Dochterlief is geen goede slaper, vanaf week 1 al niet. Ze is nu 20 maanden. In het begin maakten we ons er druk om en er bleek ook wel het een en ander te zijn waardoor ze niet happy was. Dat hebben we aangepakt en met haar gezondheid is nu alles goed. Met het slapen is het echter nooit goed gekomen. Tot 13 maanden heeft ze nachtvoedingen gehad, prima hoort erbij, deden we met liefde. Ze is er zelf mee gestopt. Nu wil ze af en toe een slokje water s nachts, dat geeft ze zelf aan met haar gebaartje. Dit is sporadisch. Maar de nachten zijn zo onrustig! Dochterlief slaapt nooit een nachtje lekker de klok rond, dat is echt nog nooit voor gekomen. Het lastige vind ik alleen, dat het elke keer iets anders is. Ze slaapt onrustig, dus ze stoot vaak haar hoofd. Ze slaapt met een speentje, dus die is ze ook regelmatig kwijt s nachts. Sommige periodes gaat ze niet slapen s avonds. Andere periodes is ze al voor 5 uur s ochtends wakker. En zoals nu deze week is ze midden in de nacht wakker. Zoals vannacht van 3 tot half 6, klaarwakker. Nu weet ik wel dat het op deze leeftijd nog prima is als ze niet elke nacht het klokje rond slapen. En dat hoeft ook niet. Maar de nachten zijn hier wel ontzettend onrustig en ik merk het overdag aan haar: slecht humeur, snel gefrustreerd. Laten huilen doen we absoluut niet. Wat ik vaak doe s nachts en s avonds is bij haar zitten. Dan ligt zij in haar bed en zit ik erbij op een stoel. Dit vind ze fijn, ze ligt dan vaak rustig in haar bed met haar konijn te spelen. Alleen dit houdt ze gerust 2,5 uur vol. Dat is niet erg fijn voor mijn slaap Samen slapen in ons bed, hebben we geprobeerd. Dochterlief ziet ons bed als een speeltuin. Ze gaat vanalles doen en ze geeft zich absoluut niet neer. Ook niet na een uur, ook niet na 2 uur... Wat denk jullie dat het nou zou kunnen zijn dat ze blijkbaar niet lekker de slaap kan vatten? Waardoor wordt ze midden in de nacht wakker? Manlief zat er vanochtend een beetje doorheen en zoekt naar oplossingen. Dat snap ik wel. Alleen het is steeds iets anders. Kijk, heb je nou een te vroege vogel, dan kun je daar misschien een beetje in gaan sturen. Of een avondkindje wat s avonds wakker is maar s ochtends uitslaapt, is misschien ook niet altijd praktisch, maar ook dan kun je een beetje gaan sturen. Maar hier is het elke keer wat anders. Dus ja, hoe wil je dat oplossen, vroeg ik aan hem. Weet hij ook niet natuurlijk Ik hou het nog aardig goed vol, de gebroken nachten, vind ik zelf. Dus in dat opzicht heb ik er geen problemen mee, go with the flow. Aan de andere kant vind ik het voor dochterlief wel vervelend. Wat is er nou heerlijker dan een kindje wat lekker slaapt en uitgerust wakker wordt? Dus ik dacht, ik vertel ons verhaal hier eens. Misschien hebben jullie nog tips hoe we hier anders mee om kunnen gaan dan we al doen. Dank alvast!
Ik zou allereerst het medische uitsluiten. Misschien heeft ze wel last van oorpijn (een oorontsteking kan heel diep zitten en lang aanslepen, wat alleen een KNO-arts kan zien), dat speelt voornamelijk 's nachts op omdat ze overdag actief is. Hoe vaak wordt ze wakker 's nachts? Heb je de stand van haar bed weleens gewijzigd? Wat doet ze als ze wakker wordt? Huilen? Wanneer ga je er naartoe? Als ze jengelt of echt overstuur wordt? Mijn dochter slaapt ook met een speen maar kan hem dankzij knuffeldoekje al sinds vrij vroeg terugvinden.
Ik heb helaas geen tips. Wel een beetje herkenning, al is het wel jn mindere mate. Vooral dat het elke keer wat anders is. Totdat ze zelf de speen kon vinden elke 2 uur eruit voor de speen. Dan gaat het even goed, is ze weer verkouden. Ze heeft net een hele lange periode gehoest, dus meerdere keren per nacht huilend wakker. Van de week eerst omdat ze haar knuffel kwijt was, daarna omdat haar kussen van het bed was gevallen. Vorige week werd ze na een drukke dag heel vaak half huilend wakker, van de indrukken? Spierpijn van het zwemmen en lopen? Geen idee... Ik geef er niet te veel aandacht aan, ga naar haar toe, even een knuffel of een slokje water, als het lukt zeg ik niks. Maar ik merk dat ze gewoon beter in haar vel zit en fitter is wanneer ze doorslaapt, of bijvoorbeeld maar 1 keer wakker is. Er zijn periodes waarin ze doorslaapt zonder wakker te worden, maar daar komt altijd weer een eind aan.
Ik word zelf trouwens ook vaak wakker 's nachts. Ik slaap nooit aan een stuk door, ook niet voordat ik kinderen kreeg. Dus ik geloof niet dat ze het van een vreemde heeft
Wat hier hielp was een nachtlampje dat bleef branden. Iedereen wordt s nachts wakker, maar mijn dochter was blijkbaar echt bang in het donker en dus begon ze te wenen. Voor het voortdurend kwijtspelen van haar tutjes hebben wij drie lichtgevende nachttutjes ingevoerd. Die vindt ze zelf wel, en als er eentje op de grond valt, zijn er nog twee op reserve.
Lees dat je geen voorstander bent van laten huilen, maar 2,5 u naast haar bedje zitten terwijl ze met haar konijn speelt zou ik dus nooit doen. Wie weet is het minder gezellig als je dit niet doet, waardoor ze misschien sneller weer gaat slapen? Ik ga er hier iedere 5 minuten heen als ze huilt en zeg duidelijk dat ze moet slapen. Ben er nog nooit vaker dan 2 keer heen gegaan, ze valt altijd hier in slaap. Ben ook geen voorstander van laten huilen, maar op deze leeftijd snappen ze je dondersgoed en ze proberen je uit. Ze houden er niks aan over van huilen hoor. Maar misschien moet je eerst medisch gezien alles uitsluiten...
Mijn tips maar wondermiddelen zijn het niet: - sluit altijd mogelijke medische oorzaken uit - hou de kamer heel rustig en heel donker (geen mobiels, muziekdoosjes, grote beren etc) - kijk kritisch naar het dieet van je kind. Krijgt het de juiste verhoudingen proteine, vetten, koolhydraten, vezels etc binnen en op het juiste moment van de dag? - begin op tijd met cooldown tijd (rustig aan gaan doen voor het slapen gaan) - is het bedritueel eenduidig, kort en consequent? - spenen zou ik afschaffen (klinkt zielig maar ze heeft er duidelijk meer last van dat het haar goed doet) - niet doorslapen is niet erg, andere wakker maken wel (want iedereen is op verschillende tijden wakker). Als mensen in de nacht wakker worden dan is dat niet omdat ze uitgerust zijn maar omdat ze in een lichte slaap komen. Je kindje is dus nog wel moe. Het is dan belangrijk om je veilig te voelen, niet afgeleid (speelgoed), geen honger of dorst hebben en natuurlijk aangenaam (lekker warm maar niet te) - kijk of andere positie van het bed (slaapt ze in een ledikant? misschien is het tijd voor een ander bed) iets verandert. - leg duidelijk uit wat je van haar verwacht voor ze gaat slapen. - Laten huilen is misschien geen optie.. maar de wacht houden ook niet (zeker niet 2,5 uur). Ga steeds een stukker verder weg zitten en bouw dit af in 1-2 weken tijd (Methodes zijn te vinden op internet) Oja, mijn tip is, zeg niet tegen het kind dat ze moet slapen. Wel dat ze in bed moet blijven en rustig moet doen. Laat een heel klein lampje aan en ga weg. Veilig en prettig voelen in je eigen bed is ontzettend belangrijk. Nog één ding.. bij een vriendin van mij bleek een enorme verbetering te komen toen zij de tochtstrips van de ramen verving. Deze maakten behoorlijk wat geluid bij bepaalde windrichtingen
Je hebt al heel wat goede tips gekregen, maar ik wil nog even iets toevoegen. Ik ben ook heel erg tegen het laten huilen van een baby. Mijn dochtertje laat ik dan ook nooit huilen. Maar zodra ze richting peuter gaan en het nog altijd drama is met slapen, kijk ik daar toch anders tegen aan. Mij werd laatst verteld dat het eigenlijk vervelender voor een kind is als het altijd afhankelijk is van jou om in te slapen/door te slapen, dan dat het een paar keer moet huilen en het vervolgens zelf de vaardigheden leert om in slaap te komen of door te slapen (ofja, ze worden wel wakker, maar vinden zelf een manier om weer verder te slapen). Juist omdat je er altijd voor je kind bent, hou je het kind als het ware af van het zelf vinden van een oplossing. Je moet natuurlijk alleen doen waar je zelf achter staat. Maar misschien moet je wel eens kritisch kijken naar waarom je niet wilt dat je kindje huilt. Want een huilend kindje is natuurlijk niet fijn, maar een kindje wat nooit zelf de vaardigheden kan leren om in slaap te komen, is ook niet fijn.
Ze is heel vrolijk 's nacht, wil juist spelen en vanalles zien. Dat geeft mij niet de indruk dat ze pijn heeft aan haar oortjes oid. Hoe vaak ze wakker wordt, wisselt. Als het is om hoofd stoten, speen kwijt ed varieert het van 1 tot 4 keer. Als ze voor een langere periode wakker is, is dat maar 1 keer en dan meteen 2 à 3 uur. Soms hoor ik haar al een beetje brabbelen als ze wakker wordt, maar daar word ik niet altijd wakker van. Meestal wordt ik wakker van gehuil. Mijn eerste reactie (al slapend) is dan vaak: snel er naartoe, hoe eerder ze haar speen weer heeft, hoe eerder ze weer slaapt. Als dit de oorzaak is, werkt dit ook. Als dit niet de oorzaak is, staat ze vaak al in haar bed en begint ze te lachen als ze mij ziet. Dat is het ook vaak wel: huilen als ze alleen is, alles prima als wij erbij zijn. En dan hoeven we niet eens iets te doen. Als ik erbij zit, ligt zij rustig in haar bed. Maar dit houdt ze zomaar 2 uur vol... Het bedje kan ik qua ruimte niet een kwartslag draaien. Zelf wisselt ze hoofd- en voeteinde wel af haha.
Dan zou ik heel consequent zijn: als ze huilt ernaar toe gaan voor haar speentje, geruststellen en dan weer weg. Het klinkt mij in de oren dat ze het wel gezellig vindt die nachtelijke 'speeluurtjes' met jou naast haar bed, en dat kan heeel lang aanslepen. Ik zou dus direct weggaan en haar eventjes laten huilen. Hoe lang, moet je zelf uitvinden. Ik doe het niet langer dan 2 minuten. Ik ben ook absoluut tegen laten huilen, maar toen mijn dochter richting de 1,5 jaar ging en doorkreeg dat ze door te rekken het moment dat ik de kamer uitging zo lang mogelijk kon uitstellen, ben ik daar wel een beetje op teruggekomen. Ze mag hier 2 minuten boos zijn in bed, daarna ga ik naar haar toe, wens haar nogmaals welterusten en geef een kus, dan ben ik weer weg. Ik hoef dit eigenlijk niet vaker dan 3 keer te herhalen en dan slaapt ze gewoon. 's Nachts ga ik er alleen uit als ze echt overstuur klinkt, soms jengelt ze wat omdat ze haar tut kwijt is, maar deze vindt ze vrijwel altijd zelf terug. Vindt ze hem niet ga ik eruit en geef hem aan haar. Een knuffeldoekje eraan heeft echt geholpen.
Dank voor alle reacties! Lunchpauze is voorbij, dus ik reageer vanavond even uitgebreider. Alleen even op waarom ik haar niet wil laten huilen: ik vind het namelijk niet huilen, wat ze doet. Het is brullen, schreeuwen, zweten, overslaande ademhaling, hoesten, staan en in bed laten vallen met het hoofd overal tegenaan. Wij hebben inderdaad een dramaqueen. Maar toch kan dit niet goed voor haar zijn, denk ik. Bovendien vraag ik me af of zij al zover ontwikkelt is, dat ze weer uit dit gedrag kan stappen zo gezegd. Kan ze al denken: mama komt niet, laat ik maar stoppen? Ze blijft er in hangen, heb ik het idee, totaal overstuur. Tot max een half uur, hebben we dit al geprobeerd... (wel met tussendoor terugleggen en aai over de bol, die methode)
ik herken je helemaal in je begin verhaal, maar ook in dit verhaal. En ook wij hebben al die tijd besloten niet te laten huilen. Ook onze zoon heeft periodes dat hij 's nachts vaak wakker is. Nu slaapt onze zoon naast ons in de co-sleeper zodat we er niet uit hoeven (voor luie ouders hahaha), maar hij gaat ook spelen en doen. Ik weet dat dit periodes zijn en ze ook weer over gaan en ga daar in mee. Hij doet precies hetzelfde als ik hem wel alleen laat (of geen aandacht geef) en ik vind dit wel schadelijk voor een kind en niet goed voor een kind, dus blijven wij ook wakker en erbij zitten. Je hebt er niet veel aan hahaha, maar mogelijk voel je je wat minder alleen Overigs, twee vriendinnen van me, kindjes die allemaal een week schelen met onze zoon hebben ook deze periodes. Een daarvan is onlangs bij een osteopaat geweest en daar kwamen toch wel zinnige dingen uit (te weinig van bepaald iets in lichaam waardoor er teveel adrealine gemaakt wordt 's nachts waardoor ze dus 's nachts zo atcief was). Na één behandeling en homeopatische pilletjes slaapt ze al een stuk beter. Dus dat zou nog een tip zijn!
Je verhaal is heeeeeeeeel herkenbaar, maar dan ook echt álles aan je verhaal!!! Onze meid is nu 2,5 jaar en slaapt ook sinds haar geboorte slecht, was veel ziek, oorontstekingen enz. Werkelijk van alles geprobeerd: osteopaat, kinesioloog, homeopathie enz. Nu uiteindelijk doorverwijzing naar orthopedagoog, al het medische is nl inmiddels uitgesloten.... De afgelopen nachten hebben we haar uiteindelijk wel laten huilen, we waren er zoooo klaar mee; slokje water, nog een kusje, ik heb au, ik wil bij papa en mama in bed. Ik moet zeggen, het lijkt wel wat beter te gaan. Ook onze kinderarts geeft aan dat zeker op deze leeftijd ze het heel goed door hebben!!!!!
Ik mis een beetje overdag? Slaapt ze dan nog? En hoe gaat dat dan? Een kindje dat midden in de nacht gaat zitten 'spelen' is naar mijn idee of te afgeleid of niet moe genoeg omdat te veel geslapen overdag? De meeste tips die ik kan bedenken heb je al gekregen, ik hoop dat er een plan voor jezelf uit kunt halen waar je ook echt 100% overtuigd voor kunt gaan (ze voelen aan als je het niet echt meent ). Mijn zoontje heeft (rond de leeftijd van 18-20 mnd) ook nachten gehad dat hij midden in de nacht eruit wilde om te spelen. Ik weet nog dat ik toen dacht: daar leen ik me niet voor! En toen het mij duidelijk was dat hij huilde (schreeuwde, brulde, zich aanstelde) omdat hij zijn zin niet kreeg, heb ik hem laten huilen. En daar had ik echt geen vervelend gevoel bij, ik had echt gevoel dat ik een duidelijke grens moest stellen. De eerste nacht huilde hij 45 min en ging toen zelf slapen. De tweede nacht 20 min, de derde nacht 5 min en toen was het gedaan. (ik zou never nooit 2,5 uur naast een bedje zitten terwijl mijn kind gewoon zit te spelen...)
Alles is inderdaad al gezegd maar wat ik nog een keer wil herhalen en wat ook is aangetoond, een kind wat overdag niet voldoende voedingsstoffen binnenkrijgt (niet gezegd dat dat zo is hoor maar op deze leeftijd zijn ze nog wel eens lastig met eten) slaapt vaak niet door. Ten tweede zou ik (is ook al gezegd) de speen afbouwen. Bv. overdag niet meer geven. Dit werkte bij ons. Ze had 'm op een gegeven moment 's nachts enkel nodig om in slaap te komen en als ze 'm dan kwijt was was ze ook niet in paniek. Ik kan niks nieuws verzinnen. Het is hier nooit zo erg geweest, slechts incidenteel maar wij hebben haar wel eens laten huilen vanaf een jaar ongeveer. Dit heeft na enkele dagen (meestal een dag of 2) effect. Ik ben op deze leeftijd daar wel een voorstander van want hoe ouder ze worden hoe lastiger dingen af te leren zijn. Ik begin bv. nu een peuterpuber te krijgen die opstandig wordt voordat ze naar bed moet. Ze heeft het nu helemaal door maar tegelijkertijd weet ze ook hoe het werkt dat scheelt wel. Iedereen wordt 's nachts een keer wakker, kinderen slapen vaak nog lichter en worden dan echt wakker. Wij zijn ons er niet altijd bewust van. De kunst is dan dat ze weet dat ze dan weer door moet slapen. Naar mijn mening is dit het stukje waarbij ze 'zelfstandig' leert inslapen. Hoewel ik je wel begrijp dat je het zielig vindt, het laten huilen. Opgroeien is gewoon niet makkelijk en slapen is ook voor een deel aangeleerd gedrag.
Ik zou de dramaqueen een paar nachten laten krijsen, ze is geen kleine baby meer. Ze wordt binnenkort twee en dan zul je dat nog veel vaker meemaken. Maar het is wel moeilijk hoor. Mijn dochter heeft rond die tijd ook een paar keer uren gespookt s nachts. Uiteindelijk maar laten krijsen en na drie nachten was het over. Maar goed, dat is slechts een mogelijke oplossing voor je huidige probleem, terwijl er steeds iets anders speelt. Het lijkt me wel zwaar voor je.
Even iets heel anders hoor! Onze oudste werd vaak wakker, omdat hij met zijn hoofd tegen zijn ledikant knalde. Hier was de oplossing om hem in het campingbedje te laten slapen met zijn normale matras. Zijn spenen vielen niet meer door de spijlen en hij lag ook zacht met zijn hoofd als hij weer eens het hele bed door ging.
Heel herkenbaar! Mijn zoontje slaapt eigenlijk ook nog geen nacht door. Hij is net 2. Alleen is hij niet uren wakker 's nachts. Maar schrikt vaak wakker door ....? Hij is prematuur en vrij prikkelgevoelig. Toen hij jonger was, ook het speentjes verhaal. Ik heb zijn speen toen aan een speenkoort gedaan en zo bevestigd dat het veilig was. Dit scheelde een stuk. Hij is ook onrustig, gaat zijn hele bed door. Daarom ook in slaapzak ivm deken. Hij slaapt het liefst bij ons in bed en dat wil ik niet. Want hierdoor slaap ik zelf onrustig. Ik denk bij hem dat het vaak angst is als hij wakker wordt. Want als hij bij oma slaapt, slaapt hij op dezelfde kamer en is er niks aan de hand. Als ik bij andere oma slaap met hem, slapen we ook op dezelfde kamer, is er ook niks aan de hand. Ik heb de volgende tip van een orthopedagoog van het ziekenhuis gekregen. Dit schijnt al voor baby's vanaf 6 maanden te werken: Elke avond de dag doorspreken; een kort verhaaltje van de dag in chronologische volgorde. Dus vanochtend zijn we opgestaan, hebben we een broodje gegeten. Toen zijn we de eentjes gaan voeren, enz.... Geen nieuwe info geven zoals; morgen gaan we naar de dierentuin, enz. Door de dag door te spreken schijnen ze de dag beter te kunnen verwerken 's nachts. Betekend niet dat ze niet wakker worden,maar het is vaak minder heftig. Als hij dan wakker wordt, aai over de bol, speentje geven en zo min mogelijk zeggen. Want gesprekken voeren is alleen maar leuk. Wij doen dit nu een week en ik moet zeggen dat ik een verbetering merk. Hij wordt minder heftig wakker en is de afgelopen nachten beter gaan slapen in eigen bed. Lijkt of hij de bevestiging nodig heeft dat je er bent. Beide dingen (dag door spreken en in de nacht consequent op dezelfde manier reageren) consequent doorvoeren. Wie weet is het nog iets om te proberen.