we zijn al bijna een jaar en half aan het proberen om een wondertje van ons samen te krijgen maar het lukt maar niet. heb een miskraam gehad juli dit jaar en sindsdien heb ik het gevoel dat alle problemen bij mij liggen. ze zeggen dat nu alle stoffen van de pil volledig uit mijn lichaam zijn en dat het gewoon de natuur is die we moeten laten begaan. maar geloof me ik begin de moed te verliezen. is het om dat ik het te graag wil dat het niet lukt? biebke
ahgg meissie tog, ik denk dat je gevoel heel natuurlijk is hoor! misschien is het een kleine hoop dat je weet dat je zwanger kan worden door je miskraam? sta je verder niet onder behandeling bij een gyn ofzo? ik ben nu bijna een jaar bezig, en heb er af en toe ook een hard hoofd in nou ik wens je heel veel succes
wij zijn nu 2 jaar bezig, de ééne maand kan ik de telleurstelling beter aan dan een andere maand. maar het is soms zooooo moeilijk, heb ook nog met 2 zwangere collega's te maken maakt het er ook niet makkelijker op. wij zijn na 1 jaar naar het ziekenhuis gegaan en alles was goed bij ons allebei, het moet gewoon kunnen lukken. als we in januari nog niet zwanger zijn dan gaan we met behandelingen beginnen. succes, hopelijk heb je gauw een positieve test in handen. gr silvana
Hoi Biebke, ik kan het me voorstellen maar geef niet op. Ooit moet het er van komen. Willen jullie nog niet de medische molen in? Kijken waar het aan scheelt? Of dat alles goed zit en dat het vanzelf wel goedkomt? Dan weet je in elk geval wat meer.
Wij zijn vergeleken met jullie nog maar net bezig maar ook telkens tegenslagen gehad tot nu toe, cyclus niet op gang willen komen, een cyste die weggehaald moest worden waardoor ik nu nog maar 1 eileider overheb maar er is een lichtpuntje voor ons we mochten deel gaan nemen aan IVF en hebben volgende maand onze eerste intakegesprek, heel spannend allemaal. Ik duim ook mee voor jullie allemaal hoor
heej meis, ik kan me je gevoel heel goed voorstellen. ik wil je heel veel sterkte wensen en schrijf hier lekker van je af.
Hoi Biebke! Ook ik kan je gevoel goed voorstellen. Vorig jaar oktober met de pil gestopt. Eerst nog ontpillen, maar ja, tot op heden nog geen resultaat. Elke maand dat ik weer ongi word, zit ik in een dipje. En ik gun mezelf die dip ook. Een dag ben ik verdrietig en teleurgesteld, omdat het weer niet raak is (terwijl wij zo goed ons best doen). Daarna kijk ik weer vooruit naar mijn eisprong en gaan we vol goede moed verder. Bij mij zinkt die moed dus af en toe ook in mijn schoenen. Het is gewoon frustrerend om te zien hoe iedereen in je omgeving en op dit forum maar zwanger wordt terwijl jij ook zo vreselijk graag zwanger wilt zijn. Eens zal het voor ons ook zover zijn. Dat weet ik zeker. Ik hoop alleen dat wij hier allemaal niet te lang meer op hoeven wachten.