Hoi, het is michien raar wat ik jullie nu ga vertellen maar ik moet het van me af schrijven. ik woon samen met mijn vriend. we hebben elkaar 4 jaar geleden leren kennen. hij is nu 41 en ik 27. voor ik met hem begon twijfelde ik al omdat ik hem veels te oud vond. uiteindelijk heeft de liefde gewonnen. we zijn dit jaar en vorig jaar naar duitsland geweest op vakantie (familiebezoek ) Ik heb echt genoten. Hij heeft me op een plek gebracht waar hij onze initialen in een boom gekerft heeft. Hij zei dat het nu ons plekje was. Nu ben ik erachter gekomen (door dat ik een paar dozen die nog uitgepakt moesten worden na de verhuizing) dat hij nog stapels foto`s en kaarten en andere dingen van zijn ex-en nog heeft. en dat hij met zijn 1e vriendin ook naar die speciale plek geweest is. we hebben besloten te trouwen en toen ik dit aan zijn ouders zei reageerden zij zou raar. ze voregen alleen wanneer hebben jullie dat besloten niet eens gefeliciteerd. Blijkt hij ook al eens met die 1e verloofd te zijn. heb het idee dat ik zijn verleden moet herleven of evenaren.constant moet ik horen vroeger was hij allemaal gedaan heeft. heb de indruk dat hij niet gelukkig is. volgens hem is hij super gelukkig omdat hij nu de kans heeft om een kind te krijgen en dat hij echt van me houdt. hij weet nu echt wat een relatie inhoudt. en dat het echt lekker loopt tussen ons. het vervelende is dat zijn ex ook nog in lelystad woont. kan het zijn omdat wij zoveel jaren van elkaar verschillen dat wij andere verwachtingen hebben van een relatie of . weet het echt niet meer weet wel dat ik ontzettend veel van hem hou jennefer
meiske. wat een evrhaal. Ik heb geen ervaing hierin, maar denk wel degelijk dat het leeftijdsveschil iets kan doen in een relatie. Dit hoeft niet altijd negatief te zijn maar ten aanzien van verwachtingen kan het wel iets uitmaken! Praat er eens met hem over. vraag hem naar wat ie wil. zeg hem de dingen die je hier geschreven hebt. Misschien ervaart hij dat wel anders! Verder kan ik je ook niet helpen, maar wel suc6 wensen! Maar opoi je gevoelens neit weg! praten helpt! Liefs.
Moeilijk! Ik heb een relatie gehad met iemand die 22 jr ouder was. Al redelijk snel merkte ik eigenlijk dat hij was blijven stilstaan op een bepaalde manier! Hij groeide niet zoals ik groeide! Ik was werkelijk alles voor hem en van zijn familie had ik geen last, want daar had hij geen contact mee. Hij had duidelijk een verleden en ik werd hier ook erg vaak mee geconfronteerd. Zijn vrienden accepteerde (zonder het ooit te zeggen) ook niet echt onze relatie. Onze relatie liep op de klippen omdat ik sterk belemmerd werd in mijn groei. Ik wilde ontwikkelen, maar mocht niet. Hij wilde alles samen doen, en daarnaast mocht ik weinig zelf ondernemen. Ik mocht zelfs het huis niet opruimen (en geloof me, het was een bende daar) Dit heeft natuurlijk verder niets te maken met jouw relatie met je vriend, alleen een stukje ervaring van mijn 2 jarig relatie (wat achteraf het enige is waar ik spijt van heb, van die relatie) Ik denk niet dat je andere verwachtingen hebt, maar ik zou wel vragen stellen over zijn verleden en waarom er zoveel overeenkomsten zijn en of er nog meer overeenkomsten zijn. Het moet natuurlijk niet zijn dat jij een vervanging bent van de liefde van zijn leven bijvoorbeeld. Maar goed, hij is 41 en heeft natuurlijk een verleden, wel jammer dat je niet bekend was dat hij al eens verloofd is geweest.
Moeilijk hoor. Inhakend op wat Gupsie zegt heb ik wel een vraagje dat bij mij opkomt: wat ziet hij in iemand van zoveel jonger? Ga je hem niet voorbij groeien? Dit klinkt misschien wat hard, maar ik zie het aan mannen om mij heen die al een bepaald leven hebben geleid en daarna ineens op jongere meiden vallen. Die meiden helemaal in de gloria, maar na een tijd blijkt dat zo'n man niet veel verder wil dan het punt waar ze dan op zitten (ze zijn niet voor niks een stapje 'terug' gegaan). Ik wil hiermee absoluut niet zeggen dat dit bij jullie het geval is, ik weet niks van jullie, van hem en van zijn verleden. Maar goed, ik zou met hem praten over alles wat je hier schrijft. In een stabiele relatie moet je dit soort dingen wel kunnen bespreken toch? En wat betreft de herleving van een heleboel zaken. Ik vind het niet meer dan logisch dat veel dingen voor hem niet nieuw zijn. Ik zou alleen wel erg pissig zijn als hij een romantisch momentje met mij deelt en achterhoudt dat hij dat al eens eerder heeft gedaan bij een ander. En een verloving verzwijgen is wel reden voor een stevig gesprek wat mij betreft! Succes meid, wat een toestanden door het opruimen van wat zooi!
het is idd heel moeilijk. ik zou als ik jou was wel proberen te praten met je vriend hier over. dat hij nog van alles bewaard heeft van zijn vorige relatie vind ik opzich niet zo heel raar. ik heb ook nog dingen uit mijn vorige relatie en mijn vriend ook. ik heb er geen moeite mee omdat het bij je verleden hoort en iedereen heeft zo zijn rugtas met herinneringen goeie en slechte. maar praat wel over dingen die je dwars zitten in de relatie want anders kom je jezelf alleen maar tegen. zeker voordat je gaat trouwen moet dat allemaal uitgesproken zijn lijkt mij. succes
Praten, Praten en Praten meid. Vraag hem erna, praat er met m over, vertel wat je denkt en voelt! Ik ben het er niet meer eens dat leeftijd veel uitmaakt. Mijn pa heeft met een vriendin(hij 43 zijn 27) gaat super goed. Mijn vriend is ouder van mij, en ook dat gaat super goed!
hoi, ik zal met hem praten en mummy hij heeft ook heel lang getwijfeld als hij wel een relatie met mij wou aangaan. dit vanwege mijn leeftjid. hij zegt vaak dat hij bang is dat ik toch op iemand van mijn eigen leeftijd zal vallen. en dat ik weet dat hij ooit verloofd was weet hij nog niet heb het van een vriendin gehoord. heb ook het idee dat zijn vrienden onze relatie niet accepteren ofzelf goedkeuren. hij is door zijn vrienden ( de meeste dan) aan een kant gezet. en over groeien daar ben ik niet bang voor moet zeggen dat hij me juist stimuleert om te groeien in elk opzicht. vb ik wil weer rechten gaan studeren en daar helpt en motiveert hij me in. weet dat ik meer nodig heb en zal echt de tijd nemen om met hem te praten. bedankt meiden jennefer
Dit klinkt allemaal niet als iets vasts. ik moet eerlijk zeggen dat mijn zuster getrouwd is met iemand die 17 jaar ouder is, ze hebben 2 kinderen. ik schaam me om het te moeten zeggen maar die arme kinderen zijn ook oud opgegroeid, HIJ DOET NIKS met ze. Geen lawaai, niet iets leuks doen, spelen in de speeltuin ofzo. Mijn zuster is al jaren iemand anders geworden, ze is doods, geniet nergens van, klaagt alleen maar, ze gaan NOOIT weg of iets doen, zelfs niet met of zonder de kinderen. Hij is altijd moe en kijkt alleen maar apatisch tv. Hij bellemert mijn zus wel degelijk want zij is ook zo geworden, ze leeft het leven van een 90 jarige door hem. Hij is ook heel jaloers en wil alles samen doen, zelfs de boodschappen! Als ze vroeger wel eens 1x in het jaar met mij naar de film ging dan was ie dagen van streek en deed ze het niet meer. Leeftijd speelt wel degelijk een rol. Iemand van je eigen leeftijd zit op dezelfde golflengte.
Mijn man is 10 jaar ouder en ik was net een paar dagen 19 jaar, toen ik hem leerde kennen. Ik ben heel lang bang geweest, dat ik hem op een bepaald moment voorbij zou groeien. Maar al met al heeft het nooit gevoeld, dat hij ouder is en nu na bijna 10 jaar heb ik ook niet het gevoel dat ik hem voorbij ben gegaan. Wat dat betreft begrijp ik wel wat van je twijfels dus. Inhoudelijk over je probleem wil ik je echt heel erg op het hart drukken, je heel goed te bezinnen over je relatie en pas als je 100% zeker bent van wat je doet aan een kind te beginnen. Alleen liefde is niet genoeg, als je nu toch wel twijfels hebt, namelijk. Ik heb t zelf ook niet zo verwacht, maar een kind maakt alles zo anders, ook je beeld van de hele wereld verandert en twijfels worden onder invrloed van hormonen en kinderen alleen maar erger. Ik zou hem vragen wat je weten wilt. Leg het zomaar bij hem op het bord, dan zie je vanzelf hoe hij reageert. Je kent hem na 4 jaar genoeg om aan zn reaktie te zien of je verder wilt vragen en waar jouw vragen naartoe leiden. Ik zou ten alle tijden het onderste boven willen halen, zodat ik weer gerust ben. Als dat mocht betekenen, dat ik drastische maatregelen moet nemen, neem ik dat op de koop toe. Want ik vind het echt heel belangrijk te weten waar ik sta en waar ik mee te maken heb. Zeker als je zo'n grote stap als trouwen en kinderen krijgen neemt, dan moet je heel erg zeker zijn van je zaak. Want als je op rarigheid stuit, is de band die je opbouwt met de vader van je kinderen nooit meer helemaal te breken. En je wilt je kinderen ook alleen maar het beste geven. Wat beftreft de reaktie van je schoonfamilie, dat vind ik wel sneu voor je,maar misschien geeft het je wel de impuls om idd de onderste steen boven te halen. Praten, meis!
Mijn zus heeft n relatie met iemand die 20 jaar ouder is (tja overtreffen he,hahaha). Zij zitten echter nooit stil en zijn altijd opweg naar iets leuks, ze hebben een druk privéleven samen. Maar hij is ook heel erg jaloers en onzeker.
Ik weet precies wat je bedoelt. Ik heb een relatie met een man van 10 jaar ouder dan mij, misschien minder kwa verschil maar omdat ik 16 was en hij 26 was het wel een groot verschil op dat moment. Ook ik heb het idee heel vaak gehad dat hij zijn ex vriendin liever wilde dan mij en dat ik een vervangster was. Maar ik denk dat je je wel moet beseffen dat hun relatie niet voor niks voorbij is gegaan en hij toch voor jouw heeft gekozen. Dat plekje, bij de boom, is natuurlijk wel vervelend dat hij daar "ook" herrineringen heeft met haar, maar misschien stond hij daar helemaal niet bij stil! Over zijn familie, misschien zien ze het niet zitten ivm het leeftijdsverschil. Mijn moeder kan mijn partner ook niet uitstaan en reageert ook nooit leuk dus trek het je niet persoonlijk aan! Jij moet met hem verder en als hij je het gevoel geeft er echt voor je te zijn zou ik me niet zo druk maken om het verleden.het is niet voor niks zijn verleden. Ik denk vaak dat ik vaker aan mijn vriend zijn ex denk dan hij zelf doet, en ik ben in het verleden heel vaak de mist in gegaan om over haar te beginnen. Dan zei hij vaak oh ja, terwijl hij (waarschijnlijk) nooit aan haar dacht, heb ik haar in zijn hoofd gebracht.Dat is waarschijnlijk het stomste wat je kan doen. Zoals ik al zei je kan het verleden beter met rust laten! Als hij haar echt had gewild had hij zo naar haar toe kunnen gaan en alles kunnen doen om bij haar te zijn terwijl hij nu alles doet om bij jouw te zijn, geniet daarvan en ga niet (zoals ik) 1,5 jaar besteden aan zijn verleden het houd je alleen maar tegen om gelukkig te zijn op dit moment zonde van de tijd!
Mijn man en ik schelen ook 11 jaar, maar ik heb er eigenlijk nooit last van. Pas op dat je je geen dingen in je hoofd haalt die er niet zijn, daar heb je alleen jezelf mee.
@ rabia, leeftijd speelt zeker een rol, maar ik denk wel dat er verschil zit in (bijna) 20 jr of 10 jr verschil.10 jaar is naarmate je ouder wordt, eigenlijk niet veel. ben jij 25 en je vriend 35, dan kan dat nog prima. Mijn ex was 46 en ik 24 en mijn ervaring was dus niet goed! Ik was erg kwetsbaar na mijn scheiding en daar heeft hij mooi gebruik van gemaakt. Het hangt er dus ook vanaf hoe je zelf bent, sta je stevig in je schoenen. Nogmaals, een verleden hebben ze altijd wel. Jij zal ook niet zonder bagage zijn! Maar. zijn bagage is wat groter. Het is wel belangrijk om te weten wat zijn begage is.
Ik vind dat het wel belangrijk is, maar in grote lijnen! Wat en wie en hoe en wanneer is voor mij niet zo belangrijk meer. het is belangrijk wat jullie hebben en niet wat ervoor was!
Dat zou ook zo moeten zijn, maar nu blijkt hij toch dingen hun Plekkie te noemen, want kennelijk niet alleen hun plekkie was, maar meer zijn plekkie waar ie zijn lieffies naartoe bracht! Dan wordt het wel belangrijk. Ik vind het verleden van mijn man's ex wel degelijk belangrijk, en hij die van mij! Want sommige nukken, maar ook angsten komen voort uit dat verleden.
hoi jennefer. ik denk dat leeftijd niet zo erg is, jouw gevoel wel. dus als het je lukt om oprecht naar je gevoel te luisteren, zul je zeker goed zitten. want die klopt altijd, hoor. sterkte, xxx
hoi, bedankt voor jullie reactie en medeleven. Ik heb gisteren met hem gesproken en hem verteld hoe ik me voel. Hij vond het heel erg om te horen hoe ik me voel. Hij vertelde me eerljk dat hij niet zijn verleden wilt herelven emt mij maar dat hij een toekomst met mij wilt die anders is dan zijn verleden. dat van die boom gaf hij toe dat het verkeerd was om dat gedaan te hebben maar dat hij juist die plek speciaal vond omdat hij daar vaak met zijn opa ging die hem verhaaltjes vertelde over zijn leven vroeger. Hij stond er niet bij stil dat het zo zou overkomen en stelde voor om in oktober als we voor 4 dagen naar duitsalnd gaan samen een andere plek te zoeken die alleen van ons is. dat zijn ouders zo gereageerd hebben neemt hij ze kwalijk maar begrijpt ze aan en kant wel./ Zij hebben vaker afscheid van vriedinnen genomen en zijn bang dat het mischien weer zo zal zijn. en zij zijn echt dol op mij en mijn zoontje die hun opa en oma mag noemen. Hij heeft besloten om de spullen en foto`s weg te doen en heb aangeboden om dat samen te doen. hij hoeft niet alles weg te doen alleen dingen die ik niet gepast vind. al bij al was het een zeer emotioneel en zwaar gesprek. (we hebben samen gelachen en gehuild) Maar was zeker de moeite waard. Ik ben nu zeker van dat ik met hem wilt trouwen en kinderen wilt. bedankt voor jullie woorden. Jullie hadden gelijk gewoon met hem praten jennefer