouden omdat we morgen ook pas zelf meer weten. Tussen 10.00 en 11.30 vind het gesprek plaats.
aaah nee ik bedoelde het maar goed dalijk denk je hier anoniem te reageren, was je het mischien vergeten door de stress... Is ook erg fijn dat je hier even alles kunt opschrijven meid.... sterkte morgen!!!
Hey meid, het is of ik mijn verhaal lees. Precies hetzelfde meegemaakt met mijn schoonmoeder. Eerst borstkanker,toen een tumor in de keel en toen uitzaaiingen naar de hersenen. Ik weet wat je doormaakt en die onzekerheid en spanning vreet aan je. Heel veel sterkte..
Wat een verschrikkelijk triest verhaal... Hopelijk kan er een behandelplan opgesteld worden na de uitslag van morgen. Wat moet dit een ongelofelijke moeilijke tijd zijn voor jullie. Ik wens jullie heel veel sterkte.
heel veel sterkte de komende tijd voor jullie allemaal. Ik hoop dat ze jullie kindje nog mag meemaken en nog een lange tijd te gaan heeft! morgen een spannende dag dus. Hoop dat ze hulp kan krijgen.
De uitslag is binnen; woensdag word ze geopereerd! Dit omdat de tumor gecentreerd zit en dus wat makkelijker te bereiken is als wanneer dit niet het geval zou zijn. Hij drukt tegen de kleine hersens en is 4 cm groot. Ze opereren ook eigenlijk omdat me schoonmoeder zo vol vechtlust zit want anders hadden ze er niet aan begonnen. Wat er verder zit dan alleen het hoofd hebben ze niet meer gekeken, dus eigenlijk een kwestie van tijdrekken. Er is nog wat hoop dus , maar echt jaren heeft ze niet meer. Nu maar afwachten hoe en wat de operatie met zich mee brengt. Zelf denkt ze dat ze volgende week vrijdag weer rond loopt. Maar wij denken dat het zeker nog 4 weken duurt. Ze kan nu de gang al niet door. Op naar woensdag dus! Zondag is het moederdag en willen we eigenlijk nog iets doen voor haar , iemand ideen?