Ik vraag me al een tijdje af wat voor soort karakter mijn zoontje heeft, of zal ontwikkelen. Nu was ik laatst bij mijn vriendin op bezoek, en zag ik duidelijk verschil tussen mijn zoon en haar dochter (haar dochter is net 1 geworden, mijn zoon is bijna 8 maanden). Haar dochter vond ik nogal afstandelijk, vergeleken met mijn zoon. Mijn zoontje is supervrolijk, en niet verlegen. Hij heeft een tijdje last van eenkennigheid gehad, maar dat is helemaal over. Hij gaat bij iedereen op schoot, glimlacht naar vreemden, en hij lacht sowieso de hele dag door. Hij is gek op andere kinderen, en probeert op zijn manier heel enthousiast met ze te 'praten' (brabbelen dus). Hij kan ook heel geconcentreerd spelen, en als hij boos wordt zal je dat merken ook. Hij kan ook echt 'mopperen'. Ik vraag me af of ik aan de hand van deze dingen nu al kan vaststellen wat voor soort kind hij is. Kan ik bijv. nu al zeggen dat hij sociaal en extravert is aangelegd, of zijn dit dingen die nog kunnen veranderen als hij wat ouder wordt? Ik ben zoooo benieuwd wat voor soort kind hij wordt als hij wat groter is... Ik was zelf als kind heel erg verlegen en bangig aangelegd, en ik zou het heerlijk vinden als mijn zoontje dat niet heeft, vandaar.
Ik denk (maar dat is puur denken, want weten doe ik het niet) het niet. Er zal vast een stuk karakter in de genen zitten, maar veel zal ook aangeleerd worden. En ervaringen zullen hem vormen tot wie hij dan is ?). Beetje vage zin, maar je snapt vast wel wat ik bedoel. Noemen ze dat niet nature vs nurture, of is dat weer wat anders???
ik denk niet dat je nu al kunt zeggen hoe je kindje "later"word want het karakter word natuurlijk zometeen gevormt door ouders, leraren vriendjes en vriendinnetjes en misschien wel pestkoppen. maar ook nu heeft jou kindje een karakter.. en heeft jou kindje gewoon een vrolijk karakter... dat vind ik ook van mijn zoontje...hij is altijd vrolijk, voor niemand bang,nooit 1kenning geweest, gunt iedereen zijn lach, en ik weet zeker dat dit in zijn karakter zit..(maar door een gebeurtenis kan dit zo veranderen). ik ben er trouwens van overtuigt dat al "vaststaat"hoe het karakter van een kindje is... alleen veranderen zulke dingen bij elke gebeurtenis weer... ik was "vroeger" een zacht en verlegen meisje.. maar door pestkoppen ben ik "hard"geworden... iig harder hmm niet echt duidelijk maar ik kan het niet beter uitleggen
Ik weet niet of nu iets zegt over later. Ik weet alleen wel dat ik als kind erg eenkennig scheen te zijn. Alleen maar communiceren met mensen die ik goed kenden en als een vremde naar mij keek begon ik te brullen. Dat had ik zeker tot een jaar of 4. Later is er niets meer van over gebleven. Ik ben nu juist een groepsmens, heb veel vrienden om me heen en maak heel makkelijk contact met anderen. Dit wetende denk ik niet dat het gedrag van een jong kindje per se iets zegt over later.
Ik denk dat je best aan jonge kinderen al dingen kan zien over hun 'aard'. Ik zie ook vooral dat soort dingen als ik mijn meisje zie naast een ander kindje van haar leeftijd. Dan zie ik de verschillen en dus wat zo 'eigen' is aan ons meisje. Het ene kind is misschien meer naar buiten gericht, op mensen en op contact maken en communiceren (verbaal of non-verbaal), het andere kind is kan zich misschien weer veel langer zelf vermaken of heel geconcentreerd bezig zijn met iets. Sommige kinderen zijn heel actief en beweeglijk, anderen observeren meer of zijn wat dromeriger. Je kan een kind hebben dat weinig regelmaat nodig heeft, alles wel goed vindt en wat gelijkmatiger is in zijn reacties, of een kind dat sterker reageert, snel van slag is of duidelijk laat merken wat het wel of niet leuk vindt. Nou ja, ik denk zeker wel dat je al dingen kan zien aan babies, als je goed kijkt. Dingen waarvan je later zegt 'dat is echt zijn/haar karakter, zo was hij/zij als kind al'. Daarbij denk ik óók dat kinderen wat betreft hun gedrag en hun karakter heel erg gevormd (of misvormd) kunnen worden door hun omgeving (bijvoorbeeld door pesten). Maar onder alle lagen van aangeleerd gedrag en 'overlevingsmechanismen' - de harde bolsters - blijven dan toch die oorspronkelijke blanke pitten verscholen liggen. Ik ben benieuwd hoeveel ik hier nog van vindt kloppen als ons meiske een aantal jaar ouder is en er nog meer van haar karakter / aard zichtbaar is geworden. Eenkennigheid en verlatingsangst zijn trouwens denk ik eerder fasen dan karaktereigenschappen. Ik vind het nu lastig om te onderscheiden wat 'karakter' is en wat (vroege) peuterpubertijd
@Sweetamber: dat is idd nature vs nurture: aangeboren versus aangeleerd. En de wetenschap is er nog laaaang niet over uit hoeveel nou aangeboren is en hoeveel aangeleerd... Ik denk dat je met 8 mnd een paar globale dingen van je kind kunt zeggen, maar het zegt niets over later: 't is maar net wat je kind aangeleerd krijgt nog en wat het nog mee gaat maken. Ik was zelf als klein kind heel sociaal en extravert, maakte gemakkelijk contact en voelde me altijd snel ergens thuis. Ik was erg zelfstandig (een van de eerste dingen die ik kon zeggen was ook 'zelf doen'). Op de basisschool ben ik gepest en toen ging dat extraverte helemaal weg, ik werd schuw en naar binnen gekeerd en trok me ook terug uit contacten. Mensen die me niet goed kenden of die ik niet goed kende, dachten altijd dat ik een heel stil en rustig meisje was. Als ze me dan eens zagen tussen bekenden, zagen ze een heel ander iemand... Inmiddels heb ik al die dingen een plekje kunnen geven en vinden mensen me weer sociaal, gebekt, extravert en zelfstandig. Wat erin zat, is dus wel weer terug
Overigens: het dochtertje van je vriendin zal ws nog wel in de eenkennige fase zitten, en dikke kans dat jouw zoontje die ook nog gaat krijgen. Wat ze voor de 8 mnd aan eenkennigheid hebben, is vaak gerelateerd aan bepaalde ontwikkelingsfases (en eigenlijk meer verlatingsangst).