Onze dochter van 3 jaar huilt heel snel als ze haar zin niet krijgt of als iets niet op een bepaalde manier verloopt. Ze wil alles zelf doen en is heel snel gefrustreerd. Ik geef heel duidelijk grenzen aan maar ze is soms echt helemaal overstuur en dan krijst ze de hele buurt bij elkaar. Iemand tips?? thanks
Hier is het niet echt huilen, eerder jengelen. Echt vreselijk! Als ik niet reageer, dan is het hier het snelst over. De laatste tijd is het gelukkig wel al minder geworden. Probeer ook de positieve dingen te benadrukken. Succes ermee, want ik snap je helemaal! Groetjes Kirsten
Ja doet Isabella ook. Ik negeer haar dan of zeg dat ze maar lekker op de gang moet gaan huilen. Ook als ze overstuur is. Ze houdt vanzelf op.
probeer je dr weleens af te leiden? Als onze Demi zo'n bui heeft ga ik heel demonstratief tegen mn man zeggen dat er bv een hele mooie puzzel ligt en of hij denkt dat zij em al kan maken bv. Dan verandert het jengelen vaak wel in enthousiasme voor in dit geval de puzzel
Iris doet dit sinds een paar weken...moet er zo aan wennen! Ze heeft bijna nooit gehuild (ook als baby niet) en nu is t huilen, zeuren, drammen, etc. Sosm vind ik haar gewoon ook even niet leuk...mag toch ook wel eens toch?
Moet zeggen dat het huilen hier steeds minder wordt (ssst, niet te hard zeggen!) Joris huilt soms nog alleen al als hij valt en vaak niet eens hard... gelukkig wordt het steeds minder. Ook als hij zijn zin niet krijgt, wel een pruillip, maar vaker al niet meer huilen. Maar tot voor kort deed Joris dat ook heel veel!
Hier voornamelijk huilen als iets niet meteen lukt, een echt driftkikkertje. Drama-king in het kwadraat op zo'n moment....
ooh gelukkig dat jullie het probleem herkennen! Ik word er soms helemaal gek van....hopelijk gaat deze fase weer snel voorbij!
Hier begint dat nu ook wel aardig maar denk dat het hier ook komt vanwege de jongste. Ze ziet natuurlijk dat wanneer esmée huilt ik haar op pak of naar haar toe ga. Tegenwoordig als ze wakker wordt gaat ze al huilen.
In het begin kon mijn dochter erg lang in zo'n bui blijven hangen (20 min was geen uitzondering) maar nu zoekt ze het maar uit hoor. Het is ook meer dreinen/jengelen dan echt huilen. Soms vraag ik of het soms te moeilijk is, als iets niet lukt en dan gaat ze het toch alsnog proberen. Maar het hoort wel bij de ontwikkeling hoor, omgaan met teleurstellingen.
Hier een zoontje die hetzelfde kan. Ik zeg vaak: nee, hier hoef je niet voor te huilen, want dan gaat het echt niet beter/sneller. Dat werkt vaak voldoende (inmiddels...) Dan loop ik weg. Duurt het tóch te lang, dan zeg ik nog een keer dat huilen echt niet werkt. Er achter aan: "klaar nu!". Meestal houdt het dan op. Anders wordt hij genegeerd. Het is inderdaad een fase, maar ik begrijp hoe lastig je het vindt. En fases kunnen best lang duren, vind ik zelf.... Succes! Enne, we staan niet alleen!
haha grappig dat velen van ons in hetzelfde schuitje zitten, volgens mij moet ik haar echt meer negeren als ze weer in de drama queen modus zit.
En op zulke momenten krijg ik RESPECT voor de mama's van vroeger die elk jaar een kindje kregen pffff....