Hoi meiden, Mijn meisje van 9 maanden lijkt een behoorlijke pittige dame te worden en ik vroeg me af of wij opvoedtechnisch nu er al iets mee moeten. Ze lijkt namelijk snel verveeld en houd van actie en nieuwe dingen (en zelfs nieuwe gezichten). Als ik of haar vader alleen thuis met haar ben heeft ze soms dagen dat ze alles na een paar minuten al zat is. Even op de grond zitten spelen, even op de buik spelen en tijgeren, even voorlezen op schoot, even in het stoeltje etc. Als ze het zat is gaat ze meer en meer keihard huilen en later zelfs krijsen als we haar niet oppakken. Nu vind ik het meestal zielig om haar nu al zo te laten krijsen, want ze is nog zo jong, dus pak ik haar maar weer op en struinen we het huis door op zoek naar iets nieuws om mee te spelen, want met nieuwe dingen is madammeke wel vaak even zoet. Hoewel dit natuurlijk vermoeiend is vind ik het op zich niet eens zo erg, maar ik vraag me soms af of ik haar op deze manier niet teveel verwen. Maar ja, om haar nu al te laten krijsen . Ze is echt nog te jong om me te begrijpen als ik zeg dat mama zo komt, maar nog heel even iets moet afmaken en ze nog heel even zelfs moet spelen. Ergens hoop ik dat als ze wat ouder is en me wel begrijpt dat het dan gemakkelijker wordt, omdat ik haar dan kan uitleggen, maar wat als ze dan al zo verwend is dat ze er niet naar wil luisteren? Wat vinden jullie?
Heeft onze dochter laatst ook een weekje gehad. Ze kon zichzelf met geen mogelijkheid vermaken. Het helpt hier om te rouleren in het speelgoed. Om de paar dagen weer iets anders geven en de rest dan weer even in de kast te leggen. Wat ze dan op maandag niets meer aan vind, vind ze dan vervolgens op donderdag weer helemaal het einde.
Dit doen we al. Soms houden we een speeltje wel een week achter, maar meestal helpt het niets. Het is gewoon alsof ze zich extreem snel verveeld ofzo . Tot ze een maand of 8 was, was dit veel minder het geval. Misschien heeft het er ook mee te maken dat ze door het tandjes krijgen minder vrolijk is ofzo. Maar ik blijf twijfelen of ik haar nou af en toe moet laten krijsen of moet toegeven en weer op zoek ga naar iets anders om haar te vermaken.
Mijn zoontje heeft het zelfde en ik noem zijn gekrijs een swalbe omdat het er erg uit ziet en klinkt maar het mooi acteerwerk is. Vaak "krijs"ik gek terug, doe wat rara danspasjes ofzo... doe dan eigenlijk gewoon ff achterlijk en dan lacht hij en speelt weer verder. Of ik leg hem in de box, leid hem af met een ander speeltje. Blijft altijd lastig zoiets!
Ik vond bij beide kids de periode rond 9 à 10 maanden op allerlei gebieden een gedoe'tje. Slecht zelf kunnen spelen en ook de verlatingsangst die opspeelt. Ik denk dat die 2 erg met elkaar samenhangen. Hier ging het zelf spelen naar verloop van tijd steeds beter. Inmiddels is mijn zoontje bijna 13 maanden en kan hij prima een tijd alleen spelen.
Hee hoi, hier ook een pittig dametje! Meestal als ze het niet meer weet wat ze moet doen en als ze ook gaat krijsen, dan ga ik lekker met haar lopen of boodschapjes doen. Ze vind het superleuk om naar mensen te kijken. De laatste tijd ook lekker in haar kamertje aan het spelen. Knuffels op de grond en knisperboekjes of een torentje maken van pluchenblokken zodat ze die kan omlaten vallen. Andere omgeving doet ook wonderen. Succes!