Hey meiden, Jeetje, ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen Wil graag mijn verhaal kwijt, omdat ik op dit moment veel steun kan gebruiken. Ik weet sinds kort dat ik zwanger ben. Ben nu ongeveer 7,5 week. Nu is de situatie zo dat ik zwanger ben van mijn ex vriend. We hebben een relatie gehad van 3 jaar en het is nu bijna een jaar uit. We hebben elkaar bijna elke dag gezien, omdat we samen werken. Nu heb ik hem dus verteld dat ik zwanger ben en het eerste wat hij zei was: we moeten het snel weg laten halen! En bracht het meer van: ik ben nou ook geen klootzak dat ik niet met je meega naar de abortuskliniek In eerste instantie dacht ik daar ook aan, omdat ik dit niet had verwacht en het is natuurlijk niet de perfecte situatie. Maar goed je praat eenmaal anders wanneer je echt zwanger bent. Vooral ook de periode nu.. lijkt me zo moeilijk om het weg te laten halen. Denk dat ik daar echt spijt van zou krijgen later. En daarnaast ik ben geen 16, maar 26.. en het lijkt me geweldig om moeder te zijn. Hij vreest natuurlijk voor zijn familie. Maar kom op, ik heb toch ook een familie die ik alles zou moeten vertellen. Hij heeft me een beetje bedreigd en probeert me nu bang te maken. Daarnaast zei hij ook dat als ik besluit het kind te houden, dat hij het niet zal accepteren en niet de vader zal zijn. Hij zei dat zijn ouders het ook niet zullen accepteren. Maar weet je meiden, het maakt me allemaal niet uit wat hij zegt! Hij is me aan het onderdrukken en wilt het uit mijn hoofd halen. Ik heb aangegeven dat ik het wil houden. Nou je wil niet weten wat er toen gezegd werd.. Hij zei dus weer hetzelfde (niet accepteren + geen vader) en dat hij zich over 2 weken gaat verloven. Ik moest wel lachen toen die dat zei.. hij heeft altijd aangegeven dat hij geen vriendin had en kwam bij mij elke week. Daarnaast heeft hij angst voor serieuze binding en wil hij pas op latere leeftijd trouwen dus ik weet nu al dat hij dat verzonnen heeft om mij natuurlijk bang te maken. Ik heb ook aangeven dat dat kan en dat mijn keuze verder niks met hem te maken heeft. Omdat ik hem wakker wilde maken en echt wil aangeven dat ik het kind hou ben ik naar zijn ouders geweest om het te vertellen. Dit heb ik gedaan, omdat hij het zelf nooit zou doen. En op dit moment kan ik geen stress gebruiken of onderdrukt worden. Nou meiden, jullie geloven het nooit maar zijn moeder zei dus: het is beter om weg te halen ik kon niet geloven dat ze dat zei Juist zij die altijd gelovig bezig is en elke week naar de kerk gaat herhaalde telkens dat ik het beter weg kan halen. Omdat hij nog jong is (hij is trouwens 22). En toen zei ik ook tegen haar: oh maar hij is zeker niet te jong om zich te verloven? Waarop ze antwoordde: nee nee. wat ze daarmee bedoelde weet ik ook niet. Ze spreekt niet zo goed nederlands dus vandaar.. Maar goed, ik heb besloten het kind te houden. Ik hoop gewoon dat ze me niet lastig willen vallen. En prima als hij er niet voor het kind wil zijn. Denk dat hij toch spijt krijgt.. maar dat beseffen ze meestal later. Wou dit even kwijt. Kan graag jullie advies gebruiken. Of mening aanhoren.. Liefs
Ik heb geen advies, ik vind het goed van je dat je naar zijn ouders gegaan bent, ook al viel hun reactie een beetje tegen, maar ze kunnen jou in ieder geval niet verwijten dat je tegen gewerkt hebt, het is aan hun wat ze verder met deze info doen. Hij is erg jong, en misschien dat hij het op een dag wel zal erkennen en accepteren, maar tot die tijd redt jij je best. Gefeliciteert met je zwangerschap. PS: de wekelijkse bezoekjes kan die nu zeker wel op zijn buik schrijven?
Van harte gefelichiteerd meid , lekker gaan genieten van je zwangerschap! En jou eigen gevoel volgen, als jij 100% achter je keuze staat dat je dit kindje wilt houden zal je er zeker geen spijt van krijgen meid. Misschien draait je ex wel weer bij als je bevallen bent?
hee meid gefeliciteerd met je zwangerschap. en doe wat je gevoel je ingeeft.je vriend en schoonouders staan er dan wel niet achter maar er zullen vast wel mensen in je omgeving zijn die er wel positief op reageren en die je hulp bieden, succes groetjes anja
Als ik bevallen ben dan hoef ik hem sowieso nooit meer te zien. Dan heeft die maar pech. Juist hij zou mij moeten steunen. Hij heeft hier ook voor gezorgd..
dankje, Ik heb het nog niet aan mijn familie verteld (alleen m'n zus en een goede vriendin), maar dat wil ik doen zodra ik mijn eerste echo heb gehad. Hoe ik het ga brengen weet ik nog niet.. denk dat ze heel erg boos zullen worden.
Waarom zouden ze boos worden? Je hebt sex gehad en het is een baby geworden, bij mij gebeurde dat dwars door de pil heen, zou mooi zijn als mijn omgeving boos zou worden zeg. Ik weet niet hoe het bij jou zit maar je bent 26, zelfs als je onvoorzichtig bent geweest hebben hun 0,0 recht om boos op je te worden. Je neemt je verantwoordelijkheid toch en je bent blij met de baby toch? Gaan ze maar lekker op het dak zitten als het ze niet bevalt.
Ik snap wel wat je bedoelt. Het is ook mijn keuze en wie het zich niet bevalt heeft pech. Maar je moet begrijpen dat elke moeder liever haar dochter zwanger ziet met een partner. Mijn moeder heeft het zelf meegemaakt. Ze werd achtergelaten met een baby in haar buik en is daarna getrouwd met mijn vader waar ze weer kinderen van heeft. Ik geloof er wel in dat ik het in mijn eentje ga redden, maar het zou natuurlijk veel fijner zijn om samen met je partner voor het kind te zorgen.
Als eerste gefeliciteerd! UIteraard is het fijner om met zijn 2tjes een kindje op te voeden maar als er 1 niet achter staat is het echt niet fijner als een moeder die papa en mama speelt. En daar komt bij dat er vast wel iemand in je leven komt die jou en jou kindje accepteerd en die de vader rol gaat vervullen. Neem aan dat je vader gewoon nog leeft?! Maar ook daar kijken kinderen vanaf,dus als jij met regelmaat bij je ouders komt vangt het echt wel iets op van de vaderlijke kant.
Ik heb bewondering voor jou! En als mensen boos op je worden, dan moeten ze zich maar eens bedenken dat wat je nu besloten hebt juist heel dapper is! In een wereld waarin het makkelijk en zelfs erg geaccepteerd is om een kindje "weg te halen" neem jij je verantwoordelijkheid voor dat kleine prille leventje in je buik. En inderdaad ongelooflijk, als je een gelovige schoonmoeder hebt, vreemd is het dat voor sommige mensen ineens anders wordt als het hun eigen wereldje betreft. Juist van haar had je steun mogen verwachten! En dat een kind slecht af zou zijn met 1 ouder is echt onzin hoor! De belangrijkste behoefte van een kind is, in mijn ogen, liefde! En daar kun jij net zo goed voor zorgen. Makkelijk? Nee, maar dat is het leven toch niet. Maar met steun en overtuiging lukt het je vast. Ik wil je veel succes wensen en bovenal Gods liefdevolle zegen voor jou en de kleine!
hey bedankt voor je reactie. Mijn vader leeft gelukkig nog ja. En ik weet gelukkig dat er ooit iemand voor me klaar zal staan. Het kindje is harstikke welkom en ik zal het alle liefde geven.
bedankt Canna! Ik had het inderdaad ook niet van zijn moeder verwacht. Nadat het uit was had ik van anderen gehoord dat zijn familie mij sowieso niet zou accepteren als we bijvoorbeeld toekomstplannen zouden hebben. dat heeft mij zoveel pijn gedaan. Later vroeg ik dat ook aan mijn ex en hij zei dat hij het zelf niet van ze heeft gehoord, maar dat hij het wel zou begrijpen als ze zo denken. Dit vanwege de geloof/cultuurverschillen terwijl ik zelf eigenlijk niet echt een geloof heb en dat weet hij ook. Dan denk ik van, had je wel eerder kunnen zeggen. dan kwam ik echt niet 3 jaar lang bij jullie op bezoek en hielp ik jullie niet met allerlei dingen. Maar goed, zo'n mens ben ik nou ook weer niet. Ik help graag mensen. Maar eht was echt triest hoe zijn moeder gister nog bij de deur mij een knuffel en een kus gaf en 'smeekte' om het weg te halen. ik kon dat niet geloven. dan ben je echt een slechte moeder in mijn ogen en dus niet gelovig wanneer het inderdaad in je eigen wereldje gebeurt.
Bedankt voor alle reacties. Dat doet mij echt goed. Op dit moment voel ik me niet zo lekker. Heb geen zin om te eten, ben beetje gestresst, zenuwachtig en denk er 24/7 aan. Ik weet dat het niet goed is, maar ik kan er niks aan doen dat ik me zo voel. Wanneer ik jullie reacties lees word ik weer wat rustiger. Ik heb tot nu toe nog niks gehoord van hem of zijn familie, dus denk dat ze het even moeten bezinken. Hij had gister wel aangegeven dat hij aankomende week met mij naar de dokter wil en ik vroeg hem ook om welke reden. Hij gaf aan dat die van de dokter wil horen of ik echt zwanger ben. Ondanks dat ik een test heb gedaan. Aan de ene kant kan ik dit wel begrijpen, omdat ik dacht dat ik een half jaar geleden zwanger was (had toen een positieve test) maar bleek toch niet zwanger te zijn. Omdat ik bang was dat hij het hele verhaal niet zou geloven had ik toen gezegd dat ik het weg heb laten halen en dat ik heel vroeg was. Dus dat is wel de domste fout die ik ooit heb gemaakt. Door hem niet de waarheid te vertellen. Nu ik dus te horen kreeg dat ik nu echt zwanger was heb ik hem dus verteld dat ik de eerste keer uiteindelijk toch niet zwanger bleek te zijn. Dit heb ik gezegd, omdat ik vond dat hij de waarheid moest weten en daarnaast wil ik gewoon geen abortus plegen. Ik moest dit zeggen omdat hij anders het raar zou vinden dat ik toen wel een abortus zou hebben gepleegd en nu niet. Dus ik kan wel begrijpen dat hij mee wil naar de dokter en daarom heb ik ook een afspraak gemaakt. Wat ik heel erg vond om te horen is dat hij zegt dat ik het met opzet heb gedaan, maar ik denk dat dat iets is wat de meeste mannen zouden zeggen. Dan hebben ze gelijk ook een smoes. Ik kon het niet geloven dat hij dat zei! Ik zelf zit nog met de schrik: hoe vertel ik mijn ouders dit? en ik heb er zelf nooit aangedacht om zoiets met opzet te doen. Ik had zoveel plannen, ik zou op vakantie gaan dit jaar. Hoe moet ik het mijn vrienden vertellen die ervan uitgaan dat ik sowieso geen contact meer heb met mijn ex.. Ik snap dat het voor hem ook moeilijk is, maar ik ben degene die ervoor gaat zorgen en dus met die angst loopt. Ik hoop dat alles goed komt. Ik geloof daar wel in. liefs
hee meid Ik vind het ook erg dapper dat je voor je kindje gaat. En het is natuurlijk schrikken dat je zwanger bent, ook voor je moeder natuurlijk maar als ze allemaal een beetje aan het idee gewend zijn kunnen ze toch niet boos op je blijven? en je bent van af het begin af aan ook eerlijk geweest. ik hoop voor je dat je straks toch een beetje rust kan vinden. dat over een paar weken alles wat berust is en dat je lekker kangenieten van je zwangerschap. woon je nog thuis? of studeer je nog? en hoe reageerde je zus dan?
Hey, Ik deel samen met een huisgenoot een 3kamerappartement. Ik ben 26 en ben 3 jaar geleden afgstudeerd met een hbo diploma. Ik ben nu 2 jaar ondernemer dus moet ook nog eens kijken of ik een hypotheek kan aanvragen. Zal toch niet hier met het kindje gaan wonen. Ik weet niet of ik urgentie zal krijgen voor een woning. Mijn zus was wel geschrokken, maar ze staat achter me welke keus ik ook maak. heb haar wel verteld dat ik het wil houden en ze begrijpt het. Zij zelf is 29 en zou rond mijn leeftijd (of die van haar) ook hier voor kiezen, omdat we graag moeder willen worden en dus niet om een andere reden.
gefeliciteerd met je zwangerschap!!! natuurlijk zou het fijner zijn om een zwangerschap met een partner te kunnen delen maar ach gezien het karakter van dat ventje ben je zo denk ik veeeel beter af! en wat een naar mens die moeder van hem , bah wat een hypocryt mens te erg voor woorden! het is zo fijn om een moeder te zijn ik zou het voor geen goud willen missen , je krijgt zoveel terug van je kindje echt heerlijk meid, dus ga maar lekker genieten van je zwangerschap en dat kleine wondertje in je buik en je hebt echt de juiste keuze gemaakt en jou prins op het witte paard komt nog wel langs! ps, als alleenstaande moeder kan je via de belastingdienst verschillende kortingen krijgen zoals alleenstaande ouder korting, aan de hand van je situatie kan dit wel oplopen tot ruim 300 euro in de maand, dus dat is ook mooi meegenomen voor jou en je kleintje groetjes sapje
Hey meid, Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ben blij dat je gekozen hebt om je kindje te houden, dapper van je en het komt helemaal goed met jullie ( jij en je kleintje) Liefs Jojo
Ik vind het wel raar dat je naar zijn familie bent stapt en met je eigen familie wacht tot je een echo hebt gehad. Speel dan ook open kaart naar je eigen ouders. Sterkte met alles.