Onze kleine meid is nu ruim 7 weken en lijkt nu al erg eenkennig. Vanmorgen moest ik voor nacontrole naar het ziekenhuis en omdat mijn vriend vakantie heeft had ik besloten haar niet mee te nemen. (gesleep in en uit de auto en ver lopen van parkeerterrein naar z'huis zag ik niet zitten). Rond 9 uur heb ik haar gevoed en kwart voor 10 ben ik weggegaan. Ze sliep toen nog niet maar ik had verwacht dat ze na een tijdje wel in slaap zou vallen. Nou niet dus! Ik was 11 uur alweer terug maar al die tijd heeft ze gekrijst! Toen ik er was heb ik haar gepakt en meteen was ze stil, 5 minuten later lag ze te slapen op mijn arm.. Is dit een normaal verschijnsel? Uiteraard heel lief dat ze mij zo mist, maar wel lastig als ik eens even er op uit wil..
Eenkennigheid begint normaal gezien pas na 5 a 6 maanden, een babytje van 7 weken maakt nog geen onderscheid tussen eigen en anders. Het lijkt er eerder op dat haar iets dwars zat of dat ze gewoon vastgehouden wilde worden. Heeft ze al die tijd liggen huilen? Maar papa was er toch? Heeft hij haar niet opgepakt? Het is niet goed als zo'n klein babytje zo lang alleen heeft liggen huilen...
Ja hoor, papa was er gewoon! En nee die heeft haar niet laten huilen hoor! Die heeft haar wel steeds bij zich gehad en verschoond, maar ze bleef dus huilen..
Hier was ze met die leeftijd ook vrij gebonden aan mij hoor, misschien niet zozeer eenkennig, maar wel gewend aan een bepaalde manier van omgang, dus bepaalde regelmaat, bepaalde manier van verschonen/drinken/knuffelen/in slaap vallen.
Het is vaak ook op deze leeftijd nog gewenning aan hoe ze normaal wordt vastgehouden, jouw geur....Natuurlijk zijn ze nog te jong om echt onderscheid te maken maar ze merken echt wel of ze door een bekend iemand worden vastgehouden.
Wilde ze misschien nog een 'slokje' drinken om in slaap te kunnen vallen? Bij mijn dochter is het soms zo dat ook al heeft ze goed gedronken, is ze verschoond en lijkt alles goed om te gaan slapen (ze is dan ook moe), ze toch nog een minuutje aan de borst wil. Even sabbelen en ze is vertrokken. Als ze dat niet krijgt, huilt ze inderdaad ook ontroostbaar. Het is nu minder, maar zeker op de leeftijd van jouw dochter kon ze niet goed in slaap vallen zonder dat laatste slokje.
Hier is hij bijna 7 weken en als ik of papa hen pakken niets aan de hand, bij andere wordt bij niet blij. Soort gewenning en veilig gevoel denk ik.
Wat de rest schrijft: soort van gewenning en veilig gevoel. Onze jongste heeft er ook veel last van gehad. Papa en mama waren goed, maar het zien van iemand anders was genoeg om in huilen uit te barsten.
Eenkennig, tsja, mn dochter wou ongeveer het hele eerste jaar alleen maar mama... Hier heeft mn man ook vaak gebeld "Help ik krijg dr niet stil, kom please terug!"