Daar dacht ik ook aan. Wat ik begreep zijn zij en haar ex uit elkaar door zijn ernstige psychische problemen. Dat jongetje zou ook zeker wel het een en ander mee hebben gekregen...
Maar dat vind ik juist goed hoor! Dat vind ik zelfs heel sterk; dat je het belang van je kinderen op de eerste plaats hebt gezet. Ik kan er gewoon niet tegen om naar dat geschreeuw en geduw en getrek te kijken... draait m'n maag echt van om..
Maar is het kindje juist niet zo door zijn moeder? Ze straalt natuurlijk ook niet veel positiviteit uit en zal hij ongetwijfeld last van hebben. En mocht hij last hebben van bijv de scheiding, dan komen ze daar achter om de rest uit te sluiten.
Zullen we eens wat minder oordelen en meer open staan voor situaties die niet de onze zijn? Misschien komt er zomaar een vraag van een bekende die met hetzelfde kampt. Het zijn juist de harde veroordelingen en vergelijkingen met eigen situaties die zo'n meisje isoleren. Als je uitgemaakt wordt voor mishandelende moeder en dom wijf dan krijg je idd veel energie om de situatie te verbeteren...NOT! Ik heb echt medelijden met dit gezin. Dit is de situatie na de scheiding, maar het begon natuurlijk al veel eerder. Ik ben blij voor haar dat ze geholpen wordt en voor haar kids helemaal. En dat haar dochter genegeerd lijkt; dat is montage. Het geportretteerde probleem is de zoon. Daarom lijkt alles om hem te draaien.
En haar zoon is natuurlijk ook helemaal op. Die slaapt net zo weinig. Het is misschien om die reden wel goed dat hij leert doorslapen.
Ik denk dat de situatie toen al niet goed was en zij daarom is gescheiden in de hoop dat het daar beter van zou worden, maar dat dit juist helemaal de verkeerde kant op ging.
Dan had ik het verkeerd begrepen Nu hij uit de negatieve sfeer is, hoop ik dat het beter gaat en dat de moeder haar aandacht beter kan verdelen over haar 2 kindjes.
Ja dat dacht ik ook... Zijn moeder geeft hem natuurlijk erg snel zijn zin, dus hij moet het echt 'leren' om in zijn eigen bedje te blijven liggen.
Maar met twee is het wel heeeuuul anders hoor ...soms denk ik nog wel eens....eentje was zooo makkelijk. Ligt ook aan je energie niveau maar als je zelf 's nachts niet goed slaapt is het vaak erg moeilijk om goed consequent te blijven en de regels te blijven doorvoeren... Lijkt me heel pittig als je er zo alleen voor staat....begin stukje was nog het ergst waar dat jongetje zijn moeder verteld dat ze (zijn speelgoed) moet opruimen ...
Ik denk dat het jongentje ook idd wel problemen heeft en daardoor dit gedrag laat zien. Maar voordat je daar aan kunt werken moet hij eerst weer normale ervaringen opdoen: dagelijkse structuur van eten en slapen. Pas daarna kan aan verwerking van problemen worden gestart. Ik zie dit niet als hem laten breken tot hij slaapt. De problemen moeten doorbroken worden. Als die moeder zo slecht blijft slapen zal ze er ook niet voor haar zoon kunnen zijn en als hij niet eet is dat ook absoluut niet goed voor z'n ontwikkeling en gezondheid. En ze zullen nu wel meer hulp blijven krijgen. Jeugdzorg, school en de buren hebben vast ook meegekeken...
Ik heb het nog niet gekeken, wel opgenomen. Maar als ik jullie reacties lees heb ik helemaal geen zin meer om te kijken. Volgens mij wordt ik er hardstikke verdrietig van. Het is makkelijk oordelen van een afstand. De beste stuurlui staan niet voor niets aan wal. Slaapgebrek doet veel met een mens. Als ik het zo lees is het juist superknap dat je zo op tv durft te komen. Je moet dan wel echt radeloos zijn. Loopt het wel goed af?
Helemaal mee eens. Het is altijd zo ontzettend makkelijk om te roepen van wat een aso wijf blablablabla en bij ons ging dat echt niet zo thuis terwijl mijn moeder dit en dat. Iedereen is anders en iedereen heeft zijn eigen incasseringsvermogen maar dat maakt de een niet een beter mens dan de ander. Ik zie hier vooral een hele ongelukkige vrouw waarbij het water ruim over de lippen staat en ook midden in een depressie zit. Denken jullie dat die vrouw er gelukkiger van wordt om haar kinderen te verwaarlozen en dat dit haar idee van het moederschap was toen zij met haar geliefde een gezin wilde stichten. Natuurlijk wilde zij dit niet maar soms komen er in het leven gebeurtenissen op je pad die zo groots en heftig zijn waardoor je jezelf helemaal kwijtraakt en dan doe je dingen die je nooit zou hebben gewild en dat maakt de vicieuze cirkel alleen maar complexer en vooral als iedereen zo keihard kan oordelen. Iemand vertelde weleens dat kinderen het beste in je naar boven halen maar ze kunnen ook het slechtste bij je naar boven halen. Ook het idee dat dat jongetje zo genegeerd moest worden en dat dat zielig zou wezen maar die gezinnen worden al wekenlang gevolgd dus ook dat zal niet zonder reden zijn. Je hebt ook gewoon kinderen die strontvervelend zijn en het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen. Voor iedereen die zich er niets bij voor kan stellen dan zou ik zeggen gefeliciteerd en sla jezelf uitgebreid op de borst. Ik kan me er wel degelijk iets bij voorstellen en niet omdat ik een moeder ben die haar kinderen slaat,mishandeld of weet ik het wat maar ik kan wel eerlijk zeggen dat het moederschap soms flink kan tegenvallen en het hard werken is en dat je om alle ballen in de lucht te houden ook weleens flink op je bek kan gaan en buiten dat ben ik gewoon maar een mens en geen robot.
Dat geloof ik helemaal hoor, en ik onderschat het ook zeker niet! Kan je voorstellen dat je af en toe terugdacht aan de 'rust' . ( dat heb ik zelfs nu met één nog wel eens... ). Het ging mij er meer om dat er zo vaak werd genoemd 'de jonge...', of ' de pas 27 jarige...'. Het probleem had naar mijn idee niks te maken met de leeftijd van moeder.
Waar ik zo tegenaan liep met het slaapprobleem, is dat het blijkbaar belangrijker is om consequent te zijn en de moeder van het probleem af te helpen, en het probleem van Scott te negeren. Ik persoonlijk zou dit zo echt niet willen. Dat kind is OOK beschadigd. Dat manneke is zwaar in paniek als hij naar bedje gaat. Hij valt heel onrustig uiteindelijk in slaap; dan vind ik het eerlijk gezegd helemaal niet gek dat hij een aantal keren per nacht wakker wordt. Dat kind heeft geen rust in zijn lijf. Hij is bang in bed. Het zal vast niet opvoedkundig verantwoord zijn, maar ik zou eens proberen om lekker naast hem te gaan liggen totdat hij slaapt. Ze zouden eens kunnen proberen, om als hij ontspannen in slaap valt of hij dan wel beter doorslaapt. En ik denk dat het ook helemaal niet verkeerd is om hem wat positieve aandacht te geven daarin. Zodat hij leert dat naar bed gaan fijn is, en helemaal niet erg. Ik vond dat het waarom van de aversie van het slapen helemaal niet aan bod kwam en genegeerd werd (misschien programma ook te kort en dat snap ik ook wel) wat ik wel sneu voor dat kleine ventje vond.
Ben ik mee eens! Mij schoot ook al "de beste stuurlui staan aan wal" te binnen. De perfecte mama's reageren weer met hun kritiek! Het loopt overigens wel goed af hoor. Ze schakelt zelf de huisarts ook nog in en krijgt hulp en steun van collega's.
Ik vond het heel heftig om te zien. Wat vreselijk voor die kinderen zeg. En dat huis, brrr. Daarnaast wat heftig voor moeder, ik ben al gebroken na een "sprongetje" o.i.d. Ik hoop dat er meer naar de oorzaak van het probleem gaat worden gekeken. Waar komt dit gedrag vandaan?