Hoi allemaal, Na 31 pogingen ben ik eindelijk dmv ivf zwanger geworden van mijn eerste kindje. Het is echter nog allemaal heel erg pril en ik ben pas in januari 2011 uitgerekend. Aangezien ik al een heleboel teleurstellingen heb moeten doorstaan ben ik nu extra bang dat het alsnog mis kan gaan in de eerste drie maanden en ik heb dus totaal geen ervaring, vandaar mijn volgende vragen aan jullie. Hoe zijn jullie de eerste drie maanden doorgekomen? Waren jullie angstig of juist relaxt. Hebben jullie 12 weken gewacht voordat je het gaat vertellen? Hebben jullie binnen die 12 weken al spulletjes gekocht? Veel liefs
allereerst gefeliciteerd (ben ook in jan uitgerekend) ik denk dat iedereen wel bang is dat het misgaat, kan me niet voorstellen dat je heel relaxt bent. wij hebben het met 5 weken verteld aan mijn ouders broer en zus, de rest vertellen we het als de 12 weken echo goed is. spulletjes zou ik heel graag willen kopen, maar vriend wil wachten tot na de 3 maanden, zit ook wle weer wat in vind ik
Jij ook van harte gefeliciteerd! Wat grappig om te lezen dat je vriend aangeeft te willen wachten. Die van mij zegt dat namelijk ook steeds, terwijl het bij mij vreselijk jeukt; ik wil eindelijk een keer, na zo lang wachten, die babywinkels in om iets te kopen, maar erg verstandig is het misschien nog niet idd. Benieuwd naar nog meer reacties!
Ik heb mijn naaste familie meteen geïnformeerd, ik kan het toch niet voor me houden Ik ga pas wat kopen na de echo. Ik wil best eerder, maar mijn vriend vind dat we moeten wachten. Zeker na vorig jaar toen we op de eerste echo zagen dat ons kindje niet meer leefde. Er kan nog zo veel gebeuren. Zit ook wat in, dus ik hou me netjes in
Wij hebben (schoon)ouders en (schoon)broers/zussen met 4 wkn verteld. Wilde mijn man heel graag, puur voor het feit dat we dan bij iemand terecht konden mocht het fout gaan. Ik ben er alleen al die tijd vanuit gegaan dat alles goed zat. Ik heb in die eerste periode 1 pakje en een wrapper (lodger) gekocht. Kon het ook niet laten. Toen we met 7,5 week het hartje hoorde zat het helemaal goed. Als het hartje eenmaal klopt wordt de kans op een miskraam voor de 12 wkn nihil. Nu ben ik 12 wkn, maandag een echo en nu ben ik wel nerveus.... Heel raar, maar ik denk nu meer "klopt het hartje nog wel?" Terwijl ik bij de eerste echo met 7,5week wist.... "Dat hartje is al volop aan het kloppen!" Ik snap je angst wel, probeer er van te genieten al is dat in het begin moeilijk. En trouwens, GEFELICITEERD!!!! Wat moet dat een opluchting zijn na zoveel pogingen!
ik heb het alleen nog een vriendin op een ander forum verteld. zij houd voorlopig nog haar mond Omdat ik al eerder vmk's heb gehad mogen wij nu al een echo met 7 weken. Als we daarvan goed nieuws krijgen willen we het de (schoon)ouders vertellen. De rest van de familie en vrienden komen pas na de 12 weken aan de beurt. Ik ben vorige week de prenatal binnen geweest om alvast eens te kijken naar positiebroeken, want ik heb van mezefl al een flinke buik en voel hem steeds meer opblazen , maar vond het echt een vreemd gevoel om daar naar binnen te gaan. De laatste keer dat ik daar was, was toen ik voor het eerst zwanger was (vorig jaar maart) en een klein presentje wilde kopen om het de ouders te vertellen, daarna ben ik er niet meer binnen geweest. Het zal ook wel even duren voor ik weer echt ga babyshoppen, heb er totaal nog geen behoefe aan eigenlijk
als eerste gefelciteerd. wij zijn nu ruim 7 weken zwanger en hebben het nog aan niemand verteld. ook vinden wij het enorm spannend. volgende week krijg ik mijn eerste echo en ik wil daar eerst op wachten zodat ik voor mijn gevoel weet dat het goed gaat.( er bestaat dan natuurlijk nog steeds de kans dat het misgaat maar voor mijn gevoel is het dan goed als ik het gezien heb) we wilden het eigenlijk pas met 12 weken gaan vertellen maar nu denken we dat we het na de echo aan de ouders gaan vertellen of we wachten nog 2 weekjes tot vaderdag vind ik ook wel een leuk vaderdag kado. het is bij beide kanten het eerste kleinkind. ook heb ik al veel in de verleiding destaan om iets te kopen maar doe het nog steeds niet.als volgende week de echo goed is dan ga ik denk ik wel even een klein beetje shoppen. hoop voor je dat je baby goed blijft plakken en voor iedereen in de onzekere 3 maanden natuurlijk ook ( incl mezelf)
hoi, gefeliciteerd met je zwangerschap!!! ik ben net zo ver als jij en heb het meteen aan iedereen verteld ik ben niet zo goed in mijn mond dicht houden. ik vindt het allemaal wel heel spannend maar dat hoort erbij denk ik. ik kan nou niet zeggen dat ik super relaxt ben. en de meeste spulletjes hoef ik niet te kopen want ik ben gastouder dus heb de meeste dingen al, das best handig. heel veel suc6 ermee, gr suuzie
Hoi hoi, Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wij hebben het na de test bij de huisarts gewoon verteld aan mijn familie en de week erna aan de rest. Ik had namelijk de week erop al een echo. Ook vonden wij het fijn dat als het fout zou gaan we bij mensen terecht konden. De eerste 3 maanden zijn voor mij helemaal niet leuk geweest. Iedere keer de angst dat het alsnog fout ging. (bloedingen) Gelukkig na 3 echo's is die angst wel gezakt! Morgen ben ik op de beruchte 3 maanden grens We hebben het overleefd, maar ik geloof dat angst en bezorgdheid wel bij iedere zwangerschap horen net als geluk. Wat betreft de spulletjes hoef ik net als suuzie heel weinig te halen. Ook ik ben gastouder. Wel halen we een nieuw ledikantje en een nieuwe kinderwagen. Ik denk dat we dat zo rond de 5 maanden gaan doen. Hier hebben we namelijk nog helemaal geen kriebels om te gaan shoppen Eerst een pretecho hihi Liefs, Sam
Shareeza, proficiat met je zwangerschap en uiteraard de andere meiden ook!! Ik heb voor deze zwangerschap twee miskramen gehad en momenteel heb ik het ontzettend moeilijk. Ik wil me aan allerlei zaken vastpinnen waar ik me niet aan mag vastpinnen bv zwangerschapstesten, ik haat ze, maar ze zijn zo verslavend. Ik wil dat ze knallen maar dat doen ze nog steeds niet. Ik weet dat ik het mij niet mag aantrekken want het is géén garantie. Dat is wat het mij zo moeilijk maakt ik heb geen houvast. Veel meiden zeggen hier als ik de 7weken echo zie ga ik geruster zijn. Wel ik heb dat niet meer. Ik heb een MA gehad op 10 weken en het kleintje was 9 weken... dus als ik het hartje hoor kloppen is dat zelfs geen houvast voor me. Sorry voor mijn down gedoe. Ik ben reuze blij echt waar maar ik ben ook zo verschrikkelijk bang. Momenteel heb ik geen idee hoe ik deze maanden doorkom maar ik zal wel moeten natuurlijk. Ik durf het ook aan niemand meer te vertellen. Iets kopen doe ik al écht niet. Maar ik zit gewoon in een "andere" situatie denk ik door mijn eerdere miskramen en de MA. Die vrij laat kwam...
hoewel het niet gepland was onze zwangerschap (en we dus ook niet weten of het in de toekomst ook zo vlot zal gaan) hebben we gewacht met het blije nieuws te vertellen tot ik 12 weken was, maar daarna was ik ook nog niet gerust ik was pas wat meer op mijn gemak, na 24 weken toen hebben we ook pas kleertjes, kamertje en dergelijke gekocht xxx
ik snap precies hoe je je voelt. De vorige ronde was ik ook zwanger maar na 4 dagen na Nod werd mijn test ineens veel lichter en kreeg ik krampjes en later op de dag kwam het bloeden erbij, het werd dus een vmk en dat terwijl ik de vk die dag wou bellen voor een eerste afspraak. Sindsdien, ben ik ook zo gebrand op die testen en ben ik pas gerust als ik weer een mooie dikke knalroze streep zie Ik test niet elke dag meer hoor, maar zeker nog wel tot die eerste echo
Hoi, Hier heerst ook de onzekerheid hoor. Die weken gaan echt zoooo lang duren. Ik ben nu pas 5 weken en 2 dagen zwanger. Maar vrijdagavond nog een test gedaan (test nummer 4). Gelukkig werden de lijntjes steeds donderder. En volgens mij na eergisteren kan hij niet echt donkerder worden ... Met 8 weken een afspraak bij de VK, dan hoop ik dat ik het testen laat. Mijn moeder al ingelicht na 2 dagen overtijd. Schoonmoeder gaan we eind deze week langs. Verder weet 1 vriendin van mij het, en de rest mag nog wachten tot we de officiele 12 weken hebben bereikt. Voor mij hoeft dat niet, maar vriendlief vind dat veiliger. Nog helemaal niets gekocht! Alleen een boek voor mijn vriend: HELP ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt! (kluun) Als we de echo hebben gezien, en alles is goed, denk ik dat we saampjes even langs een prenatal gaan en iets leuks kopen. Iets van sokjes bv.. Kan niet wachten!!!
Gefeliciteerd met de zwangerschap! Wij hebben het met 10 weken verteld aan familie en ik op me werk omdat ik erg misselijk was.. Iedereen had het eigenlijk al door We hebben nog (steeds) niks gekocht.. Ik wacht op de 20 wkn echo dan weet je of de baby goed groeit en gezond is Ik was heeeel onzeker in het begin. Heb hiervoor een miskraam gehad en was bang dat het weer fout zou gaan.. Met ongeveer 10 weken was het wel minder.. Hield me vast aan de kwalen; zolang ik die had voelde ik me zwanger Nu met 18 weken ben ik soms nog wel onzeker hoor.. ben weer gerust gesteld als ik de Beeb voel
Van harte gefeliciteerd! Ik heb het vrij snel verteld nadat ik het wist. Ik vind het juist fijner dat ze weten wat er aan de hand is, mocht er iets mis gaan. Dan kunnen ze juist rekening houden met je gevoelens. Maar snap heel goed dat je dat voor je wil houden. Heb ook nog geen babykleertjes gekocht, maar wel positiekleding. Maar dit is meer omdat het noodzakelijk is, omdat ik niet meer in mijn broeken pas. (ben nu 10 weken zwanger) Maar dit is mijn 2e kindje, dus logisch dat het allemaal iets harder groeit.
Bij de eerste hebben we het meteen aan directe familie verteld. Nu wachten we tot we de 1e echo hebben gehad, zodat het nog even ons geheimpje is. Ik vind het wel moeilijk om voor me te houden, maar het is ook wel heel spannend en grappig.
als eerste van harte gefeliciteerd! ten tweede kan ik me dat gevoel zeer goed voorstellen. al heb ik niet zo'n geschiedenis. je houdt in je achterhoofd altijd rekening met dat het mis kan gaan. Je moet doen wat je hart je ingeeft. wil jij het aan mensen vertellen.. zou je ook willen dat ze het wisten als het mis ging? zo ja gewoon doen. wij vertellen het na de eerste echo. Ik zou namelijk niet willen dat iedereen het wist als we een mk hebben. (zeg ik nu) ik denk dat ik met een achtergrond zoals jij er misschien wel anders over zou denken. Iets kopen.. waarom niet. iets kleins kan toch altijd. ik ben niet bijgelovig. het kan juist voor jezelf een lekkere afleiding zijn om toch iets te kopen om het wat echter te maken. nogmaals van harte gefeliciteerd! en vergeet niet toch te genieten.
Hallo, Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wij hebben het direct na de echo van 7 weken verteld. Ik had daarvoor een MK gehad en vond het fijn om dat te delen met mijn familie. Dus de magische 12 weken grens telt voor mij niet meer haha. Ik was ook heel erg bang. Ik ben de hele zwangerschap heel erg angstig geweest om mijn kleintje kwijt te raken. Wat bijna gebeurd was want na 27 weken en 2 dagen kwam ze al!! Ik heb de 1e 3 maanden heel erg veel testen gedaan.. Hoewel dat eigenlijk zonde van je geld is en nutteloos want bij de MK teste ik een paar dagen daarna nog steeds positief. Na een dag of 5 niet meer. Duurt even voordat het hormoon uit je lijf is.. Toen hebben we de angel sound gekocht en luisterde ik elke avond en ochten naar ons kleintje. Soms kon ik hem niet vinden maar gek genoeg werd ik daar dan weer niet bang van.Ik dacht na de 12 weken echo gerust gesteld te zijn. Maar dat was niet zo. Toen had ik de 20 weken echo in mijn hoofd dat ik dan wel gerust gesteld zou zijn. Ook niet dus! Bleef angstig dat ik mijn kindje niet mocht houden. Toen was ik de 25 weken voorbij en dacht ik nog als ze nu komt heeft ze een kans. Vanaf toen kon ik meer genieten en nam de angst wat af. Dus ik heb er 2 weken 100% van kunnen genieten. Tuurlijk genoot ik voor die tij d ook wel, maar elke keer met een schaduw eroverheen. Dingen kopen deed ik wel al snel. Ik ben verslaafd aan shoppen haha!! Groetjes
Gefeliciteerd met jullie wonder zwangerschap! Hier hebben we het naaste familie verteld zodra we gebeld werden door het ziekenhuis dat we zwanger waren, ze hadden immers ook meegeleefd met de ICSI dat we het vreemd zouden vinden om ze tot 12 weken niets te zeggen. Ik ben nu de 3 maanden door, en eigenlijk vind ik het allemaal zo verschrikkelijk snel gaan, het lijkt steeds zo langzaam te gaan, maar als ik dan terug kijk denk ik WOW ik ben alweer 13 weken! gewoon niet constant mee bezig zijn, tuurlijk denk je er de hele tijd aan haha, maar niet teveel druk maken, dan gaat de tijd alleen maar langzamer heel veel geluk! Liefs