Bevallingsverhaal van Thom Na een belaste voorgeschiedenis wist ik dat mijn kinderen, na Ilse, met een keizersnede geboren zouden worden. Dus voor mij niks geen overtijd lopen, en bovendien was voor mij een uitgerekende datum meer iets om andere mensen op een zijspoor te zetten omdat ik die toch niet ging halen. Onze zoon Leo is dus met een geplande keizersnede ter wereld gekomen en met een beetje gezonde spanning, wist ik dus precies wat er te gebeuren stond. Bovendien verliep het herstel van mij stukken sneller dan ik verwacht had. Blijkbaar maakt het een wereld verschil als je fris gedouched aan een operatie begint of als je na een nacht lang weeën puffen uiteindelijk met volledige ontsluiting uit de nood wordt geholpen. Maar dan nu onze Thom Eind november 2007. Na het trouw slikken van de pil, blijft mijn menstruatie in de stopweek uit. De laatste 2 strips was toch al vreemd, want tussentijds had ik bloedverlies gehad, niet veel, maar ook niet verwacht. En nu, nog geen druppel. Wel zere borsten en een klein alarmbelletje in mijn hoofd met het signaal: t zal toch niet? t Kan toch niet? Na een test werd het me wel duidelijk, 2 strepen is toch echt een zwangerschap. Zowel mijn man als ik waren overrompeld, we wilden graag voor een 3e gaan, maar ik had het pildoosje nog niet leeg en het leek ons zo romantisch om een gezellig kerstfeest tegemoet te gaan Voor mij werd dat een alcoholvrije kerst want een week daarvoor zagen we nogmaals bewijs van zwangerschap op de 1e echobeelden, een prachtig vruchtje met kloppend hartje. De uitgerekende datum werd toen op 5 augustus 2008 gezet. De zwangerschap liep voorspoedig en bij 20 weken zagen we op de screenings-echo dat we weer een zoon zouden krijgen en nog belangrijker, hij zag er prima uit, geen afwijkingen of zorgpunten gevonden. Vanaf 26 weken liep het zwanger zijn niet meer zo soepel, ik kreeg erge rugpijn en ben op advies van de fysiotherapeut gestopt met sporten en moest me 2x per week melden voor een behandeling. Bij 34 weken, de tijd dat ik normaal gesproken met zwangerschapsverlof zou gaan, kreeg ons dochter schoolvakantie. Aan de ene kant lekker rustig want dan hoeven we ons niet meer zo te haasten s ochtends, maar ook weer drukker want madame is de hele dag thuis. En ondertussen loopt de verbouwing in ons huis ook de ene vertraging na de andere op. Zo langzaamaan begin ik m al redelijk te knijpen af en toe, komt het allemaal op tijd klaar? Vanaf deze week krijg ik de controles weer bij de gynaecoloog en hij geeft aan dat ik vast naar de operatieplanning kan voor week 38 ik had verwacht ergens in de buurt van week 39, 38 klinkt zo vroeg Bijna week 36 (35w6d ) Volgens mij gaat het gebeuren, ik heb mega rugpijn en buikpijn, het lijkt op een wee die is gekomen en niet meer weg wil. Zitten/liggen/staan werkelijk alles doet me zeer. Nadat de verloskundige gezien heeft dat ik geen ontsluiting heb, wordt ik doorverwezen naar het ziekenhuis voor een CTG. Ze vertrouwt het toch niet helemaal en omdat ik voor een keizersnede moet, heeft onnodig pijnlijden geen zin. Op de CTG is te zien dat mijn baarmoeder onrustig is, maar van weeën is geen sprake. Van pijn nog wel dus na wat over en weer overleggen wordt besloten dat ik een pethidine injectie krijg en een nachtje tot rust moet komen. Het helpt in zoverre dat de buikpijn weg gaat, maar de rugklachten blijven helaas. Bij de 36 weken controle krijg ik van de gyn te horen dat het erg vervelend is, en dat de laatste loodjes niet leuk zijn, maar dat er niet besloten wordt om onze zoon eerder te laten halen. Hoe zwaar het ook voor mij is, in het belang van het kindje is het beter om hem nog in de buik te laten zitten tot hij echt aan de beurt is. Gelukkig hoor ik een half uurtje later wat de planning zal zijn: 25 juli 2008. Dus bij 38 weken en 3 dagen zal ons 3e kindje een feit zijn. Ondanks dat het zwaar zal worden, die echte allerlaatste loodjes, nu kan ik aftellen en heb ik een beetje houvast aan een datum. 24 juli 2008 De afgelopen 1,5 week zijn nog loeizwaar geweest, maar dankzij de hulp van familie is het gelukt om er doorheen te komen. Morgen is het zover, dan word ik weer mama. Om goed uitgerust op de OK te verschijnen is het protocol van het ziekenhuis om de avond van te voren al opgenomen te worden. Dus daar staat Kiki met haar rode koffertje met babypakjes en pyjamas bij de kraamvleugel. Damn, ik vind het toch wel spannend worden. Ondanks dat ik het eerder heb meegemaakt en ondanks dat ik weer dezelfde gyn heb als bij Ilse en Leo. Gezonde bibbers. 25 juli 2008 Half 8, eerst nog een CTG en dan lekker douchen. Ontbijt zit er voor mij even niet in Langzaam tikken de minuten op de klok weg, ik sta voor 9:45 op de planning en ze verwachten dat ik rond 9:15 wel naar de pre-OK kan. Inderdaad, het verlossende telefoontje komt, Kiki mag naar boven (hmm, boven, zou dat toeval zijn? Is dat handig? Stel dat het mis gaat, heb je dan voorrang bij de poort als je al op de 2e verdieping bent? Weg met die gedachten Kiki ) Ik krijg een mooi mutsje op en een prachtige blauwe operatie-kiel, dan het favoriete gedeelte (not) het infuus inbrengen. Nog een lekkere warme deken over en dan kan ik naar de OK. Iedereen op de OK stelt zich even voor en ik word aan de nodige extra toeters en bellen aangesloten. Dan wordt de ruggenprik gezet en langzaamaan voel ik het gevoel uit mijn onderlijf verdwijnen. De gyn vraagt nog of ik weet of het een zoon of een dochter zal zijn, en ik zeg een zoon en anders gewoon een baby. Zo de toon is gezet en ik heb de indruk dat er een erg ontspannen sfeer hangt, zeker als ik het antwoord hoor van de gyn: haha, een zoon? We zullen wel zien! Gevolgd door een knipoog. 9:40 Ha, daar is mijn man ook al, en wat ziet hij er eigenlijk knap uit in een dokterspak (misschien maar eens doktertje spelen als ik weer hersteld ben ) 9:42 We gaan beginnen word er gezegd. 9:45 Zo mevrouw, u ligt nu open en vervolgens voel ik aan mijn schouders en ribben dat er behoorlijk aan me gesjord en geduwd wordt. Ik hoor een snorkelend en zuigend geluid en dan: Oh wat een verassing! zegt de gyn, een meisje haha, en hij piest meteen. Na deze dikke belediging zet onze zoon het op een brullen. Hij doet het en hoe! Mijn man grapt terug, het is de 3e keer dat deze gyn onze bevalling doet en eigenlijk wilden we onze zoon Arend noemen (zo heet de gyn), maar dat gaat nu na deze grap mooi niet meer door! 9:48 het geboortetijdstip van onze mooie gezonde zoon Thomas Geert, en de roepnaam is Thom. Zijn namen zijn vernoemd naar mijn mans broer Thomas en mijn broer Geert, en beide ooms zullen er zeker trots op zijn. Tot zover mijn beleving van mijn keizersnede en tevens laatste bevalling. Ons gezin is nu compleet. Ik hoop dat ik met mijn ervaring bij enkele meiden die een keizersnede te wachten staat, de nodige twijfels en/of spanningen weg kan nemen. Groetjes van Kiki
Gefeliciteerd! En hoe gaat het deze keer met je herstel? Weer zo soepel als de vorige keer? Ik hoop het!
Gefeliciteerd met de geboorte van Thom! En wat een super leuk bevallingsverhaal! Heb er van genoten! Hopelijk verloopt het herstel weer voorspoedig!
Gefeliciteerd;en wat een mooi verhaal! Als wij weer zo gezegend zouden mogen zijn met nog een kindje,krijg ik ook een geplande KS, jouw verhaal helpt me in elk geval wel; heb er meteen een positievere voorstelling van!
Mooi opgeschreven hoor. Zou bij mij idd wat spanning weg gehaald hebben als mn dochter niet gedraaid was en ik dus n ks zou krijgen. Maar ik ga voor de derde natuurlijke bevalling (tenminste als onze miena met dr bol naar beneden blijft liggen). Gefeliciteerd met je mooie thomas! En veel geluk en voorspoed. En natuurlijk n mooie kraamtijd