Hoi Allemaal, De titel van het onderwerp dekt niet helemaal de lading van mijn verhaal/vraag. Ik heb vanaf het begin van mijn zwangerschap thuis willen bevallen. Nu heb ik ruim een week geleden een behoorlijk zware buikoperatie ondergaan en nu moet ik in het ziekenhuis bevallen. Verstandelijk gezien heb ik het wel geaccepteerd; het is tenslotte veiliger voor zowel mij als het kindje. Maar gevoelsmatig ben ik er nog niet klaar mee; ik had me er zo op verheugd om thuis te bevallen en nu is dat helemaal niet meer aan de orde. Het ziekenhuis is wel dichtbij, maar het is zo heel anders dan ik mij ooit had voorgesteld. Gelukkig heb ik in theorie nog ongeveer 14 weken om er ook gevoelsmatig uit te komen, maar vind het op dit moment gewoon even moeilijk. Wie heeft ook iets dergelijks meegemaakt en hoe heb je dat ervaren/verwerkt.
Ik heb het niet meegemaakt, maar ik kan me je gevoel heel goed voorstellen! Ik moet er niet aan denken om in het ziekenuis te bevallen! Ik heb wel een tip: Ik hoorder dat er ook ziekenhuizen zijn met een kraamhotel oid. Dan beval je in een soort hotelkamer, maar wel met een gynaecoloog (hoe schrijf je dat eigenlijk) om de hoek. Het fijne weet ik er niet van, maar misschien kan je informeren. Succes iig! Linda
Tja als je je echt instelt op een thuis bevalling kan me dat goed indenken dat het tegen valt,das wel balen dan ja. Mag ik vragen wat je had dan en hoe dat gaat opereren als je zwanger bent,hoe doen ze dat dan met de baby. Veel succes in ieder geval en ook in het ziekenhuis kan je het een beetje gezellig maken der zijn er zat die muziek en kaarsjes meenemen van thuis. Groetjes jeslin
Dat is precies waar ik zelf ook wel bang voor ben! Ben nu al zo lang bezig met thuis bevallen...het zou me echt tegenstaan als ik toch naar het ziekenhuis zou moeten. Wel heb ik mezelf er al op voorbereid en voorgenomen het los te laten. Nou maar hopen dat het niet hoeft of dat het lukt Probeer echt te wennen aan zh bevallen en sta vooral stil bij de voordelen die erbij komen! Als die uk en jij er maar goed en gezond vanaf komen...succes! Elmo
Ik had me ook verheugd op een thuisbevalling, echter toen ik met 39 weken en 6 dagen bij de VK zat was mijn bloeddruk te ver opgelopen en moest ik alsnog door naar het ziekenhuis. Zoveel tijd als jij om er aan te wennen had ik dus niet meer....uiteindelijk ben ik met ruim 41 weken bevallen. Ik moet zeggen op het moment van de bevalling maakte het mij geen moer meer uit waar ik was....ik had wel andere dingen om me druk over te maken...weeen opvangen van een weeenstorm. Maar goed om het verhaal compleet te maken: achteraf was het toch wel erg prettig om in het ziekenhuis te zijn, want ondanks 10 cm ontsluiting heb ik toch nog een spoedkeizersnede gehad en was ik toen in elk geval op de juiste plek. Het enige waar ik nog wel eens aan denk is dat ik nu nooit meer zal ervaren hoe het is om thuis te bevallen, want mocht ik nog eens het wonder van een zwangerschap mee mogen maken zal ook die in het ziekenhuis gaan eindigen vanwege de eerdere keizersnede.... Het is even zuur en ook even slikken. Ik heb er best effe een traantje om gelaten dat ik niet meer thuis mocht gaan bevallen, maar uiteindelijk....het gaat om dat mooie ieniemie kleine mensje dat je na die bevalling in je armen mag sluiten... en als je mij niet nadoet....mag je al heel vlug weer naar huis.
hey hallo, ook ik dacht gewoon thuis te bevallen maar ons hummeltje wou maar niet komen dus met 42 weken zou ik ingeleid worden. bij 41 weken en 6 dgn moest ik nog naar het ziekenhuis voor een ctg scan. alles was in orde en ik werd naar huis gestuurd met de vermelding mocht er wat zijn moest ik het ziekenhuis bellen. Nou je raad het al s'nachts (de nacht voor de ochtend dat ik ingeleid ging worden) begonnen de weeen. dus wij naar het ziekenhuis. En net als ..duikster... het kon mij echt niks meer schelen waar ik was als ie er maar uit kwam . achteraf was vk boos op het ziekenhuis want ik had gewoon thuis mogen bevallen aangezien het nog geen 8 uur in de morgen was haha maakte mij al niks meer uit. Ik vond het trouwens ook wel prettig dat ik daar was want alles is dan toch wel bij de hand. Overigens moest en zou ik thuis bevallen want ik word nogal snel beinvloed door sfeer en omgeving.
hihi ik zou ook eigenlijk de volgende ochtend ingeleid gaan worden babsie....beebs hadden toch een eigen wil...
Ook ik wilde gewoon thuis bevallen maar ivm stuitligging en pre-eclampsie was dit niet mogelijk...in eerste instantie erg van gebaald maar achteraf gezien was het heerlijk in het ziekenhuis. Super geregeld, grote kamer, mn mannetje en meisje sliepen bij me op de kamer, geen troep in huis en zo aardig personeel. De volgende keer ga ik absoluut weer voor het ziekenhuis! Hoop dat het voor jou ook zo goed 'bevalt', succes meid! xxx
Dank jullie wel voor jullie reacties. Ik ben er ook niet elke dag mee bezig, maar soms vind ik het gewoon even moeilijk. Maar goed, inderdaad, heb nog wel een tijdje om er aan te wennen. Nu maar eerst goed herstellen van deze operatie. @Jeslin: Ik had een vleesboom aan de buitenkant van mijn baarmoeder die aan het afsterven was. Dat deed enorm veel pijn en dat leverde dus een spoedoperatie op. Deze operatie ging onder volledige narcose, was wel bang voor mijn kleintje, maar gelukkig gaat alles goed met hem/haar. Ik heb nu dus een snee op mijn buik van mijn navel tot aan mijn schaambeen.