Zoals de titel zegt denken jij en je partner op de zelfde manier over de opvoeding? Hier gaat het nog wel eens mis. Ik ben meer van de natuurlijke opvoeding en m'n partner meer ouderwets. Partner wil zoontje rustig een half uur laten huilen in bed maar ook in de box, ik red net de 10 min. Hij wilde hem z'n avondeten opdringen omdat hij Vind dat hij "gewoon" met eten. En zo ken ik nog wel wat voorbeelden. Vriend is erg druk werkt overdag nu nog voor een baas en savond voor zich zelf hierdoor veel weg, ik ben huismama hierdoor vind ik het erg moeilijk als hij zich er mee bemoeit.
Geloof dat we wel aardig op een lijn zitten. Situaties die we samen meemaken, bespreken we ook. We zeiden altijd dat de kleine alleen bij ziekte in ons bed komt.... puntje bij paaltje ligt hij veel vaker tussenin. Zoonlief is bijna elf maanden. We willen ons zoontje liefde voor mens en dier aanleren. Een lieve collega met een donkere huid zei pas tegen me: hij is helemaal niet bang voor mij met mn donkere huid...... ehm, of je nu groen of geel bent mawkt toch niet uit. En zo wel meer dingen. Hoeft tegen ons geen u te gaan zeggen,maar tegen anderen wel. Denk dat we nog heel wat momenten zullen hebben waarbij we dingen zullen bespreken
Ik weet niet echt of we dezelfde denkwijze hebben, maar eigenlijk 'bepaal' ik hoe wij het doen. Klinkt raar, maar ik lees artikelen en ga op onderzoek uit. Daarnaast werk ik in de jeugdhulpverlening en gaat vl ervan uit dat ik het wel weet ( wat natuurlijk niet zo is). Als ik het ergens niet mee eens ben (bv laten huilen) zoek ik een artikel op en laat het dit lezen of vertel hem wat erin staat. Als hij niet overtuigd is, zeg ik toch echt dat ik het gewoon niet wil hebben. En gebeurd het niet tenzij hij een goed tegen argument heeft.
Mijn partner en ik zitten wel redelijk op één lijn. Nu zitten wij allebei in het onderwijs, dus we praten al ruim 15 jaar over hoe we over opvoeden denken en bepaalde dingen aanpakken. We hebben niet altijd dezelfde denkwijze gehad, En nu nog niet altijd hoor. Maar al voordat we een kind kregen, wisten we dus goed van elkaar wat we belangrijk vinden. Dan is het al makkelijker om een compromis te vinden. Nu heeft zoon een leeftijd waar we allebei in ons werk geen ervaring mee hebben, maar het scheelt toch wel denk ik dat we hier in het verleden al veel over gesproken hebben. Mijn advies is dus: praten, praten, praten. Vertel over wat jij meemaakt op een dag, hoe je dingen hebt opgelost en vraag hoe hij dat zou doen. Voel je niet aangevallen als hij iets anders zou doen. En val hem ook niet aan als je iets hoort of ziet waar jij het niet mee eens bent. Het is tenslotte ook zijn kind en jullie zullen hem samen op moeten (en willen) voeden. Je hebt het er nu over dat hij zich 'ermee bemoeit'. Ik weet niet precies hoe je dat bedoelt. Wij hebben in ieder geval de afspraak dat als er iets gebeurt wat de ander niet aanstaat, dat deze toch even 'volgt' in die aanpak. En dat we het 's avonds bespreken als zoon op bed ligt. We vallen elkaar dus niet af waar onze zoon bij is. Ondanks het feit dat jij meer tijd doorbrengt met jullie zoon, zul je het toch samen eens moeten zijn over bepaalde dingen. Als jullie dezelfde denkwijze hebben, zul je concessies moeten sluiten. En soms krijg jij wat meer je zin en soms krijgt je partner wat meer zijn zin. Er zijn vast dingen die hij erg belangrijk vindt en jij wat minder: geef dan een beetje toen. Omgekeerd zullen er ook dingen zijn die jij belangrijker vindt dan hij. Ik vind absoluut dat je als ouders een soort eenheid uit moet stralen naar jullie kind. Dat lukt alleen door te praten.
Over de in onze ogen belangrijke zaken zitten we door er over te praten op 1 lijn. Daarnaast hebben we regelmatig trainingen omdat onze zoon slechtgorend is waardoor we allebei dezelfde info krijgen en horen wat goed voor hem zou zijn. Werk zelf in de jeugdzorg dus heb ook wel bagage. Over de minder belangrijke zaken, doen we ieder ons ding. Hij mag ook weten sat er iedereen anders is en anders reageert. Minder belangrijke zaken zijn bv opruimen. Ik ruim altijd met hem op bij ieder slaapje, weggaan momenr. Vriend ruimt in de avond op met hem. In dat soort zaken verschillen we soms. Zaken zoals eten in de kinderstoel, afblijven tv, driftig worden omdat het puzzelstukje niet in 1 keer goed zit, lossen we over het algemeen wel hetzelfde.op.
Wij zitten wat belangrijke zaken betreft zeker op 1 lijn. Op kleine punten verschillen we wel qua aanpak, maar dat is nooit een probleem en zo leren we juist ook van elkaar; soms doet hij iets heel anders dan hoe ik het zou doen en pakt dat heel positief uit. Dochter sliep laatst bv vrij lastig, maar kon niet goed uitleggen waarom ze verdrietig was. Man stelde aan haar voor haar deur open te laten, en sindsdien slaapt ze weer prima. Was echt niet in me opgekomen, ik dacht dat ze met een open deur nooooit zou slapen. Nou, echt als een blok!
Wij zitten heel flink op de zelfde lijn en golflengte. We hebben dan ook een erg vergelijkbare opvoeding genoten waar we beide tevreden over zijn. Daarnaast kunnen we goed praten over wat we belangrijk vinden EN.. do not sweat the small stuff.. kleine dingen interesseren ons niet zo en daar mag ook best een verschil zijn tussen ouders (grootouders, andere verzorgers)
Wij zitten wat dat betreft, helemaal op één lijn. Maar ik heb dan ook wel een hele gemakkelijke kerel.
Ik vind tandenpoetsen erg belangrijk, en dat gaat dus soms met (dramatisch) gehuil. Altijd eigenlijk. Maar ik zet door. (snel weer vergeten door dochter, en krijg altijd nog een kus na de tijd) Hij wil haar geen "pijn" doen, en stopt wanneer ze begint te huilen. Als ik dan een paar late diensten draai, en hij moet poetsen, resulteert dit vaak in vieze tandjes.. Dochter heeft namelijk snel last van aanslag.. Hierin verschillen de meningen dus..
Wij zitten ook duidelijk op een lijn, en bespreken best veel, hoe we dingen hebben opgelost of aangepakt. Over kleine dingetjes maken we ons ook niet zo druk. Manlief vergeet wel eens fruit te eten, ik zet de oudste iets vaker voor de tv. We zijn het vaker niet eens over dingen die niet over de kinderen gaan.
Over de grote dingen denken we hetzelfde. En de dingen waar we van mening verschillen, daarover praten we tot we een compromis bereiken. Ik vind het altijd een beetje raar klinken als iemand zegt dat zij de lijnen van de opvoeding alleen uitzet. Je hebt toch samen een kind? En jouw mening is heus niet altijd de juiste. En omgekeerd zou ik het niet pikken als mijn vriend geen visie zou hebben over hoe zijn kind opgroeit. Dat staat voor mij gelijk aan onverschilligheid.
Wij zitten redelijk op een lijn.. Me man laat mij ook wel veel 'beslissen'. Maar als hij iets anders ervaart/ziet en er dus bijv. een andere strategie bij heeft dan overleggen we gewoon waarom wel/niet. We hoeven ook niet alles t zelfde te doen... Als de grote lijnen maar duidelijk zijn.
Wij zitten ook op 1 lijn, ondanks dat we uit totaal andere culturele achtergronden komen denk ik dat we een vrij vergelijkbare opvoeding hebben gehad (liefdevol, met duidelijke grenzen en regels en zeer aanwezige (groot)moeders). Over discipline en bijv. belonen en straffen denken we ook hetzelfde. Ik lees wel veel meer over de ontwikkeling en de verschillende fases en dan kan ik hem weleens geruststellen als hij even niet weet waar haar gedrag vandaan komt Verder zou ik het ook irritant vinden als hij geen visie op opvoeding zou hebben. Je hebt toch een partner nodig om mee te 'sparren' op deze gebieden?
Wij staan met alles tot nu toe op 1 lijn. We praten ontzettend veel en ik ben erg dankbaar dat we zo op 1 lijn staan. We kiezen niet altijd voor de gemiddelde weg: geen tv kijken voorlopig, rapley voeding, veel dragen in doek enz. Het grappige is dat we helemaal niet zo de zwangerschap in zijn gegaan. Ik ben anders over dingen gaan denken in de zwangerschap en manlief kon zich daar helemaal in vinden. Ik merk wel dat manlief mijn mening zwaarder vindt wegen omdat ik diegene ben die me inlees en meer ervaring heb maar ik vind de mening van manlief net zo belangrijk. Ik overleg dan ook erg veel. Ik vind het belangrijk dat hij betrokken is bij de opvoeding. Hoewel ik meer kennis heb over kinderen, kan mijn man echt heel goed observeren. De kleinste dingen vallen hem op waardoor we een heel goed team vormen. We zullen ongetwijfeld nog wel dingen gaan tegenkomen waar we het in eerste instantie niet eens over zijn maar ik ben er van overtuigd dat we door te praten wel weer op 1 lijn komen te staan.