Lieve dames, ik heb een vraag aan de ervaringsdeskundigen onder ons, die weten hoe het leven na de bevalling is. Sinds ik (ongepland) zwanger ben, heb ik echt niet meer het gevoel dat ik mezelf ben. De muziek die ik eerst leuk vond, kan me niet meer bekoren. Door de hormonen reageer ik heel anders op situaties en ik kijk heel anders naar mensen waar ik mee omga. Ik was eerst best wel een feestbeest en dat zijn mijn vrienden nog steeds. Daardoor vind ik niet echt meer aansluiting bij de mensen die ik al een poos ken. Ik heb inmiddels gelukkig heel wat jonge moeders om me heen verzameld, waar ik veel steun in vind. Voordat ik zwanger was vond ik het heerlijk om te koken en was ik er ook best goed in. Ik ben inmiddels 34 weken onderweg en ik heb nog geen fatsoenlijke maaltijd op tafel kunnen zetten, mijn inwendige timer is stuk ofzo. Kortom: ik ben echt een beetje de weg kwijt. Ik vroeg me af of ik na de bevalling misschien weer mezelf een beetje terug kan vinden, want ik vind het best vervelend allemaal. Ik begrijp best dat de oude ik misschien wel voorgoed verdwenen is, maar ik hoop er stiekem wel op dat ik weer meer ga genieten van de dingen van voor mijn zwangerschap... Of is dat heel optimistisch? Nu moet ik zeggen dat deze 'identiteitscrisis' wel versterkt wordt door het feit dat ik het zwanger zijn nu echt heel erg zat ben en eigenlijk heel erg 'in mijn hoofd' zit ter voorbereiding op wat komen gaat. Zijn er dames die hier ervaring mee hebben?
Ook ik ben totaal niet meer mezelf tijdens de zwangerschap. Dus ik herken het wel. Normaal ben ik erg van de maskertjes en het lange badderen. En het lekker bezig zijn met mijn uiterlijk. Maar nu? Make-up loos ga ik de deur uit.... Haar verven? Wat is dat? ( en een uitgroei.... niet te zuinig ) Normaal ben ik ook sociaal aangelegd.... maar heb nu echt zoiets van pfffffffff laat me met rust haha Zo zijn er wel meer dingen. Ik weet ook dat dit weer over gaat. Je eigen ik komt wel weer terug. Maar dat zal niet direct na de bevalling zijn. Dat kan ook nog wel even een aantal weken duren.
Herkenning! Ik merk het ook, mijn "besturingssysteem"is iets anders geworden. Ik kan ook minder goed omgaan met zeurende mensen, wil overal wat sneller "vanaf"zijn, om vervolgens meer tijd te hebben voor dagdromerij en allerlei onbenullige zaken. Het koken herken ik ook: ik spitte altijd kookboeken door, maar tegenwoordig mislukt alles! Ik was altijd van het aanpakken, maar ik stel veel uit nu. Ik ben onzekerder geworden, pieker wat meer over dingen, vind tegelijkertijd heel veel dingen minder belangrijk dan voorheen... ofwel: het is een wirwar aan tegenstrijdigheden. Ik vertrouw erop dat het allemaal goed komt!
Wat heb je dat mooi onder woorden gebracht! Vooral de wirwar aan tegenstrijdigheden. Pfffff, ik ben dus niet de enige! Ik vind het gewoon zo irritant dat mijn omgeving OF wel graag wil dat ik mijn oude ik ben OF ze gaan me juist een beetje bemoederen en wijten alles aan de hormonen. Dat werkt dan juist ook niet goed mee in het mezelf kunnen zijn.
Ik herken ook wat je zegt hoor. Ben ook mezelf niet. Ga er gewoon vanuit dat het na de zwangerschap allemaal weer goed komt Kan nu ook niet gezellig mee doen en drankje doen. Ben overal te moe voor, maar komt vast goed
Dat is nu juist wat me frustreert. Ik word soms zo boos dat ik niet kan doen wat ik wil. Eergisteren ging ik met mijn vriend een stukje wandelen, omdat ik er echt even uit wilde. De heenweg ging gestaag, alleen de terugweg... ik redde het gewoon niet. Terwijl ik normaal onvermoeibaar ben. Ik weet op zo'n moment dan even niet wat ik met mezelf aan moet. Hetzelfde geldt voor lekker in een park zitten, dat doe ik gewoon niet meer... omdat ik om de 10 minuten moet plassen en er nu eenmaal geen wc is in het park. Ik word er helemaal onzeker van!
Nou meid, ik ken het! Mijn vorige zwangerschap nergens last van. Ja heel veel vrienden de rug toegekeerd wat eigenlijk geen vrienden waren. Maar deze zwangerschap!! Pff wat een hel in ben een bitch/kenau eerste klas. Zeg iets tegen me en ik vreet je op. Normaal schoonmaak tik etc nou nu met moeite me huis schoon te houden. Normaal erg met me uiterlijk bezig nou het kan me geen donder schelen, nou zie ik er deze zwangerschap ook werkelijk verschrikkelijk uit, overal vlekjes wit lijf Pff. Wil zo graag me kleur terug haha. Maar komt vast en zeker helemaal goed.. Jij succes ik ben pas 10 weken zwanger! Hahahaha
Hoi Indiechick, Inderdaad heel herkenbaar. Maar het goede nieuws is, na de bevalling komt je oude ik grotendeels weer terug. Het slechte nieuws is: Dat kan wel even duren. Je moet toch echt 9 maanden ontzwangeren en ja, er is een onderdeel aan jouw persoonlijkheid toegevoegd: mamma. Ik had zelf na een jaar weer zoiets van: Ja, nu ben ik mezelf weer een beetje. Ik weet niet of je werkt, of weer gaat werken na de bevalling, maar werken hielp mij wel weer mezelf terug te vinden. Ik was dan even niet meer die zwangere en ook niet mamma van, maar gewoon even mezelf. Het komt echt goed. Het moederschap vind ik prachtig, geweldig, frustrerend, onbegrijpelijk soms, ontroerend, overweldigend, etc. Kleine tip: Voel wat je voelt. Het is goed. Als je niet meteen die roze wolk hebt, dan ben je echt niet de enige, hoor. Alleen als je merkt dat je echt de depressieve kant op gaat, zoek dan hulp. Maar de rest mag allemaal Het is ook allemaal niet niks. Heel veel succes!!! Het is echt allemaal de moeite waard
Hai! Ik kan me van mijn vorige zwangerschap herinneren dat ik me vier maanden na de bevalling weer mezelf voelde. Dan mag je namelijk weer aan het werk. Wat een verademing om weer eens te 'levellen' op niveau. Op de een of andere manier naar mate de zwangerschap vordert bouwde ik een soort coconnetje om me heen, zo van 'niks raakt me, want ik heb een belangrijker plan op dit moment...' het duurde nog even, maar echt als je weer in het normale ritme komt doordat je bijvoorbeeld weer gaat werken, dan gaat het echt veel beter. Komt goed, laatste loodjes!! xx
Wat een lieve reacties! Dit stelt me wel gerust dat ik niet de enige ben. Ik hoor vooral verhalen van zwangere vrouwen die alleen bezig zijn met 'genieten' en hoe mooi zwanger zijn is. Daardoor voel ik me een beetje de enige die zichzelf kwijt is en dat niet leuk vindt. Ben blij dat ik het hier heb gevraagd! Heel erg bedankt, ik hoop dat jullie ook snel weer helemaal jezelf zijn! En natuurlijk dat jullie een fijne zwangerschap en voorspoedige bevalling tegemoet gaan.
Bij mijn eerste had ik dit heeeeel erg Rond haar eerste verjaardag mezelf weer beetje gevonden Nu met 2e gelukkig heel anders ben er blij mee Maar komt dus goed
Ik ben 16+4 weken zwanger en ik herken dat zelfs al! Ik kan soms heel kwaad worden op mn vriend dat ik erna denk van wow wat was dat! Ik heb veel meer nood aan aandacht dan anders.... Vooral van mn vriendinnen. Ik heb het wel al snel dat ik teleurgesteld geraak door mensen maar dat heb ik nu nog harder. Heb vaak echt in NIKS zin, dan kan ik zoveel opruimen in huis en heb ik tijd maar doe ik het gewoon niet! Heb snel het gevoel dat mensen zich willen moeien enzo, ik ben gewoon zo enorm prikkelbaar en snel boos en op mn tenen getrapt. Wat ik al had is nu tien keer zo hard ofzo! Vroeger was ik heel erg bezig met mn lichaam en dat ik mezelf te dik vond en nu kijk ik naar mezelf vol bewondering! Zal wel komen doordat ik nu een kindje in me heb en ik daardoor uitzet! Ook omdat ik nog niks ben aangekomen. Dus behalve mn buik en borsten is er niks verdikt tot nu toe. Dat komt nog wel! Heb ook het gevoel dat ik alles veel anders bekijk nu, nrml is mijn vriend de slimme van ons twee maar de laatste tijd zie ik alles op een andere manier en moet hij meer naar mij luisteren dan andersom omdat wat ik zeg gewoon klopt haha Ook als ik iets niet wil gebeurt het vaak ook niet, ben enorm lui met momenten! Als ik het hier zo vertel klinkt het niet raar maar zo voelt het allemaal wel.... Zal wel deels door de hormonen komen ook die veranderingen en zal na de zwangerschap wel weer veranderen denk ik!
Zo herkenbaar! En ik vrees dat je voor altijd zult veranderen. Het moederschap heeft mij veranderd en daar ben ik blij om! En die innerlijke timer waar je het over hebt, komt wel als je kleintje er straks is. Geniet er nu maar lekker van dat je even je gang kunt gaan Probeer te genieten en het positieve ervan in te zien!
Ze zeggen 9 maanden op 9 maanden af. Nou bij mij was het een jaar. Pas rond mijn zoon zijn eerste verjaardag kon ik zeggen, ja ik ben mezelf weer. Toch heeft het moederschap me wel veranderd. Mijn zoon staat op 1. Ging ik voor mijn zwangerschap van hem regelmatig shoppen voor me zelf, nu shop ik alleen nog voor de kleine man. Ik cijfer mezelf weg. Maar ik vind het niet erg. Voor we aan kinderen begonnen waren zowel mijn man als,ik toch al een beetje klaar met heenstappen dus dat mis ik niet. Vind het heerlijk om in de tuin te zitten terwijl J aan het stoepkrijten is, of lekker een middagje zwemmen. Mama zijn is geweldig
Wintersun, dat heb ik nu dus ook. Behalve zwangerschapskledij hoef ik echt niks voor mezelf meer te kopen als het niet nodig is. Heb de klik gemaakt toen we voor een kindje gingen. Heb veel last van de hormonen nu maar ik leer nu ook wel te onderscheiden wat belangrijk is en wat niet .... Ik kijk er naar uit mama te zijn!
Ik ben pas zo'n 7/8 weken ver en ik merk het al. Ik ben minder levendig dan eerst, erg last van misselijkheid, buikpijn en vermoeidheid, vooral met het afronden van mijn studie erbij. Mijn vriend wilt de 'oude ik' terug zei hij vandaag. En dat snap ik best, sinds deze 2 weken dat ik weet dat ik zwanger ben voel ik mijzelf veranderen, heel snel al! Kun je nagaan hoe ik over 30 weken ben. Maar ik vind het niet zo gek, er groeit iets moois in je en hoewel het een enorm mooi wonder is, voelen wij ons nou eenmaal niet altijd op en top! Vaker ben ik wat sneller op mijn teentjes getrapt als mijn vriend mij plaagt, en ja hij moet dat maar accepteren. Ik hoop alleen dat ik mijn volledige ik weer kan zijn over een jaar.
Ik ben deze zwangerschap, precies hetzelfde als bij mijn vorige, heel eerlijk, direct, maar ook met een kort lontje. Toen ik nog werkte tijdens mijn eerste zwangerschap kon ik het niet laten om iedereen flink de waarheid te vertellen en dat heb ik nu weer. Moet mijzelf soms goed inhouden om de goede vrede te bewaren. Mijn man weet dat hij meer op zijn tenen moet lopen als ik zwanger ben en ook de hond wordt onzekerder zodra ik zwanger ben. Haha! Het duurde bij mij best even voordat ik mijzelf weer was. Hoewel het na de bevalling snel weer beter gaat heb ik achteraf toch het idee dat ik pas na een maand of 9 weer wat relaxter was. Dat maakte het moederschap ook gelijk een stuk makkelijker. Nog 10 maanden doorzetten dus
Pfoe... 'Genieten' en 'fijn/mooi zwanger zijn' komen bij mij al 24 weken niet voor in mijn woordenboek.. Ik ben blij als ik over een paar maanden weer wat hormonen ed kwijt ben...