Doet het er nog iets toe waar ze wel Of niet om heeft gevraagd of waarom ze wel of niet is geholpen...? Feit is toch dat ze nu geholpen word, en dat is toch hetgeen wat telt
Precies! Mijn ouders kunnen ook heel goed ontkennen! Maar een kind maakt het niks uit of je die meppen nu van een moeder krijgt die dat bewust doet, of van een moeder die depressief is...die voelt alleen de pijn. Ik hoop daarom ook dat je nazorg krijgt of om vraagt.
Nou in je post klinkt het door alsof je vind dat ze niet hard genoeg geprobeerd heeft... En je daarom vraagt om wat voor hulp ze heeft gevraagd, en je haar daarna kan vertellen om wat voor hulp ze dan wel had moeten vragen. Omdat bij anderen altijd alles 'simpel' gaat is dat niet bij iedere hulpaanvraag zo hoor... Als hun denken dat je niet 'gek' genoeg bent dan heb je gewoon pech
De drempel naar maatschappelijk werk of praktijkondersteuning is gewoon heel erg laag. En ze heeft het zelf over "niet vergoed" worden. Dan ben ik gewoon benieuwd hoe en wat, aangezien dat helemaal niet betaald hoeft te worden. En geloof me; bij mij gaat het leven allesbehalve simpel, dus als ik iemand kan helpen met iets dan doe ik dat graag.
Tsja, als je eraan toe bent zoals deze mevrouw dan heb je aan maatschappelijk werk niks hoor.... En als ze het heeft over dat iets niet vergoed word, dan kun je er wel vanuit gaan dat ze andere hulp heeft gezocht als een maatschappelijk werker toch... Ik probeer je echt niet af te zeiken, maar je komt echt totaal niet over alsof je deze mevrouw serieus neemt... Omdat ze het volgens jou niet goed heeft gedaan.. Niet de goede hulp gezocht en dat jij haar dan even Moet vertellen wat ze dan wel moet doen Soms gaan dingen nou eenmaal niet zoals zou moeten, in het leven, in het systeem Daarom zei ik in mijn eerdere post dat het er niet echt toe doet toch? Her gaat er toch om dat ze nu hulp heeft
Zucht...als je hulp wilt, is mw of po de instantie om doorgestuurd te worden. Zolang er geen levensbedreigende situatie is, moet je gewoon onderaan beginnen en daar is niks mis mee want dat is echt wel goede hulp waar ik het over heb. En dat jij vind dat ik deze mevrouw niet serieus neem, is jouw probleem. Ik neem deze mevrouw heel serieus en het enige wat ik wil dat ze ook naar de andere kant kijkt. Ik ben er juist heel geïnteresseerd in omdat ik aan de andere kant heb gestaan. En ik lees juist niks over hulp die ze nu heeft. Ja; Jo Frost die eens per maand belt. Daar ben ik gewoon benieuwd naar.
Ik begrijp Biny wel. Het komt niet over alsof je haar wilt helpen, maar meer alsof je hier met een belerende vinger naar haar komt wijzen. Misschien bedoel je het niet zo maar zo komt het wel een beetje over.
sorry maar de hulp die ik nu krijg is niet belangrijk voor de rest van nederland. ik heb voldoende inkijk in mijn leven gegeven en hoop dat andere mensen ook van het programma hebben geleerd. want daar was het nu eenmaal voor. Ik kan alleen maar zeggen dat ik nu eindelijk de juiste hulp die hard nodig was voor mij en voor de kinderen.
Je hoeft je toch ook niet te verantwoorden? Dat je hier gereageerd hebt is al heel wat vind ik!! In ieder geval respect voor jou en hoe je hiermee omgaat. En wat vele anderen ook al gezegd hebben; jij hebt in ieder geval hulp durven vragen en dat ook nog eens vast gelegd op camera. Heel NL heeft mee kunnen kijken (en oordelen)
Weet je wat ik denk? Mensen die zo hard over roelie oordeelden.... wat als het hén overkomt, want echt het overkomt je!!!! Ik denk dat juist die mensen geen hulp zoeken omdat ze zich te erg schamen en zelf heel hard geoordeeld hebben. Je hoeft de ander niet zielig te vinden, daar gaat het niet om. Maar soms mag je best voelen dat je verdriet hebt. Dat het allemaal te veel is, juist om dan eindelijk het aan te pakken. Maar goed, het lijkt soms of 3 kwart van de Nederlanders zo hard over een ander oordeelt. Ik verbaas me er steeds meer over, gewoon hoe positief men over zichzelf praten, hoe goed zij het doen ondanks dat ze ook moe en depri zijn etc. Maar als je de diepte van moeheid niet kent denk je dat je het in de zelfde intensiteit voelt, en dan toch door zet. Ik genees steeds meer van mijn depressie. Altijd anderen geloofd die zeiden dat ze ook weleens moe zijn maar het dan gewoon doen. Ja en NU snap ik dat, nu voel ik me ook weleens moe en dan kan ik nog met gemak iets doen, maar dat is toch echt een totaal andere moeheid dan ik kende... Zo krijg ik steeds meer lak aan anderen en geniet stilletjes als een ander aan het opscheppen is over zichzelf, wellicht ga ik voelsprieten krijgen voor mensen die ook de klappen van het leven kennen...
o, puissant, jij beschrijft het precies!! Ik ben ook zwaar depressief geweest en herkende mezelf heel erg in de moeder van de tv, heb zelfs zitten janken, omdat ik voor het eerst zag dat ik niet de enige was die dat heeft gevoeld en heeft meegemaakt en gewoon de herkenning. Ik was ook op, moe, aan het einde van mijn latijn enz. MAAR........ik ging door en had niet om hulp gevraagd. waarom niet? Ach, iedereen is toch wel eens moe, iedereen zit er wel eens een dagje doorheen enz....ik dacht werkelijk waar dat ik mij aanstelde en ik niet moest zeuren, wat zouden ze bovendien wel niet van me zeggen....... En ik trok du ook niet aan de bel vanwege het feit dat ik een erg laag zelfbeeld had en onzeker was en dacht dus ook echt dat ik mij aanstelde in de ogen van anderen....dus waarom zou ik hulp inroepen, dan was ik voor e buitenwereld nog alleen maar zwakker.... Och och......soms als ik aan die periode terugdenk kan ik echt er om huilen hoe tekort ik mezelf heb gedaan....wat was ik eigenlijk hard, streng en totaal niet lief voor mezelf en alleen maar bezig met wat anderen zouden vinden ten koste van mijn eigen gezondheid..... Gelukkig zie ik nu in dat ik toen gewoon zwaar depressief was (ik was afgestompt, emotieloos, energieloos,moe, gefrustreerd, kort lontje, en op sommige dagen hoefde het van mij niet meer....) Ik kan er dan ook zo slecht tegen als er in reacties wordt genoemd dat ze maar gewoon hulp moet zoeken.......soms doe je dat juist niet, in mijn geval vanuit een lag zelfbeeld en onzekerheid en niet ''zwak'' willen overkomen naar de buitenwereld, vanuit die onzekerheid. ik ben er gelukkig uit, maar het was geen leuke tijd.......
puissant en mutsie; jullie brengen de tranen in mijn ogen. Ook hier is het besef er, ook hier weet ik ein-de-lijk dat ik met al die onmacht en verdriet niet alleen was en/of ben. ik vocht me het rambam. Ik had de aflevering niet gezien maar heb hem teruggekeken. Ik herkende veel. De pure wanhoop en de angst om hulp in te roepen. De angst om als zwak gezien te worden, de angst om te horen dat je het niet aankunt met alle gevolgen van dien. De angst om in andermans ogen te falen. Diep respect voor het feit dat ze hulp heeft gevraagd. Dat moet heel moeilijk zijn geweest. Ik ben nu al een jaar thuis. Nog steeds heb ik het moeilijk. Merk dat het beter gaat, dat het einde van het Latijn minder snel de hoek om komt kijken. Maar waar ik nú weer bang van wordt is de wetenschap dat ik straks weer 'normaal' moet gaan functioneren. De angst om dan weer terug te vallen is hier (in gezonde mate hoor, dat dan weer wel ) best aanwezig. Een teken dat het nog niet helemaal goed gaat. Maar hee; ik ben onderweg.
Dat is wel belangrijk. En dat is wat mumja bedoeld. Een keer per maand via de telefoon een gesprek is vrij weinig. Vraag mij ook af of je buiten de nanny hulp hebt! Ze heeft je op de rit gekregen. Maar is er verder nog na zorg. Dat is wat mumja ook vraagt. Als je een kijkje laat nemen in je gezin en zo open bent moet je ook verder je open stellen want zoals je nu klinkt. Klinkt het niet zo fijn. Van ben veranderd maar heb geen hulp meer nodig dan alleen van de Nanny. Ze mag je dan goed geholpen hebben. En het mag nu goed gaan. Maar waar is zij als je een terug slag krijgt? Als je al mijn post door leest moet je ook begrijpen dat ik ook jou kant van het verhaal begrijpt maar wat Mumja ook zegt de kant van het KIND, Want ik kan mij namelijk net zo als Mumja niet voorstellen dat door deze simpele aanpak de problemen van je kindje in een dag verdwenen zijn. Dat geloof ik namelijk op recht niet. Zelf een zoon gehad die volop in de stress heeft gezeten de eerste drie en half jaar van zijn leven. Ondanks alles heeft hij toch echt hier nog steeds wat van mee gekregen. Onzekerheid angst boze buien ect ect. Wat jou gezin heeft mee gemaakt los je niet op in een korte periode. Wel heb ik respect voor je dat schreef ik gisteren ook al. En nee ben niet al wetende maar ik weet wel. Als je je zo in gestoord ben zoals jij dat het niet binnen en zeer korte tijd op gelost is.
ik heb verder de reacties niet gelezen. puur over de uitzending die ik terug heb gekeken kan ik alleen maar zeggen, wat een vreselijk PIEP situatie waar ze in gevallen is. vooral de uitputting lijkt me zo heavy om mee om te gaan als je kind je zo aan het testen is. heel dapper dat ze met de billen bloot durfde en haar probleem actief wil aanpakken. ik hoop alleen dat ze het ook volhoud en dat ze zelf ook weer rustiger word, waardoor alles weer in balans komt.
Ze schrijft dat het nu niet belangrijk is voor de rest van Nederland, en ik geef haar groot gelijk, want wat ze ook doet het is toch nooit goed. Daarbij heeft ze in het programma al aangegeven dat ze nog meer hulp ging zoeken. Verder geloof ik niet dat deze aanpak simpel is en dat Roelien simpel is door geen verdere hulp te zoeken en te accepteren, dit is niet iets wat over één dag ijs gaat zoals zij zelf ook al aangaf. Na alle kritiek die ze heeft gekregen, kan ik mij heel goed voorstellen dat ze nu geen behoefte heeft om verantwoording af te leggen tegenover heel Nederland. Mensen hebben er nogal een handje van om hun neus in zaken te steken waar zij te weinig van af weten, laat dat lekker aan de professionals over i.p.v. hier op een forum je ongezouten mening en adviezen te gaan geven over een "te ver van je bedshow".. Roelien, ik vind je dapper en ik wens jou en de kinderen al het goeds toe, ik hoop van harte dat jullie je rust terug kunnen vinden en een gezellig en fijn gezin samen weten te creëren.
Ik vind het toch knap als Roelie schrijft dat ze niet wil aangeven wat voor hulp ze krijgt, dat jij het ons allemaal haarfijn kan vertellen wat ze heeft Vreemd vind je niet, zoveel aannames te doen.
Doe niet aan aannamen.s. Ze hoeft idd niet alles in geuren en kleuren te vertellen. maar dat het nu alleen maar goed gaat. Gaat er gewoon weg bij mij niet in. Wat Mumja bedoeld en wat ik ook vraag is er buiten het programma ook hulp voor het kind. Als een kind in z.n stress situatie geleefd heeft, Dan hoop ik dat er voor het knulletje wat hulp geregeld is. En daar in hebben we geen antwoord gekregen. Stel ze roept van dat is niet nodig. ! Vind jij het nodig of het kind na zorg krijgt of vind je het niet nodig? Dit is dan wel een aannamen van mij ik denk wel dat het kind na zorg nodig heeft. Dus als ze dit leest roelie87 is er buien het structuur en een betere thuis situatie hulp voor je zoontje. Mag ik dit wel zo vragen dan of gaat het mij/ons dan niks aan? Het is van uit mij meer intressen.
Je posting druipt van de aannames. Alleen al dat je aangeeft dat je niet gelooft dat het nu goed gaat. Dat ze alleen maar 1 telefoontje per maand heeft, etc. Of het nodig is voor haar kind, laat ik over aan de deskundigen die hier voor gestudeerd hebben. En nee, ik weet niet of die ingeschakeld zijn of wat dan ook. Maar daar wil Roelie niets over kwijt. En als ze dat niet wil, so be it.