Leuk hoor dat lopen. Maar ze zeiden het al: als ze straks loopt kan je er steeds achteraan. Nou ze hadden gelijk, en niet zo'n beetje ook. Onze meis loopt dus continu weg. Ze kijkt je gewoon aan en zet het dan op een rennen, waarbij ze keihard lacht. Heel grappig haha, maar ik ren me suf. Ze zou zo de weg oprennen. Ik hou mijn hart vast als we straks op de camping staan... Ik heb maar een polsbandje besteld van KidSOS, maar ik ben zo bang dat we haar echt een keer kwijtraken. Dat is echt mijn grootste angst. Wie heeft ervaring met een wegloper? Moet ik haar straffen als ze het doet? (en natuurlijk belonen als ze bij me blijft) Hoe laat ik haar weten dat ze niet weg mag lopen? Is een tuigje wat? Ik was altijd anti tuigje omdat ik het altijd zo zielig vond voor die kinderen, plus dat ik het er belachelijk uit vind zien. Maar ik ben het nu toch serieus aan het overwegen...
Laatst zag ik een jongetje weglopen van zijn moeder. Ik denk dat hij nog geen 1,5 was en in ieder geval zich van geen kwaad bewust. Hij was gewoon nieuwsgierig. Zijn moeder riep hem en daar reageerde hij niet op. Waarop zij hysterisch naar hem toe kwam rennen en hem echt heel streng toe sprak. Dat jongetje schrok daar heel erg van en begon onbedaarlijk te huilen. Ik had zo'n medelijden met hem. Hij had waarschijnlijk helemaal niet door dat het niet kon wat hij deed en was echt verdrietig vanwege de reactie van zijn moeder... Wat begrijpt hij daar nou van op die leeftijd? Het lijkt me in ieder geval geen zin hebben om zo te keer te gaan tegen zo'n klein kind... Niet dat ik jou hiermee vergelijk of iets dergelijks Maar ik weet niet of straffen of streng toespreken echt zin heeft. Ik heb er ook nog geen ervaring mee. Het lijkt me wel zinvol om haar steeds uit te leggen dat ze bij jou moet blijven, maar die ontdekkingsdrang zit volgens mij zo diep bij die kleintjes, dat kunnen ze echt niet tegenhouden. Ze zijn zich volgens mij echt van geen kwaad bewust. Dus ik denk dat voorkomen dan beter is dan genezen en dus als het echt erg is, haar inderdaad dan maar een tuigje om te doen. Al heb ik daar dus geen ervaring mee... Of anders zoveel mogelijk aan de hand vast te pakken en achter d'r aan blijven rennen. Zo'n polsbandje lijkt me trouwens wel een goed idee. Ik heb ze ook al in huis. Mijn zusje en ik zijn allebei een keer zoek geraakt op het strand.
Geloof me, tuigjes zijn niet zielig. Het is veel zieliger om vast gebonden te worden in een buggy of geen kant op te mogen aan de hand en een gefrustreerde mama / papa naast je te hebben! Je kindje heeft wel een beetje de ruimte om te lopen maar niet verder dan dat jij kan overzien. Ik was zelf als peuter ontzettend ondernemend dus mijn ouders gebruikten een tuigje. Ik geloof niet dat ik er een trauma aan over heb gehouden!
ik zou ook een tuigje omdoen, dat is altijd nog beter dan je kind kwijtraken of onder een auto zien lopen, je KAN een keer te laat zijn met achter je kindje aan vissen, ik zou het risico niet nemen, in ieder geval tot je kindje begrijpt dat zij bij je (in de buurt)moet blijven en nooit alleen mag oversteken.
Als ze zo klein zijn, zijn ze zich nog niet bewust van de gevaren en ik vind dat je ze daarom ook niet kunt straffen als ze weglopen. Het is één grote ontdekkingstocht. Wij zitten straks ook op een camping, die naast een rivier ligt en ik krijg er nu al nachtmerries over als ik haar kwijt raak. Ik heb ook al serieus over een tuigje zitten denken, met een lang touw eraan, zodat ze de ruimte heeft. Ze loopt nog niet helemaal los, maar dat zal wel niet lang meer duren. (vanavond liep ze de badkamer al uit ) Maar mensen zeggen, je raakt haar niet kwijt, want je moet ze continu in het oog houden. Ja.. duh! tuurlijk, maar ze weten niet half hoe snel ze zijn. Je kijkt één keer de andere kant op en weg zijn ze...
ik zou mooi een tuigje gaan gebruiken. Dit had mijn neefje ook. Eerst had hij er 1 van elastiek en dat zag hij wel als een spel, hij rende zo hard dat hij door het elastiek weer terugschoot. Prachtig vond hij dat. Uiteindelijk een ander tuigje van gewoon touw en dat werkte perfect. Je moet er toch niet aan denken dat je je kind kwijt bent. En idd je moet ze constant in de gaten houden, maar het gebeurt altijd als je even opzij kijkt.
hier ook zo'n ondernemende dame, maar ik heb haar nog nooit boos toegesproken hoor. Ze is gewoon heel nieuwschierig. Maar dat het onhandig is, pff! Ik moet zeggen dat ik haar niet laat lopen op heel drukke of gevaarlijke plekken, dus de angst voor kwijtraken heb ik niet zo. Moet er natuurlijk wel achteraan rennen... Ik wil haar wat meer mee laten lopen, maar het meelopen is nu het probleem, dus misschien moet ik ook maar een tuigje overwegen, al weet ik niet of ik me daar lekker bij zou voelen...
Ik heb geluk met mijn dochter die niet wegloopt, op de stoep blijft prima weet dat de straat voor auto`s is, ze houdt mij in de gaten als ze voor me loopt en kijkt regelmatig naar me om. Op de camping loopt ze wel wat verder weg, maar kijkt naar me en als ik dan zwaai gaat ze nog een stukje verder en komt vanzelf terug als ze er klaar mee is. Vanmiddag had man de poort open laten staan terwijl hij in bad zat en ik aan het koken was. Ik schrok me wild toen ik haar niet zag en de poort open zag staan. Mevrouw stond op de stoep naast de poort en kwam meteen toen ik riep om te vertellen dat de poort niet dicht was en wel dicht hoort. Wat dat betreft heb ik een hele makkelijke (op andere punten niet hoor). Ik zou zeggen dat ze bij mama moet blijven en op gevaarlijke punten in de wagen. Verder lekker oefenen met lopen en eventueel een tuigje op gevaarlijke/drukke plaatsen. Liever dat dan dat er iets gebeurt of dat je dochter straks kwijt is.
ik moest vroeger ook een tuigje om ik klom gewoon over het hek van de tuin was ong anderhalf 1 ben ik zo ver weggelopen dat ik op de brand trap geklommen ben van een flat 15 meter hoog ik durfde niet meer naar beneden mijn moeder had de poltie gebeld ik heb niks aan het tuigje overgehouden hoor
Nou vreselijk zielig hoor je kind in de buggy vervoeren Daar zijn die dingen toch voor? Ik vind dat een stuk veiliger dan je kind los te laten rondrennen als je weet dat hij/zij vermoedelijk toch de weg op zal rennen. Tuigje is ook prima. Maar dat het zielig is je kind in de buggy te zetten??? Dat vind ik nergens op slaan. Als of je ze maar meteen grenzeloos moet laten zijn als ze eenmaal kunnen lopen
Ze bedoelt dat een kind graag los loopt en je, omdat je zelf bang bent dat het wegloopt (bijvoorbeeld op een camping), je kind niet de hele dag in de buggy laat zitten. Ik weet zeker dat ze net als elke ander ouder een buggy een handig vervoermiddel vindt.
Ik bedoel bedoel inderdaad niet dat buggies niet handig zijn. Ik heb er zelf ook één maar ik zie een ongelofelijk hoeveelheid mensen die hun kind in een buggy stoppen terwijl de kinderen prima kunnen lopen. Dan is de buggy een ding geworden om een kind in vast te binden en daar vind ik 'm niet voor bedoeld. Naar mijn idee is een buggy een manier om je kind als het niet kan lopen of nog snel moe wordt te vervoeren. En als je de rest gelezen had, dan had je geweten "Dat grenzeloos moeten laat gaan" nergens op slaat omdat ik tuigjes een prima alternatief vind.
Dus dan zeg je nog steeds dat zodra het prima lopen kan, het niet meer ind e buggy hoeft te doen omdat dat zielig is. NOu dat ben ik dus niet met je eens. MIjn kind loopt al 5 mnd maar dat wil niet zeggen dat ze altijd maar zelf mag lopen en niet meer in de buggy hoeft. Want dan kan ik er idd continu achteraan lopen vangen en haar uit levensbedreigende situaties halen. Nee hoor doe mij de buggy dan maar en nee dat maakt mij kind niet zielig, want ze loopt nog altijd veel meer dan dat ze ind e buggy zit.
Als het op een veilige plek is en ik kan haar een beetje in de gaten houden, loop ik weg en zeg 'dag Robin'. Vaak komt ze dan wel weer achter mij aangerend. Ze weet ook wel dat ze op de stoep moet (ze corrigeert ons zelfs 'op stoep' als we bijv. even over het fietspad lopen, maar ja, zo'n kleintje ziet verder nergens gevaar van in en als ze iets interessants ziet is ze het zo weer vergeten. Misschien dat ik ook nog eens zo'n tuigje aanschaf. En als ik met de hond ga wandelen, gaat ze mooi in haar wagentje mee en dat bevalt haar prima.
En dat is dus - naar mijn idee - prima! (ik bedoel de mensen die hun kind niet laten lopen maar heel veel vast zetten in de buggy omdat ze te beroerd zijn om er achteraan te hollen..) maar goed... het is niet mijn bedoeling je aan te spreken hoor.
Eva is net anderhalf en snapt dondersgoed dat ze niet weg mag lopen, bij ons in de buurt moet blijven. Ik word dus ook echt boos als ze wel wegloopt. Ze weet dat ze bij mij moet blijven en bij gevaarlijke situaties (parkeerterrein, oversteken bv.) moet ze mijn hand vasthouden en dat weet ze. Bij de rand van de stoep gaat haar handje meestal al omhoog (om mijn hand te pakken). Als ze, zoals vorige week op de camping, wel wat verder weg mag lopen zeg ik dat het goed is en dat gaat prima, ze snapt het heel erg goed. De periode tussen de 14 en 17 maanden (toen ze net echt los liep) ging het trouwens een stuk minder, toen rende ze echt alle kanten op. En ik rende er achteraan . Eva zit trouwens ook nog wel aardig vaak in de buggy, maar dat is meestal tijdens een driftbui en dan wil ze helemaal niets: niet lopen, niet gedragen worden en niet in de buggy. Dan is het hier dus standaard in de buggy.