Hebben jullie er naar gekeken, de nieuwe docu “Klassen”. Over of je wanneer je in een achterstandswijk geboren wordt je wel eerlijke kansen krijgt in het onderwijs. Ik vond het best wel confronterend om te zien.
Niet gezien pas wel heel stuk gelezen over een onderzoek hiernaar. Wat ik me ervan herinner maakte het juist niet zoveel uit waar je geboren bent en speelde afkoms een veel grotere rol.
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/2020/eens-een-dubbeltje-altijd-een-dubbeltje~v393725/ Ik ben bang dat het niet voor iedereen te lezen is maar uit dit recente onderzoek blijkt het helaas idd te kloppen. Daar waar je wieg staat heeft gevolgen op je leven, je inkomsten ect.
Ik ben bang dat dat mij ook niet lukt. Ik kon het eerst lezen als 1 van de gratis artikelen maar ik zie nu dat het zelfs in de geheime stand niet meer lukt. Het kwam er op neer dat kinderen die in verschillende woonplaatsen/wijken opgroeiden uiteindelijk niet alleen een ander advies kregen ondanks hun kunnen maar zelfs minder verdienen als ze volwassenen zijn. Dus het maakt echt uit of je in Rotterdam of Amsterdam of Heerlen of Utrecht geboren wordt en in welke buurt je opgroeid, ongeacht hoe goed je kunt leren.
Was dat onderzoek in Nederland gedaan? Voordat het beeld weg sprong dacht ik snel en Amerikaanse naam te lezen.
Ik heb het gisteren gezien. Ik vond het heel indrukwekkend. Ook dat stukje waar die meisjes voorbij kwamen die nu VWO doen maar vanuit school dus een VMBO basis/kader advies kregen. En dat stukje waar dat meisje naar de informatieavond kwam met haar opa die daar duidelijk niets van begreep. Wat ik heel mooi vond was die jongen die het heel goed deed op school en daar was hij ook heel trots op. Maar wel schrijnend om te zien dat hij thuis pas laat aan school kan werken omdat er anders geen ruimte of rust is. En gek eigenlijk dat het zo werkt dat iemand die in zijn eentje keihard knokt en een Havo score haalt op de cito toch eerder een VMBO advies krijgt van school omdat ze bang zijn dat ze het anders op de middelbare school niet aan kunnen. En iemand met dezelfde cito uitslag die juist alle hulp van ouders krijgt, extra bijles etc wel de kans krijgt om Havo te proberen. Dat zet je wel aan het denken...
https://www.human.nl/klassen.html Oh, erg toch ja, ik kan me er zo boos over maken. Dat het zo werkt, dat weet ik al jaren. Nou, dat jochie wat elke avond nog tussen 9 en 10 zijn huiswerk deed om beter te worden, super toch zo’n motivatie. Die jongen ook die op basis/kader van speciaal onderwijs is gezet. Gianni ofzo. Logisch dat hij niet eens meer op komt dagen, compleet gedemotiveerd. En je dan afvragen hoe het komt dat zo’n kind straks het verkeerde pad op gaat, zonder diploma school verlaat enz. En door die kinderen hun kansen te ontnemen, vergroot je alleen maar de problemen en het contrast.
Ik vraag me überhaupt af waarom het middelbare schoolsysteem in Nederland zo in elkaar zit dat basisscholen dus "macht" hebben over welk kind naar welk niveau mag. In sommige landen zit heel de klas op hetzelfde niveau, maar niet iedere leerling doorloopt dan de gehele middelbare school. Hier kan je bv alleen naar de universiteit wanneer je voor je 'bacalaureat' geslaagd bent. Maar wil je naar beroepsonderwijs dan hoeft dat niet en is een overgangsbewijs naar een lagere klas afdoende. Er zullen haken en ogen zitten aan elk systeem, ook aan deze, maar zo krijgt iedere leerling misschien wel gelijke(re) kansen dan binnen het Nederlandse systeem. Volgens mij gingen er ook stemmen op om iig de brugklassers "gemengd" onderwijs te geven, als ik me niet vergis. @Jo79 bedankt voor de link. Als ik tijd heb ga ik 'm bekijken.
Tjonge wat stom dat ik deze niet gezien had @cowgirl80 Ik heb net de eerste aflevering zitten kijken. Ik moet je zeggen dat het me allemaal niet verbaast. Bij mij ging het een beetje anders, maar ik herken wel veel. Ik kreeg een gymnasiumadvies van de basisschool omdat ik vrijwel altijd de maximale score haalde bij toetsen en ook met de CITO scoorde ik het maximum van 550. Maar toen ik vervolgens op het gymnasium terechtkwam, maakte ik geen schijn van kans meer. Ineens moest ik huiswerk maken en daar had ik helemaal geen tijd voor. Ik moest buiten schooltijd namelijk werken in de zaak van mijn ouders, vaak tot 's avonds laat en op feestdagen, in de weekenden en rond de toetsweken. Daarnaast is mijn vader niet naar school geweest, die kon mij helemaal niet helpen en mijn moeder had niet meer dan 3 jaar MAVO. Ze waren niet gemotiveerd om te helpen, ze hadden hele andere dingen aan hun hoofd. We hadden ook geen krant thuis, geen gesprekken over politiek of de wereld of persoonlijke interesses. Weinig 'algemene' ontwikkeling. Ik voelde me zo'n vreemde eend in de bijt tussen al die Hollandse tandartskinderen op het lyceum. Bij ons was niet altijd eten in huis, mijn ouders kwamen niet naar de ouderavonden, of op gesprek als ik een keer geschorst werd. Op den duur was het ook gewoon veel te hectisch bij ons thuis: mijn oma kwam inwonen omdat ze verzorging nodig had, twee van mijn neven kwam inwonen omdat ze thuis onhandelbaar waren, mijn moeder raakte depressief. Ik ging op straat zwerven als ik niet hoefde te werken, zolang als ik maar niet thuis hoefde te zijn. Ik heb het gymnasium helaas niet afgemaakt. Wat ik me afvraag bij het zien van deze documentaire, is hoe men de begeleiding van de kinderen gaat vormgeven. Net als die slimme jongen die 270 uur gemist had, hoe ga je die motiveren? Hoe ga je tot zo'n kind doordringen? Of tot de ouders? In hoeverre kun je daar als school iets in betekenen als er 30 van zulke kinderen in je klas zitten? Ik heb uiteindelijk de docentenopleiding gedaan en ik stond kort voor zulke klassen, in Nijmegen (het Kandinskycollege voor wie dat wat zegt). Ik hield het niet lang vol. Ik zag waar die kinderen mee worstelden en het voelde zo nietszeggend en nutteloos om hen 2x 40 minuten per week perspectieftekenen te leren terwijl ik zag dat die kinderen hele basale problemen aan hun hoofd hadden. Respect voor de leerkrachten die het wel doen, maar ik kon het niet. Misschien was het teveel herkenning, zou ook kunnen.
Wij hebben een beetje hetzelfde verhaal (maar dat wist ik nog uit eerdere topics)... ik ben ook een eerste-generatie-hoogopgeleide, mijn ouders zijn zonder diploma van school gegaan, mijn oma die veel op mij paste kon nauwelijks lezen en schrijven. Ik had ook een score van 550 op de cito, maar ik kreeg een havo advies, omdat mijn leraar van groep 8 dacht dat ik het nooit ging redden op het gymnasium. Omdat ik naar een scholengemeenschap ging met een havo/vwo brugklas en ik het daar hartstikke goed deed en superfijn begeleid werd door een supermentor, ben ik toch op het vwo terechtgekomen. Dus die scene van die meisjes bij die wethouder, dat spreekt mij echt enorm aan, zo ging het bij mij ook! Ik ben benieuwd naar aflevering 2 , maar ik kijk nu nog even naar Oproerkraaiers van Sunny Bergman, ookal zo interessant! Drukke avond is het gewoon
@Maslov Wat rot dat je vanuit jouw thuis situatie niet tot je recht kon komen. Was het voor sommige kinderen geen uitlaatklep om te gaan tekenen? Misschien was het voor hun juist wel heel goed om een manier te ontwikkelen om uit hun hoofd te komen. Mijn ouders zijn wel hoger opgeleid (hbo (kunst) en uni). Maar ik had ook totaal geen thuis situatie waarin ik vooruit kon komen.
Ah heftig , dat meisje met die opa en oma. Wat heeft ze het getroffen met zo’n fijne school. En wat mooi om te zien hoe enthousiast die kinderen werden van die les bij de Hortus. En dan is de school van Gianni wel echt ineens een soort afvoerputje, waar de leraren het een beetje opgegeven hebben. En waar het me ook heel lastig lijkt om de motivatie op te brengen om heen te gaan.
Ik verbaas mij er niet over dat je achtergrond bepalend kan zijn over hoe ver je komt. Bedenk dat het behalen van een diploma níet alleen te maken heeft met intelligentie. Er komt gewoon veel meer bij kijken. Je hebt ouders nodig die je als kind daarin kunnen steunen en motiveren. En een stabiele thuissituatie waarbij je tot leren komt. In een huis vol drukte en problemen zal het zeer moeilijk gaan. Daar kan een school natuurlijk ook weinig aan veranderen. Ondanks alle hulp. Ouders zijn daarin zeer bepalend en verantwoordelijk. En een basisschool weet na 8 jaar natuurlijk wel wat de achtergrond is en of zo'n kind een kans maakt. Ik denk dat het niet persé hoeft uit te maken of je ouders zelf gestudeerd hebben of intelligent zijn (hoewel dat absoluut helpt). Maar ze moeten de waarde van studeren inzien. En er alles aan doen om hun kind te motiveren of hulp in te schakelen als ze zelf niet kunnen helpen.
Maar het is wel jammer dat het schoolsysteem daar helemaal niet rekening mee houdt. Er is geen school -type voor kinderen die wel heel slim zijn, maar verder thuis niet tot leren komen. Die kinderen glijden gewoon af naar een lager nivo, waardoor ze zich nog ongelukkiger en ongemotiveerder gaan voelen. Ik vraag me af of we wanneer we een schoolmodel hadden zoals in Frankrijk of Zweden, met lange dagen tot half 5 en warme lunches op school ... of je deze doelgroep dan beter binnenboord zou kunnen houden.
Ik denk niet dat je een geschikt model voor iedereen kan hebben als iedereen hetzelfde aantal uren moet draaien. De één heeft meer rust nodig en kan dat thuis ook vinden. De ander zou het goed kunnen gebruiken om langer op school te kunnen blijven met de juiste middelen tot hun beschikking. Ik zou het een goed idee vinden als scholen zouden mogen beslissen hoeveel uur elk kind persoonlijk nodig heeft om tot zijn recht te komen. En dit ook gedurende het jaar bij kunnen stellen.
Ik ben heel erg voor een langere en ook bredere schooldag, maar ik heb niet de illusie dat je het hiermee oplost. Er zitten zoveel factoren in. En ik denk dat je in Frankrijk heel goed kan zien dat een langere schooldag niet de redding brengt, daar hebben ze nog veel meer gevolgen van ghetto-vorming, ook op scholen. Wel denk ik dat met veel betere standaard ondersteuning bij huiswerk maken bijvoorbeeld veel zou kunnen helpen. Kinderen worden dan ook gewoon verwacht op school, daar wordt dan werk gemaakt en dan heb je daar ook de rust voor. Ik ben het ook wel eens met @citroenrasp dat het absurd is hoeveel effect een leraar kan hebben op de verdere loopbaan, maar ik geloof niet dat kinderen langer op hetzelfde niveau houden hierin de oplossing is. Zeker als ik kijk naar hoe nu dit is ingericht waarbij heel erg wordt uitgegaan van het gemiddelde en veel te weinig wordt aangeboden voor de makkelijkst lerende kinderen en ook de moeilijkst lerende kinderen. Maar ik ken inderdaad teveel verhalen van kinderen die een advies krijgen gebaseerd op emotie en niet op feiten, soms goed, vaker niet.