Ik heb vorige week een intake gehad bij de verloskundige en toen kwam de standaard vraag of ik ooit iets negatiefs meegemaakt heb op seksueel gebied. Dat niet, maar ik heb wel bij de gynaecoloog gelopen wegens vaginistische klachten. Tegenwoordig gaat het wel aardig, ik kan in ieder geval gewoon gemeenschap hebben dus ik dacht dat ik het wel goed voor elkaar had. De verloskundige tilde er wel zwaar aan en zei dat het problemen kan veroorzaken bij de inwendige onderzoeken. Nu wist ik tot dat moment helemaal niet dat je die vooraf krijgt, maar de verloskundige zei dat dat toch behoorlijk vaak gaat voorkomen. Ik zit nu dus behoorlijk in de stress Want ik heb bij de gyn nooit een inwendig onderzoek kunnen ondergaan, dat kon gewoonweg niet. Ik durfde niet meer aan de verloskundige te vragen wat er dan zoal moet gebeuren en nu denk ik er best vaak aan. Over anderhalve week heb ik mijn eerste echo en ik ben er nu al bang voor om weer naar die kliniek te gaan. Wat houdt zo'n inwendig onderzoek in? Wat kan ik verwachten? Hoe vaak moet zoiets gebeuren? En heeft er iemand hier misschien dergelijke klachten (gehad), hoe was je ervaring met deze onderzoeken? Het is misschien een beetje een gênante en intieme vraag Maar als ik het aan de verloskundige vraag krijg ik vast zo'n antwoord dat het niks is, dat het wel meevalt enzo. Ik schaam me ook een beetje om het te vragen en durf niet te bellen met deze vraag.
Hey meid, Dat is inderdaad een vervelend probleem. Snap dat je je daar zorgen over maakt. Ik heb zelf weinig inwendige onderzoeken gehad, maar je kunt bijvoorbeeld denken aan inwendige echo's (had ik bijvoorbeeld met 30 weken voor de ligging van de placenta). Was mijn eerste inwendige onderzoek ooit en ik was ook nerveus. Maar aan het eind van je zwangerschap kan je meer inwendige onderzoeken krijgen; bijvoorbeeld als je over tijd bent (zoals ik nu). Je krijgt dan eerst een inwendig onderzoek om na te gaan of je baarmoedermond al 'rijp' is. Bovendien gaan ze je strippen als de boel niet natuurlijk op gang komt. Ik heb dat nu uitgesteld tot dinsdag en hoop dat ik daarvoor ben bevallen want ik kijk er ook erg tegenop. En ook tijdens de bevalling gaan ze natuurlijk steeds voelen of en hoeveel je al ontsluiting hebt etc. Heb je hier wat aan?
Ten eerste hb ik die "standaard" vraag nooit gehad En ten tweede slaat t nergens op wat je vk zegt!! Het is niet van te voren te zeggen dat je HEEL vaak inwendig onderzoek krijgt. Ik heb alleen op de dag vd bevalling inwendig onderzoek gehad hoor. Was met de handen zeg maar. Zolang alles goed is en er is niks dan hoeven ze echt niet elke keer inwendig te kijken. Zou eerder raar zijn dan normaal! Ennehh ik ben bekend met vaginisme, weet helaas hoe dat is succes! Komt goed!
ben ik het helemaal niet met je eens het is namelijk per verloskundige verschillend. bij mijn eerst vk werd er gezet dat ze pas bij 40 weken een keertje gingen toucheren maar door een verhuizing kwam ik bij een andere vk. en die toucheerde dus vanaf 36 weken iedere week puur of er al vooruitgang was. daarbij zijn veel echo's voor de 10 weken inwendig omdat je dan mooier beeld hebt.
Gezien je termijn (8+5) en de echo over anderhalve week, dan zullen ze eerst een uitwendige echo proberen. Pas wanneer dat niet duidelijk is, dan zullen ze een inwendige echo proberen. (is zoals taliaa het heeft beschreven) Verder is het verder inwendig onderzoek pas aan het einde van je zwangerschap aan de orde. Idd toucheren om te zien of er al verweking is cq ontsluiting. Ik ben zelf niet bekend met vaginisme, maar ik denk dat je dezelfde ontspanningsoefeningen zou kunnen gebruiken die je bij gemeenschap gebruikt?
dat kan maar ik heb t over de gehele zwangerschap. Had t misschien wat duidelijker moeten zeggen. En als je een uitwendige echo wil kan dat lijkt me best, want dat is prima te doen vanaf 7 weken. In de meeste, goed lopende, gevallen heb je echt niet constant een inwendig onderzoek. Denk ook wel dat t te bespreken valt
Ten eerste bedankt voor de berichtjes op dit toch wat gevoelige onderwerp! Een inwendige echo is niet zo'n probleem, want die heb ik wel kunnen ondergaan toen bij de gyn. Dit omdat ik het zelf mocht doen en zij even achter het gordijn ging wachten, het duurde een kwartier maar ik kreeg het wel voor elkaar. Ik krijg er alleen wel verschrikkelijk de zenuwen van als ik bedenk dat iemand meer dan 1 vinger gaat inbrengen. Mijn man krijgt dat zelfs niet voor elkaar, terwijl ik me bij hem wel gewoon volledig op mijn gemak voel. Een apparaat vind ik dan minder erg, omdat ik er zelf de controle over heb denk ik. Ik hoop dat ze in dat geval net als de gyn bereid zijn mij zelf de controle te geven. Maar dat zal toch wel, als je dat netjes vraagt? De sleutel is voor mij helaas alleen opwinding lichamelijk ontspannen helpt niets, ik heb er speciaal oefeningen voor geprobeerd en zelfs yoga gedaan. Thuis met mijn man ben ik volledig lichamelijk ontspannen en toch is het moeilijk. Ik zorg altijd dat ik de controle over de bewegingen heb en dat helpt wel, als het dan eenmaal 'goed zit' is het na een minuutje geen probleem meer. Het is echt psychisch, zoals deze klachten meestal zijn want het komt nauwelijks voor dat gemeenschap (of in dit geval bijvoorbeeld geboorte) fysiek niet mogelijk zijn. Helaas heb je je hersenen niet altijd onder controle. Een stomme vraag misschien, maar hoe kan het dat ze de baarmoeder met de vingers kan voelen? Ik of mijn man kan dat bij mezelf nooit voelen en wij hebben echt geen stompjes als vingers Het lijkt gewoon te diep. Of zakt dat allemaal wat als je zwanger bent?
Ze voelen aan de baarmoedermond, en ik denk dat je ook moet weten "wat" je moet voelen. Bij jezlef is dat lastig te voelen, omdat je er gewoon anders "voor" zit.... ik bedoel je moet toch in een bocht... De Bmm verkort in de periode van de ontsluitingsfase of zelfs daar voor al, dus dan kunnen ze het ook eerder voelen. Maar wel lastig lijkt me dat, vaginisme. Ik zou het wel duidelijk aangeven, evt nog voordat je daar op echo gaat. Dan kunnen ze wel extra tijd voor je inplannen, lijkt me.
Misschien een hele stomme vraag; maar hoe weet je of je vaginisme hebt? Ik zit er zo eens over na te denken maar ik herken wel veel in jouw klachten Assje. Ik kan wel sex hebben (maar alleen als ik echt opgewonden ben), maar het doet altijd wel pijn in het begin (de eerste minuut) en vooral als het even geleden is zeg maar. En mijn man is niet enorm groot geschapen om het zo maar te zeggen. Bovendien was de vaginale echo echt enorm pijnlijk en moet ik er ook niet aan denken dat iemand met twee vingers bij me naar binnen wil. 1 vinger (tampon) is wel echt de max eigenlijk. Ik dacht dat ik misschien gewoon 'krap' was (klinkt zo stom) maar nu denk ik; misschien is er wel wat anders aan de hand?
hee meiss,ik heb dinsdag voor het eerst een inwendig onderzoek gehad omdat ik erg bang was voor vroege ontsluiting lang verhaal dat ga ik nu niet uitleggen.. t viel mij 100% mee.... ik moest gewoon op mijn rug gaan liggen met mn benen omhoog dus voeten op bed.... ze deed wat glijmiddel op haar handschoen en ik moest persen ofdat ik moest poepen zeg maar en toen ging ze met 2 vingers rustig naar binnen deed geen pijn.... daarna moest ik 2 vuisten onder mijn billen doen zodat mn bekken kantelde.... dan kon ze mn baarmoedermond voelen...dat voelt niet fijn maar was goed te houden. hij was gelukkig helemaal potdicht. en toen zei ze erbij nou dit maak je straks ook mee als je gaat bevallen dit is nu toucheren ik vond t wel fijn want dan weet ik al een beetje wat ik kan verwachten... de dag erna wel een beetje zeurend ongie gevoel gehad en niet eens gebloed dus dat was prettig. probeer zo relaxt mogelijk te zijn ze voelen alleen wanneer er nood aan de man is of je moet gaan bevallen. dus echt niet bij elke controle knuffel
Bedankt weer voor de reacties! Weten wat je kunt verwachten maakt het minder eng. Ik weet niet wat de criteria zijn, want ik heb me er nooit in verdiept, ik was destijds alleen maar bezig om het te verbeteren. Weet dus ook niet wanneer je van vaginisme spreekt en wanneer niet Het schijnt best veel voor te komen. Maar wat jij beschrijft klinkt ongeveer hetzelfde als waar ik last van heb en ik ben toen bij de gyn terechtgekomen, die het zo noemde. Ik dacht eerst ook dat ik 'gewoon krap' was. Als ik lees dat er mensen zijn die met geen mogelijkheid gemeenschap kunnen hebben of een vinger inbrengen dan heb ik al het gevoel dat ik eigenlijk niet onder dezelfde 'diagnose' pas, maar waarschijnlijk heeft het vele gradaties? Als je er veel last van hebt zou ik de huisarts om een verwijzing naar de gyn vragen. Mijn gyn stelde destijds voor dat ik naar een seksuoloog zou gaan, die schijnt daar oefeningen voor te geven. Maar ik schaamde me te erg en ben zelf gaan aanmodderen gelukkig met relatief succes.
ik heb nu 1x een inwendig onderzoek gehad, toen ik met 10 weken was gevallen. Ik werd vooraf niet echt gewaarschuwd want het was op de eerste hulp dus het ging nogal snel allemaal. Maar vond het zelf erg meevallen. Dat ze de baarmoedermond voelde vond ik geen prettig gevoel maar het was goed te doen. Ik denk dat ze er wel rekening mee houden als je vaginisme hebt hoor, maar je hoeft je echt geen grote zorgen te maken
Bij de eerste hebben ze pas inwendig gekeken toen de bevalling al flink op gang was voor die tijd nooit. Nu bij de tweede een keer inwendig onderzoek gehad ivm bloedverlies maar verder niet. Echo kun je aangeven dat je hem uitwendig wilt heb ik beide keren ook gedaan.
Ik heb zelf ook vaginisme en heb twee zwangerschappen achter de rug. Inwendig onderzoek is sowieso al niet fijn maar schaam je er niet voor en vertel aan degene dat je vaginisme hebt. Dan nemen ze er gewoon wat extra tijd voor. Ik heb het met beide zwangerschappen gedaan en het ging heel erg goed. Hier keek ze eerst uitwendig met de echo. Ze denken en voelen echt wel met je mee maar je moet het wel naar voren brengen.
Ik heb een paar keer een inwendige echo gehad (staaf met condoom en een klodder glijmiddel). En daarnaast heeft de verloskundige bij 40 weken met twee vingers gevoeld of er al ontsluiting was. Pas toen ik een paar uur weeën had en ze vrij snel op elkaar kwamen, vroeg de verloskundige of ik wilde dat ze even zou voelen of er al schot in kwam. Daarna ben ik nog 2x getoucheerd (zoals ze dan noemen), waarvan ze één keer heeft gestript, in de hoop dat het wat sneller zou gaan. Dat klinkt vrij klinisch, maar dan steekt de verloskundige een vinger in je baarmoederhals en maakt het vlies los van (het begin van de) baarmoeder door met haar vinger(s) rond te draaien. Dat vond ik echt niet tof! Maar om een lang verhaal kort te maken: de verloskundige hoeft echt niet vaak met haar vingers aan/in je te komen hoor! Vooral aangeven dat je dat niet op prijs stelt
Ik ben licht vaginistisch (denk ik). Vroeger kon ik ook geen inwendig onderzoek laten doen, dat deed teveel pijn. Ik kan ook zelf geen tampons o.i.d. inbrengen, dan verkramp ik teveel. Ik ben eigenlijk het meest ontspannen bij mijn man.... De 1e keer echo bij mijn oudste wilde de gyn het dus inwendig doen en daar schrok ik erg van. Met veel gedoe is het gelukt en het was zo mooi om ons kindje te zien! Daarna is er die zwangerschap alleen inwendig onderzoek gedaan door de vk toen ik ging bevallen met 40+3. Helaas wilde de ontsluiting niet vorderen en hebben ze in het zh wel een aantal keer moeten toucheren. Elke keer weer heb ik aangegeven dat ik het eng en pijnlijk vond en deden ze het supervoorzichtig en lukte het ook! Bij mijn 2e was ik iets meer ontspannen bij de 1e echo's. Daarna geen inwendig onderzoek meer gehad,
Jeetje wat een lastig probleem. Ik zou het zeker aangeven bij je VK! Idd, misschien kunnen ze dan toch meer rekening mee houden of tijd voor uittrekken. In principe heb je niet vaak inwendig onderzoek, tenzij er 'iets' is. Ik heb met 7 weken een uitwendige echo gehad, maar omdat het toch nog neit duidelijk was, werd het een inwendige echo. Zelf vind ik het niet vervelend, is gewoon een staaf met condoom en hoop glijmiddel, dus dat gaat prima. (Maar ja, ik heb dan ook geen vaginisme). Verder met 32 weken een inwendig onderzoek gehad, omdat de vk dacht dat ik vruchtwater verloor. (Bleek van niet, ik maak te weinig aan). Dat deden ze met en eendebek. Is geen pijnlijk, maar wel een raar gevoel. Kan me voorstellen dat dat voor jou misschien wel naar is, omdat het je vagina opent. En verder met 36 weken ook een inwendig onderzoek gehad wat wel vervelend was: aftasten van de bekkenkom, om te kijken of ik een afwijkende vorm had (ivm stuitligging). Dit komt niet vaak voor. Verder krijg ik (juist bij stuit) geen inwendig meer, tot de bevalling zelf, dan gaan ze wel toucheren. Als jij niet gestript wil worden lijkt het me dat er geen enkele reden is voor inwendig. Pas als je 42 weken loopt 'moet' je ingeleid worden. Als je eerder bevalt kan je misschien gewoon overleggen? Als er medisch iets is (vroegtijdig weeeen, vruchtwater verliezen) is het natuurlijk wat anders. Dan zal het niet fijn zijn, maar ik denk dat je dan toch blij bent dat het mogelijk is, en ze zo meer te weten komen. Niet? Hoe gaat het trouwens met de bevalling als je vaginisme hebt? Als je zo aanspant dat er geen vinger in kan, geldt het dan ook voor uit?
Ik denk dat de eerste stap toch is om het er even met je vk over te hebben. Dan weet je waar je aan toe bent. Ik denk dat gewoon weten wanneer je eventueel een inwendig onderzoek kunt verwachten, een hoop spanning weg kan nemen. En spanning is natuurlijk een (erg groot) deel van het probleem. Zorg dus dat je het bespreekbaar maakt, zodat jij je daar zo min mogelijk druk over hoeft te maken. Ik heb zelf twee keer een inwendige echo gehad (rond 8 wkn en rond 12 wkn). Daarna was het pas weer toen ik weeën kreeg. De meeste vrouwen hebben bij de 12 weken echo gewoon een uitwendige. Dus alleen als je een vroege echo krijgt, zou je een inwendige kunnen verwachten. En het is heel simpel: als jij dat niet wilt of kunt, gebeurt het niet. Dan wacht je gewoon langer totdat het uitwendig lukt! (Er zijn trouwens ook vrouwen waar al wel met 8 of 9 weken iets op een uitwendige echo te zien is. Misschien ben jij zo'n geluksvogel!) Of je een inwendige of uitwendige echo nodig hebt, ontdekken ze pas als de uitwendige niet lukt. Ik weet niet wat het psychische effect van weeën is op vaginisme. Ik kan me namelijk voorstellen dat het tijdens een bevalling een minder groot probleem is. Ik kan niet goed uitleggen waarom, gewoon een gevoelskwestie. Je hoort vaak "tijdens de bevalling kon dat me allemaal niks meer schelen" (of dat nu gaat over kleding, poepen tijdens de bevalling, het aantal mensen dat tussen je benen staat te loeren... de meeste vrouwen interesseert het niks meer) Aangezien vaginisme vooral iets mentaals is, kan ik me voorstellen dat het "kan-me-niet-schelen"-effect daar ook wel invloed op heeft. Je bent gewoon blij dat iemand je komt helpen, op wat voor manier dan ook. Hoe moeilijk het ook is: probeer je er niet te druk om te maken. Er zit een kind in je en die gaat er gewoon uitkomen. Praat erover met je vk, zoek steun bij je man of een goede vriendin als dat nodig is. Fijne zwangerschap gewenst!
Taliaa dat is inderdaad waar dat het je tijdens de weeen niet eens wat doet en je eigenlijk niks merkt.
Ontzettend bedankt voor alle reacties! Ik heb sommige echt met open mond en het "oh my god!" gevoel zitten lezen, maar uiteindelijk heb je aan die berichten denk ik nog het meest, want het reflecteert wel de werkelijkheid. Om misverstanden te voorkomen: Ik heb het direct tegen de vk gezegd hoor! Ik heb ook gezegd dat ik op zie tegen een inwendige echo, maar ook verteld hoe het me in het ziekenhuis wel gelukt is. Ik ben de eerste van de dag voor de echo dus er is vast wat speling. De echo moet waarschijnlijk wel inwendig, ik ben dan 10 weken en heb aardig wat buikvet en de vk zei dat uitwendig dan vaak lastig is. Het is iets eerder omdat ik de combinatietest doe, anders had het uitwendig gekund. Door die opmerking heb ik toen wel meteen aangegeven dat ik moeite heb met inwendig.