Hoi meiden Ik ben 2 maanden geleden bevallen van een prachtige meid. Maar ik ben zo ontzettend verdrietig dat ik haar niet meer in mn buik voel😢 Ook ben ik ontzettend jaloers als ik een zwangere vrouw zie! Is dit normaal? Ik voel me soms echt een mafketel en dan denk ik bij mezelf kijk is wat er in de box ligt Hebben jullie hier ook last van?
Hoi! Wat vervelend dat jij je zo voelt. Zelf heb ik er gelukkig geen last van, ik ben juist blij dat ik niet meer zwanger ben. Mijn zwangerschap was niet heel fijn, daarom ben ik nu blij niet meer zwanger te zijn. Naar mijn idee is het helemaal niet gek, vind het ergens wel logisch. Het is zo speciaal, intiem en bijzonder. Als je dan bevallen bent mis je dat toch? Jaloezie, ben je echt jaloers of mis je het dan nog meer als je een zwangere ziet. Praat er over met je man stop het vooral niet weg. Hopelijk gaat het snel over en kun je op en top gaan genieten! Ze worden zo snel groot!
Ik herken het heel erg, maar dan wel vooral van mijn oudste. Nu met mijn tweede heb ik er duidelijk minder last van. Het werd bij mij na een paar maanden minder, maar ging pas over toen ik weer zwanger werd.
Ik herken het wel. Ik had het heel sterk net na de bevalling. Toen edbe het een beetje weg en nu mijn verlof bijna is afgelopen (baby 4mnd) komt het ineens weer terug. Het komt mij bij denk ik vooral voort uit het gevoel dat ik mn baby het liefst non stop bij me heb en het er best moeilijk mee heb dat ik haar nu met "de wereld" moet gaan delen, omdat ze maar het kdv gaat. Daarnaast komt het denk ik ook een beetje door idee nooit meer zwanger te zullen zijn en nooit meer te mogen bevallen. Het voelt heel dubbel, want ons gezinnetje voelt ook gewoon compleet en ik ben blij dat mn dochter al zo'n vrolijke, ondernemende baby is. Toch zou ik soms gewoon weer lekker non-stop bij me willen hebben, alleen voor mij en weer lekker zo'n dikke, ronde babybuik willen hebben.
Gelukkig ben ik dus niet de enigste. Ja ik mis het echt mijn dikke buik. Voelde me op en top vrouw. Beer: als ik een zwangere zie ben ik gewoon echt jaloers. Zeg dat ook altijd tegen mn vriend, maar die staat me dan raar aan te kijken...
Ik kan me er wel wat bij indenken. Ik ben twee weken geleden bevallen en was eigenlijk heel blij dat m'n buik nu weg was. Heerlijk om weer slank te zijn. Ook al die ongemakken van de dikke buik weg. Maar ook wel een gemis aan de andere kant, het getrappel in je buik is toch erg bijzonder. Gewoon over blijven praten inderdaad, al zullen mannen dat waarschijnlijk niet begrijpen. En ook denken dat jouw tijd wel weer komt als jullie nog een kindje erbij willen dan. Misschien helpt dat het beter te accepteren.
Ik heb een helse zwangerschap gehad (slechte Combitest, slechte uitslag nipt, vruchtwaterpunctie, opnames, thuismonitoring, vroeggeboorte, dochter woog 1,6 kg) En ik mis mijn zwangere buik zooooooo erg! Ik voelde me lichamelijk TOP fit En Ben regelmatig verdrietig erover. Als ik niet in zo'n helse angst had geleefd weet ik Zeker dat ik me nog nooit zo Goed had gevoeld. Ik was er zoooooo Goed in...snik mis mijn mooie buikje. Ik had Echt een mooie buik! Ik Ben ook jaloers op zwangere vrouwen maar daarom speelt ook heel erg mee dat ik zo'n rottijd heb gehad. Maar ook jaloezie op zo'n heerlijk gezellig buikje!!!
Ik heb me dikke buik geen seconde gemist na me bevalling. Ik had een slechte zwangerschap en had daardoor ook aardig wat stress. Was blij toen de kleine eruit was. Dan hoefde ik me geen zorgen meer te maken of ze wel oké was daarbinnen.
Hier mis ik hem totaal niet! Een heel spannende zwangerschap gehad. De eerste 17 weken misselijk en daarna zwaar gekneusde ribben. Was zo blij dat hij eruit was. En ook dat was zwaar! Maar kan me wel voorstellen dat je hem mist hoor. Als ik even een momentje pijnloos was en hij lekker bezig was, kon ik soms wel enorm genieten.
Heel erg herkenbaar!! Tijdens m'n zwangerschap weleens gehuild om het feit dat ze straks niet meer in m'n buik zat.. Ik heb echt een fijne zwangerschal gehad dus ja, dat mis ik wel. Heerlijk dat getrappel in m'n buik en dat je altijd samen bent. 2 vriendinnen van mij zijn nu zwanger en daar kan ik idd best jaloers op zijn. Ik vond het zwanger zijn gewoon zo bijzonder! Het werd wel minder, maar nu ik bijna weer moet werken merk ik dat het weer een beetje terugkomt. Natuurlijk geniet ik van m'n meisje, die op het moment dat ik dit schrijf heerlijk óp m'n buik ligt te slapen! Ik hoop toch echt het zwanger zijn nog eens mee te mogen maken! Niks raars aan dus!
Heel herkenbaar! Weet dat ik dat nooit meer mee ga maken dus dat maakt het nu extra moeilijk. Is toch zo bijzonder om zo'n kleintje in je buik te hebben. Voel je vooral niet ondankbaar of raar.
Ik ben zelfs Jaloers op mensen die Wel tot de 40/42 weken door lopen. op mensen die hun kindje wel meteen zagen en op een kraamtijd... helemaal omdat we nooit meer een anderen kans krijgen.
Ook hier herkenbaar. Vooral omdat ik plotseling doodziek werd en mijn zoontje toen met een spoed KS gehaald werd. Het voelde alsof het nooit goed was afgesloten. Nu vind ik het vooral moeilijk omdat ik zoals het nu lijkt nooit meer zwanger zal worden.
Ik heb het ook nog steeds, al moet ik zeggen dat het minder is dan na de bevalling. Vond het heel erg toen ik voor de nacontrole naar de verloskundige reed... De laatste keer.... Weer wachten tot de volgende zwangerschap. Het liefst zou ik z.s.m. Weer zwanger willen zijn (in gedachten), maar dat is natuurlijk te bizar. Nu genieten van ons meisje, want als er een tweede kindje komt heb je die momenten wat je NU met je kleintje niet meer. Nu heb je tenminste nog alle tijd voor je kleintje. Bij het tweede kindje heb je nog eentje die je aandacht vraagt ....dus met andere woorden, de tijd die je nu met je baby'tje hebt maakt je nooit meer mee! Het zal zo anders zijn bij de tweede... Door deze gedachte werd het bij mij wat minder...
Ben ik deels met je eens,als je een 2e krijgt heb je ook de momenten met je 2e kindje die bijzonder zijn,nooit meer terug komen en als je oudste dan bijv naar de peuterspeelzaal is,dan heb je met de jongste meer tijd. Elke fase heeft zijn bijzondere momenten,en genieten doe je op een andere manier
Bedankt meiden! Doet me goed om meerdere verhalen te lezen en te weten dat ik niet de enigste ben. Hoop dat dat gevoel ook wat minder word, want ik word zelf ook moe van die gedachtes en jaloerse gedoe. Denk dat daar heel veel tijd over zal gaan....Zucht. ....
Pfff ik heb het de afgelopen dagen ook weer wat zwaarder. De wens naar een tweede is zo groot, terwijl ik nu gewoon volop wil genieten van mijn meisje zonder al die gevoelens. Ik merk dat ik op facebook bij bekenden ga kijken hoeveel maanden/jaren zij tussen hun kinderen hebben. Van de ene kant denk ik, ik wil zo snel mogelijk een tweede (lees als mijn meisje een jaar is, dan voor de tweede gaan) van de andere kant denk ik: hoe moet ik dat in godsnaam allemaal doen met een baby en een peuter. Maar te lang kan ik dus niet wachten...maarja weet niet eens.of mijn man nog wil..pff
O ja, alle keren gehad en nu hoopte ik dat ik het niet zou hebben... maar het is er wel een beetje. Minder erg dan de andere keren, dat wel! Ik vond de derde zwangerschap echt heel pittig met de 2 kinderen erbij (en een drukke baan 4 dagen p/w). Wat mij dit keer erg helpt is dat ik precies a terme bevallen ben - hij kwam precies op zijn due date Deze zwangerschap heb ik er veel bij stilgestaan, met het idee dat het toch 99% zeker mijn laatste was. De andere keren wist ik dat het nog niet de laatste keer zou zijn, maar toch hielp dat niet. Het is denk ik grotendeels hormonaal, deel van het ontzwangeren. Al zouden we toch nog voor 'n vierde gaan, dan zal ik het daarna toch weer hebben. En ooit is het toch echt 100% de laatste keer