MENSEN IK BEN ZWANGER!!!!!!!!!!!!!!!!! we hadden zo'n ontzettende slechte maand, ik zei tegen mn man, nou deze maand word het sowieso niet wat. normaal gesproken temperatuur ik me s ochtends, drink ik een glas melk met wat foliumzuur..aangezien we er totaaaaaaal niet mee bezig waren dat allemaal niet gedaan. nu zou ik afgelopen wdag ongi moeten worden, maar het kwam maar niet, maar ik was al heel lang aan het sukkelen met mn cuclus, dus ik liet het ook maar. tot gister mn man zij, ga nou maar even testen, misschien hou je het ongemerkt wel tegen. nouja vooruit we hadden nog 1 test liggen . ik zei nog: nou vooruit dat, maar ik weet toch zeker dat ik niet zwanger ben, ik voel dat gewoon. nou ik dus die test gedaan, en er kwam gewoon een streepje!!!!!!!! ik kan het nog steeds niet geloven, we hebben zelfs amper seks gehad. ik vind het ongelovelijk. nouja, ik geloofde dus die hele test niet, ook al was hij heel erg duidelijk, wij in de auto gestapt, stad en land afgereisd om te kijken of er nog een winkel om 7uur s avonds open was hahaha nouja uiteindelijk één gevonden, gelijk wat extra drinken gekocht, ik in de auto naar huis goed wat drinken, en thuis ik weer naar de wc met een test en die was gewoon weer goed!!! okee wel heel stuk lichter, maar dat streepje is goed te zien!!!!!!!! dit geloof je toch niet!!!! ik niet tenminste, er groeit nu iets in mn buik...(als ik dat typ begin ik weer stil te worden). ik vind het zo bijzonder dat ik het nog steeds niet kan geloven, niet dat ik er niet blij mee ben, we zijn er super blij mee. mn man ging gelijk geen sigaretten meer roken als ik erbij was, ik mag geen hond meer uitlaten(we hebben wel een grote hond moet ik er even bij zeggen), ik mag niet meer alleen bedden verschonen hij is iets te lief voor me nu. we zijn nu een jaar bezig geweest ongeveer, en elke keer die afwijzing die je dan krijgt is echt niet fijn. ik denk dat ik het daarom onbewust in mn hoofd tegen hou dat het echt zo is. herkennen jullie dat?? o en nog even wat anders, wanneer hebben jullie het verteld??ik vind het al heerlijk dat ik nu even mn verhaal kwijt kan. ik dacht dat je het je ouder gelijk verteld, en de rest na 3 maand pas, maar ik schijn heeeeeeel ouderwets te wezen volgens mn man en de verhalen die ik al heb gelezen. ongemerkt ben ik toch bang dat het mis gaat nu, kben vooral heel bang dat ik nu ongesteld ga worden, vooral omdat ik dat gevoel ook af en toe heb, maar dat is maar even dat ik dat voel. ik vind het allemaal best eng, maar diep van binnen heb ik me nog nooit zo gelukkig gevoeld als nu
Gefeliciteerd. En wanneer je het verteld is voor iedereen anders . Mijn ouders en mijn zussen weten het nu . We wilden eigenlijk wachten met vertellen maar door omstandigheden ging dat niet . De kinderen hier vertel ik het denk ik als de eerste echo er goed uit ziet misschien nog wel wat later . En de rest vertellen we het met 3 maanden . Nu weet ik wel van mijn andere 2 zwangerschappen dat het vertellen vaak anders loopt dan je zou willen . Bij de 2e zwangerschap waren we met familie op vakantie en had ik nog niks verteld , wilde wachten tot na de 1e echo helaas begon ik bloed te verliezen en zijn we eerder naar huis gegaan dus moesten we het wel vertellen ( overigens is e zwangerschap wel goed gegaan) . En bij de 1e wilden mijn ouders met z'n allen op vakantie gaan op de voor mij uitgerekende datum , toen konden we ook alvast vertellen dat ik dat niet ging doen .
Vreemd is dat he, een posi test terwijl je nega verwacht. Dat heb ik ook gehad en heb vreselijk gehuild. Waren ook 1,5 jaar bezig. Hebben het mijn ouders, zus, broer en beste vriendin direct verteld, paar dagen later mijn schoonouders en nog iets later mijn zwager. Heb in het boekje van cluun, help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt, gelezen dat nederland het enige land is dat het pas na 3 maanden verteld en ook het enige land waarbij gezegd wordt, ik wil het geslacht niet weten want dan is het geen verrassing meer. Terwijl ik ook zoiets heb van mocht het mis gaan, moet je je er dan voor schamen ofzo als iedereen het al weet. Vind dat zo krom en ook vind ik een kindje al een verrassing of ik het geslacht nu weet of niet. Wij wachten nu de eerste echo af en als die goed is, mag iedereen het weten, maar familie hebben we het dus al verteld. Je moet het gewoon doen zoals jij het zelf wil doen. Je moet je niet laten leiden door wat andere mensen doen en vinden. I.i.g. Gefeliciteerd en geniet er van!!!!!
Gefeliciteerd!! Wat super fijn!! Wij hebben het bij de eerste als eerst aan de ouders verteld en mijn zus en een week later aan iedereen.! Bij nummer 2 hebben we het ook gelijk aan de ouders verteld en aan mijn zus maar met de rest gewacht tot ik 11 weken was.. Hoefde van mij niet hoor mijn man wilde dat Ik heb ook altijd zoiets van als het mis gaat wil je het ook kunnen delen.. Maar goed het blijft persoonlijk! Geniet ervan zou ik zeggen!!
dank jullie wel allemaal..het is heel slecht van me maar heb me maar even ziek gemeld vandaag, het begint nu steeds meer door te dringen. ik moest vanmorgen een paar keer niessen, en ik dacht maar van oooooeeeee zachtjes!!! en daarna..ajoh stel je niet aan en ik heb heel erg het idee dat ik op mn tenen moet lopen. ben zo bang dat ik het "kapot" maak. nog even en ik ga mezelf verschrikkelijk vinden hahaha ik heb trouwens 2 fotolijstjes gekocht met een roze en een blauw strikje erin, en in dat lijstje heb ik een papiertje gedaan en er op gezet: over 9maanden kan hier een hele mooie foto in!! we gaan het vanmiddag vertellen aan ouders. 5maart moet ik naar de vk. voor intake en 1e echo..dan word het echt spannend!! daarna vertellen we het de rest denk ik. maar ik ben zo ontzettend blij, gelukkig enz enz enz. heb trouwens heel apart gevoel in mn buik. elke keer zo'n warme gloed wat er door je buik heen gaat. heel apart..herkennen jullie dit ook??
wij hebben het voor nu alleen aan ouders, broer en zus verteld en hele goede vrienden (we zien elkaar minimaal 1x per week, vaker 2 à 3. het zou zijn opgevallen dat ik geen wijn meer nam). de rest vertellen we het als ik 11 à 12 week ben. ik het begin was ik ook wat voorzichtig, nu niet meer. ik heb niet zozeer een warm gevoel in mijn buik, maar ik mag mijn handen nu wel graag op/over mijn buik leggen. gewoon, omdat daar een leventje begint