Ik heb van die dagen dat ik me zo **** voel, ik heb er geen reden toe en vraag me af waarom ik me zo voel, krijg het er benauwd van. Is dit herkenbaar of ben ik de enige?
niet herkenbaar maar mijn verloskundige zei dat als ik last zou krijgen dat ik het behang van de muren wou halen. het moest melden wand dan maak je waarscheinlijk te weinig van iets aan en daar zijn oplossingen voor. sterkte en geef t aan bij je verloskundige
Ik heb dat ook gehad toen ik ongeveer zo ver zwanger was als jij. Het ging vanzelf weer over. Sterkte !
Heb ik ook gehad hoor... Ben nu 38 weken en nu gaat t sinds een aantal weken weer beter. Was ook gewoon heel depri, komt denk ik ook omdat ik al vroeg in de zwangerschap thuis zat en weinig meer kon. Had dan ook nergens zin in en kon niks hebben...succes
Heb je misschien veel spanning gehad de laatste tijd? Maak je je ergens druk om? Hoeft niet perse met zwangerschap te maken.
heb idd wel veel spanningen gehad, veel gebeurd in korte tijd, verhuisd, getrouwd ( wel heel leuk hoor ) en minder leuk onderzoeken gehad mbt nekplooi in het begin ( gelukkig is alles goed ), maar ik denk zelf dat dat allemaal spanningen zijn nu los komen, heb me best hard gehouden die tijd... dus het is misschien ook niet zo gek dat ik af en toe een mindere dag heb. Probeer dan gewoon wat afleiding te hebben, ff naar de winkel, ergens koffiedrinken naar de kapper, of in de babykamer rondlopen, in ieder geval dingen waar ik vrolijk van word! Zal ook allemaal met hormonen te maken hebben...
hoi! ik heb het ook gehad, overleg even met je verloskundige, dat heb ik niet gedaan ik dacht het gaat wel over, met als resultaat dat ik een jaar depri ben geweest na de bevalling... ik wil je niet bang maken maar sommige stofjes kunnen worden "bijgevuld"
Hoi, Je depri voelen kan een 'gewoon' onderdeel van je zwangerschap zijn maar je moet er wel altijd mee uitkijken. Meld het bij je verloskundige en hou het zelf goed in de gaten (vraag je partner om met je mee te kijken). Duurt het langer dan een week of 3 en merk jij of je partner dat je dingen die je eerder leuk vond / energie van kreeg, geen positieve werking op je hebben, ga dan even naar de huisarts en bespreek het daar. Je depri voelen is niet erg maar moet natuurlijk niet te lang duren. Een daadwerkelijke depressie wil je echt proberen te voorkomen want het duurt lang voordat die verholpen is. Mijn advies: - meld het bij je verloskundige - licht je partner in en vraag hem / haar om je in de gaten te houden (het moet niet erger worden en met een paar weken beter worden) - als het langer dan een paar weken aanhoudt of erger wordt, ga dan eens naar je huisarts - probeer toch leuke dingen te doen (kijk weer eens naar een film die je leuk vindt of shop babykleertjes bijvoorbeeld ) Veel sterkte!
Kunnen je hormonen zijn hoor, ik heb dat ook gehad rond de 30 weken ik was zoo depri.. huilbuien en had nergens meer zin in en wilde ff het babygedoe uit mijn hoofd zetten heeft ongeveer een week geduurd daarna was ik weer heel vrolijk en had overal weer enorm veel zin in .. nu ben ik wel een heel gevoelig type voor een PPD dus mijn verloskundige is ook op de hoogte, maar je moet het wel in de gaten houden als het lang aanhoud ff aan de bel trekken!
Hi Nani, Ik herken veel in jouw verhalen. Ten eerste verdikte nekplooi, ten tweede ook net getrouwd en verhuist met alle stress die erbij komt kijken. Ook ik kamp met hormoontjes en depri-gevoelens. Ik ben blij als ik mijn meisje (gezond) in mijn armen heb en mijn lijf weer een beetje kan herstellen. Liefs, Fluwa
Ik ben nooit depri geweest totdat ik zwanger was pfff na de bevalling voelde ik mij al snel weer de oude.
didi1981, Ja dat zijn inderdaad wat gebeurtenissen zeg. Allemaal symbolen eigenlijk die je laten zien dat je je opmaakt voor een 'nieuw' leven; dat met een baby. En dan ook nog eens die heerlijke hormonen erbij...ja dan is het plaatje compleet! Ik herken je gevoel wel, ik heb zelf heel weinig hoeven doen in mijn nieuwe huis en de koop ging echt van een leien dakje, maar toch had ik het er best moeilijk mee. Daarbij ook nog veel te maken gehad met sterfgevallen in de familie dus ik was nou ook niet bepaald constant in de wolken. Mijn tip is gun jezelf gewoon de tijd om die gevoelens te ervaren. Kijk ernaar en doe er iets mee; schrijf ze op, praat erover. En inderdaad zo nu en dan lekker afleiding zoeken, er zijn ook zeker nog leuke dingen te doen in het leven! Het is allemaal niet niks zo'n zwangerschap hoor. Maar als je het gevoel krijgt dat het niet weg gaat, zou ik inderdaad met de Vk praten, maar dat hebben de andere meiden ook al gezegd. En lekker blijven posten op het forum als het oplucht!
Het is heel herkenbaar. Zit zelf ook vanaf week 23 minder goed in mijn vel. Het zwanger zijn is voor mijn gevoel echt niet die roze wolk waar ze het over hebben. Weet wel dat ik normaal al gevoeliger ben voor hormoonschommelingen ..... Voelde me ook een tijdje futloos en moe. Op aanraden van de vk begonnen aan floradix (aanvulling ijzer en vitamines) en voel mij hierdoor stukken beter. Mag gewoon naast de standaard zwangerschapsvitamines gebruikt worden... Groetjes Truus