Hallo, Ik en me vriend kwamen er pas achter met 25weken zwangerschap dat ik zwanger was Ongesteldheid en door de pil heen alles ging gewoon door ik groeide niet tot dat we wisten dat ik zwanger was toen daarna begon je het echt te zien bij de verloskundigen een afspraak gemaakt daar geweest en alles voelde goed daar hoorde we dus ook dat k dus al 25wekenzwanger was zo voelde de kleine en toen werden we door gestuurd naar ziekenhuis aangezien me vriend een hartafwijking heeft en we er zo laat achter kwamen dat zwanger was dus alles voor de zeker heid dar een echo gehad nou daar te horen gekregen dat ik dus al 32 weken en 5dagen zwanger was en dat de kleine in een stuit ligt en we niet konden zien wat enzo word maar omdat ze in stuit lag en de geen die de echo deed niet helemaal alles vertrouwde van wegen het hartje moest ik ff weer in de wachtkamer gaan zitten en dan zal er nog iemand naar komen kijken met 5 min nou daar zeker wel 2 en half uur gezetten en me bloed druk was veeel een veel te hoog .. Dus naar 2 en half uur worden we naar binnen geroepen dus gaat die geen kijken en ja alles zag er gewoon mooie uit maar omdat me bloeddruk te hoog was zaten ze te denken moeten we er houden ja of nee ja of nee de hele tijd die artsen tegen elkaar ik dus helemaal nerveust en bloeddruk liep dusalleen maar meer op nou naar bijna de hele dag in ziekenhuis gezetten te hebben werd ik toch naar huis gestuurd en moest ik een afspraak maken voor een week later dus dat hebben we gedaan 27-09-07 hebben we de afspraak staan.. dus gingne naar huis met het gevoel zal ik niet bloedvergifting hebebn enzo nja dinsdag naar woensdag nacht had ik buik pijn maar leek niet op weeen want het bleef de pijn dus uit eindelijk ging maar even douche want voelde me niet zo lekker moe enzo dacht als dan ga douche dan kan ik daarna weer lekker gaan slapen maar mooi niet werd alleen maar erger dus uit eindelijk een kennis gebelt (zelf geen auto) die zouden mij en me vriend en moeder naar ziekenhuis brengen maar toen hij net binnen kwam werd de pijn nog meer kon niet eer staan van de kramp maar leek nog steeds niet op een weee want het bleef dus uiteindelijk is er een ambulance gekomen toen moest ik 2 trappen aflopen van de ambulance broeders dus dat gedaan toen op de brancar naar het ziekenhuis dus kwam om 07:00 huis aan toen om 07:05 was ik op de kamer daar werd p andere bed gelegt dus daar lag ik om 07;07 want deed best veel pijn nou toen lag mocht meteen me benenen naar boven trekken en perse en dat deed dus nou om 07;15 was de baby er ze zijde wel van halen wel weg bij je om te onderzoeken aangezien niet wisten hoe en wat van wegen me krampen van buikpijn nou me moeder zij toen zij bezig waren het is een meisje nou we wisten al dat niet helemaal goed ging want hoorde geen geluid niets dus de tranen sprongen al in ons ogen en na 10 mintuten kwam ze terug en zijde ze van ze is overleden tijdens de bevalling en kunnen niets meer voor der doen dus toen werd gevraagd of me vriend of me moeder haar wou halen uit kamertje nou me vriend wou dat wel had zo iets is tochme kind die heeft er gehaald en ze zag er zo mooi en teer uit alleen de *zielletje* was weg verder was ze gewoon compleet het was niet eerlijk eerste wat dacht gvd waarom hebben ze me nou afgelopen week niet gewoon gehouden... nou toen moest ze blijven en waren wij ook in die kamer tot zeker een uur of 6 inde avond en om 16:00 kwam er al iemand van de uitvaart binnen wat we wouden doen enzo met ons meisje (heel aardig man)die man moet dat uit opdracht doen vond het ook heel moelijk voor ons nou we hadden afgesproken dat die man de volgende dag bij ons zal langs komen.. Nou toen we de papieren enalles hadden werd en nog gevraagd of we het hoofdje ook onderzoeken wouden laten wij hadden zo ietsja doe maar want mis willen we later nog wel kinderen of iets nou naar huis met een leeg maxicosi leeg buik niks meer helemaal niets.. volgende dag kwam die man jullie mogen er elke dag bij mij komen bezoeken of hebben jullie er liever thuis Nou we hebben gekozen voor thuis omdat we anders van openbaar vervoer afhankelijk waren dus wasthuis makkelijker en hadden zo iets ze hoort er toch bij dus zaterdag ochtend kwam die man onze meisie thuis brengen en heeft ze in der eigen wiegje gelegen en hadden gekozen voor een mooie grote mand met mooie dingen er in en er aan hadden houteletters gehaald en aan de mand gemaakt en ook knuffels en mooie stof voor in de maand hebben me moeder en vriend en ik met ze 3e dag in dag uit aan gewerkt en tussen door kwamen er mensen afschijdnemen van haar maandag hebben we haar afschijd genomen en hebben haar laten cremeren en toen weer naar huis en toen viel bij mij pas echt de druppel ik ben er kwijt voor goed:'( Na een maand hebben we er opgehaald en staat nu in de woonkamer bij ons en op de slaap kamer 2 kaarsjes 1 foto en 1 fotobeer en 1 beer met haar naam op een plank als aan denken en blijkt dat ze een kindje van 39w en 6 dagen dus niet 1 van 33 weken komt door de stuit dan mochen ze dat niet meten en blijkt dat ze gewoon GVD kern gezond was en gewoon van ons afgenomen is door een hoge bloeddruk en bloedvergifting Dit was me verhaal wel zal ff kijken of nog foto's kan vinden van haar en er bij kan zetten.. En als je wil mag je me toevoegen op msn om te praten als je je verhaal kwijt wil of gewoon gezellig wil praten vind namelijk wel mooi om me verhaal met andere te delen en ook voor andere is dat mooi naja mooi is niet goede woord maar ja En 14april 2010 heb test gedaan en was zwanger en op 19april hoorde we dat ik 10 weken zwanger was dus vond het allemaal wel eng enzo en op 01-11-10 is onze kleine geboren (broertje van denise) hij heet Damian,jayden,thomas en is ook kern gezond en was bang en soms ben ik nog wel bang
Jeetje meid wat een verhaal, heb er geen woorden voor. Snap dat je bang bent bent. Wij hebben vorig jaar ons zoontje verloren van 5 weken oud en ben nu weer zwanger, maar ben soms ook bang.
ooooh meis wat een vreselijk verhaal!!! heel veel sterkte met dit grote verlies en gefeliciteerd met jullie zoon
Jeetje meid wat erg dat jullie dat mee hebben moeten maken zeg! Ik hoop dat je ondanks alles toch wel kan genieten van je mannetje!
Jeetje meid... dus eigenlijk was je al bijna uitgerekend toen je erachter kwam... Je kindje verliezen is verschrikkelijk... Sterkte met dit verlies.
Wat een verhaal.... Word er helemaal stil van, helemaal omdat ze kerngezond bleek te zijn en het een fout was van het zkh. Het had helemaal niet hoeven gebeuren... Wat moet dat moeilijk zijn dat te accepteren lijkt me. Ik wou jullie heel veel geluk wensen met jullie zoontje hij heeft daarboven een heel mooi bescherm *engeltje* wie over hem waakt.
jaa toen ik een echo kreeg toen zij ik ook die man wil ik niet hebben want die heeft vorige keer weg gestuurd en mocht hem ooit krijgen dan vlieg ik die man aan... en ja weet je wat wel apart is hij grijpt afentoe in lucht met ze hand en dan lacht die dus net of die haar ziet en voelt enzo