Pfff... ik ben helemaal gebroken! Al een aantal nachten slaapt vigo (3,5jaar) heel erg slecht, en ik dus ook In principe gaat hij 's middags niet meer slapen, maar omdat hij nu ook ziekjes is leek het me verstandig dat hij even ging rusten. Mannetje is doodmoe. Uiteraard wou hij niet gaan slapen en ging gigantisch vervelend lopen doen toen ik hem probeerde uit te leggen waarom ik wou dat het beter was dat hij wel even ging slapen. Hij onderbrak me telkens, rende gillend het huis door, trok aan mijn gordijnen... en toen knapte er iets bij mij.... Ik ben zo verschrikkelijk uitgevallen tegen hem, en ik voel me zoooo gigantisch schuldig. Zit hier echt met een kutgevoel en met tranen in mijn ogen te typen. Ik had meteen spijt van mijn uitbarsting en begon te huilen. Vigo kwam meteen naar me toe en zei 'mama, je hoeft toch niet te huilen. Ik ga wel even slapen, goed?' en terwijl hij dat zei veegde hij mijn tranen weg. Hij werd er ook verdrietig van en samen moesten we even huilen. Mijn lieve kleine schatje... Hij ligt nu lekker te slapen maar ik ben even helemaal van mijn pad af Bah, wat voel ik me kut zeg....
Meid ik denk dat we dat allemaal wel eens hebben. Ik had het er toevallig vanmorgen met mijn zus over, een poosje terug viel ik heel erg uit tegen mijn dochter omdat ze met haar handjes aan een warm bakblik zou komen die net uit de oven kwam. Op zo'n moment val je uit, omdat je heel erg schrikt. Bij jou was het ook zo dat je graag het allerbeste voor je kindje wil, en als ze dan niet willen luisteren frustreert je dat. Daar moet je je echt niet schuldig om voelen hoor, denk dat meer dames dit wel kunnen beamen. Bedenk zo maar, het maakt je juist tot een goede moeder omdat je graag het allerbeste voor je kindje wil. toppie toch knuffel jannie.
Ach jee, meis! Dit overkomt echt elke ouder een keertje! Als je zo moe bent. Je hebt toch sorry gezegd? Je kindje leert dat je mens bent en dat als je iets niet goed doet dat je dan sorry zegt. Dat zijn wijze lessen! Ik heb het zelf ook gehad toen ik zwanger was.. oh, wat voelde ik me vreselijk maar mijn kindje vond mij gelukkig nog altijd even lief. Neem je zelf voor om voortaan tot 10 te tellen en geef je kindje straks nog maar een extra dikke knuffel! Enne.. je bent mama en het feit dat je je zo schuldig voelt maar je een goeie mama! Echt waar!
Tja, iedereen heeft wel eens zo'n momentje toch? Dat je het gewoon echt even gehad hebt en flink uit je slof schiet. Je schrijft dat je een paar slechte nachten achter de rug hebt. Dat maakt je gewoon prikkelbaar. En blijkbaar heeft het wel effect gehad, want zoonlief ligt nu te slapen... Het scheelt dat je er nu weer extra scherp op bent om je geduld te bewaren.....