Ik moet even mijn gal spugen. Gisteren zat ik op msn met een vriendin. Zij is een stuk ouder dan ik (40) en heeft geen kinderen. Wat ik ook doe, ze heeft altijd commentaar, zo ook nu. Het was 21.00 uur en ik zei dat ik zo naar bed ging, want ik was moe. Krijg ik te horen dat ik daar niet aan toe moet geven. Ik ben tenslotte nog maar 11 weken en hoe moet dat dat verder. Dus uitgelegd dat je de eerste drie maanden juist erg moe kunt zijn, de drie maanden daarop gaat het vaak beter en de laatste drie maanden worden weer zwaar en dan kun je ook veel moe zijn. Nou, ze wist het allemaal beter hoor. Nog een hoop commentaar en op een gegeven moment zegt ze dat ik niet alles moet geloven wat ik las, bla blabla. Heb gezegd: ok, doei en ben van msn afgegaan. Ik wordt hier zooo moe van (kan ik nog eerder naar bed, hihi). Ik krijg van haar altijd commentaar en dan nu ook nog eens over zwanger zijn. Kom maar eens terug als je zelf een kind hebt gehad denk ik dan.
Erg is dat he?? Bij mij is t een collega, die dan wel kinderen heeft gehad maar al 25 jaar geleden, die dan gaat zeuren over:"vroeger wisten we niet eens wat bandenpijn was, nu zeuren ze overal over!" Zucht....
Gewoon lekker naar je lichaam luisteren en als die zegt dat je moe bent, wie is zei dan om te zeggen dat je niet toe moet geven...Kom eens op zeg... Het zal misschien nog wel erger worden....Lekker 's middags dutjes doen... succes knuf juud
Lekker, he, die mensen die het altijd beter weten. Goed van je dat je gedag hebt gezegd en lekker naar je bedje bent gegaan.
Ooooh vreselijk, mensen die het beter weten dan jij. Maar het ergste is nog dat ze zelf geen kinderen heeft en er dus helemaal niets van af weet. Jij moet gewoon lekker op je gevoel af gaan en vooral niet naar haar luisteren! Gr Otje
Ik luister er ook verder niet naar, maar ik baal er wel van. Juist omdat ik om een of andere reden steeds commentaar krijg. Volgende keer als ze zoiets zegt, zeg ik iets in de trant van: fijn dat ik jou heb, want zo te horen snapt mijn verloskundige er niks van. Ze denkt echt dat ik dingen aan het lezen ben die niet kloppen. Zo wil ik niet teveel cola drinken, ivm de cafeïne. Maar nee, dan zou ik helemaal niks meer mogen, bla bla bla. Het is voor mij een kleine moeite appelsap of sinasappelsap te drinken ipv cola. Je wil toch het beste voor je kleine! Maar goed, dan vindt ze dat ik doorsla. Zullen ook wel de hormonen zijn dat ik er nogal moe van wordt.
Vreselijk die mensen, inderdaad laat ze maar terug komen als ze zelf een baby heeft gehad. En ZIJ moet niet zeuren, je bent de eerste 3 maanden gewoon heel moe dat is een FEIT. En als je eraan toegeeft of niet is nog altijd jou keus meid. Lekker laten kletsen die vriendin en niks van aantrekken
Niet veel van aan trekken, tijdje niet bellen, als ze weer belt en vraagt waarom je niks van je liet weten, de waarheid vertellen. Zal vast wel helpen. Ik ken een meisje al heel lang van school, ik krijg elke week mailtjes van haar, dat is dus een heel weekend verslag, met zeer kinderachtige teksten, zoals tot laterrrrrrrrrrr en vrijdagavond bankhangen, vd week kreeg ik een sms zit de buik er nog aan.Nou volgens mij spoor je dan niet!!!! Ik heb met m'n verjaardag gezegt dat ik daar niet meer aan doe,aan verjaardagen. en haar mailtjes open ik niet eens, die wis ik meteen. Ze krijgt straks wel een geboortekaartje, maar heb m'n man al ingelicht dat als ze belt ze echt niet meteen mag komen, laat haar maar lekker 1,5 week wachten, ze is niet de belangrijkste. succes.
Ik heb ook zo'n vriendin gehad. Ging dan niet over zwangerschap. Ik ben een hele tijd depressief geweest en zij was dat ook ooit wel een ongeveer 2 weken (?!?) geweest, dus zij wist het allemaal wel. In de tijd dat ik (best zwaar) depressief was heb ik het allemaal maar langs me heen laten gaan en geslikt. Tenslotte blijven de meest 'vrienden' dan maar liever helemaal weg, dus je bent allang blij, zeg maar.... Maar toen het beter met mij ging, bleef ze me betuttelen en later bleek toch ook dat ze het allemaal maar gezeik en mijn eigen schuld vond. En toen is er toch wel wat geknapt en heb ik de vriendschap meteen verbroken. (Een daar ben ik eerlijk gezegd nog blij om, een hele opluchting.) Nu ben ik daar een stuk stelliger in geworden. Mensen die mij niet serieus nemen en mij in mijn waarde laten zijn mijn vriendschap gewoon niet meer waard, punt. En natuurlijk geef je wel eens snel een goedbedoeld advies ofzo, maar geef dan ook eerlijk toe dat het wel goedbedoeld was, maar dat je ook niet precies weet of het 100% goed is en biedt je verontschuldigingen meteen aan als je ziet dat het iemand kwetst. Want dat laatste merk je toch snel genoeg...
oh, zo herkenbaar! Het wordt alleen maar erger, geloof me! Zodra je kind er is, zal je van de meest onbekende vreemdeling te horen krijgen hoe je jouw kind moet aanpakken. Laat maar lullen, zou ik zeggen! Een vriendin van me wist het ook allemaal en zegt dan ook nog es dat zij zo nuchter is, m.a.w. dat zij t niet zo zou doen. Nu heeft zij een zoon van 4 mndn en afgelopen week hebben we samen kunnen lachen om haar stellingen destijds. Ze is er ook achter gekomen dat ze helemaal niet zo nuchter is, maar dat ook zo geleid wordt door hormonen en dat ik helemaal zo gek nog niet was/ben. Veel sterkte en kom gerust je gal hier spuien, want dat zal je vast nog wel n keer nodig hebben. Ligt niet aan jou, maar de hele wereld is gewoon zo, denk ik.
Ow, inderdaad herkenbaar meid! Een collega van mij doet precies wat omschrijft. Vreselijk! Kan me voorstellen dat jij daar nu echt totaal geirriteerd van raakt! Het heeft mij wel geholpen om het een keer op de man af tegen haar te zeggen (m.a.w.: "luister, ik snap dat je het echt goed bedoeld, maar ik wil mijn eigen keuzes maken!"). Het is nu een stuk minder erg geworden. Succes ermee meid!
Mijn schoonmoeder heeft hier ook een handje van. Lig je kotsmisselijk op doktersvoorschrift op bed, zegt ze: nou je moet gewoon blijven eten hoor, ik deed dat ook. En: ik dronk toen ik zwanger was hele dagen koffie, waarom zeg jij dan dat je geen cafeïne mag? Tjongejonge, alsof zij zo'n goed voorbeeld is. En mensen die niet weten waar ze het over hebben moeten al helemaal hun mond houden. Na mijn miskraam riep ook iedereen van je bent nog jong en nog kans genoeg. Alsof je daarop zit te wachten na zoiets....
Heel vervelend, kan het me helemaal voorstellen. Vind het knap dat je nog zo netjes bent gebleven... Zo heb ik een vriendin (kennis) die een jaar of 3 ouder is dan ik, behoorlijk ambiteus en stellig. Ze ging recht in mijn gezicht verkondigen dat je voor je 25e niet in staat was te kiezen of je een kindje wilde (ik was 23 toen ik zwanger raakte van de eerste). Ik stond echt met mijn mond vol tanden. Later dacht ik allerlei dingen als hoe kun jij dat nou weten, je hebt zelf geen kinderen. Ze gaf ook als reden dat je van je 25e af aan pas gaat beseffen wat je wilt en dat dat erg anders kan zijn dan je 20e. Ja, maar op je 30e sta je ongetwijfeld weer anders in het leven en je 40e ook. En je ervaringen worden ook weer bepaald door wat je meemaakt, dus dat soort stelligheden kun je nooit op verschillende keuzes (als wanneer je voor het eerst aan kinderen begint) baseren. Pfff, irritant die betweters... Gewoon je eigen gevoel volgen en wanneer deze vriendschap je meer negatiefs dan positiefs oplevert dit gewoon bespreken of anders mee stoppen..!
Bah wat vervelend zeg hoe je vriendin reageert. Als je lichaam aan geeft dat je rust nodig hebt moet je dat gewoon doen hoor. Ik sliep s'middags ook even toen ik 3 maanden zwanger was. En nu doe ik af en toe ook weer een middag dutje. Gewoon naar je lichaam luisteren die geeft aan wat je kan doen en hoe veel.
Dat is niet leuk maar als je moe bent moetje gewoon lekker vroeg naar bed gaan ik lag weleens om 20:00 in bed . sterkte ermee groetjes yvonne
Tja, het is ook mijn ervaring dat sommige vrouwen zich een beetje 'dwars' opstellen tegenover zwangere vrouwen. Heb er nog geen verklaring voor kunnen bedenken; misschien dat zwangerschap (onbewust?) voor groot geluk staat en hebben mensen (helaas vooral vrouwen) de neiging daar een klein stokje voor te steken. Ik erger me er al maanden aan! Al dat stoere gedoe... Er wordt vaak gesuggereerd hoe negatief het eigenlijk is om zwanger te zijn. Teksten als "Ach, juich maar niet te vroeg hoor, bij een kennis van mij ging het na 7 maanden nog mis" enzo, dat geloof je toch niet?!? Zou het toch stiekeme jaloezie zijn (en dan natuurlijk vooral van die exemplaren die 'er niet aan moeten dénken kinderen te krijgen')???
Tjsa, Altantis, zou dat het zijn? Dat doet me wel ineens denken aan een ander verhaal. Komt ie: Mijn tante moet altijd hebben wat een ander heeft. Dat houdt in dat ze het als eerste wil hebben en dat ze er het meeste van wil hebben. Mijn nichtje, dus haar dochter, is 1 jaar ouder dan ik. Maar ik ben nu als eerste zwanger. Ik was twee weken geleden op haar bruiloft. Netjes de bruid en bruidegom gefeliciteerd en mijn oom en neefje. Mijn tante en andere nichtje waren even weg. Toen ze terug kwam heeft ze geen woord tegen me gezegd. Niet eens hoi, dus laat staan dat ze me heeft gefeliciteerd met mijn zwangerschap. En ze weet dat ik zwanger ben, want ze heeft mijn ouders een kaartje gestuurd om ze te feliciteren. En mij heeft ze niks gestuurd. En dat terwijl de band tussen mijn tante en ouders echt slecht is. Nou, snap jij daar iets van. Toen ik iedereen gedag ging zeggen, heb ik haar overgeslagen. Kom op zeg, kinderachtig gedoe. En volgens mij puur omdat ik nu eerder een kindje krijg dan haar dochter.
T klopt sommige mensen denken ook dat ze t beter weten pff.. Maar ik persoonlijk vind ook dat veel mensen in mijn omgeving die zwanger zijn dan, dat ie ook echt zeuren over vanalles, oke het zal best dat ze overal last van hebben maar t gaat echt niet over als ze het de hele tijd erover hebben ik zou er gek van worden! Zelf heb ik gelukkig nergens last van alleen wat banden- en rugpijn, en af en toe misselijk ik kan nu ook de hele tijd gaan zeuren hierover maar de last blijf je houden ja toch! 's Middags ben ik ook wel eens moe maar daar geef ik niet aan toe, ik maak liever eerst mijn werk af zodat ik ook weet waar ik moe van ben haha en dan kan ik 's avonds lekker slapen tot 's morgensvroeg heerlijk!! Maar iedereen Succes in de verdere zwangerschap!
Maar toch... Soms is het echt lekker om gewoon even van je af te zeuren. Vaak kun je daarna weer een stuk beter relativeren en kun je het weer loslaten voor een bepaalde tijd. Om even een soort van vergelijking te trekken: ik heb de eerste 20 weken niks anders gedaan als spugen, zo misselijk was is. Bij het minste luchtje ging ik weer. Vanaf 15 weken begonnen mijn bekkenklachten en met 26 weken was ik al behoorlijk immobiel. Vanaf 31 weken heb ik in de weeën gezeten en ben meerdere malen in het ziekenhuis beland. Ik had het soms echt nodig om eens goed van me af te zeuren en te zanniken. En op het moment dat je dan tegen een muur aanloopt van onbegrip, wordt dat gevoel alleen nog maar sterker. Snap je wat ik bedoel te zeggen?