Hallo! Hebben meer mensen hier die last hebben van een prenatale depressie of angst? Ben bijna 13 weken maar extreem angstig dat er iets gebeurt met mijn kindje. De angsten worden steeds erger, en ik haal mezelf allerlei dingen in me hoofd die niet reëel zijn maar waar ik op den duur zelf in ga geloven... Ben aan gemeld bij psycholoog maar het kan nog wel even duren voordat ik terecht kan, genieten van de zwangerschap lukt absoluut niet ! Heb ook geen zin meer in leuke dingen en huil regelmatig de ogen uit mijn kop... Wie heeft tips/ervaring???
Geen ervaring.. Waarschijnlijk heb je het al bij je VK aangegeven maar ik zou het er zeker met je VK over blijven hebben en bij de psycholoog aangeven dat je toch echt eerder terecht wil omdat je het moeilijk hebt. En er ver blijven praten met vriend/vriendinnen/ouders e.d.
Wat knap dat je hulp hebt gezocht, ik zou het nogmaals met de vk bespreken en druk zetten (mogelijk via de huisarts) op de wachtlijst van de psycholoog. Verder zijn er ademhalings oefeningen die je helpen ontspannen bij angsten. Hier zijn ook apps van. Je kan er ook op googlen. Belangrijk is om direct afleiding te zoeken bij angstgedachten en dat bijvoorbeeld je man of een vriendin je helpt afleiding te vinden. Sterkte en ik hoop dat je emoties (hormonen) snel wat rustiger worden voor je!
Ik kan er met mijn man goed over praten dat helpt wel iets, maar niet voldoende. Hij weet soms ook niet wat hij met me aan moet. Die angstgedachten overheersen vaak alles helaas, ik hoop dat het gedeeltelijk met hormonen te maken heeft en dat dat wat minder gaat worden nog..... Ik ga me ook proberen toe te zetten om wat baby spullen te shoppen, misschien geeft het wat positieve afleiding...
Yup... Ervaring mee, helaas. Het is een cliché maar blijf vooral praten en houd je angsten niet voor jezelf. Ik heb destijds heel veel gehad aan een groep waar mijn psycholoog me naar door heeft verwezen. Het hielp me om te praten met mensen die mijn angsten kenden en deelden en uiteindelijk heb ik een vrij rustige zwangerschap gehad waar ik echt van heb kunnen genieten.
Ik kreeg depressieve klachten rond de 9e week, duurde tot ong de 15e. Mijn vriend stortte zich helemaal op de praktische kant en ik werd steeds meer depri. Heb huilend de vlk gebeld nadat ik knallende ruzie kreeg met mijn collega, werd met spoed naar de pop-poli verwezen. Daar werd in 10min gesteld dat ik een depressie had, ik moest maar zsm medicijnen gaanslikken en dannam de gyn. alle zorg rondom mijn zw-schap en bevalling over. Dat ging me allemaal veel en veel te snel, ik was toen 14wk. Ik kreeg gelukkig een week bedenktijd en heb toen, samen met mijn vriend het besluit genomen om af te wachten, geen medicijnen te slikken. Vervolgens heb ik een coach gevonden waar ik nu 1x ben geweest. Zij benadrukt mn mijn sterke kanten en leert me tips en tricks om om te gaan met depri momenten. Dat helpt voor mij heel erg goed. Ik kan mijn eigen gedachten beter reguleren, ook de angst/dwanggedachten die ik nog wel heb. Zoals vanmiddag, ik liep door een winkelstraat en was opeens heel bang om beroofd te worden en daarbij in mijn buik getrapt te worden, dat soort nare gedachten. Wat ik je iig mee wil geven: schaam je niet,spreek je zorgen uit en krop het niet op! Wie weet wordt het bij jou net als bij mij rustiger naatmate je verder in het 2e trimester komt
Vandaag heb ik mijn eerste gesprek gehad met een psycholoog, zij gaat mij begeleiden samen met mijn huisarts die er ook bij betrokken blijft. Ik moet inderdaad leren met mijn gedachten om te gaan, omdat ik nu van een klein dingetje een enorm probleem maak in mijn hoofd. Ik hoop dat het helpt en ga ook ademhalingsoefeningen proberen. Medicatie wil ik ook absoluut niet gebruiken! Ben wel blij dat ik niet de enige ben, en het geeft hoop dat het bij andere ook goed is gekomen...
Heel vervelend maar wel herkenbaar dat je in de zwangerschap vaak eng kan gaan dromen en nare dingen gaat denken. Bezorgd zijn is niet erg maar probeer jezelf toch goede moed in te praten. Waarschijnlijk is dit je eerste zwangerschap en is het kindje zo welkom en gewild. Ik zou even aangeven dat je eerder naar de psycholoog wil. Een zwangerschap is iets tijdelijks en verdient dan ook voorrang. Anders even met de dokter en en of vk overleggen waar je sneller terecht zou kunnen. Je bent jezelf bewust van het feit, dus praat jezelf goede moed in. Zie naast de negatieve gedachten ook de positieve en probeer te genieten van je zwangerschap. Voor je het weet heb je je kindje in je armen en dan heb je er spijt van dat je niet meer genoten hebt. Sterkte!
Ten eerste super dat je zelf hulp zoekt dan ben je al een op de goede weg! Verder praten, praten, praten en nog veel meer praten. Ik heb zelf ervaring met depressies, angsten en dwang, rond de 12de week was ik erg bang dat ik een pre depressie zou krijgen. Wat ik je ook echt aan kan raden is je evt door de huisarts laten verwijzen naar de pop-poli ik heb er in elk geval erg veel baat bij. Je kan doordeweeks bellen wanneer dat nodig is en kom sowieso onder begeleiden van de vk in het ziekenhuis. Hun houden dan ook veel meer rekening met je "problemen" wat jezelf weer een stukje vertrouwen geeft! Heel veel sterkte en succes knuffel